Benedykt XVI: Kościół

Benedykt XVI jest papież. Odkryj ciekawe cytaty na temat kościół.
Benedykt XVI: 221   Cytatów 7   Polubień

„Jestem przekonany, że szkody, które ponieśliśmy w ciągu ostatnich 20 lat, nie są zawinione przez sobór. Przyczyny znajdowały się „wewnątrz” Kościoła, w którym ujawniły się utajone przedtem siły (…). Szkody te zostały spowodowane także i tym, co przyszło z „zewnątrz” jako skutek rewolucji kulturalno-obyczajowej (…) na Zachodzie.”

Benedykt XVI książka Raport o stanie wiary

Źródło: Raport o stanie wiary, s. 25–26.

O wierze , O sile

„Dzisiaj największe prześladowania Kościoła nie pochodzą z zewnątrz, ale z grzechów, jakie są wewnątrz jego samego.”

Benedykt XVI

„Widzieliśmy, że są wielce niebezpieczne patologie w religii, które wskazują na potrzebę widzenia boskiego światła rozumu jako organu kontrolnego, wobec którego religia musi się wciąż od nowa oczyszczać i porządkować, co było zresztą także przekonaniem ojców Kościoła. Z naszych rozważań wynika jednak także, że są też patologie rozumu, co nie jest mniej niebezpieczne, ale ze względu na potencjalną skuteczność nawet jeszcze bardziej niebezpieczne. Dlatego także rozumowi trzeba przypomnieć o jego granicach i o tym, że musi się nauczyć gotowości słuchania tego, czego można się nauczyć z wielkich religijnych przekazów ludzkości. Jeśli nauka w pełni się wyemancypuje i to odrzuci, stanie się siłą niszczącą.”

Benedykt XVI

Źródło: debata z niemieckim filozofem Jürgenem Habermasem, styczeń 2004

O religii , O sile , O nauce

„[Kościół] mniej będzie tożsamy ze społeczeństwem, bardziej stanie się Kościołem mniejszości, żyjącym wśród niewielkich, ale żywych kręgów ludzi rzeczywiście przekonanych do wiary, oddanych jej i działających w jej świetle. Właśnie dzięki temu Kościół znowu stanie się „solą ziemi”, jak powiada Pismo święte.”

Benedykt XVI

Źródło: Sól ziemi, Kraków 1997, s. 191.

O ludziach , O wierze

„Rynek poddany jest zasadom tak zwanej sprawiedliwości wymiennej, regulującej relacje dawania i otrzymywania między parytetowymi podmiotami. Jednak nauka społeczna Kościoła nigdy nie poniechała podkreślenia ważnej roli sprawiedliwości rozdzielczej oraz sprawiedliwości społecznej dla samej ekonomii rynkowej (…) Bez wewnętrznych form solidarności i wzajemnego zaufania, rynek nie może wypełnić swojej ekonomicznej funkcji. Dziś zabrakło tego zaufania, a utrata zaufania jest poważną stratą.”

Benedykt XVI

Źródło: encyklika Caritas in veritate (pol. Miłość w prawdzie), 7 lipca 2009

O miłości , O sprawiedliwości , O zaufaniu , O nauce

„Drodzy bracia kapłani, nie obawiajcie się poświęcać wiele czasu na lekturę Pisma, na medytację i modlitwę brewiarzową! Niemal niepostrzeżenie Słowo czytane i rozważane w Kościele oddziałuje na was i was przemienia. Jeżeli stanie się ono „towarzyszem” waszego życia, jako objawienie Bożej Mądrości będzie waszym „doradcą w dobrem”, waszą „pociechą w troskach i w smutku.””

Benedykt XVI

Źródło: homilia z nieszporów w Notre-Dame w Paryżu, w2.vatican.va, 12 września 2008 http://w2.vatican.va/content/benedict-xvi/pl/homilies/2008/documents/hf_ben-xvi_hom_20080912_parigi-vespri.html

O czasie , O czytaniu

„Walkę o wolność Kościoła, walkę o to, żeby królestwo Jezusa nie było utożsamiane z żadną formacją polityczną, trzeba toczyć przez wszystkie stulecia. Bo w ostatecznym rozrachunku cena, jaką płaci się za stapianie się wiary w władzą polityczną, zawsze polega na oddaniu się wiary na służbę władzy i na konieczności przyjęcia jej kryteriów.”

Benedykt XVI książka Jezus z Nazaretu

Źródło: Jezus z Nazaretu. Część I, s. 49

O wierze , O wolności , O walce

„Byliśmy postępowi. Chcieliśmy odnowić teologię od podstaw, a tym samym na nowo ukształtować i ożywić Kościół. Wszyscy – wtedy było to w modzie – żywiliśmy pewną pogardę dla XIX stulecia, chodzi o neogotyk i kiczowate posągi świętych, a dalej także o ciasną i nieco kiczowatą pobożność i nadmierną sentymentalność. Chciano to przezwyciężyć przez nową fazę pobożności wykształcającą się z liturgii, jej trzeźwości i wielkości, sięgnięcie do początków – co właśnie stanowiło istotę jej odnowy i postępu.”

