Cytaty na temat wydawnictwo (27 cytatów)

„Piotr Morta, reprezentujący Wieruszów, organizował spotkania konspiracyjne, powielał ulotki, kolportował wydawnictwa podziemne i znaczki z symbolami patriotycznymi.”

Piotr Morta (1959)

informacja na stronie IPN-u o wręczeniu Krzyży Wolności i Solidarności.
O Piotrze Morcie
Źródło: Instytut Pamięci Narodowej http://ipn.gov.pl/kwi/uroczystosci/30,Uhonorowanie-patriotow-wreczenie-Krzyzy-Orderu-Odrodzenia-Polski-Krzyzy-Zaslugi-.html

O wolności

„Władze nie mogły mu darować tej tęsknoty za Niemcami – został objęty zapisem cenzury. Jego nazwisko przestało się nawet pojawiać we wspomnieniowych wydawnictwach.”

Józef Szmidt (1935) polski lekkoatleta, dwukrotny mistrz olimpijski

O Józefie Szmidcie
Źródło: Piotr Płatek, Święty spokój Józefa Szmidta, „Gazeta Wyborcza”, 21 kwietnia 2008, s. 13.

„Z demokracją jest troszeczkę tak, że ona może mieć bardzo różne postaci. Ja chciałabym przywołać Rosję, w której formalnie rzecz biorąc demokracja istnieje, nawet istnieją opozycyjne partie, istnieją niszowe wydawnictwa i prawdopodobnie niszowe prywatne media. Nie powiedzielibyśmy, że jest to demokracja równie sprawna, równie funkcjonalna i równie pluralistyczna jak ta, którą traktujemy jako wzorotwórczą: w Stanach, w Wielkiej Brytanii czy w Niemczech.”

Barbara Fedyszak-Radziejowska (1949) polska socjolog

Źródło: Z refleksem, TVP1

O demokracji

„Wyjdzie w tej kwestii ze mnie paskudny konserwatysta, ale skoro ma być szczerze to będzie szczerze. Generalnie ubolewam bardzo nad stopniowym zastępowaniem fizycznych nośników muzycznych przez pliki cyfrowe. Zawsze będę bronił tezy, że muzyka to nie tylko wrażenie słuchowe, które jakoś trzeba do uszu doprowadzić za pomocą słuchawek czy głośników. Każdy kontakt z płytą winylową, CD, czy kasetą to dla mnie pewna szalenie intrygująca wartość dodana, w której mogę pełniej wniknąć w cały artystyczny zamysł Twórcy. Sam jestem kompozytorem i wydaję swoją muzykę w postaci płyt. Gatunek niszowy, ale obserwuję ten sam konserwatyzm wśród moich Słuchaczy. Nie tylko muzyka, ale również jej opakowanie ma znaczenie. Przecież to jest cała kompleksowa machina, w której bierze udział muzyk, plastyk, który projektuje okładkę i szatę graficzną, redaktor od tekstów w książeczce, w których kompozytor chciałby coś więcej wyjaśnić, opisać okoliczności powstania muzyki, czy zamieścić inne ważne informacje. Trudno to być może zrozumieć młodszemu pokoleniu, ale dla moich rówieśników to wszystko miało i dalej ma znaczenie. Oczywiście poza płytami CD posiadam profil na BandCamp, gdzie można sobie moją muzykę kupić i załadować na twardy dysk w dowolnie wybranym formacie. Staram się więc iść z duchem czasu. Z drugiej strony być może schyłek CD i winyla nie jest taki nieuchronny, jakby sie mogło wydawać. Przecież wciąż pojawiają się wydawnictwa płytowe, a firmy audiofilskie produkują gramofony i odtwarzacze kompaktowe o coraz lepszych parametrach. Mało kto tak naprawdę wie, jak wiele informacji zawiera leciwy już dysk CD. Trzeba tylko posłuchać dobrze nagranej płyty na dobrym sprzęcie, a pewne jest że wykrzykniemy „WOW!””

