Haruki Murakami cytaty

„Każdy umiera inaczej. Istnieje wiele rodzajów śmierci. Ale ostatecznie… zostaje tylko pustynia.”

„Często się zdarza, że dopiero przyszłość pokazuje nam, ile coś było warte.”

„Wielu rzeczy nie wiemy. Tylko wydaje nam się, że mniej więcej wiemy.”

„Pogodziłem się tym wraz z wiekiem. Zaglądasz do lodówki i stwierdzasz, że uda ci się przygotować całkiem smaczny – a nawet elegancki – posiłek z tego, co w niej zostało. A zostało w niej tylko jabłko, cebula, ser i jaja, ale się nie skarżysz. Wystarcza ci to co masz. Z wiekiem uczymy się cieszyć z tego co mamy. To jedna z niewielu dobrych rzeczy związanych ze starzeniem się.”

„Są wspomnienia, których nie da się zatrzeć. Zostają w człowieku jak nieruchome głazy.”

„Nawet pozbawiony pamięci, możesz iść za głosem serca. Serce kieruje się własnymi prawami. To właśnie twoja osobowość.”

„Nikomu nie uda się przeczytać ludzkiego serca do końca.”

„(…) serce przypomina głęboką studnię. Nikt nie wie, co jest na dnie. Można tylko sobie wyobrażać na podstawie tego, co czasami wypływa na powierzchnię.”

„Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.”

„Wszyscy ciągle tracimy różne ważne dla nas rzeczy - mówi, gdy telefon milknie - Ważne okazje, możliwości, doznajemy uczuć, których nie da się odwrócić. Na tym między innymi polega znaczenie życia. Lecz w naszych głowach, przypuszczam, że to jest w naszych głowach, znajduje się niewielki pokój do gromadzenia takich rzeczy jako wspomnień. Na pewno wygląda jak pokój z księgozbiorem tej biblioteki. I żeby dokładnie poznać stan własnego serca, musimy ciągle katalogować zbiory w tym pokoju. Trzeba tam też sprzątać, wietrzyć, zmieniać wodę w wazonach z kwiatami. Innymi słowy, będziesz wiecznie żył we własnej bibliotece.”

„- Wiesz, Tsukuru – głos Eri wydobywał się spomiędzy jej palców. - Mam do ciebie prośbę.
- Jaką?
- Czy mógłbyś mnie przytulić?
Tsukuru pomógł jej wstać i objął ją. Dwie duże piersi przylgnęły do niego jak jakiś dowód. Na plecach czuł ciepło jej dłoni. Miękki, mokry policzek dotknął jej szyi.
- Myślę, że już nigdy nie będę mogła wrócić do Japonii – wyszeptała. Jej ciepły, wilgotny oddech musnął jego ucho. - Bo wszystko by mi przypominało Yuzu. I nasze…
Tsukuru nic nie powiedział, tylko mocniej ją objął.
Stali tak objęci, prawdopodobnie widoczni przez otwarte okno. Ktoś mógł tamtędy przechodzić. Edvard z dziećmi mógł w każdej chwili wrócić. Ale takie rzeczy nie miały znaczenia. Niech ludzie sobie myślą, co chcą. Musieli się tu teraz obejmować ze wszystkich sił. Musieli się zbliżyć i razem odegnać długi cień złego ducha. Prawdopodobnie Tsukuru po to tu przyjechał.
Bardzo długo – ile to mogło trwać? - stali tak blisko siebie. Biała firanka nadal nieregularnie kołysała się na wietrze, policzki Eri nadal były mokre, a Alfred Brendel nadal grał utwory z "Roku drugiego. Włochy: Sonet Petrarki nr 47" i "Sonet Petrarki nr 104". Tsukuru dokładnie je wszystkie pamiętał. Mógłby je zanucić z pamięci. Po raz pierwszy zdał sobie sprawę, jak głęboko wsłuchiwał się w nie sercem.
Nic więcej nie mówili. Słowa nie miały mocy. Jak tancerze, którzy przestali się poruszać, stali tylko cicho objęci, poddając się nurtowi czasu. Był to czas, w którym mieszały się przeszłość, teraźniejszość i prawdopodobnie także trochę przyszłości. Między ich ciałami nie było luk, jej ciepły oddech w regularnych odstępach owiewał jej szyję. Tsukuru zamknął oczy i poddając się brzmieniu muzyki, wsłuchiwał się w odgłos bicia serca Eri, który nakładał się na stukot małej łódki uderzającej o pomost.”

„Słuchaj, Hoshinku, wszystkie przedmioty są w ruchu. I Ziemia, i czas, i pojęcia, miłość, życie, wiara, sprawiedliwość i zło, wszystko jest płynne i przejściowe. Nic nie trwa wiecznie w tym samym miejscu w jednym kształcie. Cały wszechświat to ogromna firma przewozowa.”

