Cytaty na temat sprzątać (30 cytatów)

„Kiedy leżałam już w łóżku, usłyszałam, że rodzice po cichu z sobą rozmawiają. Tata mówił, że trzeba będzie coś zrobić z tymi dziećmi, bo nie sprzątają, zawalają lekcje i się nie słuchają. A na dodatek wciąż się kłócą. Chciałam wstać z łóżka i pobiec do taty, by mu powiedzieć, że w takim przypadku trzeba po prostu zlać te złe dzieci po tyłkach, ale bardzo zachciało mi się spać i zasnęłam. Przecież strasznie się dziś napracowałam.”

Leszek Talko (1965)

Pitu i Kudłata w opałach (2014), Kudłata
Źródło: O tym, co robić ze złymi dziećmi, s. 216

O dzieciach , O rodzicach

„Czasem zastanawiam się jeszcze, co mogłabym zrobić dla Ivana, bo nie ma takiej rzeczy, jakiej bym dla niego nie zrobiła, ale Ivan nie żąda, żebym rzuciła się z okna, żebym dla niego skoczyła do Dunaju, żebym wpadła pod samochód (…), on ma tak mało czasu i żadnych potrzeb. Nie chce też, żebym (…) sprzątała jego dwa pokoje, prała i prasowała jego bieliznę, chce tylko wpadać na chwilę, dostać swoją szklankę whisky z trzema kostkami lodu i pytać, co słychać, pozwoli bym i ja zapytała, co słychać u niego.”

Ingeborg Bachmann książka Malina

Malina

O pokoju , O samochodach , O czasie

„Czasami tonę w szarości dnia, gotuję, sprzątam, stoję gdzieś między obiadem, tramwajem a łóżkiem czekając na coś, na kogoś już sama nie wiem. Są ludzie, mijają. Są jeszcze kwiaty i wcześniejsze powroty do domu, o których ktoś zapomniał.”

Radosław Kobierski (1971)

Źródło: Harar

O ludziach , O domu , O Kwiatach , O gotowaniu

„Uważam, że lepiej mieć złą umowę, niż być bezrobotną. Wiele kobiet, które są dziś na „śmieciowych umowach”, we własnej firmie też by tak zatrudniało. To wina chorej polityki fiskalnej. Pracodawca musi omijać horrendalny ZUS. Sama zatrudniam panią do sprzątania, lubimy się, chciałabym zalegalizować jej pracę, ale nie stać na to ani mnie, ani jej.”

Magdalena Środa (1957) polska filozof, etyk, działaczka państwowa

Źródło: Piotr Pacewicz, Środa, Szczuka, Bratkowska. Trzy siostry, wysokieobcasy.pl, 1 sierpnia 2011 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53662,10024181.html?as=3

O kobietach , O siostrze

„Kiedyś zdroworozsądkowy Julek Machulski widząc, jak się napinam powiedział: Przestań, przecież my robimy tylko film. Praca nie może być całym naszym życiem. Czas trzeba dzielić na pracę i życie. A do tego my jeszcze pracujemy w zwariowanym zawodzie. Stwarzamy iluzoryczny świat, w który ludzie zaczynają wierzyć. Gorzej jak w ten świat zaczynają wierzyć sami twórcy. Kreujemy życie, jakiego nie ma. Te wszystkie szpitale w serialach są czyste. Te wille takie wymuskane. Nikt w nich nie sprząta. Tylko siedzą w nich ludzie i rozmawiają o „prawdziwym” życiu.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

Źródło: To ja uratuję świat – wywiad z Cezarym Pazurą http://gdansk.naszemiasto.pl/wydarzenia/876986.html

O życiu , O ludziach , O świecie , O czasie

„Bardzo byłyśmy z siebie zadowolone, a tata przyznał, iż od początku podejrzewał, że gram kamień. Zawsze wydawałam mu się niesłychanie twarda. Na przykład kiedy chciał, żebym sprzątnęła pokój, wciąż mówiłam „nie” i byłam w tym nieustępliwa. To prawda, nie miałam czasu na sprzątanie. Musiałam się w końcu uczyć roli. Życie kamienia jest trudne.”

Leszek Talko (1965)

Pitu i Kudłata w opałach (2014), Kudłata
Źródło: O tym, ilu było Ali Babów, s. 29

O życiu , O prawdzie , O pokoju , O czasie

„Zajęcie się gospodarstwem, bezpośrednio lub w formie nadzoru, stanowi jeden z najdrażliwszych punktów między mężczyzną a kobietą. Pomimo że przy większych wymaganiach kucharkę zastępuje kucharz, młodszą lokaj, niemniej gotowanie, sprzątanie, pranie uznane są powszechnie jako zajęcia kobiece, dlatego że przykre i mało popłatne, jak twierdzi złośliwie Edwiga Dohm. Powszechnym jest też oburzenie na niechęć rodziców do kierowania swych córek na służące, a także na kobiety mające odwagę przyznania, iż przyprawianie sosów i oglądanie się, czy pył pościerany został dokładnie, nie wystarcza im jako działalność życiowa. Nie ulega wątpliwości, iż dobroć pożywienia i czystość w mieszkaniu ma doniosłe znaczenie, gdyż stanowi o zdrowiu, a więc i życiu ludzkim, przeto starannie powinny być przestrzegane, staranniej niż się to dzieje obecnie; czy jednak dla otrzymania tego rezultatu niezbędnym jest poświęcenie rodu kobiecego na pastwę garnka i miotły – to rzecz inna.”

