Cytaty na temat przepędzić (14 cytatów)

„Za najszczęśliwsze uważam chwile w swym życiu, które przepędziłem na serdecznej modlitwie, w bezpośrednim obcowaniu z Bogiem.”

Józef Jankowski (1910–1941) polski ksiądz pallotyn, męczennik II wojny światowej

Źródło: Kietliński Henryk, Błogosławiony ksiądz Józef Jankowski

O Bogu

„Rycerz Chrystusowy to krzyżowiec, który prowadzi podwójną walkę: z ciałem i krwią oraz mocami piekielnymi. (…) Idzie śmiało naprzód, czujnie spoglądając na prawo i lewo. Swoją pierś przyoblekł w kolczugę, a duszę okrył pancerzem wiary. Z tą podwójną zbroją nie obawia się już ani człowieka, ani szatana. Idźcie zatem, rycerze, śmiało naprzód, idźcie z sercem nieustraszonym przepędzić wszystkich wrogów Krzyża Chrystusowego! A tę pewność miejcie, że ani śmierć, ani życie nie odłączą was od Chrystusowej miłości. (…) Jakże chwalebny jest powrót rycerza po zwycięskim boju! A jak błogosławiona jego męczeńska śmierć w walce.”

Bernard z Clairvaux (1090–1153)

Źródło: Kajetan Rajski, Prawdziwy mężczyzna… czyli kto?, Wyd. Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2013, s. 26, 27.

O życiu , O śmierci , O wierze , O duszy

„Panie, wiem, że jesteś zajęty, że nie masz czasu, że dziś odwiedzasz piekło, ale uważam, że powinieneś rozpędzić mój naród na cztery wiatry. Powinieneś przepędzić go od siebie jak tych przekupniów ze świątyni. Na jakąś pustynię ich wygnać, żeby się tułali jak Żydzi. Żeby im się nie wydawało, że mają do Ciebie jakiś grupowy dostęp, że im będziesz zbiorowo rozpatrywał i liczył im te wszystkie plemienne zasługi, które sobie wyobrażają, zapisują i potem w nie wierzą. Że to są zasługi przed Tobą. Panie, ja bym ich na Twoim miejscu rozgonił po całym świecie jak naród Izraela i dopiero by się okazało, ile są warci. Jakby nie mieli tego swojego Mazowsza, Kieleckiego, Grunwaldu, tych wszystkich listopadów, styczniów i wrześniów dymiących spalonym mięsem, toby się okazało. Jakby nic nie mieli. Jakby nie mieli żadnego Ruska, Niemca ani Żyda na usprawiedliwienie, ani tego swojego papieża nie mieli na pogański kult, tylko na sto kilometrów piasek, toby było wiadomo, czy oni wierzą, czy tylko robią narodowy interes. Piasek i wieczność. Tak bym zrobił. W kosmos. I Częstochowę na ich oczach bym im rozpirzył jak Jerycho, jak stragany jerozolimskich gołębiarzy. Żeby, gdy już popędzisz kota temu mojemu narodowi wybranemu, mogli przyjść do Ciebie niewidomi i chromi i żeby nie musieli z tych wiejskich poczt z żółtą trąbką wysyłać czerwonych przekazów z ostatnim groszem dla zbójeckich jaskiń w eterze. Tak sobie myślę już za Dubienką, gdy przecinam dwunastkę, która po tamtej stronie granicy zamienia się w M07 i ciągnie aż do Kijowa.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Wschód

O myślach , O czasie , O myśleniu , O piekle

„Żeby przepędzić szacha, jesteśmy gotowi umierać tysiącami. Aż żołnierze uświadomią sobie, że mordują własnych braci.”

Ruhollah Chomeini (1902–1989)

w 1978.
Źródło: Michel Foucault, Nie ma sensu się buntować?, „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.

