Anna Achmatowa cytaty
strona 3

Anna Achmatowa – jedna z najwybitniejszych rosyjskich poetek XX wieku, czołowa przedstawicielka modernizmu i akmeizmu. Nazywana duszą rosyjskiego Srebrnego Wieku, porównywana z Safoną i Mozartem.

Jej twórczość to zarówno refleksyjne, subtelne liryki, jak i uniwersalne, z genialną strukturą wewnętrzną poematy w rodzaju Requiem , mistrzowskiej tragedii o terrorze stalinowskim. Pisała utwory różnorodne tematycznie, jak Czas i pamięć, Los artystki, czy Trauma lat życia i tworzenia w cieniu stalinizmu. Jest też autorką prac historycznych o Puszkinie oraz wspomnień o Aleksandrze Błoku i Amedeo Modiglianim. Z niewielkimi przerwami władze radzieckie ledwo ją tolerowały, przez długie okresy zakazywano publikowania jej poezji, a w 1946 roku stała się ofiarą bezpardonowej polityczno-ideowej nagonki ze strony partii, która doprowadziła do powtórnego zakazu publikacji i wystąpień publicznych. Po śmierci Stalina, wraz z nastaniem tzw. odwilży, stopniowo przywracana do życia publicznego i świadomości społeczeństwa ZSRR. Wikipedia  

✵ 11. Czerwiec 1889 – 5. Marzec 1966
Anna Achmatowa Fotografia
Anna Achmatowa: 127   Cytatów 0   Polubień

Anna Achmatowa słynne cytaty

„Niech znowu zagrzmią organowe tony,
niczym wiosenne pierwsze burze.
Spojrzę zza pleców twojej narzeczonej
i oczy lekko przymrużę.”

Tom Anno Domini (1922)
Źródło: Niech znowu zagrzmią…, tłum. Włodzimierz Słobodnik

„Żyć nauczyłam się prosto i mądrze,
patrzeć na niebo, modlić się do Boga
i długo, długo chodzić o wieczorze,
by niepotrzebna ustąpiła trwoga.”

Tom Różaniec (1914)
Źródło: Żyć nauczyłam się…, tłum. Wiktor Woroszylski

„Bo i na cóż mi te ody odwieczne
i czar elegii, który rzewność budzi.
Trzeba, by wiersze były niedorzeczne -
nie tak, jak u ludzi.”

Tom Siódma księga (1946–1959)
Źródło: Bo i na cóż mi te ody…, tłum. Anatol Stern

Anna Achmatowa Cytaty o sercu

„Wspomnienie słońca w sercu półmartwe.”

Tom Wieczór (1912)
Źródło: Wspomnienie słońca…, tłum. Joanna Pollakówna

„I czyjeś tam wesołe scherzo
ułożyć w wierszyk zaniedbany,
przysięgać, że tak biedne serce
płacze wplątane w lśniące łany.”

Tom Siódma księga (1946–1959)
Źródło: Poeta, tłum. Jarosław Iwaszkiewicz

Anna Achmatowa cytaty

„A gdy chmury jak po bitwie
płyną we krwi, purpurowe,
moje słyszy on modlitwy
i miłości mojej słowa.”

Tom Anno Domini (1922)
Źródło: Już na białym progu raju…, tłum. Seweryn Pollak

„Ogniska malinowe
niczym róże zakwitają na śniegu.”

Tom Białe ptaki (1917)
Źródło: Masz odwagę…, tłum. Andrzej Mandalian

„Niczym jest młodość i wolność, i męka
wobec śpieszącej z fujareczką w dłoni.”

Tom Trzcina (1924–1945)
Źródło: Muza, tłum. Anatol Stern

„Ziemska sława jak dym,
nie o to się modliłam,
wszystkim kochankom mym
ja szczęście przynosiłam.”

Tom Dmuchawiec (1921)
Źródło: Ziemska sława jak dym…, tłum. Seweryn Pollak

„Milczę. Milczę wciąż, gotowa
stać się znowu tobą – ziemio!”

Tom Wieczór (1912)
Źródło: Przyszłam tutaj…, tłum. Leonard Podhorski-Okołów

„Jedni wciąż patrzą w pieszczotliwe oczy,
a inni piją do porannej pory.
Z nieokiełznanym sumieniem wśród nocy
ja do świtania wiodę rozhowory.”

Tom Trzcina (1924–1945)
Źródło: Jedni wciąż patrzą…, tłum. Włodzimierz Słobodnik

„Zszarzał na niebie błękit emalii,
wyraźniej słychać pieśń okaryny.
To przecież tylko piszczałka z gliny,
czemu tak smutnym głosem się żali!…”

Tom Białe ptaki (1917)
Źródło: Zszarzał na niebie błękit…, tłum. Irena Piotrowska

„Tyle próśb zawsze ma ukochana,
Porzucona próśb żadnych nie miewa…”

Tom Popłoch
Źródło: Tyle próśb zawsze ma ukochana…, tłum. Leonard Podhorski-Okołów

„To nie radosny pęd popycha
moje powolne, chwiejne kroki,
rzekłbyś: pod stopą kładka licha,
a nie posadzki czworoboki.”

Tom Dmuchawiec (1921)
Źródło: Na szyi – drobnych rząd korali…, tłum. Gabriel Karski

„I nawet nikt nie wyszedł
z latarnią mi naprzeciw.
I weszłam w domu ciszę,
gdy blady księżyc świecił.”

Tom Popłoch
Źródło: I nawet nikt nie wyszedł…, tłum. Wanda Grodzieńska

„Zawsze cicha jest czułość prawdziwa,
nic jej przed okiem nie skryje.
Próżno twoja ręka troskliwa
futrem otula mą szyję.”

