Jan Twardowski cytaty

„Boże po stokroć święty, mocny i uśmiechnięty (…) dzisiaj, gdy mi tak smutno, i duszno, i ciemno – uśmiechnij się nade mną.”

„Bóg dał człowiekowi wolną wolę, więc nie może nikogo zmuszać do miłości, Jego trzeba wybrać. To jest paradoks: Wszechmogący, który wszystkiego nie może. Przychodzi i prosi o miłość.”

„Uśmiech jest najprawdziwszym, kiedy jednocześnie uśmiechają się oczy.”

„Bóg wszechmogący co prosi o miłość, tak wszechmogący że nie wszystko może.”

„Etymologia ludowa tłumaczy, że ubogi to ten, który ma wszystko u Boga, całe królestwo Boże, choćby od ludzi niczego nie otrzymywał.
Oby Bogu tylko zaufać.”

„Jako ksiądz żyję w dwóch światach: zewnętrznym – mediów, które mówią o zarażonym, nieprawdziwym, okropnym świecie ludzkich grzechów, i wewnętrznym – ludzkich wyznań, spowiedzi. Wiem, że jeśli nawet człowiek odchodzi od Boga – męczy się. Jest krzyż wiary i niewiary.”

„Wiersze nie przeszkadzają w moim posługiwaniu. Próbuję przekazać przeżycia religijne, zadziwić i zachwycić Bogiem. Mają swoje posłannictwo, torują na swój sposób drogę łasce.”

„Wiersze, dobre wiersze są, muszą być poszukiwaniem tajemnicy, a więc muszą dotykać tematu Boga, ludzkiego życia i śmierci. Jak Modlitwa.”

„Życzmy sobie pomyślności Bożej, czyli tego, żeby wszystko działo się po myśli Pana Boga.”

„Wiara jest ufnością pokładaną w Bogu, a ufność jest zawsze wielka. To więcej niż wiara.”

„Są i tacy co się na zawsze kochają i dopiero dlatego nie mogą być razem”

„Do kościoła przychodzą bardzo różni ludzie, rzemieślnik, robotnik, profesor, artysta. Na koncercie w filharmonii siedzą ci, którzy się dobrali, którzy kochają muzykę. W kościele obok rzeźnika stoi docent. Jak do nich wszystkich przemówić? To nie jest proste, naprawdę.”

„Można kochać i chodzić samemu po ciemku. Z przyjaźnią jest inaczej – ta zawsze wzajemna.”

„Małpa z małpą się kłóci jeśli małpę kocha.”

„(…) za to, że niestałość spełnia swe zadanie i ci co tak kochają że bronią błędów. Tylko my chcemy być wciąż albo albo i jesteśmy na złość stale w kratkę.”

„… nie lękajmy się wiary, która w dzisiejszym świecie może się tylko pozornie wydawać słabą, bezsilną jak ziarnko gorczycy, najmniejsze z nasion. Ta pozornie bezsilna wiara jest wiarą heroiczną – początkiem cudów.”

„Uspokój serce idiotę,
co chce wciąż tam i z powrotem.”

„Nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą.”

„Cierpienie w miłości ma swój sens. Jest jedyną możliwością sprawdzenia miłości. Nieważne jest, jak kto cierpiał, ale dlaczego cierpiał. Jeżeli cierpiał z miłości do drugiego człowieka, to jego cierpienie jest świadectwem miłości. Potwierdza jego miłość. Prawdziwa miłość szuka trudnych dróg..”

„Można milczeć i milczeniem kogoś ranić.”

„Zdarzało się, że recenzenci omawiając moje wiersze pisali o dialektyce, antynomiach, Pascalu, Heraklicie, Heglu. Przeraziłem się. Otworzyłem tom moich wierszy i przeczytałem: „Polna myszka siedzi sobie, konfesjonał ząbkiem skrobie”, „kto bibułę buchnie, temu łapa spuchnie”, „siostra Konsolata, bo kąsa i lata””

„Anioł nie zrozumie nie wisiał na krzyżu i miłość zna za łatwą skoro nie ma ciała”

„Małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia.”

„Nauka, wbrew utartemu mniemaniu, jest raczej ciągłą, twórczą niepewnością, a nie zbiorem pewników.”

„Wierzyć to znaczy ufać kiedy cudów nie ma.”

„To co nie logiczne prowadzi do wiary.”

„Nierówni potrzebują siebie,
im najłatwiej zrozumieć że każdy jest dla wszystkich
i odczytywać całość.”

„Wiara to jest ciągłe szukanie, ciągłe wątpliwości, wiara nie oznacza kamiennego spokoju, braku rozdarcia. W tym także jest podobna do miłości. Nawet wiara prosta nie istnieje bez niepokoju.”

„Miłość oddala bo za bardzo zbliża.”

„Kiedyś zarzucano Jezusowi, że się nie uśmiechał. Moim zdaniem, wiele Jego zachowań i opowieści jest pełnych humoru. Na przykład taka opowieść o celniku, który wlazł na drzewo. Chciał zobaczyć Pana Jezusa, nie mógł się przecisnąć. Był bogaty, mógł dać łapówkę, toby go przepuścili. Ale on, jak nieśmiały zakochany, wdrapał się na drzewo i z daleka na Niego patrzył. Ten wyższy urzędnik, który wpakował się na gałąź, to jest przecież swoisty dowcip, uśmiech Pana Jezusa. Może nie znamy Jezusa zaśmiewającego się, ale pogodnego – na pewno.”

