Cytaty na temat tancerz (28 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

Źródło: „Tele Tydzień”, 29 listopada 2004, cyt. za: Monika Mokrzycka-Pokora, Kompania Primavera, culture. pl, maj 2006 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/kompania-primavera

O sztuce , O tańcu

„Ja zostawiłem wyższą szkołę muzyczną, bo wiedziałem, że nie jestem skłonny, nie mam dość serca, żeby codziennie grać sześć godzin na wiolonczeli. Koledzy już tyle godzin ćwiczyli, ja z ledwością wytrzymywałem dwie. Wiedziałem, że w ten sposób donikąd nie dojdę, że talent nie wystarczy, że trzeba zdobywać umiejętności ćwiczeniami, porządnymi ćwiczeniami. Nie ma innej drogi. To powie każdy tancerz, każdy sportowiec, każdy, kto się wyprawia na Czomolungmę. Nie ma innej metody. I nie ma tu żadnego zmiłuj się. To powie każdy cyrkowiec. Chcesz posiąść umiejętność ponadnormalną, budzącą zachwyt? To oznacza setki godzin, miesięcy i lat ćwiczeń. Przekonanie Caribaldiego, że nie ma innej metody, objawiane w sposób bezwzględny wobec widzów, którzy często są cywilami, powoduje, że natychmiast traktują je jako objaw drylu wojskowego. Tymczasem sztuka to również ten wojskowy dryl.”

Krzysztof Gosztyła (1956) polski aktor

Źródło: Tomasz Miłkowski, W teatrze nie ma zmiłuj, „Przegląd” nr 49, 9 grudnia 12 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/151735.html

O sztuce , O ćwiczeniach , Serce

„Czasami czuję się jak stary grecki medyk. Wiem, jakie mam przeprowadzić badania i jakie efekty wywołają moje mikstury. Greckie słowo „pharmakon” ma podwójne znaczenie: to lek i niebezpieczna trucizna. Tak samo dwuznaczna jest metoda mojej sztuki. Dla aktorów, tancerzy i publiki mój teatr jest estetyką trucizny, która może okazać się lekiem.”

Jan Fabre (1958)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Toruń, 31 maja 2006

„Z Jackiem Poniedziałkiem mamy cudowny kontakt, przyjaźnimy się. Po „Przemianach” i „Stosunkach Klary” staliśmy się parą, jak tancerze. Ci ludzie też są bardzo blisko, razem odczuwają napięcie, zmęczenie, pocą się. W chwili tańca tworzą jedność. Kiedy zaczynamy z Jackiem grać, zapominam, co się dzieje prywatnie.”

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Źródło: „Życie Warszawy”, 12 stycznia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cialojestk.htm

O życiu , O przyjaźni , O ludziach , O tańcu

„Chciałem, aby mój teatr był przede wszystkim polski, chociaż interesowały mnie różne formalne rodzaje wypowiedzi artystycznej. To była na owe czasy rewolucja. Wyprowadziłem wielu znakomitych tancerzy z opery, a niektóre baleriny biegały na skargę do komitetu partii, że one też chciałyby się rozwijać. Do swego zespołu wybierałem zawsze tancerzy o szczególnych predyspozycjach morfologicznych i psychofizycznych. Moi tancerze zawsze różnili się od tancerzy w innych zespołach baletowych, ponieważ rozumieli, co tańczą i dlatego inspiracja często przychodziła do mnie od nich.”

Conrad Drzewiecki (1926–2007) polski tancerz i choreograf

Źródło: Stefan Drajewski, Reformator baletu, „Polska Głos Wielkopolski” nr 199, 27-28 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122550.html

„U kołyski teatru stał taniec i pierwszym aktorem był tancerz.”

Isadora Duncan (1877–1927) tancerka amerykańska

O tańcu

„Pierwszy raz wystąpiłam w programach dziecięcych, później w warszawskim oddziale TVP prowadziłam autorski program Pokochać taniec. Byłam wtedy tancerką w Zespole Pieśni i Tańca „Mazowsze” i studentką Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Nagrałam kilkanaście odcinków. Każdy z nich opowiadał o innej technice tańca, miał poznawczo-edukacyjny charakter, zawierał wywiady z tancerzami i choreografami. Teraz ciągle korzystam z doświadczenia, które wtedy zdobyłam, choć jestem już w całkiem innym miejscu.”

