Maria Dąbrowska cytaty

„To, co wiecznie, zawodzi, wiecznie też jest przedmiotem nadziei.”

„Kocham panią Zofię (…). A właściwie nie kocham jej – co za głupstwo – tylko mam do niej zawsze ciekawość, ponieważ jest tak innym jak ja, tak zamkniętym na sobie samej człowiekiem. Zawsze mi się zdaje, że powinna się drugi raz narodzić, ale to nigdy nie nastąpi.”

„Nie ma innego zaklęcia na szczęście – jak tylko umieć i lubić pracować.”

„Tracić siebie dla drugich to jest właśnie odnajdywać siebie.”

„W życiu bywają noce i bywają dni powszednie, a czasem bywają też niedziele. Rzadziej się to zdarza niż w kalendarzu.”

„Konsekwencje się przeżywają i zamieniają w konwenans, a ten jest śmiercią sztuki.”

„Człowiek jest tajemnicą – z tajemnicy przybywa i w tajemnicę odchodzi.”

„Historia rzadko ma coś wspólnego z elegancją.”

„Prócz tego, co jest możliwe, jest jeszcze to, co jest konieczne.”

„Idea rośnie przede wszystkim krwią swoich ofiar.”

„Dobrzy ludzie nigdy o siebie nie dbają. Tak, jakby naprawdę nie byli dla tego świata.”

„Gdy te hamulce pękną, a bywa, że wystarczy, aby jeden się obluzował, wszystko się rozprzęga i toczy choć na złamanie karku, byle ku jakiejś odmianie. Aż póki znów nieprzewidziane względy ruchu nie zatamują.”

„Broniono się przed zniesieniem pańszczyzny, a wreszcie – za pomocą idei czynszów – przed uwłaszczeniem, a dziś usiłuje się nie dopuścić do przeobrażenia Polski w kraj chłopski i oparty na drobnej własności rolnej. (…) Byt i los dwudziestomilionowej masy chłopskiej jest dla przyszłości Polski ważniejszy niż interes garści ziemian.”

„Jesteśmy wobec samych siebie, na własnej ziemi jak w nieprzyjacielskim kraju, gdzie postarano się ze wszystkich sił, by każdemu życie uprzykrzyć i utrudnić.”

„Nic nie chcieć dowodzić. Przed zdumionymi oczyma rozpostrzeć obraz świata. Tak chcę pisać. To niech będzie moja dewiza przed rozpoczęciem drugiego tomu. Już się teraz nie martwię, że nie mam żadnej idei.”

„Cierpienie nie wyzwala, to my się z niego wyzwalamy.”

„Bo wszystko zło, którego się wiecznie spodziewała, może się stać lub nie. Ale to jedno czeka na pewno i ją, i tych czworo, siedzących wesoło przy stole. Nieunikniony rozpad i rozkład, choroba, męka i śmierć.”

„Zapędy do fanaberyjnego hrabskiego życia przy środkach prawie żadnych.”

„W normalnej przebudowie społecznej nie powinno się jednych krzywd zastępować innymi.”

„Pismo i sztuka to jedyni świadkowie naszych czasów.”

„Kto odda się cały jednej wielkiej czy małej sprawie, w dodatku sprawie beznadziejnej, ten musi umrzeć w końcu za nią albo też przez nią.”

„Gdy miłość otwiera świat, otwiera go nawet nieszczęśliwa.”

„Wartość Polaka mierzy się stosunkiem do tego, co polskie nie jest.”

„Gdy nie stać nas na miłość, stać nas zawsze na zazdrość.”

„Czasem stary pisarz, świeżo przez nas poznany, staje się nowym.”

„Inteligencja jest tą przyprawą, która z najpospolitszych rzeczy robi cuda.”

„Rewolucje zaczynają się nie od dołu, jak to się mniema powszechnie, ale od góry.”

„Despotyczna młodość łaknie aprobaty nawet od świata, który skazuje na zagładę.”

„Interes, władza, maszyna – te rzeczy nie widzą człowieka, potrzebują tylko masy.”

