Cytaty na temat kurka (13 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Pszczoły były wielkim umiłowaniem stryja Leona, kochał je i lubił miód. Ule były przeważnie typu Dadanta, najłatwiejsze w obsłudze. Były one kwadratowe, z podnoszonym dachem, którędy w okresie zbiorów miodu wsuwało się specjalne nadstawki. Nadstawka taka starczała ledwie na kilka dni, szybko bowiem napełniała się miodem i należało zakładać nową. Sad pełen był olbrzymich, szerokich lip, obsiewano go też specjalnie miododajnymi trawami. W okolicy rosły białe koniczyny, dużo łubinów, w lasach wrzos. Miodobranie zaczynało się w czerwcu, po zakończeniu kwitnienia sadów i łąk. Im wcześniejszy był miód, tym lepszy. Stryj rozsyłał go i sprzedawał po całej Polsce, dużo zabierali krewni. W domu, w glinianych dzbankach miód stał cały rok. Przede wszystkim jednak specjalnie pakowany w żelazne pudełka był sprzedawany klientom z różnych miast. Miód jesienny na pierniki kupował Toruń, wiosenny i lipcowy brał Wedel. Były miody wczesne, łąkowe, rzadziutkie, złotego koloru – te nigdy się nie scukrowały. Miód z akacji, aby się scukrzyć, musiał stać bardzo długo, i wtedy robił się podobny do drobnej, białej kaszki. Inne, późniejsze, to były miody lipcowe z lip i wrześniowe, z gryki i wrzosu. Lipcowy uchodził za najlepszy, natomiast z gryki i wrześniowy były gorsze. Kiedy miód twardniał, to na przykład gryczany ciemniał, lipcowy bielał. Wszystkie oczywiście różniły się smakiem. W okresie miodobrania, kiedy pracy było wiele, stryj wynajmował chłopców do pomocy. W specjalnym domku, zimą zastępującym stebnik, miód się wirowało. Tam przenosiło się ramki, odcinało się ciepłym nożem zasklepioną woszczynę i stawiało do centryfugi (wirówki), gdzie po wpływem kręcenia korbą miód wypryskiwał na ściany beczki i ściekał. Z dołu, kurkiem, zlewało się go do podstawionych garnków, na które nakładało się sita, aby nie wpadły odłamki woszczyny. W garnku mieściło się około szesnastu litrów miodu. Przez kilka dni garnek stał odkryty, aby miód odparował, dopiero potem zakładało się woskowy papier i zawiązywało wokół. Stryj miał biblioteczkę z książkami o pszczołach. Lubił pszczoły, a one jego. Kiedy któraś wleciała do domu, brał ją delikatnie w ręce i wynosił, nigdy go nie użądliła. Pracował gołymi rękoma, nie w rękawiczkach, mówił, że pszczoły nie lubią tego. Czasami wieczorem kładł się w sadzie i słuchał jak pracują, czy są zadowolone ze zbiorów. Mówił na przykład, że pszczoła umarła, nie zdechła; jeżeli ktoś opowiadał, że pszczoła ugryzła, odpowiadał zaczepnie: – Czy widział ktoś, aby pszczoła miała zęby do gryzienia?”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Lepszy dzien nie przyszedł już
Źródło: Z miejsca na miejsce, [w: Lepszy dzień nie przyszedł już], Warszawa, Iskry 2012, str 208–209

O książkach , O domu , O trawie , O pszczołach

„Z Kurkiem jest jak z tortem. Trzeba przygotować określone składniki w odpowiednich proporcjach, włożyć ciasto do piekarnika i dobrze wypiec. Jeśli jednak tort wyjmie się za wcześnie, to można go po prostu zepsuć.”

Daniel Castellani (1961) siatkarz argentyński

o Bartoszu Kurku.

„A tu patrz: najpierw jedna wiejska stodoła pomalowana na biało i – duszą w niej ludzi. Bez czarów, bez trucizn, bez hipnozy. Paru ludzi kierujących ruchem, żeby tłoku nie było i ludzie płyną jak woda z kranu za odkręceniem kurka. Dzieje się to wśród anemicznych drzew zadymionego lasku. Zwykłe ciężarowe samochody podwożą ludzi, wracają jak na taśmie i znów podwożą. Bez czarów, bez trucizn, bez hipnozy.”

Tadeusz Borowski (1922–1951) polski poeta, prozaik i publicysta

U nas w Auschwitzu…

O ludziach , O duszy , O wodzie

„Niepokonany kogut, który pokrywa wszystkie kurki w kurniku.”

Mobutu Sese Seko (1930–1997) dyktator Zairu

nieoficjalna, acz równie znana wersja tłumaczenia imienia Mobutu Sese Seko Kuku Nbendu Wa Za Banga
Źródło: Jean-Pierre Langellier, Mobutu, ucieczka „Wielkiego Lamparta” w: Ostatnie dni dyktatorów, op. cit., s. 226.

„Rodzimy się obrażeni na powietrze i światło, które razi nas po wyjściu z matczynego łona, a umieramy obrażeni na brak dopływu tlenu, zupełnie jakby ktoś zakręcił nam kurek. I przez całe życie wszystko nas drażni, słusznie czy bezpodstawnie. Ale nie obrażajmy się przynajmniej na siebie, dobrze?”

