Jacek Woroniecki: Cytaty o duszy (strona 2)

„Podstawowe (…) objawy życia mistycznego, będące niczem innem, jak działalnością Ducha Św. w duszach naszych, należą do istoty życia nadprzyrodzonego i każdy chrześcijanin powinien je w sercu swem pielęgnować.”

Jacek Woroniecki

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 62.

O duszy , Serce

„Weszliśmy w cały szereg szczegółów, aby wykazać prawdę, która już a priori wydawała się oczywistą, a mianowicie, że kapłan obowiązany jest do świętości życia z racji swych zadań kapłańskich względem dusz. Łatwo ten jego obowiązek ująć w jedno krótkie zdanie: mając pracować nad tem, aby ziemia promieniowała chwałą Bożą, aby się na niej Imię Boże święciło, powinien on w pierwszej linji sam własnem życiem chwałę Bożą szerzyć i całem swem postępowaniem przynosić cześć Świętemu Imieniu swego Boga i Pana, które wciąż ma na ustach.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 64

O Bogu , O duszy

„Religia, wiara, pobożność są przede wszystkim dziełem najwyższych władz naszej duszy, jakimi są rozum i wola, a uczucia są tu tylko przygrywką, której bynajmniej lekceważyć nie należy, ale której na pierwsze miejsce wysuwać nie wolno. Najważniejszym w naszym życiu religijnym jest głębokie przekonanie o prawdach wiodących nas do zbawienia, a na takie przekonanie winno się składać i uznanie ich przez oświecony wiarą rozum i umiłowanie przez wolę, w której panuje nadzieja i miłość.”

Jacek Woroniecki

Macierzyńskie Serce Maryi
Źródło: s. 13

O miłości , O wierze , O religii , O nadziei

„Co zaś się tyczy tego wzmożenia sił duchowych, to ono się tłumaczy coraz większą powolnością oczyszczonych władz duszy na działanie czynników nadprzyrodzonych, w szczególności darów Ducha Świętego. Każdy człowiek, będący w stanie łaski, otrzymuje wraz z nią i cnotami wlanymi i te szczególne pomoce Boże, mające mu ułatwić powolność natchnieniom Ducha Św. w myśl słów św. Pawła „Którzy dają się powodować Duchowi Świętemu, ci są synami Bożymi” (Rz 8, 14). Ale póki dusza nie przejdzie procesu oczyszczenia, dary Ducha Świętego napotykają w jej władzach tyle oporów, że nie mogą w pełni rozwinąć swej działalności. Dopiero w miarę, jak się dusza oczyszcza, i władze jej stają się jakby przejrzystsze i podatniejsze na natchnienia Ducha Świętego, i działalność darów staje się coraz intensywniejsza.”

Jacek Woroniecki

Hagiografia
Źródło: s. 14, 15.

O Bogu , O duszy , O myślach , O pomocy

„Póki człowiek żyje, zwątpić o nim nie wolno. Z najbardziej zdeprawowanym człowiekiem należy tak postępować, aby odczuł i zrozumiał, iż się zawsze ufa w możność jego poprawy. Zawsze trzeba dla niego umieć znaleźć jakieś zdrowe ziarno, które nieraz długo leżeć będzie martwe lub nawet podeptane w jego pamięci, aż wreszcie przyjdzie może chwila, kiedy zacznie kiełkować, wzrośnie, zakwitnie i rozpromieni mu duszę.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Długomyślność jako właściwa cnota wychowawcy, s. 252

O duszy

„Zimny racjonalizm wieku oświecenia nie mógł zaspokoić aspiracji duszy ludzkiej i samą już swoją jednostronnością wywołał przeciw sobie silną reakcję sentymentalistyczną. Głównym jej szerzycielem stał się J. J. Rousseau, u którego uprzedzenie do rozumu i przesuwanie punktu ciężkości życia duchowego na uczucie dochodzi do kulminacyjnego punktu.”