Benedykt XVI

Źródło: Ostatnie rozmowy, op. cit., s. 100.

„Pasterz potrzebuje kija przeciwko dzikim zwierzętom, które chcą wedrzeć się do stada; przeciwko rozbójnikom, którzy szukają swego łupu. Obok kija jest laska, który niesie wsparcie i pomaga przejść trudne odcinki drogi. Obie te rzeczy należą także do posługi Kościoła, do posługi kapłana. Również Kościół musi używać kija pasterza, kija, którym broni wiary przed fałszerzami, przed kierunkami, które są w rzeczywistości dezorientacją. Właśnie użycie kija może być posługą miłości. Dziś widzimy, że nie jest to miłość, kiedy toleruje się zachowania niegodne życia kapłańskiego. Jak również nie chodzi o miłość, gdy pozwala się szerzyć herezji, wypaczeniu i zniszczeniu wiary, jak gdybyśmy samodzielnie wynaleźli wiarę. Jak gdyby nie była już darem Boga, cenna perłą, której nie damy sobie wyrwać. Jednocześnie jednak kij musi stale na nowo stawać się laską pasterza – laską, która pomoże ludziom iść po trudnych ścieżkach i postępować za Panem.”

Benedykt XVI

fragment katechezy podczas audiencji ogólnej 10 czerwca 2010.
Źródło: ekai.pl http://ekai.pl/biblioteka/dokumenty/x946/katecheza-benedykta-xvi-podczas-audiencji-ogolnej-czerwca/

O miłości , O Bogu , O wierze , O zachowaniu

„Być może musimy się rozstać z ideą Kościoła skupiającego całe narody. Możliwe, że stoimy na progu nowej, zmieniającej wszystko epoki w dziejach Kościoła, w której chrześcijaństwo znów będzie jak ziarnko gorczycy, a jego wyznawcy skupiać się będą w niewielkich grupach, pozornie nie mających większego znaczenia, które jednak z całą mocą będą występować przeciw złu i wniosą dobro w świat (…).”

Benedykt XVI

Źródło: Le Sel de la Terre, Flammarion 1997, s. 16.

O świecie

„Wielką pokusą – i zdradą tożsamości Kościoła jest przeobrażanie go w jakiś utopijny ruch, którego jedynym celem jest zmiana świata na lepszy. Wiąże się z tym wyrzeczenie się zdolności do poznawania prawdy, co grozi relatywizmem.”

Benedykt XVI

Źródło: wywiad dla Katolickiej Agencji Informacyjnej, lipiec 2004.

O zdradzie , O zmianach

„Ojcowie Kościoła mówią o mocy postu, która chroni przed grzechem, tłumi pragnienia starego Adama i przeciera w sercach ludzi wierzących drogę ku Bogu.”

Benedykt XVI

Źródło: Marta Żurawiecka, Z księdzem Twardowskim 2014, Wyd. Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2013, s. 52.

O Bogu , O ludziach , Serce

„Kościoła nie trzeba budować, trzeba nim żyć.”

Benedykt XVI

„Służalczość pochlebców, tych, którzy unikają i obawiają się wszelkiego starcia, którzy cenią nade wszystko święty spokój, nie jest prawdziwym posłuszeństwem. To, czego Kościół dzisiaj potrzebuje, tak jak zresztą zawsze potrzebował, to nie pochlebcy pomagający zachować święty spokój, ale ludzie gotowi stanąć twarzą w twarz wobec każdego nieporozumienia i ataku, które może sprowokować ich postawa, jednym słowem ludzie, którzy bardziej kochają Kościół niż wygodne i bezkonfliktowe życie.”

Benedykt XVI

Źródło: Freimut und Gehorsam, w: Das neue Volk Gottes. Entwurfe zur Ekklesiologie, Düsseldorf 1977.

O życiu , O ludziach , O zachowaniu , Kochać się

„Benedykt, jeden z najmniej popularnych papieży ostatnich czasów, postanowił odejść, ponieważ jego wizja władzy watykańskiej – mocno scentralizowanej i autorytarnej – nie spotkała się z dostatecznym poparciem nie tylko kościoła powszechnego, ale nawet jego najbliższego otoczenia, czyli rzymskiej kurii. To nie przypadek, że na kilka dni przed ogłoszeniem abdykacji ważna postać kurii, kardynał Paglia, wystąpił z orędziem na rzecz związków partnerskich, popierającym nowe ustawy w Wielkiej Brytanii i Francji, a tym samym wprost wymierzonym przeciw konsekwentnie antygejowskiej polityce samego Benedykta.”

