Cytaty na temat reportaż (22 cytatów)

„Reportaże warto pisać tak, by czytelnik poczuł na własnej skórze strach, ból i upokorzenie.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Z wywiadów
Źródło: Wściekły, Exklusiv

O bólu , O strachu

„Jaka jest prawdziwa teologiczna treść tego pierwszego rozdziału Genesis? Transcendencja Boga, Bóg jest ponad wszystkim, wszystko pochodzi od Boga. To są fundamentalne prawdy teologiczne, tak samo ważne dla fizyków i niefizyków, choć oczywiście nie mają waloru fizycznego. Oczywiście nie wszystkie fragmenty biblijne należy interpretować w sposób przenośny. Są w Biblii różne rodzaje literackie. Podobnie jak dziś: poezja, powieść, nowela, sprawozdanie… Z tym, że rodzaje literackie Starożytnego Wschodu nie pokrywają się z dzisiejszymi rodzajami literackimi. Zidentyfikowanie rodzaju literackiego jest ważnym elementem egzegezy. Innej prawdy oczekujemy od reportażu, innej od poezji.”

Michał Heller (1936) polski filozof, teolog, fizyk kosmolog

Wywiad Język Pana Boga

O Bogu

„Kocham literaturę ponad wszystko, ale nie podoba mi się pomysł bycia pisarzem zamkniętym w swojej wieży z kości słoniowej, odciętym od reszty świata. Nie napisałbym połowy swoich powieści, gdyby nie dziennikarstwo, gdyby nie moje felietony czy reportaże.”

Mario Vargas Llosa (1936) pisarz peruwiański

Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.

O literaturze , Kochać się

„Hanna Krall przez godzinę siedziała nad moim tekstem, pokreśliła wszystko czerwonym flamastrem i kiedy już myślałem, że nie ma dla mnie ratunku, oświadczyła: „Świetny tekst pan napisał, pan ma słuch”. Uważam, że dla reportera najważniejsze jest pierwsze zdanie. Trzeba wskoczyć na falę, a ona już poniesie. Aby napisać dobry tekst, trzeba pojechać do miejsca, które nas interesuje, albo na jeden dzień albo na jeden miesiąc. Innymi słowy: reportaż można oprzeć albo na pierwszym wrażeniu albo na gruntownej wiedzy.”

Wojciech Górecki (1970)

Źródło: culture. pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_gorecki_wojciech

O myślach , O wrażeniach , O wiedzę , O myśleniu

„Pisząc reportaże, niekiedy chętnie uciekałem w poezję. Jest wiele fragmentów, o których czasami myślę, że można by je zebrać i wydać jako wiersze lub poematy prozą, choć częściej odnoszę wrażenie, że są one poetyckie przez to, że są tam, gdzie są – w reportażu. Dlatego, że są skonfrontowane z prozą. Nie zamierzam więc ich z niej wydzielić.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Z mediów
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 20 lutego 2006

