Cytaty na temat wosk

„gwiazdy pociągnięte woskiem modlitw gasną
wiatr nie przegarnia włosów
słońce nie dotyka ust
tylko pszczoła
przynosi wieści o świetle

mówi: elementy czerwieni i złota
związane doskonale
dojrzewają
pod łagodnym skrzydłem jesieni
potrącam gałąź
wolno

brunatniejąc
opadają liście

elementy czerwieni i złota
rozsypane”

„Korzystając z tej okazji, podziękuję fanom,
to dla was siedzę nocą i modyfikuję kanon,
pióro gania po notesie, wykonuje slalom,
słowa kręcą się jak wosk i przejmują salon.”

„… uznaje się pana markiza de Sade i służącego jego Latoura, zbiegłych i nieobecnych, winnymi i przekonanymi o zbrodni trucicielstwa i sodomii (…) skazuje się ich na oddanie w ręce mistrza sprawiedliwości, który zaprowadzi ich na odbycie godziwej pokuty przed głównym wejściem kościoła katedralnego; tam na kolanach, z odkrytą głową i boso, w koszuli i ze sznurem na szyi, trzymając w rękach gorejące świece z żółtego wosku o wadze jednego funta każda, błagać będą o przebaczenie Boga, króla i sprawiedliwość; potem zaprowadzeni zostaną na koniec placu św. Ludwika, gdzie wzniesiony zostanie dla nich specjalny szafot; zetnie się tam głowę panu de Sade, a na wzniesionej na tym samym miejscu szubienicy zawieszony zostanie wspomniany Latour i zadławiony sznurem aż do chwili naturalnej śmierci. Potem ciała pana de Sade i rzeczonego Latoura zostaną spalone, a popioły ich rozrzucone na wietrze. Poza tym skazuje się pana de Sade na trzydzieści liwrów grzywny, a Latoura na dziesięć liwrów, płatnych na rzecz króla…”

„… Słychać było wiatr, który pachniał i można go było jeść jak lody, jak ubity na krem śmietankowy niewidzialny śnieg, można go było niemal jeść łyżeczką, miałem wrażenie, że gdybym wziął bułkę albo kawałek chleba, to mógłbym to powietrze gryźć, prawie jak wosk.”

„Nawet igraszki poezji są pełne wszelkiej mądrości. Syn Melesa powiada, że Odys woskiem zatkał uszy towarzyszom, gdy statki zaniosło do przewrotnych Syren, a syn Laertesa był trzymany w pętach jak w zamknięciu, z którego nie ma ucieczki. Ta baśń odsłania tajemnice filozofii.”

„Na Wosku cię wynudziłem zwrotkami o biodrach kobiet,
i mi nie powiesz, że nie jest dziwny ten człowiek,
co pisze o prawie wszystkim, lecz prawie nigdy o sobie.”

„Pierwsza miłość wyciska tak głęboki ślad w sercu dziewczyny jak pieczęć w wosku.”

„Cnota kobiety jest jak wosk, który topnieje w cieple.”

„Drohobycka atmosfera wzywała mnie do buntu. Brutalność złowrogich szubrawców, którzy robili wówczas karierę w Drohobyczu była tak jawną i publiczną, że nie trzeba było zaiste być socjalistą, ażeby znienawidzić tę zbrodniczą „produkcję”, ugruntowaną na naturalnych skarbach matki ziemi i na bezgranicznym wyzysku kilku tysięcy rusińskich chłopów, kopiących wosk ziemny w Borysławiu.”

„nie przepływa przeze mnie krew tylko woda wosk kwiatów magnolii”

„Ostro jak krawędź
ostrygi tęsknota za białym wielorybem wżera mu się

w wosk mózgu. I w kość i w skórę. Powtórzy starą
opowieść. W jego drżących mięśniach zbiera się
rozżarzony płyn, w głowie krzyczą mu szalone ptaki
i owady. W wiecznie zranionych oczach odblask oceanu.”

„Grzeczność jest dla człowieka tym, czym ciepło dla wosku.”

„Kiedy odchodzą w cień drzew,
Płacze tylko niebo
I w wielkim zgiełku miasta
Cichnie jeden głos.
Kiedy odchodzą w cień drzew,
Inni domów strzegą,
A noc wdeptana w asfalt
Lepi się jak wosk.”

„Słodka tak sztuka TWA, że minstrel nie ucierpi, śpiewając pieśni tobie,
Lecz gdy cię tak miłuje, ty boczysz się – na próżno wyśpiewuje troski sobie.

Płomień miłości takiż jest, nie dogorywa, będzie płonąć, płonąć, wiecznie płonąć.
Nie obrócisz się ku mnie, gdybym w morzu płomieni tych chciał ochłonąć.

Niestety, jakże minstrel zniesie błyskawic blask, co serce ćwiartuje.
Ni paktów, ni traktatów nie znasz – sztuka twa absolutnie panuje.

Jeżeli napotykasz góry wysokie, jak wosk je roztapiasz,
Gdy miasta staną na twej drodze, w ruiny dumę ich obracasz.

Po prawdzie nie pójdziesz na ugody z kimś, kto wyśpiewuje pieśni tobie.
Nie ma z tego zaszczytów Sajat-Nowa, że tobie o swych troskach powie.”

„Najdziwniejsze było zobaczenie swej rzeźby z wosku. Kiedy weszłam do Madam Tussaud i zobaczyłam siebie, pomyślałam… „mój Boże, co to jest?”. uchwycili najdrobniejsze szczegóły, choć byli bardzo łaskawi dla mojej pupy, bo naprawdę mam na pewno większą. Niesamowicie było zobaczyć siebie na wystawie.”