Cytaty na temat korytarz (13 cytatów)

„deszcz zielony jak królewna-żaba
potem chmury lekkie (puch ze skrzydeł najmłodszego
spośród putti) ich dziwność wysoką
odbitą w oku kałuży
i rosę całą w ukłonach kiedy chwyta za rękę
i krokiem menueta biegniemy w długi korytarz
a za nami zostaje to co znajome i nie-świąteczne”

Aleksandra Olędzka-Frybesowa (1923–2012)

Źródło: scherzo, „Dekada Literacka” 1995, nr 2 (104)

„Zabrał się do przypiętego do stołu fana Pöyzen Böyzen. Mimo rozmiarów i przedawkowania amfy facet zachowywał się względnie cicho. Pewnie dlatego, że przytrzymywało go sześć skórzanych pasów. Co nie znaczy, że nie chciał nas zabić.
– Hej zobacz! – Z nabijanej ćwiekami kamizelki pacjenta doktor J. wydobył parę kawałków papieru. – Bilety na prywatną imprezę, facet! Znaczy same kontrolki, chciałem powiedzieć. Aż w Saugus. Są trzy. Hej kończę zmianę za piętnaście minut – pojedziemy zobaczyć?
Pacjent zaprotestował tak jak mógł, raz za razem wyginając grzbiet i waląc zadem w blat stołu zabiegowego.
– Założę się, że jego laska wciąż tam jest. Hej założymy się, że nieźle wygląda?
Koleś wykombinował wreszcie jak użyć strun głosowych – fakt, że na poziomie prewerbalnym, ale doktor J. musiał teraz krzyczeć, żebym go usłyszał.
– Kurde, uwierzysz, że już podałem mu dwadzieścia pięć mililitrów haldolu? Amfetamina to niesamowita rzecz, wiesz?
– Doktorze J. – darła się pielęgniarka. – Mamy innych pacjentów!
– Patrz facet tu jest jego łańcuszek na klucze – powiedział Jerry, skinieniem głowy wskazując wielkie łańcuszysko wystające grubemu z kieszeni.”

Neal Stephenson książka Zodiac

Bierz je, rozjebiemy mu harleya.
W pokoju było tak głośno, że uciekliśmy na korytarz.
– Nienawidzę amfiarzy – oznajmił doktor J.
Zodiac (thriller ekologiczny)
Źródło: Zodiac (thriller ekologiczny), str. 304, Poznań 2001.

O pokoju , O facetach

„To bardzo dobre miejsce – korytarz.”

Bronisław Komorowski (1952) polski polityk, prezydent Polski

komentarz do zorganizowania przez Libertas konferencji na korytarzu w Sejmie, po tym jak Kancelaria Sejmu, zabroniła korzystania z sali prasowej partiom, niemających reprezentacji w Sejmie.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,6611419,Komorowski__Sejmu_nie_mozna_traktowac_jak_taniej_knajpy.html, 15 maja 2009

„Szpitalny korytarz to parszywe miejsce. Przedsionek piekła, gdzie można tylko pokornie czekać na werdykt.”

Maja Lidia Kossakowska (1972) polska pisarka

Zakon Krańca Świata

O piekle , O czekaniu

„W Garrick zaczęliśmy grać podczas świąt Wielkiejnocy 1967 roku. Na początku ludzie stali na śniegu w kolejce, żeby dostać się do środka. Kiedy jednak zaczęła się szkoła, frekwencja spadła. Jednego wieczoru przyszło tylko trzech widzów. Powiedzieliśmy im, że w tej wyjątkowej sytuacji dostarczymy im wyjątkowej rozrywki.
Na tyłach klubu był korytarz, który prowadził do kuchni Cafe-a-Go-Go. Poszliśmy tam i wykombinowaliśmy gorący jabłecznik i trochę przekąsek. Przełożyliśmy sobie przez ręce serwety, jak kelnerzy, i wróciliśmy na salę. Obsłużyliśmy naszych klientów i gadaliśmy z nimi potem przez półtorej godziny.
Innym razem przyszło tylko dziesięć czy piętnaście osób. Spytałem ich, czy nie chcieliby być dziś zespołem. Powiedzieli, że to dobry pomysł, więc daliśmy im nasze instrumenty i usiedliśmy sobie na sali, a oni nam zagrali.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O ludziach , O szkole

„Przypomnijmy sobie niesławne oblężenie Sarajewa w latach 1992–1995: to, że „normalne” europejskie miasto z pół milionem mieszkańców będzie otoczone, zagłodzone, regularnie bombardowane, a jego obywatele zastraszeni ogniem snajperów itd.., że wszystko to będzie trwało przez trzy lata, przed rokiem 1992 uznano by za coś niewyobrażalnego – zachodnie mocarstwa mogły z łatwością przełamać oblężenie i stworzyć bezpieczny korytarz prowadzący do miasta. (…) A potem, bardzo szybko, zaczęto traktować oblężenie jako coś „normalnego”…”

Slavoj Žižek (1949) słoweński socjolog, filozof, psychoanalityk i krytyk kulturalny

Źródło: Życie u kresu czasu, „Krytyka Polityczna”, 19/2009.