Przemysław Mieszko Rudź (1976)

Jeśli pliki cyfrowe to nieuchronna przyszłość, to nie ma co z tym walczyć. Muzyka i tak jest najważniejsza. Moje pokolenie jednak zawsze będzie z nostalgią wracać do całego misterium związanego z rozpakowaniem nowej płyty ulubionego wykonawcy, włożeniu jej do odtwarzacza, potem już w wygodnym fotelu, z drinkiem w dłoni delektowania się dźwiękami. Może jest dla nas jeszcze jakaś nadzieja?
Źródło: Przyszłość widzę cyfrową, molicki.com 3 kwietnia 2014 http://www.molicki.com/kulturalnie/przyszlosc-widze-cyfrowa

O nadziei , O muzyce , O wrażeniach , O czasie

„Po śmierci Kałużyńskiego krytyków filmowych nie ma.. Krytykiem filmowym powinien być człowiek niezależny, który absolutnie nie jest powiązany koteriami z żadnym wydawnictwem, telewizją. A ponieważ Polska jest taka, jaka jest, nie ma ludzi niezależnych.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

Źródło: wywiad http://www.sewi.pl/wywiady/wywiad-cezary-pazura-relaz/

O śmierci , O ludziach

„Jako nastolatek bardzo dużo grywałem w szachy. W późnych latach 70. zagrywałem się w Dungeons & Dragons RPG, w tym samym czasie odkryłem Cosmic Encounter i przez kilka lat grałem przede wszystkim w tę grę, wraz ze wszystkimi dodatkami. Poza tym, dużo grałem też w amerykańskie gry takie jak Warrior Knights i Amoeba Wars, oraz te z wydawnictw Games Workshop, czy Avalon Hill. Wtedy również zacząłem pracować nad swoimi grami.”

Bruno Faidutti (1961)

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.gamesfanatic.pl/2005/08/20/wywiad-z-brunem-faiduttim/

O grach , O czasie

„Nie byłem ani bohaterem, ani ofiarą. Raz mnie uderzono, ale w morzu okrucieństwa i przemocy to się w ogóle nie liczy. Jednak czas okupacji przetrwałem z poważnymi ranami na psychice. Jeszcze przez lata budziłem się po nocach, kiedy śniło mi się, że mówię po niemiecku. Odrzucałem współpracę ze wschodnioniemieckimi wydawnictwami, a kiedy miałem już możliwość pojechania do Francji, wybrałem drogę przez Wiedeń i Zurych, byle tylko nie musieć jechać przez Niemcy.”

Jerzy Łoś (1920–1998) polski matematyk

Źródło: Dankesrede aus Anlaß der Verleihung der Ehrendoktorwürde, Hagener Universitätsreden 23, Hagen: Oktober 1995, s. 39.

O czasie , O współpracy , O nocy

„Nadszedł czas, by Naród wywalił z pracy wszystkich swoich przedstawicieli, podobnie jak ludność zorganizowana przez Wikipedię doprowadziła do zwolnienia z pracy mnóstwa redaktorów wydawnictw encyklopedycznych.”

Marek Minakowski (1972) polski historyk

Źródło: Koniec demokracji przedstawicielskiej. Przejmujemy państwo., minakowski.tek24.pl, 1 lutego 2012 http://minakowski.pl/koniec-demokracji-przedstawicielskiej-przejmujemy-panstwo

O demokracji , O czasie

„Wydawałem w różnych małych i dużych wydawnictwach. Małe to były tak biedne, że nie było ich stać na to, żeby ze mną porozmawiać, natomiast duże były tak bezczelne, że przysyłały jakąś panią od marketingu, która na mnie krzyczała, żebym chodził w garniturach, bo wizerunek wydawnictwa psuję.”

Marcin Świetlicki (1961) polski poeta, dziennikarz i muzyk rockowy

Źródło: wywiad dla Konrada Wojtyły, 2007

„Na gwałt próbowałam sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz miałam w ręku prawdziwą książkę. Jeśli pracujesz w wydawnictwie, raczej nie czytasz w wolnym czasie, tak jak śmieciarz nie grzebie wieczorami po śmietnikach. Jestem w połowie pożyczonego od Jude poradnika Mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus, ale wątpiłam, aby Mark Darcy, choć ewidentnie dziwny, był gotów przyjąć do wiadomości, że jest Marsjaninem.”

Helen Fielding książka Dziennik Bridget Jones

Dziennik Bridget Jones

O kobietach , O mężczyznach , O czasie , O czytaniu

„W wydawnictwach znają mnie jako ciepłego człowieka. Trudno mi walczyć o podwyżkę. Ale od czego jest moje drugie ja. Załstorsowany Leszek Talko, dwumetrowy dryblas z wadą wymowy i bez górnych siekaczy, ale za to wymuszający szacunek.”

