Paweł VI cytaty

„Kościół czyni z modlitwy podstawowy i wzniosły wyraz wiary: wierzyć i modlić się zlewają się w jeden i ten sam akt, czyniąc z niego równocześnie wyraz nadziei.”

„Kościół znajduje się w niespokojnej godzinie samokrytyki, lub raczej „autodestrukcji". Jest to gorzki i skomplikowany obrót spraw, którego nikt po soborze się nie spodziewał. Kościół praktycznie sam siebie biczuje.”

„Nasze ręce są jeszcze zbroczone krwią z ostatnich wojen światowych.”

„Nie przestawajcie zalecać z gorliwością i usilnym naleganiem Różańca maryjnego, formy modlitwy tak drogiej Dziewiczej Matce Boga i tak często propagowanej przez Papieży, za pomocą której daje się wiernym najdoskonalszy środek wypełniania w sposób przyjemny i skuteczny zalecenia Boskiego Nauczyciela: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie, kołaczcie, a otworzą wam””

„Celibat kapłański, którego kościół strzeże od stuleci jak drogocennego klejnotu, nadal zachowuje swoją pełną wartość.”

„Nikt na przykład nie może pragnąć nowości tam, gdzie byłaby ona zdradą wiary; wiary nie można wymyślić, nie wolno nią dowolnie kierować; wiara jest darem, należy jej strzec i nią żyć. Inne rozumowanie może nas doprowadzić do naruszenia wspólnoty kościelnej. (…) Kościół zawsze jest jeden, wspólny, hierarchiczny i jednomyślny. Takim właśnie uczynił go Chrystus, a tradycja apostolska przyczyniła się do jego rozwoju: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym - powiedział Chrystus - wy latoroślami". Nie zapomnimy nigdy tego zadziwiającego obrazu ewangelicznego. Gałęzie krzewu winnego muszą być podcinane; gdy bowiem odetniemy gałęzie nie przynoszące owocu, inne będą obficiej owocować. Nowość dla samej nowości nie może znaleźć usprawiedliwienia, zwłaszcza gdy poczynimy ustępstwa na rzecz charakterystycznych pokus naszych czasów skłonnych do całkowitego obalenia tradycji, historii i doświadczenia, poprzez które otrzymaliśmy Dobrą Nowinę i dzięki którym istnieje dziś Kościół. Może niektórzy chcieliby zapomnieć o przejętej od przodków spuściźnie, a wychodząc od punktu zerowego, stworzyć na swój sposób Kościół zupełnie nowy i dostosowany do własnych upodobań.”

„Dzisiaj nie ma potrzeby wykorzeniania tej czy innej, szczególnej herezji, albo likwidowania szczególnych przejawów nieładu: Bogu dzięki, Kościół jest od nich wolny.”

„Swąd szatana wdarł się do świątyni Boga przez jakąś szczelinę. Łatwo można dostrzec szerzące się zwątpienie, brak pewności, rozłam, niezadowolenie i konflikt.”

„Widzę obecnie jasno, że największą przysługą, jaką mógłbym oddać Kościołowi, byłoby moje odejście z tego świata. Proszę tylko Boga, by mój następca mógł działać w mniej straszliwych uwarunkowaniach.”

„Wydawałoby się, że po soborze nadejdzie słoneczna pogoda dla Kościoła. Nastąpił czas burz, mgieł i ciemności.”

„Tracimy język wieków chrześcijaństwa. Stajemy się jakby intruzami i dyletantami w literackim gmachu tekstów sakralnych. Przy okazji żegnamy się w jakimś sensie z tym niezrównanym, cudownym zjawiskiem artystycznym i duchowym, jakim jest śpiew gregoriański. Mamy powody, by odczuwać żal, a nawet by się martwić. Bo czymże zastąpimy ten anielski język? Zaiste, wielka jest cena tej ofiary.”

„Jesteśmy jedynymi, którzy bronią potęgi rozumu.”

„Kościół nie da się nikomu prześcignąć w chwaleniu i zalecaniu korzystania z rozumu w działaniu, co człowieka jako rozumne stworzenie tak ściśle zespala z jego Stwórcą.”

„W wielu dziedzinach sobór wciąż nie zapewnił nam uspokojenia; raczej wzmógł problemy i trudności, które w żaden sposób nie przyczyniają się do wzmocnienia królestwa Bożego w Kościele i w duszach.”

„Kościół przeżywa okres trudności, samokrytyki, jeśli nie samozagłady.”

