Cytaty na temat zakręt (10 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Dziękuję, monsieur Martin, dojechaliśmy już do ostatniego przystanku, teraz ja wysiadam, a pan? Obojętne! W końcu to obojętne, co pan ze sobą zrobi! Są jeszcze na świecie dziewczęta, które staną jak wryte przed nie istniejącą zapałką, trzeba tylko znaleźć zakręt i zawołać magiczne zdanko! A ja? Ja poczekam jeszcze na swoją miłość. Może przyjedzie następnym pociągiem? Albo jeszcze późniejszym? A może nie przyjedzie wcale? Nie szkodzi, mam już wprawę w oczekiwaniu na pociągi, które nie przywożą nikogo.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Zapałka na zakręcie

O miłości

„Podchodzę do trenera: „Jak powinienem przejechać ten zakręt?” – pytam. „A jo się na tym nie znom, ja jestem trenerem od boksu”. Albo „Jedź po paraboli”. Takie odpowiedzi słyszeliśmy. Nie dało się im podskoczyć, bo szefem był Włodzimierz Źróbik, były zawodnik, a przy tym stary UB-owiec. Ja, na szczęście, jazdę na sankach miałem we krwi, to sobie radziłem. Pamiętam, że do Innsbrucku pojechaliśmy nieprzygotowani, bo zamiast trenować na dobrym torze w Krynicy, nasi działacze wzięli nas do Austrii, a tam przez miesiąc nie mieliśmy na czym trenować.”

Edward Fender (1942) polski saneczkarz

Źródło: Matthew Flash, Przez mechanika nie zdobyłem medalu, eurosport. onet. pl http://eurosport.onet.pl/zimowe/bobsleje-i-sanki/przez-mechanika-nie-zdobylem-medalu,1,5115911,wiadomosc.html

O szczęściu

„Najbardziej interesująca była dla mnie relacja Pawełka – dziecka, i Andrzeja – mężczyzny nie do końca dojrzałego w swoich emocjach. Jest alkoholikiem, ale mnie bardziej od zewnętrznych objawów jego choroby ciekawiło, skąd się wziął ten jego gigantyczny życiowy zakręt, z którego nie może się wydostać. Piękna opowieść o przyjaźni. Skrajne emocje, trochę śmiesznie, trochę smutno. Mnie ta historia wzruszyła. Czytając scenariusz, popłakałem się.”

Robert Więckiewicz (1967) aktor polski

o roli w filmie Wszystko będzie dobrze.
Źródło: „Gazeta Wyborcza – Wysokie Obcasy” 2007, nr 257

O przyjaźni , O dzieciach , O chorobach , O historii

„Człowiek z przeszłością. Człowiek, który wspinając się w gorę i pokonując zakręt za zakrętem zbierał porażki, pakował je i taszczył ze sobą. (Ale nawet po zwycięstwach, które zawsze były tylko zwycięstwami cząstkowymi, nie chciał wyrzucać, pozbywać się balastu. Z każdym krokiem porusza minione.”

Günter Grass (1927–2015) pisarz niemiecki, noblista

Z dziennika ślimaka

O przeszłości

„(…) wszystko byłoby zbędne, gdyby na pazerność mieli licencję tylko bonzowie. Jakoś dałoby się wtedy spacyfikować pasibrzuchów i, mimo że Luter zapewnił im wsparcie chrześcijańskiego Boga, można by ich było złoić. Ale chciwość stała się systemowa. Zakręt na pozbawienie innych dostępu do wszystkiego, co można pogonić, mają bowiem również firmy, instytucje finansowe i korporacje. Przede wszystkim te, których dochody przekraczają budżety większości państw.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Zamęt
Źródło: s. 53

O Bogu , O wsparciu

„W życiu są gorsze i lepsze momenty i te gorsze też są po coś. Każdy życiowy zakręt starałam się brać z przekonaniem, że teraz jest ciężko, ale za rogiem czeka coś lepszego. Gdyby zawsze było dobrze i słodko, człowiek by się nudził.”

Katarzyna Skrzynecka (1970) polska aktorka, piosenkarka, kompozytorka tekstów, prezenterka TV, była modelka

Źródło: Agata Młynarska, „Skarb” 07/2014

O czekaniu

„Wiem, że moje życie ma wartość nie dlatego, że gram albo komponuję. Zrozumienie tego wymagało czasu. I na pewno będzie rozwijało się dalej. Bo wszystko przeobraża się i przemienia. Momenty olśnienia są cudowne. Ale za każdym razem okazuje się, że to tylko zakręt, a za nim taki sam gąszcz. Więc może te momenty „po” są ważniejsze, momenty, w których orientuję się, że mi się tylko wydawało.”

