Jacek Woroniecki: Cytaty o Bogu (strona 2)

„Boję się. Jutro stanę przed Bogiem Sędzią, będzie On kartkował wszystkie tomy mojej Etyki. Wodząc palcem po stronicach zacznie mi wykazywać: Tego się dopuściłeś, to popełniłeś. Ale gdy Bóg skończy, wtedy Mu powiem: To prawda, Panie, wszystko uczyniłem, lecz jestem autorem innej jeszcze książki: Tajemnica Miłosierdzia Bożego.”

Jacek Woroniecki

Tę miarę do mnie zastosuj.
dzień przed śmiercią.
Źródło: s. Imelda Błeszyńska, O. Jacek Woroniecki. Dominikanin – wychowawca – patriota. 1978–1949, Fundacja Servire Veritati Instytut Edukacji Narodowej, Lublin 2006, s. 223.

O śmierci , O Bogu , O prawdzie , O tajemnicy

„Pogoda twarzy należy do toalety duszy chrześcijańskiej; nie wolno jej się bez niej ukazywać ludziom, gdyż świadczyłoby to o niezadowoleniu z Boga i niedostatecznej miłości do niego.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/1
Źródło: s. 270

O Bogu , O duszy , O pogodzie

„Na harmonię w stanie sprawiedliwości pierwotnej składały się trzy ogniwa: pierwsze polegało na podporządkowaniu duszy Bogu, drugie ciała duszy, trzecie – świata zewnętrznego człowiekowi, w którego wnętrzu panowała harmonia całkowita. Grzech pychy pierwszego człowieka zerwał pierwsze ogniwo, a z nim pękły i pozostałe.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 401

O Bogu , O sprawiedliwości , O duszy , O zerwaniu

„W etyce bez Boga o wychowaniu sumienia mowy być nie może; zostaje ono pozostawione samo sobie i albo się ugnie pod naporem z zewnątrz, albo stężeje w wewnętrznej samowoli i pysze.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/1
Źródło: s. 59

O Bogu

„Cnoty teologiczne są więc nadprzyrodzoną nadbudową naszego charakteru, wiążącą się z jego przyrodzoną budową w jedna całość. Razem z cnotami kardynalnymi tworzą one te główne punkty oparcia w pracy nad sobą, koło których potem grupuje się dalszy rozwój poszczególnych naszych władz. Cnoty kardynalne wprowadzają porządek do naszego życia doczesnego, zaś cnoty teologiczne podnoszą to życie do poziomu nadprzyrodzonego i nadają mu taką organizację wewnętrzną która by pozwalała stale i regularnie zdążać do nadprzyrodzonego celu, który Bóg postawił przed nami i którym jest on sam.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom I
Źródło: s. 405

O życiu , O Bogu , O charakterze

„Jak więc dla historyka dostarczają materjału archiwa, a dla przyrodnika wycieczki wycieczki, zbiory lub laboratorja, tak teolog materjał swój czerpie ze swej wiary, zapomocą której przyswaja sobie objawione prawdy Boże i potem je w swej duszy przechowuje. Teologja jest przeto naukowem usystematyzowaniem danych wiary; opiera się na wierze i bez niej istnieć nie może. Teolog, któryby stracił wiarę, przestałby być teologiem, byłby jak ten historyk, któryby raptem postradał wszystkie dokumenta historyczne, na których wyniki swojej pracy opierał, albo jak przyrodnik, który został pozbawiony całego swego materjału doświadczalnego.”

Jacek Woroniecki

Źródłoː s. 69
Królewskie kapłaństwo

O Bogu , O wierze , O duszy

„Weszliśmy w cały szereg szczegółów, aby wykazać prawdę, która już a priori wydawała się oczywistą, a mianowicie, że kapłan obowiązany jest do świętości życia z racji swych zadań kapłańskich względem dusz. Łatwo ten jego obowiązek ująć w jedno krótkie zdanie: mając pracować nad tem, aby ziemia promieniowała chwałą Bożą, aby się na niej Imię Boże święciło, powinien on w pierwszej linji sam własnem życiem chwałę Bożą szerzyć i całem swem postępowaniem przynosić cześć Świętemu Imieniu swego Boga i Pana, które wciąż ma na ustach.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 64