Klaudia Carlos (1974) polska dziennikarka i nauczycielka akademicka

Źródło: Ewa Pokrywa, Dziennikarka od kuchni, teletydzien. pl, 7 sierpnia 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-dziennikarka-od-kuchni,nId,627040

O charakterze , O tańcu

„Może trudno w tu uwierzyć, ale byłbym… tancerzem. W młodości wystąpiłem w kilku teledyskach jako breakdancer. Nieźle wymiatałem na parkiecie! I na ulicach, gdzie tańczyłem, żeby zebrać pieniądze na życie. Nie wstydzę się tego, bo było to uczciwe zajęcie. I byłem w tym bardzo dobry!”

Vin Diesel (1967) aktor amerykański

Źródło: Maria Wielechowska, Vin Diesel. Twardziel z zasadami, „To i Owo” nr 38, 17 września 2013, s. 4.

O życiu , O pieniądzach

„Gdyż to, co koń czyni pod przymusem, czyni bez zrozumienia; i nie ma w tym piękna, tak jak nie ma piękna w bitym i zmuszanym do tańca tancerzu.”

Ksenofont (-430–-354 p. n. e.) ateński pisarz, historyk, filozof i dowódca wojskowy

Źródło: Dowódca jazdy (Hipparchikós)

O zrozumieniu , O tańcu , Koń

„Tancerze muszą przede wszystkim połączyć się z muzyką. Nie mogę kazać im tańczyć do danego utworu tylko dlatego, że uważam go za piękny.”

Raimund Hoghe (1949)

Źródło: Anna Królica, Cenię proste formy Rozmowa z Raimundem Hoghe, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/2923-cenie-proste-formy.html

„Nigdy nie mogłabym na scenie tańczyć razem z grupą tancerzy, ponieważ ja piszę swoje teksty i lubię dawać czadu na scenie.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

„Nigdy nie faworyzowałam poszczególnych stylów. Oczywiście tancerz nie może być mistrzem we wszystkich dziedzinach, ale powinien się w nich orientować.”

Romana Agnel (1965)

Źródło: „Polska Gazeta Krakowska” nr 184 online, 7 sierpnia 2009 https://gazetakrakowska.pl/krakowski-rynek-stanie-sie-sala-balowa/ar/149201

„Aktor współczesny powinien być jednocześnie tancerzem, znakomicie realizującym tekst i śpiewającym. Nie ma jednych środków ważniejszych niż drugie, wszystkie są połączone w jednym aktorze, dysponującym sobą. (…) Chorea to wzór, do którego dążymy. Potykamy się, nieraz przewracamy. Czasem się nie uda, czasem jest więcej słów, czasem muzyki, ruchu czy tańca. W każdym spektaklu próbujemy zachować inne proporcje.”

Tomasz Rodowicz (1951)

Źródło: „Gazeta Wrocławska” 21 listopada 2010

O zachowaniu , O czasie , O tańcu

„Istotą flamenco, jak zwykł mawiać Federico Garcia Lorca, jest „duende”, owo „coś”, co jest duszkiem, chochlikiem, może zjawą, a może marą, które czasami pojawia się będąc czymś ulotnym, nieuchwytnym, niewytłumaczalnym. Sądzę, że aby być dobrym tancerzem flamenco, trzeba mieć właśnie to „coś” specjalnego, co pozwala przekazywać publiczności uczucia, jakich doznajesz, tańcząc przy akompaniamencie gitary i pieśni. Flamenco to również technika – bardzo trudna, ale na scenie trzeba o niej zapomnieć. Na scenie musi królować jedynie sztuka wynikająca z doznań i… doskonałej techniki.”

Cristina Hoyos (1946)

Źródło: „Dziennik Polski”, 6 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecdo.htm

O sztuce , O emocjach

„Kto z mądrych rozkoszy szuka u gamratki? Czy człek zacny dziewki ust dotknie, wdzięcznych nawet i świeżych, co spluwaczką są dla szpicli, pachołków i tancerzy?”

