Camilla Läckberg cytaty

„Aby czynić zło i okazywać niechęć, nie trzeba konkretnego powodu.”

„Duże pieniądze nie muszą iść w parze z dobrym gustem.”

„Osoba samotna żyje w izolacji.”

„Wszystko się waliło. Życie jej się waliło, rozpadało na kawałki. Miała wrażenie, jakby dotąd żyła w gabinecie luster, gdzie nic nie jest takie, jak się zdaje.”

„Rzeczy naznaczone używaniem są znacznie piękniejsze od wystawionych na pokaz.”

„Wszystkie te niezależne wspólnoty religijne deklarują bardzo szczytne cele, ale wcześniej czy później zaczynają przyciągać dziwnych ludzi. Zapewniają silne, wręcz rodzinne więzi, co przyciąga osoby, którym brakuje poczucia wspólnoty.”

„Jak można usprawiedliwiać największe zło wiarą, że ma się boskie pełnomocnictwo? Może to jednak nie takie dziwne. Tyle milionów ludzi zamordowano w imię Boga. Widocznie jest w tym coś, co pociąga, uwodzi i odurza.”

„Świat jest niebezpieczny, a ludzie bywają źli albo szaleni.”

„Wprawdzie ludzie zmieniają się w drodze od dzieciństwa do dorosłości, ale rdzeń ich osobowości pozostaje niezmienny.”

„Ludzie mają naprawdę nie po kolei. A rodzina zawsze jest najgorsza.”

„Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.(…) Życie życiem równoległym. Dbali o majątek, wychowywali dzieci, a z braku innych tematów rozmawiali o pogodzie.”

„Kto przeżyje, ten zobaczy – tak brzmiało jego motto. Nie ma co się zastanawiać nad czymś, na co się nie ma wpływu. Życie potoczy się tak albo siak, taki jest porządek rzeczy.”

„Lepiej zginąć z hukiem, niż strachliwie przemykać przez życie.”

„Julia była tak przyzwyczajona gardzić samą sobą, że nienawiść obróciła też przeciwko sobie. Trudno pozbyć się starego nawyku, zwłaszcza że opanowała go do perfekcji.”

„Chyba jestem sentymentalna. Trzeba żyć dalej, przestać żałować tego, co mogło być, i skupić się na tym, co się ma.”

„Imię zdeterminowało jego los, a on się mu poddał. Jakby na czole miał wypisane hasło „problemy” i pozostawało mu tylko spełnić oczekiwania. Wybór był paradoksalnie prosty i jednocześnie trudny.”

„Czasem najlepiej po prostu cieszyć się, zamiast spekulować.”

„Doświadczenie podpowiadało mu, że jeśli coś sprawia zbyt dobre wrażenie, prawdopodobnie wcale takie nie jest…”

„Ludzka pogoń za sensacją bywa czasami wręcz niezdrowa.”

„Należało żyć godnie. Pan Bóg nie ma zrozumienia dla tchórzostwa.”

„Bywają obowiązki, których spełnianie jest ponad ludzkie siły.”

„Decyzja o odebraniu sobie życia wymaga siły.”

„Może jak człowiek dorasta bez ojca, to gotów jest wszystko kupić.”

„Nie należy uznawać za pewnik czegoś, co jest tylko prawie pewne.”, powiedział przy jakiejś okazji jeden z wykładowców w szkole policyjnej.”

„Nie była małostkowa, ale trudno nie być rozgoryczonym, gdy własna przyszłość maluje się w ponurych barwach.”

„Cisza, jaka zapada po bolesnych zwierzeniach, bywa trudna do udźwignięcia.”

„Pamiętaj, nie warto się starzeć. Z każdym rokiem coraz bardziej doceniam zwyczaj wikingów, którzy starców strącali ze skały.”

„Dłuższe milczenie prowokuje do odezwania się.”

„Wszystkie problemy na pewno dałoby się rozwiązać, ale choć nie czuła się staro, lata przeżyte w pojedynkę sprawiły, że nie była już tak elastyczna.”

„Łatwo gadać o solidarności z biednymi, dopóki nie przekraczają progu naszego domu.”

„Zdjęcia Mony, które mu pokazał, głęboko go poruszyły. Znów uprzytomnił sobie, że zbyt łatwo uznaje się ofiarę morderstwa za kolejną pozycję w statystyce, przykleja etykietki „strona pozywająca” i „ofiara.””

„Warto było poddać się złu, by chociaż przez chwilę poczuć zapach życia, które gdzieś na górze toczyło się zwykłym trybem. Jednocześnie budziły się w niej uśpione tęsknoty. Nie była już taka jak dawniej i tęskniła za tą sobą, którą już nigdy nie będzie. Było to bolesne pożegnanie, a jednak konieczne, jeśli miała przetrwać.”

„Nie śmierć jest najgorsza, lecz niepewność. Nie można przeżyć żałoby, dopóki się nie wie, kogo lub co się opłakuje.”

„Gun Struwer stanowiła żywy dowód, że to, co dobre, trafia nie tylko do tych, którzy na to zasługują.”

„Prawda nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem.”

„Część jej umysłu, ta myśląca logicznie, podpowiadała jej, że to śmieszne myśleć w ten sposób, ale strach nie rządzi się logiką.”

„Alex chodziła własnymi drogami i nie zważała na innych. Nie dlatego, że była złym człowiekiem. Robiła to z konieczności. Dla mojej żony najważniejsze było, żeby nie zostać zranioną. Wszystko inne, wszelkie inne uczucia były na drugim planie. Problem w tym, że jeśli ze strachu przed wrogiem otoczysz się murem obronnym, ten mur nie przepuści również przyjaciół.”

„Annika nie miała w zwyczaju bawić się w niuanse. Jeśli coś jest gównem, to będzie śmierdzieć gównem, choćby na nie wylać flakon perfum – brzmiała jej dewiza.”

„Bla, bla, bla (…) Mnóstwo słów i brak sensu. Pieniądze zaszczyty, dotacje, awanse, pochwały zwierzchników. Bzdurne kryteria sukcesu.”

„To było jak z garnkiem ciśnieniowym; gdyby tylko uchylił pokrywkę, doszłoby do wybuchu.”

„Przeszłości nie mogłam odmienić. Nie da się wymazać milczenia.”

„Gra się takimi kartami, jakie się ma, nawet jeśli są kiepskie.”

„Pisało się wesoło, ale myśl, że moja matka będzie to czytać, bardzo mnie niepokoiła.”