Leszek Możdżer (1971) polski pianista jazzowy

Źródło: „Zwierciadło”, nr 5/1927, maj 2007

O życiu , O zrozumieniu , O czasie

„Jest parę szczególnych sytuacji, w których należy zrezygnować z przesadnej demokracji. To sytuacja zagrożenia wojennego, to sytuacja dramatycznej reorganizacji. Gdy przechodzimy duży zakręt, trzeba mieć plan i go realizować.”

Witold Kieżun (1922) polski ekonomista

Źródło: Jacek Karnowski, Michał Karnowski, Okradli nas jak okradli Afrykę, „W Sieci”, 42 (46) 2013, 21–27 października 2013

O demokracji

„Śmierć według mnie to zakręt drogi.
Umrzeć - wymykać się spojrzeniu.
Słucham i słyszę jak odchodzisz,
Trwając jak ja przy swym istnieniu.

Ziemia jest przecież z nieba cała.
Kłamstwu wszak nikt nie uwił gniazda.
Każdy tu kiedyś się odnalazł
Świadom, że droga w krąg i prawda”

Fernando Pessoa (1888–1935) pisarz portugalski

O prawdzie , O kłamstwie , O śmierci

„Ręce w górę! W górę! (…) Coście za jedni? Ty mów! – odezwał się najwyższy z uzbrojonych podchodząc do prodziekana Aniłłowicza.
(…)
– Jedziemy do Wrocławia… jesteśmy uczonymi, uniwersytet… Polska… – dobiegały Wielenieckiego pojedyncze słowa. (…) Wszyscy stali nieruchomo. Pod dużą wierzbą przy rowie dwóch leśnych obszukiwało szofera.
– No… – rzekł dowódca, widać nie bardzo wiedząc, co robić z tym fantem – no…
Nagle wzrok jego padł na milicjanta, który coraz bardziej bladł od upływu krwi.
– Żbik, co z tym szczeniakiem?
– Melduję posłusznie, komunista, panie kapitanie. Znalazłem! – triumfująco, choć spokojnie wypalił Żbik, ów brodacz w spadochroniarskim hełmie, który postrzelił milicjanta. Podniósł w górę zakrwawioną książeczkę. Do tej pory podtrzymywał chłopca, jakby tego nie czując. Teraz puścił go. Tamten ukląkł od razu i zastygł niezdarnie na czworakach. Ze spęczniałej bluzy mundurowej kapała krew.
Żbik potrząsnął w powietrzu książeczką. Żaden z profesorów nie spojrzał w tę stronę; była cisza. Dowódca założył kciuki za pas. Marszcząc czoło wciągnął ze świstem powietrze.
– A wy co, polscy profesorowie? – ryknął nagle głosem wysilonym do zdarcia. – Co robicie?! Rozkazów bolszewików słuchacie?! Chleb moskiewski zapachniał?! Żydokomunę zaprowadzić?! Co?! Co?! Co?! – krzyczał coraz przenikliwiej, jakby upajając się własnym głosem. (…) – Bolszewika wam dali, żeby bronił?! A przed kim?! Przed kim, ja się was pytam, panowie moi?! Przed nami, przed armią polską, przed siłami zbrojnymi niepodległej rzeczypospolitej…
Urwał, krótką chwilę wytrzymał w strasznej ciszy i rzucił:
– Komuniści, wystąp! (…) Są peperowcy? Żydzi? No?!
Grupa profesorów zwarła się jeszcze bardziej, tak że Wieleniecki został zupełnie sam na jej narożu. Chwila, a wystąpiłby przed szereg. Czuł, jak pali mu pierś legitymacja partyjna i jak powoli łomocą pulsy w głowie. Dwaj leśni przeciągali przez rów milicjanta, który leciał im z rąk. Po raz ostatni zobaczył Wieleniecki twarz chłopca.
(…)
Profesorowie kupą rzucili się do autobusu. (…) Starter stęknął, szyby zadrżały i autobus ruszył od razu z drugiego biegu. Gdy mijali zakręt, od łąki rozległ się jeden głośny strzał.”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

Powrót

O górach , O miłości , O sile , O ciszy