Leszek Talko (1965)

Rodzaj męski (rubryka felietonowa w „Twoim Stylu”)
Źródło: Outsourcing, „Twój Styl” nr 4 (261), kwiecień 2012, s. 106.

„Mętniacy lubią np. mylić morderstwo i zabójstwo. Gdy czterdzieści lat temu tłumaczyłem jakiś kryminał, układni głupcy w wydawnictwie „Iskry”, uparli się, że każde morderstwo w przekładzie mam zmienić na zabójstwo, żeby zmniejszyć – a pfe! – zbytnią drastyczność. Tymczasem morderstwo jest zbrodnią, a zabójstwo w niektórych przypadkach nie musi być nawet wykroczeniem. Więc np. po angielsku nie do pomylenia są murder i manslaughter. Za to nie rozróżnia się ich po rosyjsku. Czy to nie daje troszkę do myślenia? Jak i fakt, że katolicy z premedytacją fałszują Piąte Przykazanie, które wcale nie brzmi w oryginale NIE ZABIJAJ, tylko NIE MORDUJ. Po czym z fałszywego tłumaczenia wyciągają fałszywe wnioski, twierdząc na przykład, że w przykazaniach Boskich zabrania się kary śmierci. Co jest absolutną nieprawdą.”

Robert Stiller (1928–2016) polski tłumacz i pisarz

Pokaż język!

O śmierci , O karze , O myślach , O myśleniu

„Niestety, inwigilacji władzy podlega Białoruski Związek Pisarzy, w którym są wyłącznie literaci lojalni. Trzeba pamiętać, że cenzurze podlegają na Białorusi wszystkie państwowe wydawnictwa i czasopisma, tylko w podziemnym nurcie poezja ma szansę na niezależność.”

Juryj Humianiuk (1969–2013) białoruski poeta, prozaik i dziennikarz

o sytuacji literatury na Białorusi, 25 listopada 2008.
Źródło: Maciej Jung, Rozmowa z Jurym Humianiukiem i Vitalem Voranauem http://zeszytypoetyckie.pl/krytyka/223-z-jurym-humianiukiem-i-vitalem-voranauem-rozmawia-maciej-jung, „Zeszyty Poetyckie”

O literaturze

„Pierwszą pracę podjąłem w Pałacu Kultury w Ośrodku Rozpowszechniania Wydawnictw Naukowych PAN. Byłem ekspedytorem książek. Adresaci zamawiali, ja je pakowałem w paczki, naklejałem adresy i na pocztę. Było fajnie, bo książki zamawiało się z zagranicy, a pozadebitówki nie trafiały do powszechnego obiegu. Dzięki tej pracy miałem wtedy możliwość przeczytania wszystkich dzieł Marka Hłaski.”

Piotr Pytlakowski (1951) dziennikarz i scenarzysta polski

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Piotr Pytlakowski, „Playboy” nr 1, 2005

O książkach

„Katolicyzm ewoluuje, skłania się raz w tę, a raz w tamtą stronę, Graczykowie przychodzą i odchodzą, ale stara kadra – Mazowiecki, Turnau, ks. Czajkowski, Bortnowska, Wilkanowicz – i młodsi, tacy jak Szostkiewicz czy Wiśniewska razem z TP i Wydawnictwem Znak, pozostają wierni wymyślonemu za Stalina „apostolstwu”. Linia Bermana-Michnika pozostaje bez zmian i odnosi coraz to nowe sukcesy.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

o tzw. postępowym katolicyzmie.

O sukcesie

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„„Mówiłem wyłącznie po niemiecku – wspomina. – Gdy skończyła się wojna, zmieniono nam nazwisko ze Schmidt na Szmidt. Brat Eberhardt został Edwardem, siostra Ingrid – Iwoną. Trzeba było się uczyć polskiego, łatwo nie było.”
Władze nie mogły mu darować tej tęsknoty za Niemcami – został objęty zapisem cenzury. Jego nazwisko przestało się nawet pojawiać we wspomnieniowych wydawnictwach.”

Józef Szmidt (1935) polski lekkoatleta, dwukrotny mistrz olimpijski

Źródło: Piotr Płatek, Święty spokój Józefa Szmidta, „Gazeta Wyborcza”, 21 kwietnia 2008, str. 12–13.

