Cytaty na temat zaciekawienie (21 cytatów)

„Źle. Nic nie zdziałałem. Birski, idiota się wplątał. Przykuł mnie do drzewa i poszedł po samochód. Cholera. Mało mnie nie dopadło.
– Uwolniłeś się?
Pokazał resztki kajdanek wiszące mu na nadgarstku.
– Zawieś czosnek. Jutro spróbuję znowu. Tylko, że ten cholerny gliniarz będzie teraz na mnie czatował. Boże, Ty widzisz taką ciemnotę i dlaczego nie oświecasz tego bałwana?
– Dzięki. Jak mogę się odwdzięczyć?
– Dopiero po robocie. Szkoda, że nie dałem rady dzisiaj.
– Czekaj, przetnę ci może chociaż do końca te bransoletki.
– Tego nie odmówię.
Poszli do szopy. Marek zręcznie przeciął szlifierką kajdanki, podkładając kawałek blachy. Jakub starannie wytarł je szmatką i wsypał do plastikowej torebki.
– Przyda się – wyjaśnił.
Wkrótce potem na swoim koniku jechał do domu. Dojechał do szosy na Chełm i pojechał w stronę Woj sławie. Gdy mijał cmentarz poczuł, że coś mu się przygląda.
– Jeszcze się do was dobiorę – obiecał.
Wrażenie przyglądania się zniknęło, tak jak gdyby to coś przestraszone wycofało się. Birski czekał swoim radiowozem na krzyżówkach.
– Dobry wieczór – rzucił kąśliwą uwagę.
– A dobry wieczór.
– A skąd to się wraca? Może z nielegalnych poszukiwań archeologicznych?
– A tak sobie jeżdżę. Cierpię na bezsenność. Pomyślałem, że odrobina świeżego powietrza dobrze mi zrobi.
– Słuchaj Jakub, ty mnie znasz.
– Trudno nie znać ozdoby naszej gminy i dzielnego pogromcy kłusowników, bimbrowników i wszelakich innych złoczyńców.
– Dopóki nie złapię cię na gorącym uczynku, możesz czuć się bezpieczny, ale strzeż się. Nawet, jeśli wiek cię uratuje przed odsiadką, to ja się postaram, żeby obrzydzić ci życie. Będą grzywny i inne takie. Ty się starzejesz. Nie jesteś już taki sprytny jak pięć lat temu, gdy obejmowałem tu służbę. A z czasem będzie coraz gorzej.
– Zapewne tak. A swoją drogą to mało brakowało, a tłumaczyłby się pan, dlaczego mój trup znaleziony na cmentarzu ma kajdanki na rękach.
– Hym?
– Wampiry przyszły. Na szczęście uwolniłem się.
– Oddaj chociaż kajdanki. To służbowe…
– Proszę – Jakub rzucił mu torebkę. Birski roześmiał się.
– Wiesz, za co cię posadzę?
– Tak?
– Za niszczenie milicyjnej własności.
– Pańskie słowo w sądzie przeciwko mojemu. To będzie bardzo trudno udowodnić.
– Tu są twoje odciski palców – potrząsnął torebką.
– Obawiam się, że nie. Wytarłem je flanelą. Nie został ani jeden.
Birski zawył. Naraz coś mu przyszło do głowy.
– Są za to na torebce.
– Niewątpliwie. Znalazł pan torebkę u mnie w kuble i wsypał pan do niej zniszczone uprzednio kajdanki. Na torebce są moje odciski palców, co nie czyni dowodu.
Milicjant zaklął.
– Muszę cię dopaść, choćby to była ostatnia rzecz, jaką zrobię w życiu.
– Życzę powodzenia.
– Mam. Kierowanie nieoznakowanym pojazdem. Ten konik nie ma nawet świateł odblaskowych o pozycyjnych, nie wspominając.
– Zgadza się. Sanie, fura przyczepa platforma muszą mieć światła odblaskowe. Ale konie nie. To taka luka w przepisach. Nie zacytuję z pamięci stosownego paragrafu. Ale mam w domu kodeks ruchu drogowego. Gdyby pan chciał skorzystać.
Birskiemu wpadł do głowy kolejny pomysł. Wyciągnął z kabury pistolet.
– Rzuć broń – polecił.
– Nie mam.
– Rzuć broń. Rzuć broń.
– Proszę o dodatkowe wyjaśnienia.
– Proste. Muszę trzy razy ostrzec, abyś rzucił broń. Potem oddam strzał ostrzegawczy, a potem postrzelę cię w obronie własnej i postaram się, aby to był nieszczęśliwy wypadek. Aby postrzał okazał się śmiertelny. – Zaraz, zaraz. Przecież nie mam broni.
– Przepisy milczą o takim przypadku. To taka luka, Jakubie. Muszę ostrzec, oddać strzał ostrzegawczy i mogę strzelać.
– A jeśli rzucę broń, to już pan nie może? – zaciekawił się Jakub.
– Wtedy nie.
Egzorcysta sięgnął do cholewy buta i wydobywszy z niej nóż, rzucił go na ziemię. Prosto pod nogi Birskiego.
– Rzuciłem broń. Tym samym nie może pan strzelać.
Birski rozpłakał się.
– Ja już nie mogę – powiedział. – Pan panie Wędrowycz jest okropnym człowiekiem.
– No nie rozklejaj się. Milicjant, a beczy. Zagniesz mnie następnym razem.
Posterunkowy otarł oczy.
– Rozmowa z panem to intelektualne przeżycie – wyznał. Jestem szczęśliwy, że tylko pan w tej gminie jest tak inteligentny. Proszę jechać do domu.
– Nie omieszkam się. Jestem już stary i muszę się wysypiać. A odnośnie świateł odblaskowych, to wiszą tam, pokazał gestem.
Na końcu ogona kłaczka miała zapiętą spinkę do włosów, na której huśtał się odblaskowy znaczek. Czterolistna koniczynka. Na szczęście. Birski wył długo i ponuro. Wył tak przejmująco, że aż pobudzili się okoliczni mieszkańcy. Nie zapalali świateł. Stali za firankami i przyglądali się temu zdumiewającemu widokowi. Pośrodku skrzyżowania stał radiowóz, a koło niego miejscowy posterunkowy, zadarłszy głowę, wył do księżyca. Okoliczne psy podchwyciły jego skowyt. Wkrótce obudziło się pół wsi.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