Bhartryhari (570)

„Jej filozofia wyraża się w jej słynnym zdaniu: „Nie interesuje mnie, jak poruszają się moi tancerze, mnie interesuje to, co ich porusza”. Miała zupełnie wyjątkowy system pracy, docierania do tego, co poruszało jej tancerzy. Zadawała im różne pytania. I to nie kilka, ale setki, tysiące pytań! Zakazywała jednak tancerzom odpowiadać słowami. Mogli odpowiadać tylko ruchami i gestami, językiem ciała. Wymagała, by te odpowiedzi były jak najbardziej szczere i osobiste. To wymagało od nich ogromnej odwagi. Trzeba było chcieć i umieć ujawnić najgłębszą cząstkę samego siebie. A Pina miała zwyczaj powtarzać to samo pytanie następnego dnia i oczekiwała jeszcze dokładniejszej i bardziej szczegółowej odpowiedzi.”

Wim Wenders (1945) niemiecki reżyser, scenarzysta, producent

o Pinie Bausch.

O tańcu , Pytanie

„I teraz w czasie naszej ciężkiej wędrówki po świecie obowiązkiem naszym jest pielęgnować to, co u nas było piękne i drogie naszym sercom, a co tępi i niszczy tam w Kraju odwieczny i śmiertelny wróg – Niemiec. Zarządziłem konkurs tańców ludowych w strojach regionalnych. Niejeden myślał sobie – po co to wojsku i to teraz, tu, na szczerej pustyni, lecz z chwilą, kiedy zobaczył te tańce i przebarwne stroje tu, pod gorącym niebem Azji, to odczuł i zrozumiał, że przeżycia, jakie nam zgotowali tancerze, przeszły wszelkie oczekiwania.”

Leopold Okulicki (1898–1946) generał polski

zorganizowany przez Okulickiego konkurs tańców ludowych, Irak 4 grudnia 1942, zespoły wystąpiły też w teatrze królewskim w Bagdadzie.
Źródło: Andrzej Przemyski, Ostatni komendant generał Leopold Okulicki, op. cit., s. 106.

O myślach , O czasie , O tańcu , O myśleniu

„Są bardzo dobrzy artyści flamenco, są też zwyczajni i po prostu źli. Dużo zależy od impresario, od tego, z kim podpisze kontrakt. Im więcej ogląda się spektakli, tym większego nabiera się rozeznania co do ich jakości. Nie trzeba tak naprawdę rozumieć flamenco i niewielu może powiedzieć o sobie, że je rozumie. Tak jak nie wszyscy rozumieją malarstwo czy muzykę. W spektaklu ważne są emocje i to, czy widzowie je docenią. Ale trzeba też uważać na efekciarstwo. To nie kwestia tego, że ktoś coś zatańczy do gitary i już. Są tancerze, którzy wykonają kilka razy jakiś step i piruet, żeby ludzie zaklaskali, co z jednej strony jest normalne, bo tańczy się po to, by zdobyć aplauz. Ważna jest jednak troska o stworzenie spektaklu dopracowanego w tańcu, muzyce, śpiewie. Jeżeli ludzie będą coś takiego oglądać, to z czasem to docenią.”

Cristina Hoyos (1946)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecjes.htm

O ludziach , O czasie , O tańcu , O malarstwie

„Zawsze coś projektowałem – kiedyś kostiumy dla tancerzy w szkole tańca, potem ubrania dla siebie. Sam farbowałem i przerabiałem swoje rzeczy.”

Robert Kupisz (1967)

