Źródło: wywiad Małgorzaty Jarockiej, „Argumenty”, wrzesień 1985.
Bolesław Faron – profesor, historyk literatury polskiej, krytyk, publicysta, polityk, przedsiębiorca.
Absolwent I LO im. Jana Długosza w Nowym Sączu , studiował filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie . Po studiach pracował jako nauczyciel języka polskiego w II Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie . W 1966 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych WSP . W latach 1971-75 został prorektorem WSP, a od 1975 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Historycznoliterackiej Oddziału PAN w Krakowie. W tym samym roku uzyskał stopień doktora habilitowanego , został także rektorem WSP . W wieku 41 lat, w 1978 roku otrzymał od Rady Państwa tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych. Od 2000 roku dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Wchodzi także w skład rady programowej Akademii Jakości Życia przy Małopolskiej Wyższej Szkole Zawodowej im. Józefa Dietla w Krakowie. Współpracownik i członek komitetu redakcyjnego „Rocznika Sądeckiego”. Członek Klubu Przyjaciół Ziemi Sądeckiej[potrzebny przypis].
W 1956 roku wstąpił do PZPR. W 1981 roku był zastępcą członka KC PZPR. Do Narodowej Rady Kultury należał w latach 1983-86. Od lutego 1981 do 1986 roku był ministrem oświaty i wychowania w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego .
Radca ds. kultury i nauki ambasady polskiej i dyrektor Instytutu Polskiego w Wiedniu w latach 1986-1991.
Czynny uczestnik życia krytycznoliterackiego, współpracownik wielu pism . Założyciel i dyrektor naukowy Wydawnictwa Edukacyjnego w Krakowie , inicjator edycji serii podręczników do nauki języka polskiego To lubię. Specjalista z zakresu literatury Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego i piśmiennictwa współczesnego; znawca twórczości Władysława Orkana i Zbigniewa Uniłowskiego.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim , Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Mieszka w Krakowie. Jest bratem Stanisława Farona.
Źródło: wywiad Małgorzaty Jarockiej, „Argumenty”, wrzesień 1985.