O myślach , O wrażeniach , O myśleniu

„Ciągle jeszcze stoimy. A kiedy chcemy ruszyć, nasze stopy na gwałt szukają ziemi solidnej. Bo my dwaj na śliskim progu, niby tutejsi, spod słonka i skowronka, ale chyba raczej stamtąd, z popiołu, co w snach naszych nie przestaje huczeć pustynią pełną imion.
Teraz już dom. Otworem na wszystkie życzliwości świata dzisiejszego. Żona, córka i syn. Patrzą na mnie, na drugiego uratowańca z Wyspy Płomieni. Patrzą na siwą ilustrację, w sam raz do reportaży o harcie ducha i walce, o cierpieniu i poświęceniu. „Ten tu profesor i mój ojciec tamto przeżywali” – pomyśli córka.
My z Szymkiem widzimy, jak żywi na nas patrzą. Słyszymy, że to przez nich cisza nastała. I wiemy, jak im teraz strasznie głupio, bo nie potrafią nas definitywnie umiejscowić.
Na szczęście dorodna córka pomału się podnosi, pomału, i biodrem oprze o ramię ojcowe. A dłonią delikatnie kark obejmie. Garstka sekund, nie dłużej, tej urody pogody kojącej kobiecości, bo Szymek, jak przebudzony, od stołu się dźwiga, siny, cuchnący trupią fosą, i goły. Rękę nie dopaloną nad stół wyciąga, bo chce nią zgarnąć łososiową różę z białego talerza.
Ja też nie od macochy. Wstaję, golas nieodwszony, ręce na nie obrzezanej kuśce katolickiej skrzyżuję, a tu po wino musujące chciałbym sięgnąć…ale jak tu równocześnie zasłonić dziurkę po kuli w potylicy?
A żywi strasznie udają, że nic nie widzą, że nic się nie stało, że my dalej sobie siedzimy i do żarcia ostro się zabieramy. Niemniej cisza zapadła. To już nie przysłowiowa okazja dla anioła, żeby się popisał swym przelotem nad nami, to… przepaść w ich ziemskim czasie, wywołana naszą golizną, naszym odorem spalenizny, czego nie potrafią odziać żadną metaforą.
Od stołu się zerwą, udając że wierzą, że my chcemy jestku i pitku z ich rzeczywistości; więc dalej talerze pod nos nam podsuwać…ale na odległość, żeby granicy nie przekroczyć, za która aleja wprost na krematoria, nad którymi w szarpiach wisi niebo monoteistyczne.”

Marian Pankowski (1919–2011) polski pisarz, poeta, tłumacz

Z Auszwicu do Belsen

O szczęściu , O aniołach , O domu , O rzeczywostości

„Tochman omija utarte ścieżki, którymi zwykle podążają na Bałkanach dziennikarze. Daje to jego niewielkiej książce potężną moc. Warto przeczytać tę niezwykły reportaż, by zrozumieć, jak cieniutka jest politura cywilizacji i jak łatwo przyjaciele obracają się przeciwko przyjaciołom. „Jakbyś kamień jadła” trzeba by wysłać Boutrosowi-Boutrosowi Ghaliemu i Kofiemu Annanowi, Johnowi Majorowi i Douglasowi Hurdowi, George"owi Bushowi i Billowi Clintonowi. Pewnie by jej nie przeczytali, ale nawet przekartkowanie książki Tochmana zmąciłoby spokój ich emerytury.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Źródło: „Literary Review”

O książkach

„Reportaż: speed-test zadarze.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„Spotykam się z młodymi reporterami. Są to ludzie bardzo ambitni, oczytani, z wielkimi pasjami (…)
Mają wątpliwości co do swojej zawodowej przyszłości?
Tak, boją się. W masowych radiostacjach potrzebni są ludzie, którzy potrafią nacisnąć guzik, by puścić właściwą płytę i od czasu do czasu nadać reklamę. Do tego nie potrzeba dziennikarza. (…) Ambitne dziennikarstwo – na przykład reportaż literacki – zostało przesunięte w rejon literatury.”

Ryszard Kapuściński książka Autoportret reportera

Autoportret reportera, Zbiór wypowiedzi i fragmentów wywiadów z Ryszardem Kapuścińskim
Źródło: Zawód: dziennikarz, rozm. Katarzyna Janowska i Piotr Mucharski, „Tygodnik Powszechny” nr 22, 2001

O ludziach , O literaturze , O czasie , O przyszłości

„Reportaż musi wypalić autora, wyciągnąć z niego całą energię. Wtedy jest szansa na to, że tekst będzie coś wart.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Z wywiadów
Źródło: Zdziwienie i podziw, „Tygodnik Powszechny”, 11/2005

O szansie

„Wszystko bierze się z tęsknoty za czymś, czego nie ma. (…) Prasa kolorowa tworzy zmanipulowany obraz świata. Pogoń za nazwiskami, VIP-ami, sławnymi ludźmi, zamordowała reportaż prasowy, jakim znaliśmy go jeszcze 20 lat temu. Do „rozstrzelania” fotoreportażu przyczyniła się też telewizja. Ruchomy obraz zastąpił nieruchomy, skutecznie go wypierając.”