O Bogu , O duszy

„Co zaś się tyczy tego wzmożenia sił duchowych, to ono się tłumaczy coraz większą powolnością oczyszczonych władz duszy na działanie czynników nadprzyrodzonych, w szczególności darów Ducha Świętego. Każdy człowiek, będący w stanie łaski, otrzymuje wraz z nią i cnotami wlanymi i te szczególne pomoce Boże, mające mu ułatwić powolność natchnieniom Ducha Św. w myśl słów św. Pawła „Którzy dają się powodować Duchowi Świętemu, ci są synami Bożymi” (Rz 8, 14). Ale póki dusza nie przejdzie procesu oczyszczenia, dary Ducha Świętego napotykają w jej władzach tyle oporów, że nie mogą w pełni rozwinąć swej działalności. Dopiero w miarę, jak się dusza oczyszcza, i władze jej stają się jakby przejrzystsze i podatniejsze na natchnienia Ducha Świętego, i działalność darów staje się coraz intensywniejsza.”

Jacek Woroniecki

Hagiografia
Źródło: s. 14, 15.

O Bogu , O duszy , O myślach , O pomocy

„Najgorszy człowiek nie przestaje być istotą rozumną, stworzoną na obraz i podobieństwo Boże i dlatego zasługującą na miłość swoich bliźnich.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 39

O miłości , O Bogu , Obraz

„Punktem wyjścia winno tu być, aby od pierwszej chwili, gdy się u dziecka zacznie budzić życie umysłowe, pomóc mu w nawiązaniu osobistego stosunku z Bogiem, pełnego dziecięcej ufności, i aby ten stosunek wciąż potem utrwalać i głębiej uzasadniać, w miarę jak to życie umysłowe się rozwija. Od tych pierwszych chwil winno się utrwalić w jego duszyczce to przekonanie, że najważniejszym zadaniem roztropności ludzkiej jest tak przejść przez życie, aby przy jego końcu dojść z powrotem do Tego, który nas stworzył dla swej chwały i że wobec tego każdy nasz uczynek winien być przez nas sądzony z tego punktu widzenia, czy nas zbliża do Boga, czy też nie, czy odpowiada jego świętej woli, czy też się od niej odchyla lub nawet przeciw niej buntuje.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/1
Źródło: s. 60

O życiu , O Bogu , O dzieciach

„Otóż wolą Boga, gdy świat z nicości powołał do bytu, było rozlać niejako swą nieskończoną dobroć poza siebie i sprawić, aby stworzenia wracając do niego, brały w pewnym stopniu udział w jego szczęściu, szerząc jego chwałę. Stwarzając w ośrodku tego świata istotny rozumne, zdolne go poznać i miłować, i poddając im cały świat istot nierozumnych, wolą jego było, aby czyniły to samo, co tamte, ale świadomie, aktami rozumu i woli. Pomimo tragedii, jaka się odegrała w zaraniu rodu ludzkiego, Bóg nie cofnął mu swego wezwania do przyjaźni i ułatwił mu nawet w cudowny sposób dojście do niej, dając mu w swym Synu Jednorodzonym pierwowzór przyjaciela. Do tej przyjaźni powołani są bez wyjątku wszyscy ludzie i wszyscy mają całkowitą możność dojścia do niej i wytrwania do końca. Można powiedzieć, iż wolą Boga w stosunku do świata wziętego w całości jest przede wszystkim pozyskanie przyjaźni wszystkich ludzi i tą drogą doprowadzenie ich do zbawienia, do wiecznego i nieustającego udziału w jego szczęściu i chwale w niebie.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/1
Źródło: s. 214

O Bogu , O przyjaźni , O ludziach , O świecie

„Jak cały świat dany nam jest, abyśmy potencjalność jego surowców i półsurowców przetworzyli na nasze usługi, tak samo i natura nasza indywidualna dana nam jest w stanie potencjalnym, który mamy także usilną pracą przetworzyć i nadać mu przez to wyższą wartość. Z początku zaledwie widoczny jest w tym plastycznym materiale pod powłoką cielesną pierwiastek duchowy; naszym zadaniem jest go powoli i stopniowo wyzwolić i uwydatnić w nim to podobieństwo boże, na jakie zostaliśmy stworzeni. Piękny charakter moralny dojrzałego człowieka świadomego swego celu i umiejącego sprawnie rządzić sobą w jego urzeczywistnieniu jest szczytem tego podobieństwa do Boga, do jakiego możemy w tym życiu dojść.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom I
Źródło: s. 385