rozmowa Jakuba z Birskim po nieudanej walce z wampirami.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

O koniach , O życiu , O Bogu , O szczęściu

„Być może kryje się w tej pasji rekordów i w tym zaciekawieniu ekstremami jakiś korzeń metafizyczny: potrzeba wykraczania poza to, co jest, jakaś dziwnie wyrażona, nieraz w groteskę i absurd przechodząca – jak wszystko co ludzkie – nadzieja nieskończoności.”

Leszek Kołakowski (1927–2009) polski filozof

Mini wykłady o maxi sprawach (1997–2003)

O nadziei

„Miała koszulkę cieniutką,
A drzewa zaciekawione
Przez okna bliziutko, bliziutko
Schylały liście zielone.

Na miękkie rzuciła poduszki
Rąk nagich ciepłe oploty,
W podłogę drobniutkie nóżki
Tętniły z wielkiej ochoty.

Patrzyłem na promień woskowy
Słońca, jak w swojej podróży
Kręcił się wokół jej głowy
I piersi: muszka na róży.”

Arthur Rimbaud (1854–1891) francuski poeta

Poezje
Źródło: Komedia w trzech pocałunkach, tłum. Jarosław Iwaszkiewicz

„Zdecydowanie ważniejsza jest dla mnie muzyka jako uniwersalny środek przekazywania emocji i poruszania emocji. Słowa są ważne, dobre teksty potrafią zaciekawić, zadziwić, zmusić do zastanowienia się, jednak trudno według mnie słowami poruszyć w odbiorcy te najgłębsze, najbardziej osobiste i najczulsze struny.”

Jakub Pokorski (1978)

Źródło: Jakub Knera, Krojc – wywiad, popupmusic.pl http://www.popupmusic.pl/no/34/artykuly/423/krojc-wywiad

O muzyce

„Przede wszystkim zaciekawienie i pożądanie budzą rzeczy niedostępne, trudno dostępne czy przed nami ukrywane.”

Wojciech Mann (1948) polski dziennikarz muzyczny

„Lubię pracować z mężczyznami, ponieważ oni są mną zaciekawieni, robię na nich wrażenie.”

