Cytaty na temat wychowanek (12 cytatów)

„Mianowany przed kilkoma miesiącami dyrektor gimnazjum, Rosjanin Mielnikow, z niesłychaną surowością wymagał od swych wychowanków ślepego posłuszeństwa i przywiązania do carskiej Rosji. Niezwykła ta opowieść rozpoczyna się bowiem w roku tysiąc dziewięćset drugim, gdy znaczna część Polski znajdowała się pod zaborem rosyjskim. Znienawidzony przez uczniów nowy dyrektor wykazywał szczególną gorliwość w dziele rusyfikacji polskiej młodzieży. Mało mu było tego, że wszystkie lekcje prowadzono wówczas w języku rosyjskim. Mielnikow, a pod jego wpływem i niektórzy nauczyciele pilnie przestrzegali, aby uczniowie w szkole w ogóle nie rozmawiali po polsku. Dyrektor wiele czasu poświęcał również badaniu stosunków panujących w rodzinach wychowanków. Na każdym kroku węszył nieprzychylność Rosji, co w szkole znajdowało odbicie w ujemnej ocenie postępów w nauce.”

Alfred Szklarski książka Tomek w krainie kangurów

Tomek w krainie kangurów
Źródło: rozdział 1

O młodzieży , O nauce , O nauczycielach , O czasie

„Przeciwdziałał reaktywowaniu po Październiku ’56 tradycyjnego harcerstwa. Wyrządził też wielkie szkody „Solidarności”, wpychając ją do rozmów okrągłostołowych. A na koniec skrzywdził Polskę, ratując komunistów i występując przeciwko lustracji i dekomunizacji. Gdyby nie jego determinacja, wielu działaczy opozycji nie wzięłoby udziału w paktowaniu z dawną władzą. Kuroń z żelazną determinacją realizował wszystkie postanowienia Okrągłego Stołu i był gotów lojalnie współpracować z Jaruzelskim. Dziś wiemy, że od połowy lat 80. prowadził regularne rozmowy ze Służbą Bezpieczeństwa. Przy tym wszystkim Kuroń był człowiekiem autentycznym, bardzo emocjonalnym, nie udawał bohatera, gdy zdradzał, mówił wprost, o co mu chodzi. Tym się różnił od swoich kolegów i wychowanków.”

Antoni Macierewicz (1948) polityk polski, historyk

Źródło: Alfabet Antoniego Macierewicza, „Nowe Państwo” nr 12/2011

„Postępowanie oparte o charakter, chociaż tak pożądane wychowawczo, nie kończy procesu doskonalenia moralnego, z jednej bowiem strony kształtowanie się charakteru wychowanka w dalszym jego rozwoju zostaje zagrożone utrwalaniem się wad, jak lenistwo, kłamstwo, brak zdyscyplinowania, krnąbrność, które wypaczają charakter moralny i mogą być pokonane tylko przez pracę samowychowawczą, z drugiej zaś strony konsekwencja postępowania według przyjętych zasad moralnych najlepiej się udaje w określonych warunkach społecznej stabilizacji.”

Stefan Kunowski (1909–1977) profesor, pedagog, autor teorii warstwicowej, poeta

Podstawy współczesnej pedagogiki
Źródło: s. 221, 222

O kłamstwie , O charakterze

„Przeważająca większość wychowanków naszego gimnazjum opuszcza Sanok, a w mieście zostaje jedynie niewielki ich odsetek: rozchodzą się oni po całej Polsce, a wcale liczni i poza jej granicami. Na wysokich stanowiskach rządowych i w fabrykach, w wojsku i na wyższych uczelniach, w redakcjach – dawniej i dziś – znaleźć można Sanoczan.”

Włodzimierz Mozołowski (1895–1975) Oficer Wojska Polskiego, chemik

przemówienie podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958.
Źródło: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958, s. 48.

„Jedną z moich wad jest słaba wiara w siebie. Rzeczywiście po wielu latach pracy jako aktor postanowiłem eksternistycznie zdać egzamin reżyserski. Nie było to łatwe, ale udało się. Potrzebowałem dokumentu, który stwierdzałby moją przydatność do wykonywania tego zawodu – oczywiście zrobiłem to sam dla siebie, bo bez tego można z powodzeniem reżyserować. Wywodzę się z bardzo tradycjonalnej rodziny, w której zawsze wszystko było poukładane. Mój ojciec był profesorem zwyczajnym, który dużą wagę przywiązywał do tytułów, w pewnym sensie był megalomanem, dlatego będąc wychowankiem kogoś takiego także przywiązuję wagę do tych spraw. Potrzebny mi jest dokument również z innego powodu, bardziej praktycznego. Kiedy idę na rozmowę do dyrektora któregoś polskiego teatru i mówię, że chciałbym coś wyreżyserować dużo trudniej przychodzi mu lekceważąca postawa, którą często dyrektorzy wykazują wobec aktorów biorących się za reżyserię. Nikt mi nie powie, że jestem aktorem, a nie reżyserem – choć to sformułowanie nigdy nie pada wprost zwykle widać w oczach dyrektorów, że tak właśnie myślą.”