Tadeusz Rolke (1929) fotografik polski

Źródło: O reportażu, mediach i pracy fotoreportera - Tadeusz Rolke dla Dziennika, fotoblogia.pl, 14 stycznia 2009 http://fotoblogia.pl/5932,o-reportazu-mediach-i-pracy-fotoreportera-tadeusz-rolke-dla-dziennika

Obraz

„Jak pisać o tym człowieku, a jak o pisarzu i reporterze? Krzysztof Kąkolewski i Klemens Krzyżagórski sugerowali niegdyś badaczom reportażu chodzenie… śladami reportera.
Śladami Kapuścińskiego pójść nie sposób. Był w ponad stu krajach świata. Pisze o połowie z nich. Od pięćdziesięciu lat. Można być za to w krajach, które grają w jego książkach pierwsze skrzypce. Można ze stu krajów wybrać pięć – po jednym na każdy zamieszkany kontynent.”

Marek Kusiba (1951)

Przemyśleć cały świat. Spotkania z Ryszardem Kapuścińskim

O książkach

„Wydaje mi się, że Krzywicka we wspomnieniach bywa mitomanką i w różnych sprawach przypisuje sobie rolę większą, niż odgrywała w rzeczywistości. Za gorszycielkę uznała się sama pod koniec życia, a jako świadek epoki jest niestety mało wiarygodna. Ale doceniam jej reportaże sądowe i muszę przyznać, że bywała zupełnie niezłą pisarką.”

Małgorzata Szpakowska (1940)

o Irenie Krzywickiej
Źródło: Zofia Zaleska, Niepiękne dwudziestolecie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4019/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

O rzeczywostości

„Zachwyciłem się reportażem. Chciałem pisać. Myślałem, że to moje powołanie, ale na UW trafiłem na prof. Jerzego Toeplitza i wybrałem specjalizację krytyka filmowa.”

Wojciech Solarz (reżyser) (1934) reżyser polski

Źródło: Tomasz Gawiński, Walka o Ogień, „Tygodnik Angora” nr 8, 26 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133424.html

O myślach , O walce , O myśleniu

„Ten tytuł [… W lutym 1971] mógłby, a nawet powinien brzmieć „W pięć tygodni po Grudniu”, ale to by się pewno cenzurze nie spodobało, bo właśnie po tych paru tygodniach już zrobiło się w Peerelu wszystko OK. Rządził nowy „Pierwszy”, jeździł po Polsce, pokazywał się to na wsi, to w fabryce, pytał robotników: „Pomożecie?”, a oni odpowiadali „Pomożemy!”. Znaczyło to, że należy zapomnieć o tym, co było i z zapałem rzucić się w „nowe”. Samo słowo Grudzień stało się jakby czymś nieprzyzwoitym na zasadzie, że w domu powieszonego nie mówi się o sznurze. I tak zaczęła się nowa epoka „pogrudniowa”. Ogarnęła mnie chęć, żeby pokazać chociaż jakiś fragmencik tej nowej epoki, ale nie czekać, zrobić to prędko, póki się jeszcze wszystko pamięta, póki jest dopiero co „po bitwie”. I wymyśliłam, że zrobię króciutki reportaż o tym, jak do wsi przyjeżdża na zebranie poseł pełen dobrych chęci, z ustami słodkimi od obietnic, niczym sam pierwszy sekretarz.”

Krystyna Gryczełowska (1930–2009)

o własnym reportażu.

O domu , O czekaniu

„Szczerze mówiąc, tylko raz moi przełożeni poprosili o złagodzenie nieco felietonu, co też uczyniłem, rzecz jasna, w stopniu ani ich, ani mnie niezadowalającym. I był to właśnie o red. Miecugowie, a konkretnie o formie, w jakiej zastosował się on do nakazu sądu, by przeprosił dziennikarkę Joannę Lichocką, autorkę cenionych filmów dokumentalnych i reportaży, ale także jedną z najważniejszych dziś twarzy TV Republika.”