Małgorzata Potocka (aktorka) (1953) polska aktorka, reżyserka, producentka filmowa

Źródło: Wychowałam się wśród taśm, „Tele Tydzień”, nr 08, 20 lutego 2006 http://www.plebania.pl/wywiady/potocka.html

O wrażeniach

„Podczas studiów w klasie fortepianu Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie namówiono mnie, abym wzięła udział w konkursie muzyki kameralnej, grając na klawesynie. O klawesynie nie miałam pojęcia, ale przekonano mnie, że jeśli dobrze gram klasyczny repertuar na fortepianie, to z klawesynem nie będzie żadnych kłopotów, gdyż i tu, i tam gra się na klawiaturze. Dla jurorów też nie było problemów, więc nasze trio zdobyło pierwsze miejsce. Był to triumf cynizmu: grałam wiedząc, że instrumentu nie rozumiem. Ale zaciekawił mnie. Nie wiem, czy z tego zaciekawienia coś by wynikło, gdybym po przyjeździe na studia do Paryża nie spotkała wspaniałej klawesynistki, Aimée van de Viele. Była ona ulubioną uczennicą Wandy Landowskiej i to, co od niej otrzymała – potrafiła znakomicie przekazać. Pod jej palcami ten nieekspresyjny instrument otworzył przede mną całe swe bogactwo. Okazał się dramatyczny, liryczny, pełen temperamentu, możliwości dynamicznych, śpiewności. Wtedy oszalałam.”

Elżbieta Chojnacka (1939–2017) polska klawesynistka

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/elzbieta-chojnacka

O muzyce , O grach , O studiach , O bogactwie

„W telewizyjnym pomieszczeniu paliły się światła, na dużym kontrolnym monitorze widać było kolorowe paski. Maciek uzgadniał coś z realizatorem, Kalicki sprawdził ilość krzeseł, ustawionych przed telewizorem, fachowiec od dźwięku założył słuchawki.
Kalicki zobaczył zaproszonych gości i gestem zaprosił ich do zajęcia miejsc.
Wchodzili zaskoczeni, ale i zaciekawieni.
– Jak u Agaty Christie – mruknęła Ewa.”

Marta Węgiel (1960)

Zaraz Herkules Poirot prawdę ci powie...
Przypadkowy kadr

„Moja rodzina pochodzi z Kuldīgi w zachodniej Łotwie, z terenów Kurlandii. W mojej rodzinie mówiło się sporo o historii. Podczas wakacji letnich mieszkałem razem z babcią, która opowiadała mi historie, które były diametralnie różne od propagandy, którą słyszałem w szkołach. Były też inne od opowieści moich kolegów, w których rodzinach nie mówiło się o tematach historycznych. Być może tamte rodziny wziąć się bały wspominać o deportacjach, sowieckich zbrodniach. Za to moja babcia dużo o tym opowiadała, a ja sam od dziecka byłem bardzo zaciekawiony historią. Byłem chętny, żeby rozgłaszać te prawdy także wśród swoich kolegów.”

Edvīns Šnore (1974)

o powodach zainteresowania historią XX wieku.
Źródło: Edvīns Šnore: o sowieckiej historii, Hołodomorze, łotewskich narodowcach i babci Polce, radiownet.pl, 13 października 2013 http://www.radiownet.pl/publikacje/edvins-snore-o-sowieckiej-historii-holodomorze-lotewskich-narodowcach-i-babci-polce

O dzieciach , O rodzinie , O historii , O wakacjach

„Rozumiemy (…), że [mulnicy] dopytują się z zaciekawieniem, czy bardzo dawała się nam we znaki na Mercedario puna. Tym mianem określa się chorobę górską Andów. Przyznajemy, że bardzo – im wyżej, tym jest silniejsza. To jednak nie trafia do przekonania baqueanos. Według nich nasilenie puny nie zależy od wysokości, lecz od okolicy. Są więc doliny czy zbocza, gdzie znajduje się mucha puna – są inne, gdzie jest jej mało. Dowodzą, że czasem cierpi się na nią w głębi doliny, a przestaje ją odczuwać, wydostawszy się na wznoszący się powyżej grzbiet górski. Istnieją też lekarstwa na punę. Najprostszym sposobem ma być intensywne wdychanie wyziewu ziemi lub żwiru wygrzebanego na miejscu. Poza tym puna istnieje – według ich pojęć – tylko w Andach.”