„Aniela zawsze była z rodzeństwa najładniejsza, lecz po zamęściu, w czarnej wiejskiej robocie i ona zordynarniała, zmarniała.”

„Człowiek może służyć czemuś, nigdy komuś.”

„Kto zna prawdę niewątpliwą, ten o nią nie zabiega, nie walczy, bo ta prawda walczy za niego.”

„Kto wszedł w cudze – tego łatwo wystraszyć.”

„Zwalczyć samemu pokusę może się wydawać zwycięstwem, lecz świadomość, że ktoś nie uległ pokusie, którą myśmy byli dla niego, boli jak niepowetowana porażka.”

„Za każdym Don Kichotem wszczynającym awantury idzie zawsze Sanszo Pansza, który je wykorzystuje.”

„Za silna dawka pobożności jest niebezpieczna.”

„Mężczyzna zdolny jest do zazdrości nawet wobec kamienia, który jego znudzona partnerka wyróżniła jako szczególnie piękny.”

„Czyżbym się łudził i okłamywał? A może takie okłamywanie się jest również rodzajem prawdy. Prawdy chcianej… I czy taka prawda może mieć jakieś rzeczowe znaczenie?”

„Najszczęśliwsze, z czystej miłości małżeństwo zawiera tyle samo niedoli, ile chwil szczęścia bywa w najbardziej chłodnym związku.”

„Ani różnica poglądów, ani różnica wieku, nic w ogóle nie może być powodem zerwania wielkiej miłości. Nic, prócz jej braku.”

„Miłość fałszuje obraz świata. Ukazuje go dobrym pomimo wszystko.”

„Niejeden walczy z przemocą nie dlatego, że jej nienawidzi, ale dlatego, że ją kocha. Tylko że w najcenniejszej skrytce duszy sam jeden czuje się uprawniony do jej wywierania.”

„Odwaga cywilna jest w Polsce rzadsza jak skłonność do natychmiastowego umierania.”

„Człowiek pragnący czegoś dokonać nie może być krytykiem i historykiem swoich czynów.”

„Jak człowiek przyzwyczaja się do każdej rzeczy, która trwa. Jak trudno oderwać się nawet od złej przeszłości.”

„Trochę sukcesu przydaje się nawet ludziom najmniej dbającym o sławę.”

„Nie wraca się nigdy na dobre tam, skąd się niegdyś wyszło.”

„Niemożność porozumienia się z drugim człowiekiem jest 1 z największych mąk życia na ziemi.”

„Tych rzeczy najlepszych – serca, które nas kocha, słońca, które nam świeci – i tak na własność mieć nie podobna.”

„Jakby cierpienie uczyło, to Polska byłaby jednym z najmędrszych krajów świata.”

„Czasem wystarczy przyprowadzić do ładu i lśniącej czystości powszednie rzeczy, aby dźwignąć się z rozterki, pokonać rozpacz i zwątpienie.”

„To prawda, że dobra tego świata są ograniczone i ludzie zawsze je muszą sobie wydzierać. Niedole tylko zdają się nie mieć granic.”

„Życie nie byłoby tak szalenie trudne, gdyby nie to, że wszyscy mają trochę racji. Idzie o to, jaka racja jest na poziomie czasów.”

„A bo to języków nie mawa? (…) To my językami rusali, rusali, a tak my się wsędy pytali, pytali, jaz my się dopytali.”

„Sztuka zmierza do maksymalnej kondensacji wyrazu. (…) Czy proza powieściowa może tego dopiąć bez unicestwienia samej siebie?”

„Jest na świecie jeden zawód, jedno jedyne powołanie – być dobrym dla drugiego człowieka.”

„Kompromisy mogą zawierać tylko ci, których dusza nie zna, co to kompromis. Każde warunki mogą przyjąć jedynie ci, co są niezależni od jakichkolwiek warunków.”

„Jak to bywa, że jednemu dolega, co kiedy złego doznał, a drugiemu – co kiedy złego zrobił.”