Tom Popłoch
Źródło: Zawsze cicha jest czułość…, tłum. Józef Kramsztyk

Anna Achmatowa: Cytaty po angielsku

“A choir of angels glorified the hour,
the vault of heaven was dissolved in fire.
"Father, why hast Thou forsaken me?
Mother, I beg you, do not weep for me…"”

This greatest hour was hallowed and thundered
By angel's choirs; fire melted sky.
He asked his Father:"Why am I abandoned...?"
And told his Mother: "Mother, do not cry..."
Translated by Tanya Karshtedt (1996) http://www.poetryloverspage.com/poets/akhmatova/akhmatova_ind.html
Requiem; 1935-1940 (1963; 1987), Crucifixion

“And I pray not for myself alone..
for all who stood outside the jail,
in bitter cold or summer's blaze,
with me under that blind red wall.”

Requiem; 1935-1940 (1963; 1987), Epilogue
Kontekst: I have learned how faces fall to bone,
how under the eyelids terror lurks,
how suffering inscribes on cheeks
the hard lines of its cuneiform texts,
how glossy black or ash-fair locks
turn overnight to tarnished silver,
how smiles fade on submissive lips,
and fear quavers in a dry titter.
And I pray not for myself alone..
for all who stood outside the jail,
in bitter cold or summer's blaze,
with me under that blind red wall.

“The silvery tree opens
to an empty sky —
maybe it is better
that I am not your husband.”

Variant translations:
The willow in the empty sky
spread her transparent fan
perhaps it were better
that I not be
your wife.
"Memory of the Sun" (alternate translation by Paula Goodman)
Thinking Of The Sun (1911)

“Mary Magdalene beat her breasts and sobbed,
His dear disciple, stone-faced, stared.
His mother stood apart. No other looked
into her secret eyes. Nobody dared.
— 1940-1943”

Magdalena struggled, cried and moaned.
Piter sank into the stone trance...
Only there, where Mother stood alone,
None has dared cast a single glance.
Translated by Tanya Karshtedt (1996) http://www.poetryloverspage.com/poets/akhmatova/akhmatova_ind.html
Mary Magdalene beat her breast and sobbed,
The beloved disciple turned to stone,
But where the silent Mother stood, there
No one glanced and no one would have dared.
Translated by Judith Hemschemeyer
Requiem; 1935-1940 (1963; 1987), Crucifixion

“We thought: we're poor, we have nothing,
but when we started losing one after the other
so each day became
remembrance day,
we started composing poems
about God's great generosity
and — our former riches.”

"We thought: we're poor"
We thought we were beggars, we thought we had nothing at all
But then when we started to lose one thing after another,
Each day became
A memorial day -
And then we made songs
Of great divine generosity
And of our former riches.
Translated by Ilya Shambat (2001)
White Flock (1917)

“That day in Moscow, it will all come true,
when, for the last time, I take my leave,
And hasten to the heights that I have longed for,
Leaving my shadow still to be with you.”

"You will hear thunder and remember me...", translated by D. M. Thomas
That day, in Moscow, a true prophecy,
when for the last time I say goodbye,
soaring to the heavens that I longed to see,
leaving my shadow here in the sky.
"Thunder," translated by A.S.Kline

“That was a time when only the dead
could smile, delivered from their wars,
and the sign, the soul, of Leningrad
dangled outside its prison-house…”

As translated by Stanley Kunitz
In those years only the dead smiled,
Glad to be at rest:
And Leningrad city swayed like
A needless appendix to its prisons.
Translated by D. M. Thomas
Requiem; 1935-1940 (1963; 1987), Prologue

“At dawn they came and took you away.
You were my dead: I walked behind.
In the dark room children cried,
the holy candle gasped for air.”

They led you away...
They took you away at daybreak. Half wak-
ing, as though at a wake, I followed.
In the dark chamber children were crying,
In the image-case, candlelight guttered.
At your lips, the chill of icon,
A deathly sweat at your brow.
I shall go creep to our walling wall,
Crawl to the Kremlin towers.
Translated by D. M. Thomas
Requiem; 1935-1940 (1963; 1987), Prologue

“I've woven them a garment that's prepared
out of poor words, those that I overheard, and will hold fast to every word and glance
all of my days, even in new mischance,
and if a gag should bind my tortured mouth,
through which a hundred million people shout,
then let them pray for me, as I do pray
for them, this eve of my remembrance day.”

I should like to call you all by name,
But they have lost the lists...
I have, woven fore them a great shroud
Out of the poor words I overheard them speak.
I remember them always and everywhere,
And if they shut my tormented mouth,
Through which a hundred million of my people cry,
Let them remember me also...
Translated by D. M. Thomas
Requiem; 1935-1940 (1963; 1987), Epilogue

Podobni autorzy

Włodzimierz Majakowski Fotografia
Włodzimierz Majakowski 17
poeta rosyjski
Ilja Erenburg Fotografia
Ilja Erenburg 19
rosyjski pisarz
Maksim Gorki Fotografia
Maksim Gorki 17
pisarz rosyjski
Michaił Bułhakow Fotografia
Michaił Bułhakow 77
pisarz rosyjski
Władimir Putin Fotografia
Władimir Putin 80
rosyjski polityk
Aleksander Sołżenicyn Fotografia
Aleksander Sołżenicyn 30
rosyjski prozaik, noblista
Borys Pasternak Fotografia
Borys Pasternak 71
rosyjski poeta i prozaik
Gabriela Mistral Fotografia
Gabriela Mistral 4
poetka chilijska, noblistka
Wisława Szymborska Fotografia
Wisława Szymborska 79
polska poetka, noblistka
Josif Brodski Fotografia
Josif Brodski 25
rosyjski poeta i eseista