„Nazajutrz po rannem śniadaniu wyprawiliśmy się na Łopiennik. Było nas siedmiu czy ośmiu, wszyscy jechaliśmy na koniach, ja na kucu huculskim.(…) O zachodzie słońca przyjechaliśmy do samego podnóża tej góry i tam rozłożyliśmy się obozem. Wieczorem nałożono ogromny ogień z drzew szpilkowych i jałowcowych gałęzi, których ożywiający zapach jeszcze dziś mi się przypomina. Noc przepędziliśmy w szałasach, których nam odstąpili owczarze. Nazajutrz, na dobrą godzinę przed świtem, wstaliśmy, a owczarze poprowadzili nas dalszymi, lecz za to nie za bardzo stromymi ścieżkami na sam szczyt Łopiennika.”

Zygmunt Kaczkowski (1825–1896) polski pisarz

o wycieczce na Łopiennik w 1833 roku

O nocy , Koń

„Kronika miejscowa i zagraniczna.
Kraków 22 stycznia.
(…)
Konstanty Schmidt Ciążyński, znany ze swych zbiorów kamei i gemm, nabytych przez miasto Kraków do Muzeum narodowego, zmarł w Gorycyi dnia 5 b. m., w 80 roku życia. Syn lekarza cesarzowej Józeﬁny, następnie lekarza wojsk polskich – urodzony w Warszawie, połączył nazwisko obce ojca z nazwiskiem polskiem swej matki. Całe życie przepędził w wielkich stolicach europejskich, zajmując się zbieraniem i sprzedażą dzieł sztuki – znany zarówno w Petersburgu, Paryżu, jak w Londynie. Specyalne zamiłowanie do rzniętych kamieni stało się podstawą zbioru, który wyłączał z pod handlu – i pragnął pozostawić go w kraju rodzinnym. Miły to był starzec z wielką znajomością świata i wykształceniem artystycznem – miał zdolności poliglotyczne, bo mówił nietylko wszystkiemi językami, ale i narzeczami europejskiemi.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 19, 23 stycznia 1889, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O życiu , O wykształceniz , O matce , O czasie

„Dzisiaj, tak naprawdę, nie ma przyczyn do antysemityzmu w Polsce. (…) Uważam, że ten stereotyp łączący antysemityzm z katolicyzmem/z chrześcijaństwem jest fałszywy. Bo jak się spojrzy na historię prześladowań Żydów w Europie to zawsze (…) o tym, że Żydzi zamordowali Chrystusa to sobie pobożni ludzie przypominali w momencie kiedy tym Żydom można było coś złupić, coś ukraść. (…) Wydaje mi się, że ten antysemityzm miał zawsze przyczyny ekonomiczne. On oczywiście szukał sobie uzasadnień wzniosłych, bo łatwiej było sięgać po religijne, ale nie było antysemityzmu w Polsce takiego wyraźnego jakoś przez wiele wieków, choć Polska była bardzo katolicka – równie w siedemnasty, jak i w osiemnastym, jak i w dziewiętnastym wieku. Problem prawdziwy zaczął się kiedy Rosja carska przepędziła wielką liczbę Żydów na ziemie etnicznie polskie, wyrzucając ich po różnych pogromach z terenów Rosji właściwej. Problem międzywojenny to jest problem rywalizacji ekonomicznej, bardzo wtedy ostrej. To jest też problem (o czym się nie chce pamiętać z jakiś powodów), że na początku lat dwudziestych, przypomnę, sześćset tysięcy Żydów, którzy uciekli z „raju sowieckiego” dostało obywatelstwo polskie.(…) Uważam, że te przyczyny ekonomiczne były przed wojną bardzo silne i tu należy szukać skutków.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

polemizując z tezą, że źródłem antysemityzmu jest chrześcijaństwo.
Źródło: Relacje polsko-żydowskie, program Warto rozmawiać

