Wisława Szymborska cytaty

„Minęli się jak obcy,
bez gestu i słowa,
ona w drodze do sklepu,
on do samochodu.

Może w popłochu
albo roztargnieniu
albo niepamiętaniu,
że przez krótki czas
kochali się na zawsze.

[…]”

„Może to wszystko
dzieje się w laboratorium?
Pod jedną lampą w dzień
i miliardami w nocy?”

„Będziemy mijać się bez gestu i bez słowa nie pamiętając, że przez krótki czas kochaliśmy się na zawsze.”

„Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła.”

„Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.”

„Ktoś powiedział, że ludzie głupieją hurtowo i mądrzeją detalicznie. Dlatego kochamy i popieramy przypadki detaliczne.”

„Nic się nie zmieniło.
Przybyło tylko ludzi,
obok starych przewinień zjawiły się nowe,
rzeczywiste, wmówione, chwilowe i żadne,
ale krzyk, jakim ciało za nie odpowiada,
był, jest i będzie krzykiem niewinności,
podług odwiecznej skali i rejestru.”

„Miłość szczęśliwa. Czy to jest konieczne?
Takt i rozsądek każą milczeć o niej
jak o skandalu z wysokich sfer Życia.
Wspaniałe dziatki rodzą się bez jej pomocy.
Przenigdy nie zdołałaby zaludnić ziemi,
zdarza się przecież rzadko.

Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej
twierdzą, że nigdy nie ma miłości szczęśliwej.

Z tą wiarą lżej im będzie i żyć, i umierać.”

„Wisława kochała ludzi i lubiła ich kochać. Dlatego tak wiele i tak pięknie pisała o miłości.
Kochała życie, choć była to miłość bez złudzeń. Dlatego tak wiele, tak przenikliwie pisała o śmierci.”

„Nie znam mowy ludu Turkmenii –
myślę tylko, że słowo „Październik”
znaczy tyle co woda źródlana
pragnącemu z miłością podana.”

„Los okazał się jak dotąd dla mnie łaskawy.
Mogła mi nie być dana pamięć dobrych chwil,
Mogła mi być odjęta skłonność do porównań.
Mogłam być sobą – ale bez zdziwienia,
A to by oznaczało, że kimś całkiem innym.”

„Szymborska – gips. Łaskawy los
obtłukł ją trochę, zwłaszcza nos.”

„Bez mojej woli nawet liść nie spadnie
ani źdźbło się nie ugnie pod kropką kopytka.

Jest więc taki świat,
nad którym los sprawuję niezależny?
Czas, który wiążę łańcuchami znaków?”

„Przechodniu, wyjmij z teczki mózg elektronowy
i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę.”

„Miasto socjalistyczne – miasto dobrego losu.”

„Nie umiem się nadziwić, namilczeć się temu.
Posłuchaj,
Jak mi prędko bije twoje serce.”

„Czymkolwiek jest inspiracja, rodzi się z ciągłego „Nie wiem”.”

„Po każdej wojnie ktoś musi posprzątać.”

„Natchnienie, czymkolwiek ono jest, rodzi się z bezustannego nie wiem.”

„W języku poezji, gdzie każde słowo się waży, nic już zwyczajne i normalne nie jest. Żaden kamień i żadna nad nim chmura. Żaden dzień i żadna po nim noc. A nade wszystko żadne niczyje na tym świecie istnienie.”

„Miał być lepszy od zeszłych nasz wiek XX.
Już tego dowieść nie zdąży.”

„Partia. Należeć do niej,
z nią działać, z nią marzyć,
z nią w planach nieulękłych,
z nią w trosce bezsennej,
wierz mi, to najpiękniejsze,
co się może zdarzyć”

„Korzystam z najstarszego prawa wyobraźni (…).”

„Można nie kochać cię – i żyć,
Ale nie można owocować.”

„Nad całym Twoim życiem
i moim, jeszcze nie całym,
paradują w przepychu, jak paradowały.

Nie mają obowiązku razem z nami ginąć
Nie muszą być widziane, żeby płynąć.”

„Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez – nie jest prawdziwym człowiekiem.”

„Spójrzcie, jaka wciąż sprawna,
jak dobrze się trzyma
w naszym stuleciu nienawiść.
Jak lekko bierze wysokie przeszkody.
Jakie to łatwe dla niej – skoczyć, dopaść.”

„Nie być bokserem, być poetą,
mieć wyrok skazujący na ciężkie norwidy,
z braku muskulatury demonstrować światu
przyszłą lekturę szkolną – w najszczęśliwszym razie”

„grób w którym leży ten
nowego człowieczeństwa Adam
wieńczony będzie kwiatami
z nieznanych dziś jeszcze planet.”

„Nic nie pójdzie z jego życia w zapomnienie.
Jego Partia rozgarnia mrok.”

