Zdrowie i choroby (strona 15) | Cytaty sławnych ludzi

„Coś w tym jest, że im dalej jesteśmy od swojego dzieciństwa, tym staje się ono nam bliższe… Przy końcu życia powracamy do jego początków. Dawne obrazy są coraz bardziej wyraźne, podczas gdy pamięć wczorajszego dnia zaciera się niczym stuletnie wspomnienie. Może to tak ma być – powrót do punktu wyjścia.”

Monika Jaruzelska (1963) polska dziennikarka, stylistka, projektantka mody

Rodzina
Źródło: s. 51

„W Razem od kilku miesięcy prowadzimy kampanię „Kobiety do polityki”, ponieważ wiemy, że aby Polki odzyskały prawa reprodukcyjne, w Sejmie musi znaleźć się partia, która będzie je zrzeszać i reprezentować, i która nie będzie bała upomnieć się o zdrowie i bezpieczeństwo Polek.”

Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (1984) działaczka społeczna i polityczka

Źródło: rozmowa Przemysława Witkowskiego, Dziemianowicz-Bąk: Sukces mobilizuje do działania http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/opinie/20161213/dziemianowicz-bak-sukces-mobilizuje-do-dzialania, krytykapolityczna.pl, 13 grudnia 2016.

„Ja połknąłem bakcyla animacji, jak wielu z nas, już w dzieciństwie. Traktowałem postacie z filmów animowanych tak, jakby istniały naprawdę. Barwny świat kreskówek był najwyraźniej lepszym miejscem niż mój posępny dom rodzinny w Queens. Chciałem stać się częścią tego świata.”

Jerry Beck (1955)

Źródło: Wstęp w: Sztuka animacji. Od ołówka do piksela historia filmu animowanego pod red. Jerry’ego Becka, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2006, ISBN 832134433X, s. 6.

„Zdrowie jest stanem niepewnym i nie wróży nic dobrego. Lepiej jest być sobie spokojnie chorym, wtedy przynajmniej wiemy, na co umrzemy.”

Olga Tokarczuk książka Prowadź swój pług przez kości umarłych

Prowadź swój pług przez kości umarłych

„Dla Niemiec snem utopijnym jest nie radykalna rewolucja, nie ogólnoludzka emancypacja, lecz raczej częściowa, wyłącznie polityczna rewolucja, taka, która pozostawia nietknięte filary gmachu.”

Karol Marks (1818–1883) niemiecki filozof, ekonomista i działacz rewolucyjny

Przyczynek do krytyki heglowskiej filozofii prawa (1844)

„Wspomnijmy wreszcie, że św. Andrzej Bobola nie jest jedynym patronem Polski. Już od wieków patronują nam święci męczennicy z początku dziejów naszej Ojczyzny, św. Wojciech i św. Stanisław, związani z Gnieznem i Krakowem – pierwszą i drugą stolicą Polski. Do patronów zaliczmy również św. Stanisława Kostkę, patrona młodzieży. To co specyficzne dla św. Andrzeja Boboli to pasja, z jaką oddawał się ewangelizacji, nie zważając na trudy jakie musiał podejmować, aby dotrzeć z Dobrą Nowiną do człowieka poszukującego. Będąc wiernym posłannictwu Ewangelii pragnął, aby dotarła ona do najdalszych zakątków naszej Ojczyzny. Również i dziś potrzebujemy takiego świadectwa oddania w szerzeniu Ewangelii wszędzie tam, gdzie Pan nas posyła, nieraz aż po męczeństwo. Może dziś już nie chodzi o męczeństwo krwi, ale o wytrwałe świadectwo wierności Ewangelii w życiu codziennym.”

Andrzej Bobola (1591–1657) polski duchowny katolicki, jezuita, święty Kościoła katolickiego

list Episkopatu w związku z uznaniem św. Andrzeja Boboli za Patrona Polski, 30 kwietnia 2002.
O Andrzeju Boboli
Źródło: Święty Andrzej Bobola patronem ewangelizacji w trudnych czasach http://episkopat.pl/swiety-andrzej-bobola-patronem-ewangelizacji-w-trudnych-czasach/, episkopat.pl

„Demokracja parlamentarna nie była wcale i nie jest wcale spełnieniem snów doktryny liberalnej; powiedziałbym: wręcz odwrotnie! Była przykrą niespodzianką dla tej doktryny i dla jej przedstawicieli i w zakresie teorii i w zakresie praktyki; wprowadziła bowiem klasę robotniczą – w roli czynnika decydującego – na scenę historii najnowszej.
Liberalizm czerpał soki żywotne z naiwnego optymizmu. Formuła – skrócona i uproszczona – głosiła po prostu: niech każdy robi, co może; niech utrwali się „wolna gra” sił społeczno-ekonomicznych, talentów, zdolności, interesów; z „wolnej gry” powstanie budowla harmonijna. Rozwój kapitalizmu zaprzeczył radykalnie wszystkim złudzeniom tego optymizmu. Kapitalizm nie otworzył pola dla żadnej „wolnej gry.””

