Cytaty o śmiechu i radości

„Byłoby szczęściem móc uszy i inne zmysły tak zamykać jak oczy.”

„Szczęście, którego wyczekujemy, potrafi zburzyć to, które właśnie przeżywamy.”

„Pisarz francuski to dla wielu blagier, dla którego nie ma nic świętego, który ze wszystkiego się śmieje i mówi sprośności. (…) Skoro przeznaczeniem naszym jest poznawać Francję z owej śmiejącej strony, nauczmyż się bodaj rozumieć ten francuski uśmiech. Wieki nieprzerwanej pracy i kultury są poza tym uśmiechem. Trzeba było zdeptać we wszystkich kierunkach wszystkie ścieżki, wszystkie dziedziny ducha, aby w świecie myśli stworzyć sobie ogródek intelektualnej zabawy, aby skrót mądrości pokoleń umieć podawać w żartobliwej formie.”

„Bądź szczęśliwa, że żyjemy! Jeżeli żyjesz i żyją twoi najbliżsi, to znaczy, że masz szczęście.”

„Szczęście jest czymś, co przychodzi pod wieloma postaciami – więc kto je może rozpoznać?”

„Pieniądze mogą dać szczęście tylko tam, gdzie nie możne ono przyjść z innego źródła.”

„Szczęście, nie w innym miejscu, ale w tym miejscu ... nie przez kolejną godzinę, ale tę godzinę.”

„Wiele osób traci małe radości w nadziei na wielkie szczęście.”

„Uśmiecham się. W uśmiechu
Jest cała prawda smutku.
Ale nikt, nikt nie widzi,
Jak płaczę pocichutku.”

„Szczęście przez całe życie! Nikt by tego nie mógł znieść, to byłoby piekło na ziemi.”

„Śmiech jest rzeczą zbyt poważną. Szanuję go tak samo jak moja publiczność.”

„Zdaję sobie jasno sprawę, że naprawdę żyje, kiedy pracuję. Dlatego jak jest mi źle, siadam przed komputerem i piszę. to moja modlitwa, płacz, wołanie o ratunek.”

„Uśmiech przynosi wskrzeszającą energię życia, dającą ci siłę.”

„Płakałem – powiedział Dean.
– Idź do diabła, przecież ty nigdy nie płaczesz.
– Tak mówisz? Dlaczego sądzisz, że nigdy nie płaczę?
– Nie umierasz na tyle, żeby płakać.”

„Pijany jestem ze szczęścia. Rakijo, szczęście moje!”

„Nic nie wiadomo. Na szczęście jesteśmy dobrze poinformowani.”

„Niech pan zada Netscape'owi na przykład hasło „szczęście” w paru podstawowych językach – do końca życia nie przeczyta pan tego, co panu wyrzuci. Czy zbliży się pan do szczęścia?”

„Często też mówię swoim studentom, że każdego z nas dopada czasami amnezja językowa. Sam miałem taki przypadek we Wrocławiu. Na jednym ze spotkań z czytelnikami wydanej właśnie mojej książki dziewczyna poprosiła o autograf z dedykacją „Dla Sylwii Kwiatkowskiej”. A ja zapomniałem, czy Sylwii napisać przez jedno, czy dwa „i”. W końcu piszę jej dedykację: „Sylwia Kwiatkowska niech przyjmie tę książkę na pamiątkę”. Następnego dnia opowiadam tę historię studentom. I co słyszę? Salwę śmiechu. Po chwili wstaje moja studentka i mówi, że rok wcześniej wpisałem jej na innej książce dedykację „Sylwce Kwiatkowskiej na pamiątkę”.”

„Mieliśmy 2 lub 3 przypadki dzieci przychodzących do, powiedzmy kobiety, która straciła swego męża i jest niepocieszona, i mówiących: „Nie powinnaś płakać. Śmierć to nie koniec. Spójrz na mnie. Umarłem i oto znów tu jestem.””