Jan Kazimierz Dorawski (1899–1975)

Źródło: Wysoko w Andach, wyd. Iskry, Warszawa 1961

O cierpieniu , O czasie

„W miarę jak „pierwszy” odkrywał coraz to nowe połamane handszpaki, głos jego z najwyższej oktawy, dostępnej dla mężczyzny, przechodził w wycie czerwonoskórych towarzyszące skalpowaniu przez nich bladych twarzy:
– Pałaaaami!!! Wszystka pałaaaami!! Cały statek pałaaaami! Nu, wszystka pałamał, wszystkie handszpaki pałaaaamał. Da dźjabłaaaa! Biezabrazje!
„Ogień” pierwszego oficera udzielił się kapitanowi, ale wyłącznie w formie zaciekawienia. Żaden mięsień na twarzy mu nie drgnął, gdy spoglądał na zachłystującego się wrzaskiem pierwszego oficera.
„Pierwszy” zdążył już policzyć wszystkie połamane handszpaki. Wił się teraz i nadal ryczał:
– Wszystka pałamał! Wszystkie handszpaki pałamał!
Chciałem się wtrącić i powiedzieć, że jeszcze cztery zostały, ale wobec kapitana nie śmiałem. Naraz znów usłyszałem głos kapitana:
– Znaczy, panie Konstanty, znaczy co? Znaczy, za silny?
A potem znów straszny, przeraźliwy ryk „pierwszego”:
– Nu, tak, za silny! Za silny! Wszystka łami! Wszystka! Cały statek pałami! Cały statek!!!
I zwracając się już bezpośrednio do mnie, wrzasnął:
– Nu, won stąd! WOOOOON!!!”

Karol Olgierd Borchardt książka Znaczy Kapitan

Znaczy Kapitan

„To są ludzie młodzi, wrażliwi, bardzo otwarci, cierpliwi w swojej chęci poznawania rzeczy i tematów, którymi być może na co dzień się nie zajmują. Są ciekawi w taki sposób łagodny, to znaczy są zaciekawieni różnymi rozwiązaniami, różnymi możliwościami pokierowania swoim życiem, ale bez jakiejś histerycznej nerwowości w poszukiwaniu tej drogi życia, tylko – powiedziałbym – są tacy łagodnie poszukujący. Widać, że wielu z nich ma osobowość może nie buntowników, ale ludzi którzy są zdecydowani walczyć o swoje szczęście. Są ludźmi, a nie takimi automatami do wykorzystywania w firmach, wielkich korporacjach, które zmuszają ludzi do właściwie bezdusznego życia w celu spłacania kredytów.”

Tomasz Raczek (1957) polski krytyk filmowy, publicysta

o ludziach przyjeżdżających na Przystanek Woodstock.
Źródło: Przystanek Woodstock. Historia najpiękniejszego festiwalu świata

O szczęściu , O ludziach , O historii , O poszukiwaniu

„To, co jest samo w sobie i interesujące i dobrze ukształtowane musi zaciekawić, zatrzymać uwagę, nawet wtedy, kiedy odbiorca nastawiony jest w tym momencie na zupełnie inną częstotliwość fal. Zatrzymać uwagę właśnie o czymś innym myślącego człowieka, daje dopiero pełną satysfakcję artystyczną.”

Jan Rybkowski (1912–1987) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Danuta Karcz, Opisanie świata, „Kino” nr 6 (204), czerwiec 1984, s. 24–25.

„Rozejrzała się z zaciekawieniem, patrząc na narzędzia, zamki i porozrzucane wszędzie rupiecie. Willie nie jest schludnym fachowcem, a ja, przyznaję, też jestem bałaganiarzem. Dotknęła kilku zamków, a potem skupiła uwagę na mnie.”

Stephen Coonts (1946)

Kłamcy i złodzieje (2004)

„Powiem banał: dla dzieci trzeba robić widowiska tak samo, jak dla dorosłych, tylko lepiej. Trzeba starać się pójść tropem dziecięcych wyobrażeń. Co nie jest łatwe, bo dzieci mają ogromną siłę imaginacji i dorosłemu niekiedy bardzo ciężko za nimi nadążyć.(…) Trzeba używać bardzo różnorodnych środków wyrazu, starać się dziecko zaskoczyć, zaciekawić.”