O wojnie , O ludziach , O historii , O problemach

„Psychiczne prawo dozwala żyć tylko w jednym świecie realnym, spędzając wszystko, co przeczy realności, na peryferię marzeń. Gdy człowiek zostanie z rodzimej realności przepędzony na tułaczkę po obczyźnie przeżyć, ratuje się przyrodzoną samoobroną wewnętrznego i zewnętrznego aktorstwa. Aktorstwo to altera natura. Niemowlę ma tylko naturę somatyczną, bo nie stać go jeszcze na aktorstwo. Człowiek z wdziękiem to taki, który jest dobrym aktorem życia. Pozer to też aktor, tylko tyle, że zły. Zmanierowany zaś to ten, który nie może wydobyć się z szarży. W przeinaczonym (…) istnieniu jest się otoczonym nowymi elementami, wobec których nie pasuje już aktorstwo z rodzimej realności; trzeba improwizować i szukać nowej formy wyrazu. (…) Niespodziewanie w nowej realności odnajduje się człowiek w starym kostiumie. Trzeba się kryć przed ludźmi, aby nie razić ich oczu kontrnaturalnym połączeniemdwu wichrowatych wobec siebie czasów, które wypełniając w zestawieniu więcej powietrza, niż może pomieścić ograniczona przestrzeń uczuć, wywołują sprężenie atmosfery tak przygniatającej ciało, że czasem aż wyciska łzy.”

Stanisław Dygat książka Jezioro Bodeńskie

Jezioro Bodeńskie
Źródło: wyd. KiW 1987, s. 40–41.

O emocjach , O naturze , O czasie , O niemowlętach

„Chcieliśmy zobaczyć, kto z naszych kolegów obozowych został ranny lub zabity. W walce brało udział dwudziestu kilku mężczyzn w obozowych pasiakach. Ale zanim jeszcze udało nam się podejść do miejsca, gdzie siedzieli, nagle usłyszeliśmy krzyk: „Żydzi, Żydzi, psia ich krew!”, a następnie doszedł nas huk wystrzału, potem następnego – dwóch Żydów upadło. Nad nimi stali dwaj mężczyźni z rewolwerami i krzyczeli: „Nie trzeba nam Żydów! Wystrzelać wszystkich!” – i rozglądali się, szukając dalszych ofiar. Zatrzęsło nami. Chcieliśmy rzucić się na nich, ale zostaliśmy ze wszystkich stron otoczeni przez Polaków i prawie siłą wciągnięci do pobliskiego domu. Tamci dwaj z tymi, którzy się jeszcze do nich przyłączyli, zaczęli mordować żydowskich bojowników walczących na barykadzie. Jeszcze długo krzyki zbrodniarzy – „Śmierć Żydom!””

Chaim Icel Goldstein (1900)

mieszały się z okrzykami radości z przepędzenia Niemców. Natychmiast po tym wydarzeniu zmieniono nam ubrania na cywilne.
Bunkier

O śmierci , O mężczyznach , O domu , O sile

„Bóg wam zapłać. Bóg wielki zapłać wielebni bracia, że przybyliście tu do mnie przepędzić tę ostatnią chwilę z pasterzem waszym, który was opuścić musi, Bogu tylko wiadomo, na jak długi przeciąg czasu. Może na długo, może na zawsze. Osobą oddalę się od was, niestety, ale duch mój będzie zawsze z wami. Co mnie czeka, nie wiem i obojętną jest dla mnie rzeczą, bo wszystko zniosę w pokorze, więc czy na Syberii, czy na wygnaniu będę, arcybiskupem być nie przestanę, dopóki albo Pan nie przetnie życia mego, albo z woli Bożej, z woli Ojca Św. i z woli własnej laski pasterskiej nie zmienię na kostur żebraczy.”

Zygmunt Szczęsny Feliński (1822–1895) arcybiskup, święty

Źródło: ks. Ignacy Polkowski, Wspomnienia o Zygmuncie Szczęsnym Felińskim arcybiskupie metropolicie warszawskim, wyd. Księgarnia i Wydawnictwo Dzieł Katolickich, Naukowych i Rolniczych, W. Wielogłowskiego i W. Jaworskiego, Kraków 1866, s. 223–224.

O Bogu , O czasie , O czekaniu

„Oni – dziadek i ojciec – mówili: robotnicza sprawa, albo po prostu sprawa. I to znaczyło: socjalizm, ale nie używali tego słowa. I to znaczyło pognębić wyzyskiwaczy. I to znaczyło także: Polska, matka Boska z Jasnej Góry i groby, o które ostrzyło się stal, i ci Azjaci, których stąd trzeba przepędzić, i to, że za ich wolność też się walczy. Wszystko razem wymieszane. Więc sprawa robotnicza i polska to było dla mnie w gruncie rzeczy to samo.”

