Douglas Adams cytaty

strona 8

„Istoty ludzkie, których zdolność do wykorzystywania doświadczeń innych jest wyjątkowa, są jednocześnie zadziwiająco niechętnie, by to czynić.”

„Kilka zakrętów dalej byłem już zabłąkany z kretesem. Jedna ze szkół myślenia radzi w takich wypadkach skonsultowanie się z mapą, lecz ja takim ludziom mówię po prostu: „A co, jeśli się nie ma mapy? A co, jeśli ma się tylko mapę Dordogne?” Moja strategia wygląda tak: znajduję samochód albo najbliższy jego ekwiwalent, który wygląda tak, jakby wiedział, dokąd zmierza, i jadę za nim. Rzadko ląduję tam, gdzie zamierzałem, ale za to często ląduję tam, gdzie powinienem być.”

„Podróże w czasie? Uważam, że ludzie regularnie wracają z przyszłości i bez przerwy wpływają na nasze życie. Dowody są widoczne wokół nas. Mówię o tym, że za każdym razem, kiedy wysuwamy roszczenie odszkodowawcze, odkrywamy, iż jakimś tajemniczym sposobem dokładnie to, za co chcemy uzyskać odszkodowanie, jest słowo w słowo wykluczone z zakresu, jaki obejmuje polisa.”

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.”

„Choć chcemy jedynie rzeczy, które działają, jesteśmy skazani na technikę. Po czym poznać, że coś jest wytworem techniki? Dobrą wskazówką jest to, że ma instrukcję obsługi.”

„Zauważamy rzeczy, które nie działają. Nie zauważamy rzeczy, które działają. Zauważamy komputery, nie zauważamy pensów. Zauważamy czytelników książek elektronicznych, nie zauważamy książek.”

„Autostopem przez galaktykę”

„Zaczyna się pojawiać nowa generacja inteligentnych krzeseł biurowych, których zaletą jest brak pokręteł i dźwigni. Wszystkie sprężyny i klamry, o których nas uczono, w dalszym ciągu istnieją, krzesło przystosowuje się jednak automatycznie do sylwetki siedzącego bez mówienia mu, jak ma to robić. Oto przepowiednia: kiedy będziemy mieli działające tak programy komputerowe, świat będzie lepszym i szczęśliwszym miejscem.”

„Stań przed kimś z kwestionariuszem dowolnej ankiety w ręku, a będzie kłamał. Mój przyjaciel miał kiedyś przygotować kwestionariusz, który wypełniano by przez Internet. Stwierdził, że informacje, jakie uzyskał o stanie świata, niezwykle podnoszą na duchu. Wiedzieliście na przykład, że niemal 90 procent populacji to dyrektorzy we własnych firmach, zarabiający rocznie ponad milion dolarów?”

„Religia (…) zawiera pewne idee które winniśmy nazywać świętymi, uświęconymi, czy jakkolwiek inaczej. A co to znaczy naprawdę? „ Oto idea, czy też pojęcie, wobec którego nie macie prawa wypowiadać się krytycznie; po prostu nie macie prawa. Dlaczego nie? No bo nie! « Jeśli ktoś głosuje na jakąś partię, z którą się nie zgadzasz, możesz kłócić się z nim na ten temat tyle ile chcesz; (…) Jeśli ktoś uważa, że podatki powinny wzrosnąć lub spaść, możesz spokojnie o tym z nim dyskutować. Ale z drugiej strony, gdy ktoś powie: " w sobotę, nie mogę nacisnąć na włącznik, by zapalić światło», mówisz: szanuję to.”

„Na samym początku (…) należy uzmysłowić, że wszechświaty równoległe wcale nie są równoległe. Następnie należ sobie uzmysłowić, że mówiąc ściśle, nie są też wcale wszechświatami, tego lepiej jednak nie uzmysławiać sobie od razu, lecz później, dopiero po tym, jak uświadomimy sobie, że wszystko, co sobie dotychczas uświadomiliśmy, to nieprawda.”

„Rzadko kończę się w miejscu, do którego zamierzałem się udać, ale często kończę gdzieś, gdzie powinienem być.”

„Jesteś palantem – powtórzył kosmita – kompletnym dupkiem.”

“Here, for whatever reason, is the world. And here it stays. With me on it.”

“There is an art to the business of making sandwiches which it is given to few ever to find the time to explore in depth. It is a simple task, but the opportunities for satisfaction are many and profound.”

“Could be. I’m a pretty dangerous dude when I’m cornered.”
“Yeah,” said the voice from under the table, “you go to pieces so fast people get hit by the shrapnel.”

“How do you feel?" he asked him.
"Like a military academy," said Arthur. "Bits of me keep on passing out.”

“A learning experience is one of those things that say, "You know that thing you just did? Don't do that."”

“So the hours are pretty good then?' he resumed.
The Vogon stared down at him as sluggish thoughts moiled around in the murky depths.
Yeah,' he said, 'but now you come to mention it, most of the actual minutes are pretty lousy.”

“Very deep. You should send that in to the Reader's Digest. They've got a page for people like you.”

“What, are you, crazy?' 'It's a possibility I haven't ruled out yet', said Zaphod quietly. 'I know as much about myself as my mind can work out under its current conditions. And its current conditions are not good.”

“We are now cruising at a level of two to the power of twenty-five thousand to one against and falling, and we will be restoring normality just as soon as we are sure what is normal anyway.”

“And so the problem remained; lots of people were mean, and most were miserable, even the ones with digital watches.”

“Zaphod felt he was teetering on the edge of madness and wondered if he shouldn't just jump over and have done with it.”

“I am a private detective. I am paid to be inquisitive and presumptuous.”

“Much to his annoyance, a thought popped into his mind. It was very clear and very distinct, and he had now come to recognize these thoughts for what they were. His instinct was to resist them.”

“How many roads must a man walk down?”

“Do you find coming to terms with the mindless tedium of it all presents an interesting challenge?”

“Zaphod Beeblebrox, adventurer, ex-hippie, good-timer (crook? quite possibly), manic self-publicist, terribly bad at personal relationships, often thought to be completely out to lunch.”

“Who is this god person anyway?”

“That was it. That was really it. She knew that she had told herself that that was it only seconds earlier, but this was now the final real ulimate it.”

“She had what it took: great hair, a profound understanding of strategic lip gloss, the intelligence to understand the world and a tiny secret interior deadness which meant she didn’t care.”

“In the great debate that has raged for centuries about what, if anything, happens to you after death, be it heaven, hell, purgatory or extinction, one thing has never been in doubt - that you would at least know the answer when you were dead.”

“Marvin was humming ironically because he hated humans so much.”

“What was the self-sacrifice?"
I jettisoned half of a much-loved and I think irreplaceable pair of shoes."
Why was that self-sacrifice?"
Because they were mine!" said Ford, crossly.
I think we have different value systems."
Well mine's better.”

“I was created to fulfill a function and I failed in it. I negated my own existence.”

“The difficulty with this conversation is that it's very different from most of the ones I've had of late. Which, as I explained, have mostly been with trees.”

“I teleported home last night with Ron and Sid and Meg
Ron stole Meggy's heart away and I got Sidney's leg.”

“My absolute favorite piece of information is the fact that young sloths are so inept that they frequently grab their own arms and legs instead of tree limbs, and fall out of trees.”

“The complexities of cause and effect defy analysis.”

“Funny, how just when you think life can’t possibly get any worse it suddenly does.”

“The only moral it is possible to draw from this story is that one should never throw the Q letter into a privet bush, but unfortunately there are times when it is unavoidable.”