Źródło: „InStyle”, 4/2011

O tańcu

„Ej Maryśka! Noc się kończy! - i porwał kobietę do tańca. Zderzyli się ciężko, bezwdzięcznie i cieleśnie, by z brzękiem wywalcowac zza stołu pod drzwi, a potem wzdłuż sciany i na powrót, jak ciężarny, dziecinny bąk. Spadła szklanka, brzękneła, ale chrzęst deptanego szkła przepadł w śmiechu Maryśki. Zamiotła czerwonymi włosami powietrze i ogień smagnął nagie ramiona Gacka. Upał jak czarny miód wlewał się oknem i ciała tancerzy wirowały wolno, splecione, związane tą pewnością która zjawia się od pierwszego dotyku i wszystko, co ma się stać, własciwie już się stało. Ciężki od krwi wir wciągał wszystko wokół. Ściany w rzucik, półnagą Sandy z gazety, żółtą kulę żyrandola, stół i satelity popielniczek i naczyń, wersalkę i ciemną Czestochowską za szkłem, podłogę, dreszcz przenikał dom aż po miekką skórę nieba, w którym gwiazdozbiory ocierały się o siebie nazwajem, sunąc ku ciemniejszej niż noc rozpadlinie zachodu i tylko Gacek pozostawał nieruchomy.
Muzyka urwała się raptem, lecz oni kołysali się dalej, jakby dzwięki nie były im potrzebne. Krzesło upadło na podłogę. Edek posłał je kopniakiem w kąt i próbował coś zrobić z kasetą, chociaż nie chciał ani na chwilę wypuścić tancerki z rąk.
- Pić! - zawołała Maryśka, ale butelka była już pusta.
- Co Gacek? Po wódkę też strach? - zaśmiał się Edek.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Tales of Galicia

O nocy , O piciu , O śmiechu , O kobietach

„- Wiesz, Tsukuru – głos Eri wydobywał się spomiędzy jej palców. - Mam do ciebie prośbę.
- Jaką?
- Czy mógłbyś mnie przytulić?
Tsukuru pomógł jej wstać i objął ją. Dwie duże piersi przylgnęły do niego jak jakiś dowód. Na plecach czuł ciepło jej dłoni. Miękki, mokry policzek dotknął jej szyi.
- Myślę, że już nigdy nie będę mogła wrócić do Japonii – wyszeptała. Jej ciepły, wilgotny oddech musnął jego ucho. - Bo wszystko by mi przypominało Yuzu. I nasze…
Tsukuru nic nie powiedział, tylko mocniej ją objął.
Stali tak objęci, prawdopodobnie widoczni przez otwarte okno. Ktoś mógł tamtędy przechodzić. Edvard z dziećmi mógł w każdej chwili wrócić. Ale takie rzeczy nie miały znaczenia. Niech ludzie sobie myślą, co chcą. Musieli się tu teraz obejmować ze wszystkich sił. Musieli się zbliżyć i razem odegnać długi cień złego ducha. Prawdopodobnie Tsukuru po to tu przyjechał.
Bardzo długo – ile to mogło trwać? - stali tak blisko siebie. Biała firanka nadal nieregularnie kołysała się na wietrze, policzki Eri nadal były mokre, a Alfred Brendel nadal grał utwory z "Roku drugiego. Włochy: Sonet Petrarki nr 47" i "Sonet Petrarki nr 104". Tsukuru dokładnie je wszystkie pamiętał. Mógłby je zanucić z pamięci. Po raz pierwszy zdał sobie sprawę, jak głęboko wsłuchiwał się w nie sercem.
Nic więcej nie mówili. Słowa nie miały mocy. Jak tancerze, którzy przestali się poruszać, stali tylko cicho objęci, poddając się nurtowi czasu. Był to czas, w którym mieszały się przeszłość, teraźniejszość i prawdopodobnie także trochę przyszłości. Między ich ciałami nie było luk, jej ciepły oddech w regularnych odstępach owiewał jej szyję. Tsukuru zamknął oczy i poddając się brzmieniu muzyki, wsłuchiwał się w odgłos bicia serca Eri, który nakładał się na stukot małej łódki uderzającej o pomost.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年

O myślach , O myśleniu , Serce , O dzieciach

„W teatrze szukam swojego miejsca jako choreograf i tancerz. Staram się udowodnić, że taniec współczesny to nie są podrygiwania rodem z programu Jaka to melodia.”

Dariusz Lewandowski (1976) aktor polski

Taniec to sztuka, która potrafi wzruszyć i zachwycić.
Źródło: „Tele Tydzień”, 29 listopada 2004, cyt. za: Monika Mokrzycka-Pokora, Kompania Primavera, culture.pl, maj 2006 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/kompania-primavera

O tańcu