Mieczysław Niedziałkowski (1893–1940) polityk polski

Równość formalna wobec prawa nie okazała się równością faktyczną w życiu politycznym, społecznym i gospodarczym.
Źródło: Socjalizm a liberalizm, w: Demokracja parlamentarna w Polsce, Wyd. Księgarni Robotniczej, Warszawa 1930 http://lewicowo.pl/socjalizm-i-liberalizm/

„Oczywiście rocznicę tę odnotujemy w środkach masowego przekazu, jak również w tym dniu powinniśmy złożyć hołd poległym w II wojnie światowej. Natomiast uważamy, że na charakter 1 września coraz bardziej powinno się składać tworzenie tradycji uroczystego rozpoczęcia roku szkolnego. (…) Chodzi o to, aby czynić coraz bardziej z 1 września dzień jak gdyby uroczystego dzwonka dla młodzieży, aby odchodzić od tego, powiedziałbym, trochę martyrologicznego charakteru.”

Jerzy Łukaszewicz (1931–1983) polski działacz partyjny z okresu PRL

słowa z 1973
Źródło: Jolanta Zarembina, Całkiem inna wojna, „Newsweek Historia”, 9/2014, s. 1.

„W aktorstwie nigdy nie było naturalnej drogi awansu, my jesteśmy do tego przyzwyczajeni. To młodzież nie ma o tym pojęcia.”

Andrzej Wichrowski (1953)

Źródło: Agnieszka Michalak, ...i nagle te bajki stają się sensem bycia, teatry.art.pl, 24 kwietnia 2010 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/i-nagle-te-bajki-staja-sie-sensem-bycia.html

„Choroba szybko wzbogaconych fornali – mruknął Keppel. – Im bardziej jesteś nikim, tym bardziej pragniesz, żeby cały świat kręcił się wokół ciebie.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Keppel o kanoniku.
Młot na czarownice

„Jeden z najinteligentniejszych, posiadających najstarszą kulturę ludów na ziemi został zmuszony do mieszkania przez ponad pięćdziesiąt lat w obozach dla uchodźców. Palestyńczycy nie znają innego życia. Urodzili się w obozie, tam brali ślub, doczekali się dzieci i wnuków, które też tam dorastały. I nie znają innego widoku niż okupant, który ich upokarza, torturuje, gwałci w więzieniach ich młodzież i czasami - kastruje.”

Isabel Pisano (1948)

Ja, terrorysta! Rozmowy ze współczesnym katem (2004)
Źródło: s. 249.

„Jesteś zerem. Słyszał w dzieciństwie.
Wszystko mi jedno. Myślał. Aż poznał
drugą połówkę. Pletli razem trzy po trzy
w czterech ścianach, które znali jak swoje
pięć palców. Pal sześć!”

Adrian Szary (1983)

machali ręką
na przyszłość.
Źródło: Numerologia z tomu CV

„Miłość – rodzaj choroby, która ani rozumnych, ani głupich nie oszczędza.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

„Starość nie czyni nas zdziecinniałymi, jak ludzie twierdzą, lecz odkrywa w nas ciągle jeszcze prawdziwe dzieci.”

Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832) niemiecki poeta

Pozostałe

„Kiedy ja sam w pewnym czasie poważnie zaniemogłem, to ci, których nazywasz dobrze życzącymi, z popem Sylwestrem i waszym naczelnikiem Aleksym na czele (…) zdecydowali, że już przestaliśmy istnieć i nie troszcząc się ani o naszą duszę, a ni o dusze swoje, zapomniawszy o przysiędze uczynionej ojcu naszemu i nam samum, by nie szukać sobie innego monarchy prócz dzieci naszych, postanowili osadzić na tronie naszego dalekiego krewnego księcia Włodzimierza, a niemowlę nasze od Boga dane zgubić obyczajem Heroda (…)”

Iwan IV Groźny (1530–1584) car Rosji

w liście do Andrzeja Krubskiego, opisując sytuację z 1 marca 1553, kiedy poważna choroba tak go zmogła, że jego otoczenie było przekonane o jego śmierci.
Źródło: Ludwik Stomma, Choroby i dolegliwości sławnych ludzi, op. cit., s. 71.

