François Mauriac cytaty

strona 2

„Człowiekowi nie wystarcza, że jest szczęśliwy: trzeba jeszcze, aby inni nie byli.”

„Intelektualiści dzielą się na dwa odłamy: specjalistów, którzy wiedzą wszystko o niczym, i filozofów, którzy nie wiedzą niczego o wszystkim.”

„Miłość nawet najbardziej szlachetna jest zawsze interesowna.”

„Gdy człowiek wspomni na czas, kiedy kochał, zdaje mu się, że nic się odtąd już nie zdarzyło.”

„Czas jest najlepszym nauczycielem, ale nieczęsto ma dobrych uczniów.”

„Nie ma nic bardziej fałszywego niż przysłowie zakazujące sądzić nam ludzi z ich wyglądu.”

„Nawet najlepsi nie uczą się sami miłości: aby przejść do porządku nad zmiennością ludzi, ich wadami, a zwłaszcza głupotą, trzeba posiąść tajemnicę miłości, której świat dzisiejszy nie zna. I dopóki nie odnajdzie tej tajemnicy, na próżno będziecie usiłowali zmienić ludzkie losy.”

„Nazywajmy wszystkie ciepłe uczucia, które przeżyliśmy, miłością, lecz czy to była właśnie ona – tego nie dowiemy się nigdy.”

„Nie ma cierpienia, którego by nie złagodził kwadrans lektury”

„Budowa zamków na lodzie nic nie kosztuje, lecz ich burzenie jest bardzo drogie.”

„W osamotnieniu nie można zachować wiary w samego siebie.”

„Łatwo jest nie popełnić zbrodni, na których pokuszenie Bóg nas nie wiedzie, lecz każdego dnia przezwyciężać swą naturę, o, do tego nie dochodzi się samemu, bez szczególnej łaski.”

„Starość jest pewną formą zła i dźwigamy nie tyle brzemię lat ile naszych czynów.”

„Nie ma całkiem bezinteresownej miłości. Choćby to było znikome, to przecież zawsze oczekujemy czegoś w zamian za to, co dajemy.”

„Szczęście u nas jest czasami bez przyczyny, jak powój, który nie wie, gdzie się zaczepić i który by się zaczepił o byle co.”

„Kochać kogoś – znaczy widzieć w nim cuda dla innych niedostrzegalne.”

„Przyszłość, zanim wkracza, zawsze przedtem puka.”

„Szczęśliwi ci, którzy znają zdrowie zapomnienia i którzy z ułomków dawniejszego istnienia wciąż tworzą dalsze życie.”

„(…) jest taki rodzaj głupoty, wobec którego czuję się zupełnie bezsilny. Można bez trudu dotrzeć do ludzkiej duszy przez zbrodnię, poprzez najsmutniejsze występki, ale nie można się przedrzeć przez pospolitość.”

„Na świecie istnieje jedyna rzecz warta życia: bezgranicznie kochać istotę, która kocha nas bezgranicznie.”

„Pisarz, im mniejszy rangą, tym większym ceremoniałem otacza godziny swej twórczości.”

„Tylko nikła przegroda istnieje między hańbą a uświęconymi pieszczotami.”

„W chwili, w której umiera w nas dziecko, zaczyna się starość.”

„Im więcej kobiet zna mężczyzna, tym bardziej prymitywny pogląd o nich sobie wyrabia.”

„Nie zawsze przeciwieństwa się przyciągają i nie zawsze podobne się odpycha, a my i tak dążymy własną drogą.”

„Nic nie robi ten, kto nie robi wszystkiego.”

„Nienawiść jest niczym w porównaniu z pogardą.”

„Kobiety, które nie są sprzedajne, kosztują najwięcej.”

“A cemetery saddens us because it is the only place of the world in which we do not meet our dead again.”

“Did you ever have a conversation with someone who misunderstood everything you had to say? It's exhausting, and the ironic part is that the more you try and explain yourself, the more mixed up things become. Your best friend knows when you're kidding, venting, and tired. He or she knows you and therefore doesn't read into the things you say.”

“Human love is often but the encounter of two weaknesses.”

“Doubt is nothing but a trivial agitation on the surface of the soul, while deep down there is a calm certainty.”

“The scapegoat has always had the mysterious power of unleashing man's ferocious pleasure in torturing, corrupting, and befouling.”

“We are, all of us, molded and remolded by those who have loved us, and though that love may pass, we remain none the less their work--a work that very likely they do not recognize, and which is never exactly what they intended.”

“What makes a poet is, surely, the love of these things, a desperate search for the tiny ray of sunshine which used to flicker on the floor of a child’s bedroom.”