„Ktokolwiek interpretowałby naukę Soboru jako zmniejszenie wcześniejszego zaangażowania Kościoła na rzecz Jego wiary, tradycji, ascetyzmu, miłosierdzia, ducha poświęcenia, oraz jako osłabienie Jego przylgnięcia do Słowa i Krzyża Chrystusa, bądź nawet jako pobłażliwe ustępstwo wobec kruchej i niestałej relatywistycznej mentalności świata – pozbawionej zasad lub transcendentnego celu, jako zatem rodzaj łatwiejszego i mniej wymagającego chrześcijaństwa, byłby całkowicie w błędzie.”

„W Kościele zapanował teraz klimat niepewności, samokrytyki, można by niemal powiedzieć samozniszczenia. Jakby Kościół sam siebie prześladował.”

„Bez modlitwy nie ma życia chrześcijańskiego.”

„Ludzkość jest ciężko chora. Przyczyną tej choroby jest nie tylko zmniejszanie zasobów naturalnych i ich chciwe gromadzenie przez niewielu, ile raczej rozkład braterskiej więzi między ludźmi, jak i między narodami.”

„Sądzono, że po Soborze słońce zaświeci nad dziejami Kościoła, ale zamiast słońca mamy chmury, burze, ciemności, szukanie i niepewność. Głosimy ekumenizm, ale coraz bardziej oddzielamy się od siebie.”

„Dosyć rozdźwięków wewnątrz Kościoła! Trzeba skończyć z taką interpretacją pluralizmu, która prowadzi do rozbicia; z nadwerężaniem spójności przez samych katolików.”

„Kościół składa ofiarę ze swego własnego języka, łaciny – która jest językiem sakralnym, poważnym, pięknym, wyjątkowo ekspresyjnym i eleganckim. Kościół składa tę ofiarę z wiekowych tradycji, a zwłaszcza z jedności językowej różnych ludów, dla dobra większej uniwersalności, aby dotrzeć do wszystkich. To dla was, wierni – abyście potrafili przejść ze stanu zwykłych widzów do stanu wiernych uczestniczących i aktywnych.”

„(…) wykluczone jest również wszelkie działanie, które albo w przewidywaniu aktu małżeńskiego, albo podczas jego trwania (…) miałoby za cel uniemożliwienie prokreacji”

„W sposób specjalny pozdrawiamy i błogosławimy naszą umiłowaną Polskę zawsze wierną, „Polonia semper Fidelis”, w której przed laty przebywaliśmy i która zawsze pozostanie bliska naszemu sercu.”

„Religia jest jak płonąca lampa w ciemnym pokoju naszych doświadczeń.”

„Nie powinniśmy obawiać się tego, że być może któregoś dnia znajdziemy się w mniejszości – o ile tylko byliśmy wierni. Nie będziemy się wstydzić niepopularności, jeśli zachowaliśmy spójność. Wreszcie nie będzie nam straszne bycie pokonanym, jeżeli pozostaniemy świadkami prawdy i wolności dzieci Bożych.”

„Krytykować to nie znaczy burzyć, ale precyzować.”

“If you want peace, work for justice.”

“To love can mean 'to love oneself,' and often love is no more than a juxtaposition of two solitudes.”

“Priestly celibacy has been guarded by the Church for centuries as a brilliant jewel, and retains its value undiminished even in our time when the outlook of men and the state of the world have undergone such profound changes.”

“I was solitary before, but now my solitariness becomes complete and awesome. Hence the dizziness, the vertigo. Like a statue on a plinth-that is how I live now. Jesus also was alone on the cross. I should not seek outside help to absolve me from my duty; my duty is too plain: decide, assume every responsibility for guiding others, even when it seems illogical and perhaps absurd. And to suffer alone… Me and God. The colloquy must be full and endless.”

“The transmission of human life is a most serious role in which married people collaborate freely and responsibly with God the Creator. It has always been a source of great joy to them, even though it sometimes entails many difficulties and hardships.”
HUMANAE VITAE tradendae munus gravissimum, ex quo coniuges liberam et consciam Deo Creatori tribuunt operam, magnis semper ipsos affecit gaudiis, quae tamen aliquando non paucae difficultates et angustiae sunt secutae.

“It is as if from some mysterious crack, no, it is not mysterious, from some crack the smoke of Satan has entered the temple of God.”

“The question of human procreation, like every other question which touches human life, involves more than the limited aspects specific to such disciplines as biology, psychology, demography or sociology.”

“The marriage of those who have been baptized is, in addition, invested with the dignity of a sacramental sign of grace, for it represents the union of Christ and His Church.”

“Never reach out your hand unless you're willing to extend an arm.”