Benedykt XVI

Autorka: Agata Bielik-Robson, Ojciec odchodzi, krytykapolityczna.pl, 24 lutego 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/felietony/20130224/ojciec-odchodzi

O odejściu

„Radykalizacja metody historyczno-krytycznej ujawnia dziś wyraźnie, że zasada „tylko Pismo” nie może stać się podstawą Kościoła i wspólnoty wiary. Pismo jest tylko wtedy Pismem, gdy żyje w żywym podmiocie – Kościele. Tym bardziej zakrawa na absurd, że niemało osób ponownie zabiera się dziś za konstruowanie liturgii z „samego Pisma”, w rekonstrukcjach tych utożsamiając Pismo z popularnymi, egzegetycznymi opiniami, myląc opinię z wiarą. Liturgia, która jest „robiona”, opiera się na opinii i słowie człowieka; jest zbudowana na piasku i pozostaje pusta niezależnie od tego, jakim ludzkim kunsztem będzie się ją ozdabiać. Jedynie szacunek dla odgórności i zasadniczej niedowolności liturgii może zapewnić nam to, co jest naszą nadzieją: święto, w którym zbliża się do nas to, co wielkie, to, czego nie robimy sami, lecz co otrzymujemy jako dar.”

Benedykt XVI

Źródło: Duch liturgii, przeł. Eliza Pieciul, Christianitas, Poznań 2002, s. 150.

O wierze

„Podczas gdy dla muzułmanina Koran jest czystą mową Boga, który nie korzysta z pośrednictwa człowieka, to chrześcijanin wie, że Bóg mówił przez ludzi, stąd też czynnik ludzko-historyczny przynależy do działania Bożego. Dlatego słowo biblijne wypełnia się dopiero w odpowiedzi Kościoła, którą nazywamy Tradycją.”

Benedykt XVI

Źródło: Duch liturgii, przeł. Eliza Pieciul, Christianitas, Poznań 2002, s. 151.

O Bogu , O ludziach

„Drugi Sobór Watykański nie został potraktowany jako część całej, żywej Tradycji Kościoła, ale jako koniec Tradycji, nowy start od zera. Prawda jest taka, że sobór ten w ogóle nie zdefiniował żadnego dogmatu i świadomie wybrał skromną rangę soboru zaledwie pastoralnego. A jednak wielu traktuje go tak, jakby uczynił on z siebie superdogmat odbierający ważność wszystkim pozostałym. Ideę tę wzmacnia to, co dzieje się teraz. To, co poprzednio uważano za najświętsze – forma, w której liturgia jest przekazywana kolejnym pokoleniom – nagle jawi się jako coś najbardziej zakazanego, jako jedyna rzecz, której można bezpiecznie zakazać. Nie toleruje się krytyki decyzji podjętych od czasu Soboru, a z drugiej strony, jeżeli ludzie kwestionują starożytne zasady lub nawet wielkie prawdy Wiary – np. cielesne dziewictwo Maryi, cielesne zmartwychwstanie Jezusa, nieśmiertelność duszy itd. – nikt się nie skarży, a jeśli już, to z tylko z największym umiarem. Ja sam, kiedy byłem profesorem, widziałem jak ten sam biskup, który z powodu pewnego nieokrzesanego sposobu wysławiania się zwolnił przed Soborem nauczyciela będącego naprawdę bez zarzutu, po Soborze nie był gotów zdymisjonować profesora, który otwarcie zaprzeczał pewnym fundamentalnym prawdom wiary. Wszystko to sprawia, że bardzo wielu ludzi zadaje sobie pytanie: czy dzisiejszy Kościół jest rzeczywiście tym samym Kościołem, co wczoraj? Czy może zmieniono go w coś innego, nic o tym nie mówiąc ludziom? Jedynym sposobem uwiarygodnienia Vaticanum II jest przedstawianie go takim, jakim jest, jako jedną z części nieprzerwanej, unikalnej Tradycji Kościoła i jego wiary.”

Benedykt XVI

Źródło: przemówienie na konferencji do biskupów Chile, Christianitas. pl, 13 lipca 1988 http://christianitas.pl/?sr=!czytaj&id=63&dz=6&x=6&pocz=0&gr=

O ludziach , O prawdzie , O wierze , O duszy

„W Kościele nikt nie jest zbędny, nikt! Wszyscy mogą i powinni znaleźć w nim swe miejsce.”

Benedykt XVI

Źródło: homilia z nieszporów w Notre-Dame w Paryżu, w2.vatican.va, 12 września 2008 http://w2.vatican.va/content/benedict-xvi/pl/homilies/2008/documents/hf_ben-xvi_hom_20080912_parigi-vespri.html

„Obecnie przekazywanie znaku pokoju często prowadzi w kościele do sporego zamieszania, które, dość niespodziewanie, przerywa zaproszenie, by patrzyć na Baranka Bożego. Jeśli w chwili ciszy rzeczywiście wszyscy skierują oczy serca na Baranka, może stać się ona czasem błogosławionego milczenia.”

Benedykt XVI

Źródło: Duch liturgii, przeł. Eliza Pieciul, Christianitas, Poznań 2002, s. 189.

O pokoju , O czasie , Serce