„Mnie ten Gorzów zjadł. Benzyna dusi, powietrze złe. Dobre ludzi dali mieszkanie, ale wziąć słowika w klatkę zamknąć, to on wszystko traci. Choć pięknie śpiewa, to jemu jest smutno. I te ściany takie ciężkie nade mną. A ja cygańska córka, las mi zdrowie daje. Jechałam taborem, to czułam się jak królowa Bona. Do mnie należeli perły rannej rosy. Moje były gwiazdy złote. Dziś co we włosy wplotę? W majowym słońcu jagody zbirałam, czarne jak łzy cygańskie. Na gałązkach się huśtałam. Żyłam wodnym szumem i jego srebrzystym dźwiękiem. Śpiewać nauczył mnie wiatr, ruczaje płakać. A jak lipy kwitły, to aż mnie zatykało, tak miód było czuć. W górach też cudnie. Jechalimy potokiem, pienił się, skakł, chodził po kamieniach, w deszczu groźniał, rozlewał się, wszystkich nas potopić chciał. Cyganka zejszła z wozu na drogę i tańczyła. Czemu? Bo jej radość była. Kawałek chleba suchego ugryzła, wody się napiła i była szczęśliwa. Z gołymi ręcami jechał człowiek po świecie. Czasem tylko coś pomieniał, parę groszy wziął. Wywróżył. I szedł dalej za tym chlebem żebraczym. Po pięćdziesiąt wozów jeździło u nas. Polskę znam od końca do końca. To wszystko nie można wydrężyć ze serca. Ale kto to zrozumi? Może tylko ci, co lubią przyrodę, świat, stare dawne życie przepamiętują w sobie.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 21, 24.

„Jest to porównanie może zbyt zuchwałe, ale godzi się je tutaj przytoczyć. Śmierć Chrystusa na krzyżu w oczach oglądających Go w tej kaźni wydawać się mogła nieużyteczna. Ale patrząc na nią oczyma wiary, przez którą dostrzegamy gorącą miłość Chrystusa do Ojca i Jego dzieci, widzimy jak bardzo była skuteczna i użyteczna. Podobnie możemy myśleć o małych chłopcach i dziewczynkach, o młodzieży z powstania warszawskiego, o żołnierzach bez broni, którzy chcieli zwyciężyć stalowego okrutnika mocą swojego ducha. Wiemy, że ta ofiara była owocna, bo groza płonącej Warszawy, w której Pius XII widział tygiel żarzący dla jej dzieci wstrząsnęła sumieniem narodów. Nie mogły one przejść do porządku dziennego po takim widzeniu Polski. Ojczyzna nasza doszła do głosu w układach międzynarodowych, przez krew swych dzieci i synów rozlaną w płonącej Warszawie. Dlatego też i my, w 33 rocznicę powstania warszawskiego doceniamy każdy odruch serca, każde zwycięstwo nas sobą, każdy wyraz gotowości na wszystko, na walkę wbrew wszelkiej nadziei. Doceniamy to zmaganie się ducha i stali i z głęboką czcią oraz wdzięcznością patrzymy na tych, którzy mieli odwagę oddać własne życie, abyśmy mogli żyć.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

z wypowiedzi prymasa 1 sierpnia 1979.
Źródło: Świadectwa powstania warszawskiego 1944, Andrzej Gałka (red.), op. cit., s. 10.

„Młode pokolenie zawsze ma do zaoferowania starszym określoną świeżość myślenia i działania. Tak było, jest i będzie. Poza tym młodzież ogólnie zawsze jest bardziej ideowa niż starsi. Dlatego jest taka krytyczna. Jest wśród młodych ludzi dużo osób bardzo inteligentnych.”

Andrzej Dzięga (1952) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: Sławomir Jagodziński, Najlepsza konstytucja dla świata, naszdziennik.pl, 7 kwietnia 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120407&typ=wi&id=wi03.txt

„Ja chcę być królową! Jak można tchórzliwie rezygnować z korony!”

Maria Charlotta Koburg (1840–1927)

gdy Maksymilian miał wątpliwości, czy objąć tron w Meksyku.
Źródło: Ludwik Stomma, Choroby i dolegliwości sławnych ludzi, Wydawnictwo Literatura Net Pl, Gdańsk, ISBN 8392364546, s. 138.

„Jesień bardziej kojarzy się z końcem niż początkiem. Ale zacznę od jesieni. Mglista wilgoć wżera się w ciało. Próchnieją kości nóg i rąk. W stawach rechoczą żaby reumatyzmu. Najbliższy staje się kaloryfer. Do niego można się przytulić, jak kiedyś do pieca, który zmarł – „tam””

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

razem z babką i dzieciństwem.
Poszukiwanie całości
Źródło: s. 58