Jacek Kuroń (1934–2004) polski historyk, pisarz, polityk, działacz społeczny i polityczny

wspominając Franciszka i Henryka Kuroniów – bojowców i działaczy PPS.
Źródło: Wiara i wina

O wierze , O matce , O wolności

„Błazen nie jest dworzaninem. Błazen ma wiadome obowiązki i nie może w zapale składać żadnych przysiąg. Nie może też ślepo popadać w zachwyty. Choćby dusza w nim wrzała, choćby rwał się ku nowości, nie wolno mu się zatracić. Jego oko musi pozostać chłodne i przenikliwe. Błazen nosi czapeczkę z dzwoneczkami, ale jest człowiekiem wolnym. On jeden! I musi bronić tej wolności – choćby za cenę życia. Błazen jest po stronie prawdy, tak, gorzkiej, niemiłej władcom prawdy, ale koniecznej. Jeśli się tej prawdzie sprzeniewierzy (…), jeśli się sprzeniewierzy swojemu błazeńskiemu powołaniu, utraci wszelką dla króla wartość i zostanie ze wzgardą przepędzony.”

Józef Hen (1923) pisarz polski

Królewskie sny
Źródło: str. 128

O duszy , O wolności

„Nagle policja odsunęła od środka barierki zabezpieczające i zaczęła bić wszystkich, którzy stanęli jej na drodze. Wywołało to niewyobrażalną panikę, ludzie tratowali się nawzajem, przewracali się pokrwawieni. (…) Policjanci biegli z pałkami za nami. (…) [Benno Ohnesorg] był najwyraźniej ranny w głowę, ciekła krew. Bez dłuższego namysłu podłożyłam mu moją torebkę pod głowę. Dwaj policjanci podnieśli mnie i usiłowali przepędzić, ale ja krzyczałam na nich, że powinni raczej sprowadzić karetkę pogotowia…”

Friederike Hausmann (1945)

relacja Hausmann z demonstracji niemieckich studentów na początku czerwca 1968 przed Operą Niemiecką na Bismarckstrasse, w których zginął jeden z nich – Benno Ohnesorg.
Źródło: Erich Schaake, Kobiety dyktatorów, wyd. Videograf II, Katowice 2004, s. 112–113.

O kobietach , O ludziach , O relacjach

„Psychiczne prawo dozwala żyć tylko w jednym świecie realnym, spędzając wszystko, co przeczy realności, na peryferię marzeń. Gdy człowiek zostanie z rodzimej realności przepędzony na tułaczkę po obczyźnie przeżyć, ratuje się przyrodzoną samoobroną wewnętrznego i zewnętrznego aktorstwa. Aktorstwo to altera natura.”

Stanisław Dygat książka Jezioro Bodeńskie

Niemowlę ma tylko naturę somatyczną, bo nie stać go jeszcze na aktorstwo. Człowiek z wdziękiem to taki, który jest dobrym aktorem życia. Pozer to też aktor, tylko tyle, że zły. Zmanierowany zaś to ten, który nie może wydobyć się z szarży. W przeinaczonym (…) istnieniu jest się otoczonym nowymi elementami, wobec których nie pasuje już aktorstwo z rodzimej realności; trzeba improwizować i szukać nowej formy wyrazu. (…) Niespodziewanie w nowej realności odnajduje się człowiek w starym kostiumie. Trzeba się kryć przed ludźmi, aby nie razić ich oczu kontrnaturalnym połączeniemdwu wichrowatych wobec siebie czasów, które wypełniając w zestawieniu więcej powietrza, niż może pomieścić ograniczona przestrzeń uczuć, wywołują sprężenie atmosfery tak przygniatającej ciało, że czasem aż wyciska łzy.
Jezioro Bodeńskie
Źródło: wyd. KiW 1987, s. 40–41.

O naturze