„„Sprawa Chazana” to także kwestia etyki lekarskiej. I nie chodzi o prawo do klauzuli sumienia. Prof. Chazan poinformował pacjentkę, której płód miał stwierdzone, bez najmniejszych wątpliwości, bezmózgowie, a więc wadę szeroko w medycynie opisaną i w 100 proc. śmiertelną, że jej dziecko „może długo żyć i być leczone” i że „planowane są zabiegi”. Zrobił to publicznie, wszyscy słyszeli.
Potem zaś, również publicznie, komentując obawy pacjentki, że dziecko po narodzinach będzie cierpiało, stwierdził, że podczas aborcji będzie cierpiało bardziej, bo wykonuje się je przez kawałkowanie ciała żywcem. To oczywista nieprawda: takie płody uśmierca się w łonie, podając środek na zatrzymanie akcji serca. Lekarz nie może tego nie wiedzieć. A więc okłamywał opinię publiczną, a przede wszystkim oszukiwał i dręczył psychicznie pacjentkę. I to nie w obronie prawa do klauzuli sumienia, ale w celu uniknięcia odpowiedzialności za to, co zrobił.”

Tematy

nie żyje , dzieci , narodziny , cierpienie , oszukiwanie , prawo , dziecko , opinia , odpowiedzialność , serce , sprawa , podczas , akcja , kwestia , lekarz , publiczny , zatrzymać , aborcja , obrona , nieprawda , wyraz , pot , medycyna , planowanie , obawa , zabieg , chodzić , zrobienie , poinformowanie , wątpliwość , środek , sumienie , łono , etyka , płód , stwierdzenie