Maria Dąbrowska: Na czasie cytaty

„Konsekwencje się przeżywają i zamieniają w konwenans, a ten jest śmiercią sztuki.”

„Idea rośnie przede wszystkim krwią swoich ofiar.”

„Dobrzy ludzie nigdy o siebie nie dbają. Tak, jakby naprawdę nie byli dla tego świata.”

„Marzenia zwykle się spełniają, ale nie tak i nie wtedy, kiedy tego pragniemy.”

„Śmiech, sen i nadzieja – to 3 rzeczy nam dane po to, aby osłodzić przykrości życia.”

„W życiu bywają noce i bywają dni powszednie, a czasem bywają też niedziele. Rzadziej się to zdarza niż w kalendarzu.”

„Kocham panią Zofię (…). A właściwie nie kocham jej – co za głupstwo – tylko mam do niej zawsze ciekawość, ponieważ jest tak innym jak ja, tak zamkniętym na sobie samej człowiekiem. Zawsze mi się zdaje, że powinna się drugi raz narodzić, ale to nigdy nie nastąpi.”

„Nie ma innego zaklęcia na szczęście – jak tylko umieć i lubić pracować.”

„Tracić siebie dla drugich to jest właśnie odnajdywać siebie.”

„To, co wiecznie, zawodzi, wiecznie też jest przedmiotem nadziei.”

„Pewne zaniedbanie formy jest konieczne, aby duch mógł przez nią przezierać.”

„Gdy te hamulce pękną, a bywa, że wystarczy, aby jeden się obluzował, wszystko się rozprzęga i toczy choć na złamanie karku, byle ku jakiejś odmianie. Aż póki znów nieprzewidziane względy ruchu nie zatamują.”

„Broniono się przed zniesieniem pańszczyzny, a wreszcie – za pomocą idei czynszów – przed uwłaszczeniem, a dziś usiłuje się nie dopuścić do przeobrażenia Polski w kraj chłopski i oparty na drobnej własności rolnej. (…) Byt i los dwudziestomilionowej masy chłopskiej jest dla przyszłości Polski ważniejszy niż interes garści ziemian.”

„Jesteśmy wobec samych siebie, na własnej ziemi jak w nieprzyjacielskim kraju, gdzie postarano się ze wszystkich sił, by każdemu życie uprzykrzyć i utrudnić.”

„Nic nie chcieć dowodzić. Przed zdumionymi oczyma rozpostrzeć obraz świata. Tak chcę pisać. To niech będzie moja dewiza przed rozpoczęciem drugiego tomu. Już się teraz nie martwię, że nie mam żadnej idei.”

„Cierpienie nie wyzwala, to my się z niego wyzwalamy.”

„Bo wszystko zło, którego się wiecznie spodziewała, może się stać lub nie. Ale to jedno czeka na pewno i ją, i tych czworo, siedzących wesoło przy stole. Nieunikniony rozpad i rozkład, choroba, męka i śmierć.”

„Zapędy do fanaberyjnego hrabskiego życia przy środkach prawie żadnych.”

„W normalnej przebudowie społecznej nie powinno się jednych krzywd zastępować innymi.”