Krystyna Krupska-Wysocka (1935)

Źródło: „Kurier Poranny”, 18 czerwca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jakza.htm

O dzieciach , O sile

„(…) niezatarte wspomnienia z ważnych wizyt w Berlinie Wschodnim i NRD. Jako 9-letnie dziecko byłem zaciekawiony, co wzbudzało strach dorosłych. A naprawdę się bali. Wyczuwałem to, gdy moi rodzice przekraczali granicę (urodzili się na wschodzie i pewnie dlatego poddawano ich ściślejszej kontroli) albo gdy odwiedzali nas przyjaciele ze wschodu. Dzieci mają niezawodny radar na takie uczucia.”

Florian Henckel von Donnersmarck (1973)

Źródło: Florian Henckel von Donnersmarck o filmie „Życie na podsłuchu”, „Monolith Plus”, 24 stycznia 2007 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/15,1

O życiu , O dzieciach , O strachu , O emocjach

„Jeśli jeszcze raz wspomni o Brouerach - powiedziała Marjorie do Rita - to ją uduszę.
- Są jej przyjaciółmi - odparł Rico, zerkając na nią z zaciekawieniem. - Najlepszymi przyjaciółmi. Dlaczego ci się to nie podoba?
- Nie mówię, że mam coś przeciwko temu. Nie podoba mi się, że stanowią ideał, do którego jestem porównywana.
- Wszystkim dzieciakom wydaje się, że inne rodziny są idealne.
- Ja nigdy tak nie myślałam.
- Owszem, ale ty jesteś dziwna - stwierdził.”

Sheri S. Tepper (1929–2016)

O myślach , O myśleniu

„- Ha - zaciekawił się Jaskier, który właśnie zbliżył się do nich. - Więc to są słynne tajne runy krasnoludów? Co głosi ten napis? - “Na pohybel skurwysynom!”

Andrzej Sapkowski książka Chrzest ognia

Chrzest ognia

„Oni mieli tyranów Moskali, a my mamy tyranów bolszewików. Niewiele się zmieniło. Pamiętam z jaką czcią i zaciekawieniem patrzyłem na spotykanych przed wojną weteranów. (…) Widok siwych włosów, przygarbionych wiekiem postaci w granatowych uniformach przemawiał do mnie silniej niż wykłady historyczne w szkole. Albo to opowiadanie z tamtych czasów, które słyszałem od swego ojca, ojciec słyszał to znów od swego ojca, a mego dziadka. W tych terenach walczyli powstańcy. Ukrywali się po lasach, nocą przychodzili do wsi po żywność. Po walkach widywano rannych i spotykano świeże mogiły….”

Zdzisław Broński (1912–1949) polski wojskowy

o powstańcach styczniowych i o swoim losie.
Źródło: „Uskok” – do końca wierny Polsce https://niezalezna.pl/239074-uskok-do-konca-wierny-polsce, niezalezna.pl, 4 października 2018.

O wojnie , O walce , O wieku

„Mój przepis na mistrzostwo w swojej dziedzinie to zgoda na niewiedzenie, a to wymusza zaciekawienie i poszukiwania odpowiedzi. Dbanie o to, by fascynacja pracą nie zasłoniła fascynacji życiem.”

Bogdan de Barbaro (1949)

Źródło: Prof. dr hab. Bogdan de Barbaro https://misja.uj.edu.pl/prof-dr-hab-med-bogdan-de-barbaro/, uj.edu.pl (data dostępu: 18 maja 2019).

O poszukiwaniu

„Koty siedziały nieopodal, obserwując zaciekawionym wzrokiem gorączkowe porządki, jakby za chwilę miały zapytać kobiety, jaki sens ma szorowanie progów i polerowanie kołatek w trakcie wojny, kiedy do załatwienia jest tyle ważnych spraw.”

Ester Kreitman (1891–1954) pisarka żydowska, tworząca w języku jidysz

Rodowód
Źródło: opowiadanie Blitz, s. 168.

O wojnie , Sens , O kobietach