O życiu , O czasie

„Tak się jakoś dziwnie składało, że ilekroć wychodziłem z mego pokoju na korytarz, stała tam Gertruda. Wspaniała była. Emanowała czystym, skondensowanym seksem, prowokowała aż do bólu – i wiedziała, że to robi, grała tym, dawkowała kropla po kropli, przyzwalając łaskawie, żebym trochę pocierpiał. Najwyraźniej sprawiało jej to radość. A ja znowu tak strasznie z tego powodu nie cierpiałem. Spokojnie mogła mnie przecież odstawić na boczny tor i nie pozwolić mi – nawet z dala, w przelocie – tym się ekscytować. Jak większość mężczyzn, którzy znaleźliby się na moim miejscu, wiedziałem doskonale, że nie dostanę od niej nic – że nie będzie intymnych rozmów, ekscytujących jazd kolejką górską w lunaparku, długich spacerów w niedzielne popołudnia – póki nie złożę jej pewnych dziwacznych obietnic.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O pokoju , O seksie , O cierpieniu , Radość

„Większość polskich aktorów nie potrafi normalnie przejść przez korytarz – musi to zagrać. Andrzej posiada unikatową w naszym kinie zdolność: potrafi siedzieć z boku, w kącie, w trzecim planie i milczeć, ale ma to taką moc, że patrzymy na niego, a nie na kogoś, kto stoi na pierwszym planie i macha rękami.”

Konrad Niewolski (1972)

o Andrzeju Chyrze.
Źródło: „Polityka” 33/06; 19 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/awkl.htm

„Skąd mamy wiedzieć, jak rozległy jest nasz świat wewnętrzny, jeśli nie otworzy go nam specjalny klucz, na przykład wysoka gorączka. Ona wciąż musi przemierzać najpierw ten niski, źle oświetlony i źle przewietrzany korytarz, który za każdym razem na nowo wydaje się jej znajomy, ale na wysiłek, jakiego wymagałoby przekonanie się, czy rozpoznaje go naprawdę, ona nie może się zdobyć.”

Christa Wolf (1929–2011) pisarka niemiecka

Aż do trzewi

O świecie , O wysiłku

„Odwołuję trzy jedności – czasu, miejsca i akcji. Ich estetyczna tyranię. W teatrze metacodzienności 'teatr' odzyskuje swój rytualny sens. Przywracam mu godność i urodę, i ostateczność, i zwykłość, i prostotę – Gotowania mleka – Zamykania i otwierania drzwi – Ubierania i rozbierania – Patrzenia przez okno. Od tej pory 'teatr' jest miejscem pośrednim – takim jak schody, jak korytarz, jak Ziemia. Jest zwykły.(…) Teatr metacodzienności jest teatrem powszechnym i jednostkowym. Umożliwia kontakt suwerennych jednostek poprzez to co społeczne i wspólne, bez rezygnacji z tego co jedyne. Nie chce zadawać bólu, choć wie wszystko o bólu i śmierci.”

Helmut Kajzar (1941–1982)

Źródło: „Teatr” 1997, nr 7–8 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kajzar_helmut

O śmierci , O czasie , O gotowaniu , Sens

„Niemcy do głębi odczuwają poniżenie Gdańska. Ten Korytarz irytuje je, jak nic innego w układzie pokojowym. (…)
Już kilkanaście lat po podpisaniu traktatu wersalskiego Korytarz polski stanowił bez wątpienia najniebezpieczniejszy składnik sytuacji europejskiej. Burzył on wszelkie nadzieje na rozbrojenie i popychał zahipnotyzowanych, bezsilnych mężów stanu w kierunku kolejnej wojny.”

Herbert George Wells (1866–1946) powieściopisarz angielski

The indignity and menace of Danzig burnt into the German imagination. That Corridor fretted it as nothing else in the peace settlement had fretted it. (…)
Within a dozen years of the signing of the Treaty of Versailles the Polish Corridor was plainly the most dangerous factor in the European situation. It mocked every projection of disarmament. It pointed the hypnotized and impotent statescraft of Europe straight towards a resumption of war. (ang.)
fragment opubl. w 1933 dzieła Kształt rzeczy przyszłych w którym autor po raz pierwszy używa w stosunku do polskiego Pomorza sformułowania „Korytarz polski” szeroko później wykorzystywanego przez Josepha Goebbelsa.
Źródło: The Shape of Things to Come, 1933 http://ebooks.adelaide.edu.au/w/wells/hg/w45th/book1.html#chapter10

O wojnie

„Rojza, zgięta w pół, przez otwarte drzwi dojrzała swojego przyszłego męża prowadzonego przez korytarz. Chodzący patyk, wygląda jak laleczka – pomyślała.”

Ester Kreitman (1891–1954) pisarka żydowska, tworząca w języku jidysz

Jedwabna lalka.
Opanowały ją jednocześnie żal i wściekłość. Wzrastała w niej szalona chęć, by się roześmiać, jednak ból, który odczuwała głęboko w żołądku, przyćmił wszystkie pozostałe uczucia. Głośno zawyła, a kobiety w jednej chwili ją otoczyły i powstało zamieszanie. Panna młoda wierzgała nogami, wijąc się z bólu i płacząc jak mała dziewczynka.
Rodowód
Źródło: opowiadanie Atłasowa kapota, s. 48.

„Wstawał rano, człapał przez zimny korytarz do kuchni i łykał małe białe świństwo, popijając rozpuszczalną kawą z Aldika. I nadal było jak było, codzienna walka z samym sobą. Żeby wstać. Żeby być. Gdyby tak nie wstawać. Przespać to wszystko, przespać życie, siebie.”

Magdalena Parys (1971) polska poetka, pisarka i tłumaczka mieszkająca w Berlinie

Magik

O walce , O życiu , O pewności siebie