O wojnie , O siostrze

„W tym to czasie trafiły mi do rąk po raz pierwszy broszurki socjalistyczne polskie – Młota „Kto z czego żyje” i Liebknechta „W obronie prawdy”. Podobały mi się one znacznie więcej i trafiły bardziej do przekonania niż czytane dotychczas odpowiednie wydawnictwa „Narodnej Woli”. Zatem postanowiłem bliżej się zapoznać z samym socjalizmem i przeczytałem po rosyjsku pierwszy tom Kapitału Marksa. Nie powiem, by ta lektura sprawiła na mnie wrażenie. Chociaż wpływ rosyjski był niewielki, zdołał jednak zrobić pewne anarchistyczne spustoszenia w mej głowie. Abstrakcyjna logika Marksa oraz panowanie towaru nad człowiekiem nie pasowało do mego mózgu. W każdym razie lektura ta pogłębiła znacznie moje poglądy na społeczeństwo i bezwiednie zacząłem ulegać wpływowi logicznie zbudowanej koncepcji Marksa.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

Źródło: Jak stałem się socjalistą http://lewicowo.pl/jak-stalem-sie-socjalista/

O wrażeniach , O czasie , O czytaniu

„Jedną z przyczyn powstania i utrwalenia niekorzystnego wizerunku NSZ są dokonywane w PRL fałszerstwa dokumentów, dotyczących tej organizacji. Na przykład, aby zilustrować rzekomy przypadek współpracy między NSZ a Niemcami, komunistyczny historyk, Bogdan Hillebrandt, w wydanej w 1970 r. pracy „Partyzantka na Kielecczyźnie” świadomie przeinaczył cytat z wydawnictwa emigracyjnego. Jak ujawniły ostatnio „Zeszyty historyczne WiN-u”, kilka lat wcześniej Hillebrandt sfabrykował rzekomy rozkaz NSZ, nawołujący do mordowania Żydów. Posługując się takimi metodami oskarżano NSZ o kolaborację z Niemcami i mordowanie komunistów, Sowietów i Żydów. W okresie PRL Polskę zalewała fala propagandy mnożącej te zarzuty.”

Marek Jan Chodakiewicz (1962) amerykański historyk polskiego pochodzenia

Źródło: 55. rocznica powstania Narodowych Sił Zbrojnych „Rzeczpospolita”, 20 września 1997 http://nsz.com.pl/index.php/artykuly-i-opracowania/19-55-rocznica-powstania-narodowych-si-zbrojnych

O współpracy

„Państwo chyba nie czytają „Gazety Wyborczej”. To co się tam wyprawia, to „Trybuna Ludu” z 1953 r. Atak na nas przekracza wszelką miarę. Barańskiego potrafią zostawić w tyle. Agora nie może nie mieć związków z oligarchią, jeżeli jest wydawnictwem na dużą skalę, a w Polsce gospodarka w niemałej części jest w rękach postkomunistycznych oligarchów. I w związku z tym zamówienia na ogłoszenia, reklamy, promocje są w ich rękach.”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

o „Gazecie Wyborczej”.

O ludziach , O czytaniu

„W Chinach są dziś tysiące półlegalnych wydawnictw. Zakazane tytuły można łatwo kupić w wielkiej księgarni w Pekinie. Hongkong i Tajwan nie mają cenzury, na całym świecie działają wydawnictwa emigracyjne. Mimo to w latach 80. debata publiczna była żywsza. Dyskutowano o reformach politycznych, dziś to jest temat tabu.”

Bei Ling (1959)

Źródło: wyborcza.pl, 22 września 2010 http://wyborcza.pl/1,75475,8407444,Dlaczego_Chinczycy_sluchaja_Michnika_.html?as=1&startsz=x

„Czy pisanie może cokolwiek zmienić? Tak. Głęboko w to wierzę. Bez tej wiary nie umiałbym, nie mógłbym pisać. (…) To właśnie pisanie – demaskujące i oskarżycielskie, a często zwyczajnie informujące – miało ważny udział w likwidacji gułagów i obozów koncentracyjnych, obalaniu wielu zbrodniczych reżimów (…). I właśnie dlatego, że słowo pisane mogło zawsze wiele zmienić, było przez wieki postrachem każdej autorytarnej władzy, która zwalczała je wszelkimi sposobami. (…) Nie możemy sobie wyobrazić podręcznika historii powszechnej, w którym nie byłoby rozdziału o tym, jak słowo pisane w formie kursujących ulotek, tajnych pisemek, podziemnej prasy i nieregularnych wydawnictw wpływało na wynik toczących się walk społecznych i politycznych.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Z mediów
Źródło: Siła słowa http://kapuscinski.info/kapuscinski-o-sile-slowa.html, „Gazeta Wyborcza”, 24 stycznia 2007.