„Ludzie zazwyczaj lubią przebywać w pobliżu rzeki. (…) Ludzie zbierają się na brzegach rzeki, jakby przyciągał ich jakiś magnes. Oglądanie każdego dnia tak dużej ilości wody ma zapewne jakieś znaczenie dla istot ludzkich. (…) Jeśli przez dłuższy czas nie widuję wody, czuje, że coś zaczyna we mnie powoli wysychać.”

„Człowiek rozumie drugiego, kiedy przychodzi na to odpowiedni czas, a nie dlatego, że ten drugi chce być rozumiany.”

„A więc to tak wygląda nasze życie. Nieważne, jak ogromna i straszna była strata, jak ważna rzecz, którą nam skradziono - wyrwano wprost z rąk - nawet jeśli nas to całkowicie zmieniło, jeśli pozostała z nas tylko warstwa skóry, nadal żyjemy tak samo - w milczeniu. Coraz bardziej zbliżamy się do kresu czasu, żegnamy z życiem, które zostaje w tyle za nami. Powtarzamy, często dość pomysłowo, niekończące się codzienne czynności. Za nami jest już tylko uczucie niezmierzonej pustki.”

„Dżentelmen postępuje tak jak powinien, a nie tak, jak ma ochotę.”

„Punktem wyjścia jest słabość. Od niej wszystko się zaczyna.”

„Bieganie jest dla mnie pożytecznym ćwiczeniem, a jednocześnie pożyteczną metaforą. (…) Chodzi o to, czy byłem, czy nie byłem lepszy niż wczoraj. W biegach długodystansowych jedynym przeciwnikiem, jakiego ma się do pokonania, jesteśmy my sami i to, jacy byliśmy wczoraj.”

„Przyciągamy się wzajemnie i oddalamy bardzo naturalnie, jak planety zawieszone w ciemnej przestrzeni kosmosu.”

„Ubywa przyszłości. Przybywa przeszłości. Ubywa możliwości. Przybywa żalu.”

„Bo Ziemia nie po to z takim trudem krąży wokół Słońca, by ludzie beztrosko się na niej bawili.”

„Na świecie nie ma nieporozumień, są tylko różnice zdań.”

„Był kwiecień 1978, oglądałem mecz na Stadionie Jingu w Tokio, świeciło słońce, popijałem piwo. Kiedy Dave Hilton z drużyny Yakult Swallows wykonał perfekcyjne uderzenie, zrozumiałem, że napiszę powieść.”

„Myślę, że dobrze byłoby pewnego dnia tak umrzeć. Wypić trochę sherry w letnie popołudnie, położyć się na kanapie, nie wiadomo kiedy usnąć i już więcej się nie obudzić.”

„Wspomnienia oddalają się i bledną, jak zniszczone komórki.”

„(…) uważam, że znalezienie w życiu choćby jednej konkretnej rzeczy, która nas zainteresuje, to wielkie osiągnięcie.”

„Sądzisz że coś o mnie wiesz, ale to tylko wspomnienia, nic więcej.”

„Jest duża różnica między robieniem czegoś dobrze a robieniem czegoś naprawdę twórczo.”

„Niektóre rzeczy się zapomina, niektóre znikają, a niektóre umierają. I nie ma w tym prawie nic tragicznego.”

„Gdy ma się dużo do powiedzenia, najlepiej mówić po trochu.”

„Biegnąc, nic nie robię, tylko biegnę. Zasadniczo biegnę w pustce. Innymi słowy, biegnę po to, żeby osiągnąć pustkę. Ale jak można się spodziewać, w takiej pustce myśli kryją się naturalnie. To oczywiste. W ludzkim umyśle nie może istnieć całkowita pustka. Emocje ludzkie nie są wystarczająco silne ani zintegrowane, żeby dać sobie radę z prawdziwą nicością.”

„Każdy z nas ma coś wyjątkowego, co może zdobyć tylko w wyjątkowym okresie życia. Coś w rodzaju małego płomyka. Nieliczni uważni i uprzywilejowani pielęgnują ten płomień, dbają o niego, trzymają niczym pochodnie oświetlającą ich życie. Kiedy jednak ten płomień gaśnie to już na zawsze. Ja straciłem nie tylko Sumire. Straciłem również ten drogocenny płomień.”

„Dżentelmen nie powinien opowiadać na prawo i lewo, jak dba o formę.”

„Są rzeczy, których pod żadnym pozorem nie można zdradzić innym.”

„By uporać się z czymś, co jest niezdrowe, trzeba mieć końskie zdrowie. Tak brzmi moje motto. Mówiąc inaczej, niezdrowa dusza wymaga zdrowego ciała.”