Krzysztof Feusette (1971) dziennikarz i publicysta

o Grzegorzu Miecugowie.
Alfabet Salonu
Źródło: s. 192.

„Nie żyję w luksusie, wiele lat spędziłem na dworcu. Na studiach w Poznaniu co noc rysowałem na dworcu, bo są tam dobre ku temu warunki: ludzie nieruchomi. (…) Mieszkałem z bezdomnymi na dworcu i rysowałem ich portrety, żeby się uwiarygodnić. Robiłem reportaż w Baniosze, gdzie jest góra śmieci. W wygrzebanych norach śpią tam ludzie. Też z nimi mieszkałem. Więc życie kloszarda mnie nie przeraża.”

Piotr Najsztub (1962) dziennikarz polski

Źródło: wywiad z Piotrem Najsztubem, 27 maja 2010, Metrocity.pl http://metrocity.pl/metrocity/1,105988,7944819,Najsztub_opowiada_o_warszawskim__czesto_gownianym.html

O życiu , O ludziach , O górach , O nocy

„(…) w środowiskach opiniotwórczych kreowano wizerunek Białorusi jako dziwacznego kraju. W nielicznych zresztą publikacjach prasowych, w reportażach telewizyjnych pokazywano kraj jako zdominowany przez kołchoźników, bełkoczących pijaków, żebrzące emerytki, niekiedy z odznaczeniami wojennymi na brudnych płaszczach. W ciągu kilku lat został w świadomości Polaków uformowany wizerunek Białorusi, który niewiele ma wspólnego z rzeczywistością.”

Eugeniusz Mironowicz (1955) polski historyk

Źródło: Stosunki polsko-białoruskie w XX wieku w Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2005, s. 30. ISBN 83-227-2388-1.

O rzeczywostości , O wieku

„możliwe
że mógłbym użyć jej inaczej
np. napisać 4 reportaże
o perspektywach rozwoju małych miasteczek
ale
mam w dupie małe miasteczka
mam w dupie małe miasteczka
mam w dupie małe miasteczka!”

Andrzej Bursa (1932–1957) poeta polski

Źródło: wiersz Sobota

„Istnieje (…) różnica pomiędzy autorem reportażu a autorem wywiadu. Zgodnie z polskim prawem prasowym autor wywiadu oddaje tekst swojemu rozmówcy do autoryzacji. Więc to bohater ma do powiedzenia ostatnie słowo. Może się nie zgodzić. Nie zdarzyło mi się tak jeszcze. Staram się pokazywać bohaterów swoich rozmów tak, jak ich sam zobaczyłem, czyli zinterpretować ich, ale równocześnie tak, żeby oni zobaczyli siebie tak, jak chcieli się pokazać. To nie jest łatwe. I tego się ciągle uczę. Autor reportażu zaprzyjaźnia się z bohaterem, a potem go zdradza. Bohater autoryzuje, jeśli o to prosi, swoje wypowiedzi, ale nie tekst. Autor reportażu pokazuje bohaterów swoich tekstów tak, jak ich zobaczył, usłyszał.”

Remigiusz Grzela (1977)

Źródło: Hanna Rydlewska, Masz pomysł, zapomnij, exklusiv.pl http://www.exklusiv.pl/artykul/id,155

„Reportaż - wersja zdarzeń, która uczestnikom tego przedsięwzięcia, a więc i bohaterom, i reporterowi, wydaje się niezmyślona.”

Mariusz Szczygieł (1966) dziennikarz polski

Źródło: Strzeż się papierowych charakterów http://conradfestival.pl/a/1749,strzez-sie-papierowych-charakterow, conradfestival.pl, 25 października 2019.

„Jestem dziennikarką. Dlatego wiele moich piosenek to po prostu rymowane reportaże.”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Źródło: Piosenki Agnieszki Osieckiej, Polskie Nagrania „Muza” (XL 0339), 1966 (na okładce płyty).