„Świat jest tak wielki, że wszystko jest szczegółem.”

„Nie licząc szkół, gdzie się musi,
i samych poetów,
będzie tych osób chyba dwie na tysiąc.”

„Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie.”

„Dopóki ta kobieta z Rijksmuseum
w namalowanej ciszy i skupieniu
mleko z dzbanka do miski
dzień po dniu przelewa,
nie zasługuje Świat
na koniec Świata”

„Sto kilogramów waży serce orki, ale pod innym względem lekkie jest.”

„Czas własną głowę w ręce brać
mówiąc jej: Biedny Yorik, gdzież twoja niewiedza,
gdzież twoja ślepa ufność, gdzież twoja niewinność
twoje jakoś to będzie, równowaga ducha
pomiędzy niesprawdzoną a sprawdzoną prawdą?”

„Nic darowane, wszystko pożyczone.
Tonę w długach po uszy.
Będę zmuszona sobą
zapłacić za siebie,
za życie oddać życie.”

„Współczucie czy kiedykolwiek
pierwsze dobiło do mety?”

„Jesteśmy dziećmi epoki,
Epoka jest polityczna.”

„Jeśli istnieje waga, szale się nie chwieją.
Jeśli jest sprawiedliwość, oto ona.

Umrzeć ile konieczne, nie przebrawszy miary.
Odrosnąć ile trzeba z ocalonej reszty.”

„Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.”

„Czytamy listy umarłych jak bezradni bogowie,
ale jednak bogowie, bo znamy późniejsze daty.”

„Podobno w przemówieniu pierwsze zdanie jest zawsze najtrudniejsze. A więc mam je już poza sobą…”

„Mój wyścig z suknią nadal trwa.
A jaki ona upór ma!
A jak by ona chciała przeżyć!”

„Nikt w rodzinie nie umarł z miłości.
Co tam było to było, ale nic dla mitu.”

„Nie znam roli, którą gram,
wiem tylko, że jest moja, niewymienna.”

„Nie ma od niej ucieczki,
bo w każdej nam towarzyszy.”

„Samokrytyczny szakal nie istnieje.
Szarańcza, aligator, trychina i giez
żyją jak żyją i rade są z tego.”

„Nie jest jak inne uczucia.
Starsza i młodsza od nich równocześnie.
Sama rodzi przyczyny,
Które budzą ją do życia.”

„Czasem to wielki pech być nieboszczykiem.”

„Zbudziłam się. Otwarłam oczy.
Dotknęłam świata jak rzeźbionej ramy.”

„Wolę brać pod uwagę nawet tę możliwość,
że byt ma swoją rację.”

„Przepaść nas nie przecina.
Przepaść nas otacza.”

„Historia zaokrągla szkielety do zera.
Tysiąc i jeden to wciąż jeszcze tysiąc.
Ten jeden, jakby go wcale nie było”

„Żaden dzień się nie powtórzy,
Nie ma dwóch podobnych nocy,
Dwóch tych samych pocałunków,
Dwóch jednakich spojrzeń w oczy.”

„Radość pisania.
Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej.”

„Wielka tama bieg twój odmieni.
Na urodzaj pustynnej Turkmenii.”

„Przypadek zagląda nam głęboko w oczy. (…)
Chce nam się wołać,
jaki świat jest mały.
jak łatwo go pochwycić
w otwarte ramiona.
I jeszcze chwilę wypełnia nas radość
rozjaśniająca i złudna.”

„Oto Partia – ludzkości wzrok.
Oto Partia: siła ludów i sumienie.”

„W nas – tłuszcze, nerwy, żyły, śluzy i sekretności. I jest nam odmówiony idiotyzm doskonałości.”

„Jeden leśniczy w leśnej dziczy
(nazwisko, adres się nie liczy)
każdego roku (mniejsza z datą)
na trzeźwo (choć nie ręczę za to)
jak jeleń na polanie ryczy.”

„Nie skacz w biegu, imię Dawida.
Tyś jest imię skazujące na klęskę,
niedawane nikomu, bez domu,
do noszenia w tym kraju zbyt ciężkie.

Syn niech imię słowiańskie ma,
bo tu liczą włosy na głowie,
bo tu dzielą dobro od zła
wedle imion i kroju powiek.

(…)
Nie skacz. Noc się rozlega jak śmiech
i przedrzeźnia kół stukanie na torach.”

„Umrzeć – tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.”

„Są talerze, ale nie ma apetytu.
Są obrączki, ale nie ma wzajemności
od co najmniej trzystu lat.”

„Tyle wiemy o sobie,
ile nas sprawdzono.
Mówię to wam
ze swego nieznanego serca.”

„Żegnamy się dzisiaj z poetą, ale nie żegnamy się z jego poezją. Ona nas wszystkich tutaj obecnych i wszystkich nieobecnych, przeżyje na pewno.”