O Bogu , O świecie , O charakterze , O naturze

„O wiele gorzej jest odmówić prawdziwie potrzebującemu z obawy, aby nie być oszukanym, niż dać niegodnemu, który nadużyje litości. Za to drugie będziemy zapewne bardzo pobłażliwie sądzeni przez Boga, podczas gdy za pierwsze możemy usłyszeć straszne słowa, którymi Chrystus zagroził tym, którzy Jemu – obecnemu w osobie ubogiego – odmówili wsparcia.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 33

O Bogu , O wsparciu , Chrystus

„My Polacy, odkąd historia się nami zajmuje, występujemy z dość wybitnymi cechami sangwiników, i do dziś dnia te cechy zachowaliśmy. Mamy wszystkie dobre cechy tego temperamentu, ale mamy i złe; zdolni, mili, uprzejmi, łatwo naginający się do najcięższych warunków i nie tracący ducha w najgorszych opałach, usłużni, gościnni, rzutcy, jesteśmy z drugiej stroni lekkomyślni, bardzo próżni, niesłowni, nieprawdomówni, zmienni, niewytrwali, co pozwoliło Sienkiewiczowi powiedzieć: „Nie znam drugiego zakątka ziemi, w którym by tylu ludzi marnowało tak świetne zdolności, w którym by ci nawet, którzy coś dają, dawali tak mało, tak niesłychanie mało w stosunku do tego, co im Bóg dał.””

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom I
Źródło: s. 185

O Bogu , O ludziach , O zachowaniu , O historii

„W samej rzeczy, człowiekowi nie wolno nawet w porządku nadprzyrodzonym zajmować się tylko sobą; nie wolno mu nawet o własnem zbawieniu myśleć z wykluczeniem tego ogólniejszego celu, któremu ma ono być podporządkowane, a którym jest chwała Boża. I tu pierwiastek bezinteresowny miłości Boga musi górować nad bardziej interesowną troską o własną duszę.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 20

O Bogu , O duszy , O myślach , O myśleniu

„Epikureizm jest nieświadomą filozofią tych wszystkich, którzy żadnej filozofii nie mają, a którzy w zaspokojeniu swej zmysłowości widzą cel życia. O takich to można powiedzieć za św. Pawłem, że „bogiem ich jest brzuch.””

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom I
Źródło: s. 162

O Bogu

„W miarę jak umysł dziecka staje się zdolnym to pojąć, należy dać mu do zrozumienia, że chrześcijańska miłość siebie jest miłością w Bogu i dla Boga, tzn. że duszę swą winno się miłować jako coś Bożego, co Pan Bóg stworzył dla siebie, na swoją chwałę, i co powinno powrócić u kresu życia do Niego, aby się z nim połączyć na wieki.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 58

O miłości , O Bogu , O dzieciach , O duszy

„Gdy dziecku się od małego zaszczepi w duszy głęboki szacunek dla wielkiej godności duszy ludzkiej stworzonej na obraz i podobieństwo Boże, odkupionej Krwią Zbawiciela i będącej mieszkaniem Trójcy Świętej, da mu się przez to niewzruszone podłoże tego szacunku względem samego siebie, który nazywam poczuciem godności osobistej i który odda mu ogromne usługi w wewnętrznych zmaganiach się z niższymi czynnikami swej natury, nieuniknionych w rozwoju życia moralnego.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Cnota kardynalna umiarkowania, s. 224

O Bogu , O dzieciach , O duszy , O naturze

„Nawet i surowe kary, jakimi sprawiedliwość Boża chłoszcze grzeszników, to mają na celu, aby weszli oni w siebie i zwrócili się do Boga, tak iż nawet sprawiedliwość Boża służy ich miłosierdziu.”

Jacek Woroniecki

Tajemnica miłosierdzia Bożego
Źródło: s. 22

O Bogu , O sprawiedliwości , O karze

„Każdy zatem ma sobie wyznaczoną miarę doskonałości i każdy otrzymał od Boga dość światła i mocy nadprzyrodzonej, aby ją wypełnić, czyli dojść do jej pełni; na tym polega stan męża doskonałego wedle słów św. Pawła. Kto do niej nie dojdzie w tym życiu, nie będzie jeszcze zgubiony, gdyż Bóg w swym miłosierdziu dał mu możliwość dopełnienia dzieła oczyszczenia w czyśćcu; ten, kto do tej pełni doszedł przed śmiercią, wejdzie natychmiast do wesela swego Pana.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 396

O śmierci , O Bogu