Jacek Woroniecki

Źródło: Destrukcyjny wpływ sentymentalizmu http://www.wieden1683.pl/news/destrukcyjny-wplyw-sentymentalizmu/

O emocjach , O duszy , O wieku

„Dla społeczeństwa akcja liturgiczna jest szkołą ładu i porządku w każdej pracy wspólnej, a nauka śpiewu gregorjańskiego mogłaby pod względem wychowania społecznego dać więcej niż niejeden wykład socjologji. Dla jednostek zaś publiczna modlitwa Kościoła powinna być głównem źródłem osobistej pobożności, źródłem nieskończenie głębszem, czystszem i bardziej orzeźwiającem dusze niż te wszystkie modlitewniki, będące wytworem prywatnej pobożności choćby największych świętych. Liturgja katolicka jest tą wielką nauczycielką modlitwy, kto do jej szkoły nie pójdzie, ten nigdy pełni życia duchowego nie zazna.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 88

O duszy , O nauce

„W samej rzeczy, człowiekowi nie wolno nawet w porządku nadprzyrodzonym zajmować się tylko sobą; nie wolno mu nawet o własnem zbawieniu myśleć z wykluczeniem tego ogólniejszego celu, któremu ma ono być podporządkowane, a którym jest chwała Boża. I tu pierwiastek bezinteresowny miłości Boga musi górować nad bardziej interesowną troską o własną duszę.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 20

O Bogu , O duszy , O myślach , O myśleniu

„W miarę jak umysł dziecka staje się zdolnym to pojąć, należy dać mu do zrozumienia, że chrześcijańska miłość siebie jest miłością w Bogu i dla Boga, tzn. że duszę swą winno się miłować jako coś Bożego, co Pan Bóg stworzył dla siebie, na swoją chwałę, i co powinno powrócić u kresu życia do Niego, aby się z nim połączyć na wieki.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 58

O miłości , O Bogu , O dzieciach , O duszy

„Gdy dziecku się od małego zaszczepi w duszy głęboki szacunek dla wielkiej godności duszy ludzkiej stworzonej na obraz i podobieństwo Boże, odkupionej Krwią Zbawiciela i będącej mieszkaniem Trójcy Świętej, da mu się przez to niewzruszone podłoże tego szacunku względem samego siebie, który nazywam poczuciem godności osobistej i który odda mu ogromne usługi w wewnętrznych zmaganiach się z niższymi czynnikami swej natury, nieuniknionych w rozwoju życia moralnego.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Cnota kardynalna umiarkowania, s. 224

O Bogu , O dzieciach , O duszy , O naturze

„Jak często ludzie wierzący nie zdają sobie z tego sprawy! Wobec trudności, jakie im się nasuwają w sprawach wiary, sądzą, że grozi im jej utrata, i oskarżają się nawet o wątpliwości w wierze. Chcąc ich z tego błędnego mniemania wyprowadzić, wystarczy ich zapytać, czy pragnęliby, aby objawione tajemnice wiary okazały się nieprawdziwymi. Jeśli odpowiedzą, że bynajmniej, i że przeciwnie, całą dusza pragną, aby wszystko, w co wierzą, było prawdą, ale, że nie mogą rozwiązać trudności wewnętrznych tkwiących w tajemnicach wiary, można ich uspokoić, iż ich wierze żadne niebezpieczeństwo nie grozi i że trudności, które ich niepokoją, nie mają wcale charakteru wątpliwości.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/1
Źródło: s. 115

O ludziach , O tajemnicy , O wierze , O duszy

„I jak wtedy w czasie drogi krzyżowej na Golgotę, tak i teraz na tej krzyżowej drodze, którą każdy z nas ma przebyć w tym życiu, Matka nasza czuwa nad nami, abyśmy płakać umieli tak, jak należy, aby te łzy, które nieraz cisną się nam do oczu nie były nigdy łzami złości i gniewu, ani smutku i zniechęcenia, ani rozpaczy, ale łzami szczerego żalu kruszącymi to wszystko, co w duszy pozostawało twardego z dawno zadawnionych wad, przemywającymi jej wzrok z tego, co ją zaślepiało najbardziej i pozwalającymi coraz jaśniej w świetle wiary poznawać żądania Boże w celu czynienia pokuty za dawne winy.”

Jacek Woroniecki

Macierzyńskie Serce Maryi
Źródło: s. 103

O Bogu , O wierze , O duszy , O matce

„Wprost do nieba, nie przechodząc przez czyściec, mogą dojść tylko te dusze, które już w tym życiu całkowicie wypłacą się z sprawiedliwości Bożej, a ten proces głębokiego oczyszczenia duszy nierozłącznie jest związany z jej dojrzewaniem w dziedzinie modlitwy.”