O wierze , O historii , O sile , O wieku

„Brzmienie, które słyszysz na albumie, zazwyczaj jest wymyślone przez producenta, a nie do końca przez artystę, który firmuje wydawnictwo i za którym szaleją miliony fanów na całym świecie. Tak jest właśnie show-biznes skonstruowany od strony artystycznej.”

Grzegorz Skawiński (1954) polski muzyk, gitarzysta (Kombi, Skawalker, O.N.A.)

Źródło: Grzegorz Skawiński, Waldemar Tkaczyk, Królowie życia. Kombi, Skawalker, O.N.A. i... Kombii, czyli 40 lat wzlotów i upadków na scenie, rozmowę przeprowadził Kuba Frołow, Warszawa 2017, s. 148.

O biznesie

„Byłem w listopadzie w Łodzi. Typowe i czysto niemieckie miasto. Nie tylko, że wszystkie ulice, sklepy, urzędy itp. mają nazwy tylko niemieckie, nie tylko, że Łódź zalana jest niemieckimi flagami, hasłami, afiszami – nie tylko, że wystawy, okna domów – mury, patrzą oczami niesłychanej masy portretów dygnitarzy hitlerowskich, nie tylko, że setki niemieckich gazet, wydawnictw, książek nieomal wala się wszędzie – ale, co najciekawsze wszędzie, absolutnie wszędzie słychać tylko i wyłącznie niemiecki język.”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Źródło: Raport Karskiego. Sytuacja ogólna w kraju (1940), s. 1–2 http://karski.muzhp.pl/misja_raporty_karskiego_kraj.html

O książkach , O języku słowackim

„Mój brat Stanisław Miedza-Tomaszewski po skończeniu Akademii Sztuk Pięknych zaprzyjaźnił się z kołami związanymi z prezydentem Starzyńskim i z poruczenia tych właśnie ludzi organizował pierwsze wydawnictwa konspiracyjne. Stefan Starzyński przed aresztowaniem zalecił gromadzenie dokumentacji, jaka powinna być przechwytywana.”

Jerzy Tomaszewski (1924–2016) artysta fotografik polski

Źródło: Agnieszka Żurek, Tysiące zdjęć z powstania http://www.radiomaryja.pl/bez-kategorii/tysiace-zdjec-z-powstania/, 1 sierpnia 2011.

O ludziach

„My troszeczkę jesteśmy bezradni, ponieważ jest państwo demokratyczne. Wiem, że to państwu się nie podoba. Ja też najchętniej bym wszystko pozamykała, powsadzała do więzień, zrobiła porządek raz, dwa, trzy i wprowadziła najlepiej jednowładztwo Jarosława Kaczyńskiego. Wtedy byłabym spokojna, że jest dobrze. Ale niestety nie możemy sobie na to pozwolić, bo jesteśmy krajem demokratycznym i obowiązują nas prawa i zasady państw demokratycznych. Nie można tego zrobić, bo byłoby to złamanie podstawowych zasad i dowód na to, że jesteśmy państwem autorytarnym i niedemokratycznym, a przecież o to chodzi naszym przeciwnikom politycznym. To, co można zrobić, to można zastosować te same zasady, które obowiązują w krajach Europy Zachodniej - we Francji i Niemczech, gdzie są zasady chroniące rynek medialny przed dominacją jednego kapitału. To jest dekoncentracja mediów, czyli wprowadzenie takich przepisów, że jedno wydawnictwo może mieć określony procent w segmencie prasy, mediów, np. 15 czy 10 proc.”

Joanna Lichocka (1969) polska dziennikarka i polityk

Źródło: Joanna Lichocka: wprowadziłabym jednowładztwo Jarosława Kaczyńskiego https://wiadomosci.onet.pl/kraj/joanna-lichocka-wprowadzilabym-jednowladztwo-jaroslawa-kaczynskiego/enczgwy?utm_source=detal&utm_medium=synergy&utm_campaign=allonet_detal_popularne, onet.pl, 21 maja 2018

„Ale skądinąd wiadomo, co myśleć o naszych gazetach. Oto niedosłyszący notuje to, co mu opowiedział ślepy, wioskowy półgłówek to poprawia, a koledzy w innych wydawnictwach prasowych odpisują od nich.”

Timur Vermes (1967)

On wrócił
Źródło: s. 32.

O myślach , O myśleniu