Alan Sillitoe (1928–2010) pisarz angielski

Gawędziarz

O życiu , O świetle

„Gdy człowiek uważnie przejrzy dziennik, ma wrażenie, że życie wszędzie na świecie jest serią niezasłużonych nieszczęść… To, co dzieje się poza tym, jest tak podrzędne, że w codziennych gazetach nie zasługuje na wzmiankę. Nigdy na przykład nie przeczytałem, że Mária X., bezgranicznie szczęśliwa szła na targ, śpiewając, albo że pułkownik Z. był w doskonałym nastroju przez cały dzień. Jakby to w ogóle nie było ważne. To, o czy warto mówić, to kurek od gazu, tramwaj, siekiera, ogień, woda, spustoszenie. To, że cierpimy. Że cierpimy niewinnie. Pouczająca to rzecz od czasu do czasu poczytać sobie wiadomości dnia. Uspokoiłem się, gdy pomyślałem, że przecież coś mnie łączy z ludźmi, z każdym człowiekiem, bo wszyscy cierpią, bo ja też cierpię.”

Sándor Márai (1900–1989) pisarz węgierski

Pierwsza miłość

O życiu , O nieszczęściu , O wrażeniach , O cierpieniu

„To najmroczniejszy poranek roku.
W rynnach na podwórzu
Budzi się dzień; mruganie
Światła w dachówkach;
Zelżał kamienny uścisk
Nocy na kurku i zasuwie.”

Gillian Clarke (1937)

Źródło: Dzień świętego Tomasza, tłum. Andrzej Szuba

„Tego Kurka nam nie zakręcicie!”

Bartosz Kurek (1988) siatkarz polski

napis na transparencie polskich kibiców, na meczach reprezentacji Polski.
O Bartoszu Kurku

„Krzysztof Ignaczak: A tam siedzi Apollo. Apollo, pomachaj!
Bartosz Kurek: Apollo, pokaż się, grecki bogu!”

Marcel Gromadowski (1985) siatkarz polski

Źródło: Igłą szyte.

O Bogu

„Publiczny kult głównych bóstw naturalnie już upadł; kapłanów już nie ma, wprawdzie składają jeszcze ofiary bogom, lecz najuroczyściej obchodzi rolniczy lud święto dożynków: zebrawszy plon doroczny, urabiają (z ostatnich snopków) bałwana, Kurkiem zwanego, i czczą go jako boga (urodzajów), dziękując za zbiór świeży, a prosząc na rok przyszły o jeszcze obfitszy. Prócz obchodów dożynkowych tkwi pogaństwo najgłębiej w pogrzebowych; nawróceni obiecują więc, że nadal zmarłych nie będą palić ani grzebać w bogatej odzieży lub rynsztunku, z końmi lub ludźmi; że nie będą zachowywać innych pogańskich obrzędów, że zadowolą się chrześcijańskim trybem i poświęconym cmentarzem. W owych obrzędach pogrzebowych główną rolę odgrywali śpiewacy; układ równa ich wprawdzie z kapłanami pogańskimi, lecz sama nazwa, tulisze albo Ugaszę, raczej śpiewaków oznacza; tulisz bowiem zdaje się nam tyle, co szerzyciel, mnożyciel (tj. głosiciel sławy), ligasz zaś jej rozstrzygacz, sędzia…”

Aleksander Brückner (1856–1939) polski filolog

Źródło: Starożytna Litwa. Ludy i bogi. Szkice historyczne i mitologiczne (1904)

O Bogu , O ludziach , O odzieży , O zmarłych

„Chcesz zdurzyć nas, oszukać chcesz nas carze,
Plujem ci w twarz za morze twoich łask;
Amnestią twą owiniem nasze kule,
Odpowiedź da huk armat, kurków trzask,
Do Azji precz, potomku Dżengishana,
Tam naród twój, tam ziemia carskich gal,
Nie dla ciebie krwią ziemia nasza zlana,
Hej, baczność! cel i w łeb lub serce pal.”

Władysław Ludwik Anczyc (1823–1883) polski poeta, dramatopisarz, wydawca, tłumacz, działacz ludowy

Źródło: Marsz strzelców

O morzu , Serce

„Nie widzę Kurka, widzę Polskę. Nie widzę jednostek, widzę serce i ducha walki całej drużyny. Jak przyjechałem do was i zacząłem jeździć po kraju, to wszędzie słyszałem: „nie gram, nie chcę grać, nie mogę grać, nie przyjadę”. Byłem podłamany. Pomyślałem wtedy, że nie ma siły, nic tutaj nie ugramy. Ale się myliłem! Dzisiaj za to siatkarzy przepraszałem.”

Andrea Anastasi (1960) włoski siatkarz, trener siatkówki

po zdobyciu brązowego medalu na ME 2011 z reprezentacją Polski.

O sile , O walce , Serce

„Tam jest mało kordonka, ale duża kasa. (…) to jest listek z przodu, gumka i sam kordonek, nawet nie plecionka. I to się układa rewelacyjnie. Wiem, bo mam właśnie. Kurka! Tylko czasami żałuję, że nie jest plecionka, bo nie mogę sobie wyszczypać często, bo się klinuje… Ale o tyle taki string ma jeszcze dobrze, że nawet jak się już lekko zużyje, to można gumkę wypruć, położyć na stole i jest podstawka pod piwo.”

Jerzy Kryszak (1950) aktor polski

o stringach.
Źródło: Kabareton, Sopot Top Trendy

O piwie