Jacek Woroniecki

Pełnia modlitwy
Źródło: s. 151

O sprawiedliwości , O duszy

„Trzeba młodzieży bardzo głęboko wryć w dusze to przekonanie, że całe piękno duchowe człowieka polega na tej jego mocy, którą ma nad samym sobą i że tylko panowaniem nad dziedziną zmysłów, a nie uleganiem jej winien się szczycić.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/1
Źródło: s. 338

O młodzieży , Cytaty o pięknie , O duszy

„Nie, miłość Boga w duszy Matki Najświętszej to nie tkliwe uczucie, to nie przemijające wzruszenie, to nie sielanka, jak się to nieraz myśli, gdy się o miłości mówi! To mocny, głęboki nastrój woli, który sprawia, że stale, zawsze, z wciąż rosnącym napięciem poddaje się ona Bogu i Jego świętej woli, że Go kocha nade wszystko, więcej od samej siebie, że siebie samą kocha dla Boga i pragnie, aby każdy moment Jej życia, każde poruszenie serca było ku chwale Tego, który Ją stworzył tak piękną i czystą i którą uczynił błogosławioną między niewiastami.”

Jacek Woroniecki

Macierzyńskie Serce Maryi
Źródło: s. 223

O miłości , O Bogu , O emocjach , O duszy

„Prawda że, jakeśmy to w poprzednim rozdziale widzieli, Chrystus uniezależnił sakramentalną moc uświęcania dusz, daną kapłanom, od ich osobistej świętości tak, iż dosięga ona dusz wiernych tak samo za pośrednictwem najświętszego z nich jak i najniegodniejszego.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 61

O prawdzie , O duszy , Chrystus

„Boć i służba Boża nie jest na tej ziemi bez cierni i bez niebezpieczeństw; książę tego świata i na sługi Boże umie sieci zarzucać, i do oparcia się jego ułudom trzeba, aby powołanie oparte było o silniejsze podstawy niż samo tylko pragnienie zapewnienia sobie zbawienia. I na świecie można się zbawić, gdy się przykazania Boże wypełnia; łaski swej Bóg nikomu nie odmawia. Natomiast i na służbie Bożej można się zgubić, gdy się w niej szuka najpierw siebie, a potem dopiero Boga, t. j. gdy się nie przylgnie całą duszą do tego źródła łaski, jakiem jest Bóg tak, ażeby aż o sobie samym zapomnieć. To miał niewątpliwie na myśli Zbawiciel, gdy mówił do rzeszy swych słuchaczy: „Kto bowiem chciałby duszę swą ocalić, straci ją; a ktoby stracił duszę swą dla Mnie i dla Ewangelji, zbawi ją””

Jacek Woroniecki

Mk 8, 35
Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 21

O Bogu , O duszy , O myślach , O stracie

„Podobnie rzecz się ma i z instytucjami społecznymi jak np. teatr i inne miejsca widowisk publicznych, które same przez się nie są złe i niemoralne, które nawet są konieczne dla kultury społecznej, a jednak lepiej, aby w nich kapłanów nie widziano. Jest tam jakiś szczególnie silny zapach świata, jego zasad i pożądliwości, który może zarówno przylgnąć do sławy kapłana jak i przeniknąć jego duszę i ująć jej coś z jej czystości kapłańskiej; w Belgji mówi się o pokazywaniu się duchowieństwa w wielu miejscach publicznych: Licet, sed non clericat.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 104, 105

O duszy

„Nie brak tedy było dusz czułych na tajemnicę miłosierdzia Bożego, gdy Chrystus rozpoczynał swą działalność publiczną. Jak ziemia znękana długą posuchą chłonie deszcz i rosę, tak i one z upragnieniem chłonęły te dowody miłosierdzia, które Zbawiciel zaczął na wszystkie strony rozsiewać, oraz te pouczenia o Nim, jakie z Jego błogosławionych ust wypływały.”

Jacek Woroniecki

Tajemnica miłosierdzia Bożego
Źródło: s. 44

O tajemnicy , O duszy , Chrystus

„Jeśli teraz porównamy ascetykę z mistyką, to najpierw będziemy musieli stwierdzić, że nie są to dwie dziedziny odrębne, nie mające między sobą styczności. Przeciwnie, są one z sobą ściśle związane tak, iż nieraz rozgraniczenie sfery ich działalności staje się niemożliwem. Asceza jest podstawą, bez której zdrowa mistyka rozwijać się nie może, mistyka zaś jest nie tylko dopełnieniem i ukoronowaniem ascetyki, lecz jest jednocześnie najpotężniejszym czynnikiem jej rozwoju od chwili, kiedy człowiek zaczyna świadomie pracować nad sobą; najprostszy uczynek do ascezy przyrodzonej należący, gdy z duszy Boga miłującej pochodzi, nabiera wartości mistycznej, a z nią i doniosłości, którejby nigdy nie miał, gdyby z samych sił przyrodzonych pochodził.”

Jacek Woroniecki

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 63.

O Bogu , O duszy