Mariusz Pilawski (1957)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Łódź, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22275

O wierze , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Kiedyś, gdy zakładaliśmy nasz ośrodek, męczyłem wszystkich takimi testami moczu. I wie pani, jaki był skutek? Jedna z absolwentek wyznała mi kiedyś: gdy czuliśmy, że zbliża się test, to przerzucaliśmy się chwilowo na coś innego. To jak wyścig Armstronga z komitetem antydopingowym: oni go gonią i testują, podejrzewają, a sportowiec jest zawsze o krok do przodu, kombinuje, jak przechytrzyć. Skończyłem z testami, gdy się zorientowałem, że moi wychowankowie przynoszą w torebkach foliowych czysty mocz „na wypadek testu”. Gdy się już nauczyłem, że muszę sprawdzać, czy mocz nie jest zimny, oni ogrzewali go w torbach przyklejanych na brzuchu. Zabawa w kotka i myszkę. Teraz wiem, że jedyne, na czym warto się opierać, to budowanie zaufania.”

Łukasz Ługowski (1950)

Źródło: rozmowa Aleksandry Szyłło, Wyciągnij dziecko z doła, „Gazeta Wyborcza”, 23 stycznia 2013.

O dzieciach , O zaufaniu

„Oczy jej (pokutującej wychowanki) spoczywają na świętych obrazach, raz po raz łza żalu toczy się po policzkach, usta poruszają się w modlitwie błagalnej. Ręce przyciskają i tulą do Serca Rany Zbawiciela Ukrzyżowanego. Widzi ona w tych Ranach Najświętszych swoje zbawienie, widzi Dobrego Pasterza, który do ostatniej kropli Krew Najświętszą wylał, aby ją ocalić.”

Maria Karłowska (1865–1935) polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek, błogosławiona katolicka

Źródło: Waldemar Rozynkowski, s. Glaudiosa Dobrska, Św. Marii Magdaleny miłość i pokuta: notatki z rekolekcji/bł. Maria Karłowska. Wydawnictwo Bernardinum. Pelpin. 2012. Pisma t. IV, 4 s. 79.

O miłości , Obraz , Serce , Łza

„Wychowanie nie poparte miłością do wychowanka jest bez wartości. Biada wychowawcy, który przyszedł do dzieci z chłodnym sercem. To jego tyczy się starożytne przysłowie o przekleństwie wychowywania cudzych dzieci. O człowieku, który przyszedł do dzieci z miłością – Chrystus mówi, że jest błogosławiony.”

Aleksander Kamiński (1903–1978) instruktor harcerski, żołnierz AK

O dzieciach , Serce , Chrystus

„Gdy się nasze wychowanki okażą niewdzięczne, przypomnijmy sobie wszystkie szczegóły Męki Chrystusowej. Gdy znudzenie, wstręt ogarniać nas będzie, wspomnijmy na krwawy pot Chrystusa.”

Maria Karłowska (1865–1935) polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek, błogosławiona katolicka

Źródło: Waldemar Rozynkowski, s. Glaudiosa Dobrska, Duch Pasterek/bł. Maria Karłowska, Wydawnictwo Bernardinum, Pelpin 2010, Pisma t. III, 5 s. 131.

Chrystus

„Ci, którzy się zajmowali kiedykolwiek dziećmi, wiedzą dobrze, że nie ma stałych i niewzruszonych metod, które by się dały zastosować do wszystkich wychowanków. Ci zaś, którzy nie mieli dzieci, sądzą, że wszystko jest równie proste i łatwe jak reguła trzech. Wypisujesz trzy widome zgodnie z zasadą, a wynik będzie dobry. Jednak ciało i krew nie dadzą się podciągnąć pod zasady arytmetyki (…).”

Małgorzata Linde

Źródło: Wypowiedzi postaci, L.M. Montgomery, Ania z Zielonego Wzgórza, op. cit., s. 197.

O dzieciach

„Ten błyskotliwy wychowanek kolegium jezuickiego, duży orator o wielkiej charyzmie, choć adwokat słaby, bo po tym jak jego kancelaria praktycznie splajtowała, musiał się czymś zająć – zajął się więc działalnością polityczną. Początkowo, wydawałoby się, nie miał ochoty zmieniać systemu kubańskiego na komunistyczny – to Raúl Castro od 15 roku życia był członkiem Partii Komunistycznej, nie Fidel. Potem role się odwróciły i w lutym 1959 roku Fidel zostaje premierem Kuby.”

Tomasz Turowski (1948)

o Fidelu Castro.
Źródło: Tomasz Turowski, były Ambasador RP na Kubie, 2006 http://www.solidarnizkuba.pl/turowski.

„Jak umarł Stalin, zorganizowano apel (…) Młodzież naprawdę płakała, a ja wziąłem 10 dziewczyn i chłopaków, bo tak, jak pisze Jacek Kuroń, gdzie byłem to zakładałem konspirację i stanęliśmy na schodach. Zaśpiewaliśmy „Boże, coś Polskę”. Na drugi dzień wszystkich wyrzucili, a mnie nie mogli, bo wychowanka domu dziecka nie wyrzuca się.”

Przemysław Górny (1932) polski działacz opozycji antykomunistycznej

Źródło: Przemysław Górny o komunistycznych pomnikach, podobieństwach pomiędzy PRL a III RP i Prezydencie Lechu Kaczyńskim, blogpress. pl, 14 sierpnia 2012 http://www.blogpress.pl/node/13936

O Bogu , O dzieciach , O młodzieży , O domu