„Piękno – to po prostu jego nieobecność, dzieło aż tak wielkie że anonimowe.”

„Tylko maluchom nie nudziło się w czasie kazania (…)
oswajali sterczące z ławek zdechłe parasole z zawistnimi łapkami
klękali nad upuszczonym przez babcię futerałem jak szczypawką (…)
ale Jezus brał je z powagą na kolana”

„W czasie wojny mamy wrogów. Ale w normalnym codziennym zwykłym życiu, czy my sami sobie nie tworzymy nieprzyjaciół przez tysiące naszych wad, jak urazy, zazdrości, pycha…”

„Gdyby starczyło wiedzieć
byłaby tylko nauka”

„Żebym był ścieżką jak życie drobną, schyloną jak kłosy, przez którą przebiegł Jezus nieśmiały i bosy.”

„Jeśli myślisz tylko o swoim znaczeniu – nie żyjesz miłością.”

„Dla mnie pisanie wierszy to przede wszystkim szukanie przyjaciela, nawiązywanie kontaktu z drugim człowiekiem.”

„Zapytaj siebie: gdybym miał trzy bułki, to ile bułek oddałbym komuś biednemu? A może sam chciałbym je wszystkie zjeść?”

„Jeśli las – to szumiący,
jeśli rzeki – urwiste,
a serce na złość ludziom
i naiwne, i czyste.”

„Łatwiej upaść na głowę niż powstać z miłości.”

„Za wielki Pan Bóg żeby wejść do głowy.”

„Śmierć to ciekawostka że trzeba iść dalej.”

„Pisałem tak, jak umiałem i jak dyktowało mi serce. Wiersze były dla mnie rodzajem rzewnego pamiętnika, dzięki czemu jest w nich pierwsze spojrzenie, zatrzymana chwila dawnego wzruszenia.”

„Gdyby śmierci nie było nikt z nas by już nie żył. Przemijamy jak wszystko, by w ten sposób przetrwać.”

„(…) jeśli nie wiesz dokąd iść
sama cię droga prowadzi”

„A szczęście tak jak skrzypce im starsze tym młodsze.”

„Można być grzesznikiem, chociaż się wypełnia przepisy, i można być świętym, chociaż się żyje na bakier z przepisami.”

„Miłość różni się od przyjaźni. Przyjaźń musi być wzajemna. Jeśli nie jest wzajemna, nie jest przyjaźnią.”

„Liryka religijna jest tak jak liryka miłosna zafascynowana Umiłowanym, chociaż niewidzialnym. Mówi o przeżyciach duszy ludzkiej spotykającej się z Bogiem osobą.”

„Czy można oddać Bogu pół serca, czwartą część duszy, jedną setną swojego czasu?”

„Jeśli jest noc, musi być dzień, jeśli łza – uśmiech.”

„Jeśli ktoś płacze dlatego, że drugiemu jest źle, Pan Bóg cieszy się tym płaczem, bo takie łzy ciekną po twarzy jak perły, które nurek wyławia z ciepłego morza w Zatoce Perskiej. To są piękne łzy.”

„Smutek szuka przyjaźni.”

„Pewnego wieczoru zacząłem wymieniać wszystkich dobrych ludzi, których spotkałem w moim życiu. Musiałem to jednak przerwać, bo chyba nigdy bym nie skończył.”

„Najtrudniej być posłusznym Bogu do końca!”

„Nie polewaj, nie dmuchaj, gdy miłość się pali.”

„Tak wiele spraw w codziennym życiu zasłania nam Boga. Nie tylko niewiara, grzech, ale i zmęczenie, roztargnienie czy zwykła słabość ludzka.”

„Wiersze to jeszcze jeden sposób mówienia do drugiego człowieka – i do samego siebie. Są tacy, co uważają, że człowiek, który je tworzy, szuka własnych przeżyć. Czy o to tylko chodzi? Wydaje się, że powinien odnajdywać prawdę, która go przerasta, tę, która stale się mu wymyka, Prawda ta jest tak obszerna, że chociaż było tylu wspaniałych poetów, wciąż pojawiają się nowi i podejmują jeszcze raz ten sam trud.”

„Zło zawsze i wszędzie jest hałaśliwe. A dobro jest jak powietrze, jego się nie dostrzega. Dobro jest dyskretne. Ale ono istnieje.”

„Myślę też, że więcej ludzi pozyskałem sobie wierszami niż kazaniami. Język wiersza jest intymniejszy, mówi o przeżyciach, uczuciach, wzruszeniach. Dlatego wiersze są dla ludzi wrażliwych, których nie można lekceważyć.”

„Wszystko na pysk zbity wali się bez Ciebie.”

„Serce to jeszcze za mało żeby kochać.”

„Popatrz na psa uwiązanego przed sklepem, o swym panu myśli i rwie się do niego. Pocałuj go w łapę, bo uczy jak na Boga czekać.”

„A Jezus myśli o nas w liter ciemnym stuku jak trudno w niebo wstąpić spod robactwa druku.”

„Jeśli chcemy ofiarować siebie Bogu, musimy oddać wszystko, co mamy i czym jesteśmy.”

„Gdyby wszyscy mieli po cztery jabłka
gdyby wszyscy byli silni jak konie
gdyby wszyscy byli jednakowo bezbronni w miłości
gdyby każdy miał to samo
nikt nikomu nie byłby potrzebny”