„Należy zaakceptować rzeczy, które trudno zrozumieć, i już do nich nie wracać.”

„Powierzałam swój los chmurom.”

„Widzieliście kiedyś postrzelonego, który nie krwawił?”

„Kiedy się wścieknę, niszczę przedmioty. Potem tego żałuję, ale w takich chwilach nie potrafię nad sobą zapanować.”

„Nagle przyszło mi do głowy, że nie mam apetytu, bo brak we mnie literackiego realizmu. Wydało mi się, że sam stałem się częścią jakiejś źle napisanej powieści.”

„Pamięć to coś naprawdę dziwnego. Szufladki ma wypchane kompletnie nieprzydatnymi, bezsensownymi rzeczami. A człowiek zapomina jedną po drugiej te ważne, naprawdę potrzebne.”

„Nawet jeżeli człowiekowi udało się ukryć gdzieś wspomnienia wydarzeń, gdzieś je głęboko zakopać, nie da się wymazać historii, której częścią się stały. Lepiej o tym pamiętać. Nie można wymazać ani zmienić historii. To byłoby jednoznaczne z zabiciem siebie samego.”

„Zwykle trudno opowiedzieć o tym, o czym naprawdę chce się opowiedzieć.”

„Tak długo jak jesteśmy ludźmi, będziemy się mylić.”

„(…) chodzi o to, żeby radość, jaką odczuwam na końcu każdego biegu, przetrwała do dnia następnego. Tę samą taktykę stosuję, gdy piszę powieść. Każdego dnia przerywam w miejscu, w którym wiem, że mógłbym pisać dalej. Spróbujcie tego, a praca pójdzie wam kolejnego dnia zaskakująco łatwo. (…) Żeby wytrwać w czymkolwiek, trzeba utrzymać rytm.”

„Pisanie powieści jest dla mnie wspinaczką na stromą górę, wdrapywaniem się po ścianie zbocza, wchodzeniem na szczyt po długiej i wyczerpującej wyprawie. Pokonuje się własne ograniczenia albo nie; jedno albo drugie. Ten obraz zawsze mi towarzyszy, kiedy piszę.”

„Refleksje biorą się z bólu. Nie z wieku, a tym bardziej nie z zarostu.”

„Wspomnienia ogrzewają człowieka od środka. Ale jednocześnie siekają go gwałtownie na kawałki.”

„Przyjaźń to samoistne zjawisko, które nie wymaga pośrednictwa osób trzecich.”

„Powiem coś banalnego: jeśli – jak powiadają – rzecz jest warta zrobienia, trzeba poświęcić jej wszystkie siły, a nawet więcej.”

„Bez względu na to, co się stało, nie wolno unikać i omijać łukiem rzeczywistości.”

„Im dłużej żyjemy, tym dłuższy cień rzucają ściany naszego więzienia.”

„Dla człowieka ważny jest moment śmierci. Urodzin się nie wybiera, ale można wybrać, jak się umrze.”

„Nie ma na świecie nic równie okrutnego, jak poczucie opuszczenia wywołane tym, że nie ma się na co czekać.”

„Dobre wychowanie nie pozwala na niezadowolenie, jeśli dama o coś prosi.”

„Czyż na tym Świecie, któremu brak doskonałości, nie ma miejsca i na rzeczy bezsensowne? Usuń z niedoskonałego życia wszystko, co nie ma sensu, a utraci ono nawet swą niedoskonałość.”

„Granica oddzielająca zdrową pewność siebie od niezdrowej dumy jest cieniutka.”

„Tylko z rozpaczy, utraty złudzeń i smutku może narodzić się radość. Nie istnieje prawdziwe szczęście bez rozpaczy.”

„Żyjemy w świecie, w którym poziom realności jest niższy niż w świecie nierealnym. Jeśli to nie chaos, to jak go nazwać inaczej?”

„Nic dobrego nie wychodzi nigdy z mieszania przyjaźni z pracą i seksem.”

„Jeśli raz złamie jedną ze swych zasad, zaraz złamię wszystkie.”

„Pisanie – obojętnie z której strony się na nie patrzy – nie jest zdrowym zajęciem.”

„Są rzeczy od których nie można uciec, jeśli nawet odejdzie się od nich bardzo daleko.”

„Jeżeli można coś kupić za pieniądze, trzeba to zrobić, nie zastanawiając się nad zyskiem czy stratą. Nadmiar energii należy zachować na załatwienie rzeczy, których nie da się kupić.”

„Śmierć nie jest przeciwieństwem życia, a jego częścią.”

„Jeżeli chce się czegoś naprawdę dowiedzieć, trzeba za to zapłacić pewną cenę.”