Paulina Kuczalska-Reinschmit (1859–1921) polska działaczka społeczna i dziennikarka

o nieodpłatnej pracy kobiet w domu.
„Przegląd Tygodniowy"
Źródło: E pur si muove… cz. III, «Przegląd Tygodniowy» 1893, nr 31.

O kobietach , O zdrowiu , O domu , O rodzicach

„Żal mi, że Zyty Gilowskiej nie ma już w Platformie Obywatelskiej, bo mi się bardzo dobrze z Zytą pracowało, bo myśmy były „Zyta i Hania od sprzątania.””

Hanna Gronkiewicz-Waltz (1952) polska ekonomistka, prezes NBP

Źródło: Program III Polskiego Radia

„Retoryka porządku jest typowa dla wszelkich ugrupowań o charakterze totalitarnym. Sprzątanie, czyli usuwanie, to chwytliwa metafora pozbywania się ze społeczeństwa jednostek, których dana nienawistna ideologia akurat nie akceptuje, na przykład zbyt niezależnych kobiet (czarownice, feministki), mniejszości narodowych, wyznaniowych i seksualnych, niepełnosprawnych.”

Piotr Oczko (1973)

Źródło: Zofia Zaleska, Kraj miotły i szczotki http://www.dwutygodnik.com/artykul/4531/, Dwutygodnik.com nr 108/2013.

O kobietach , O charakterze

„Obecnie groźnym wyzwaniem jest – lansowana pod płaszczykiem programu równościowego – ideologia genderyzmu. Niektórym rodzicom podoba się uczenie chłopców, że winni po sobie sprzątać, a nie czekać, aż zrobią to za nich dziewczynki. Pociągające jest również hasło, że wszyscy ludzie są sobie równi i mają prawo do szczęścia. Lecz jednocześnie rodzice często nie uświadamiają sobie tego, że w imię przezwyciężania stereotypów uwarunkowanych kulturowo ukazuje się przy okazji różne modele partnerskie jednopłciowe jako równoważne rodzinie.”

Stanisław Gądecki (1949) polski duchowny katolicki, arcybiskup

Źródło: rozmowa Sławomira Jagodzińskiego, Polska rodzina cierpi od lat, „Nasz Dziennik”, 5 października 2014.

O ludziach , O rodzinie , O rodzicach , O cierpieniu

„Przyjechałam (…) do Krakowa na egzamin z nastawieniem albo się uda, albo jadę do Ameryki sprzątać. Bo to, oprócz śpiewania, moja druga pasja; nie wyjdę w akademiku z pokoju, zanim nie jest w idealnym porządku.”

Dominika Buczek (1981)

Źródło: „Dziennik Polski”, 16 czerwca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dwiepa.htm

O pokoju , O pasji

„(…) nie wyglądam na swoje lata. Dla kina to chyba dobrze, chociaż kilka ciekawych ról mi umknęło. Role trzydziestokilkulatków sprząta mi często sprzed nosa Marcin Dorociński. Widać muszę jeszcze trochę poczekać, żeby grać dojrzałych mężczyzn.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 30 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20986

O czytaniu

„Często siadam do pracy, a po chwili łapię się na tym, że myję podłogę. Lubię sprzątać, widzieć efekty. Można powiedzieć, ze sprzątanie to moje hobby. Lubię też wiedzieć, jak coś działa, lubię naprawiać rzeczy sam.”

Jacek Frąś (1977)

Źródło: „Zwierciadło”, 6/1964, czerwiec 2010

„Chciałam kiedyś wyjechać na stałe do Nowej Zelandii. Ale ja kocham Polskę. Bardzo często czuję się tu niewygodnie, jednocześnie wiem, że jestem u siebie i moim zadaniem jest sprzątać własne podwórko. Podróżuję, zachwycam się, ale wracam. Jestem stąd.”

Magda Mołek (1976) polska dziennikarka

Źródło: Magda Mołek: walczę o swoje, film.onet.pl, 17 marca 2008 http://film.onet.pl/wiadomosci/publikacje/wywiady/magda-molek-walcze-o-swoje,1,3812729,wiadomosc.html

O podróżowaniu , Kochać się

„Zamiast wnikać do głów polityków PiS, lepiej pomeblujmy trochę we własnych. Okazję daje raport „Outsourcing usług w instytucjach publicznych”, który jest dla polskich elit mocno wstydliwy. Badaczka Katarzyna Duda z zespołem przyjrzała się przetargom na usługi sprzątania i ochrony w urzędach, sądach i na uniwersytetach. A więc w miejscach, które powinny promieniować dobrymi wzorami. Tymczasem patologie kwitną właśnie tam. Pracownicy techniczni publicznych instytucji są przesuwani do firm zewnętrznych, pozbawiani etatów, składek emerytalnych, prawa do chorobowego, płatnych urlopów.”

Grzegorz Sroczyński (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Łono Kaczyńskiego, czyli odwracanie uwagi, „Duży Format” http://wyborcza.pl/duzyformat/1,151490,19835004,lono-kaczynskiego-czyli-odwracanie-uwagi-sroczynski.html, wyborcza.pl, 31 marca 2016.

„Matylda: Czym się zajmujesz w życiu?
Leon: (odkurzając) Sprzątam.”

Maciej Frączyk (1984)

postacie pochodzą z filmu Leon zawodowiec.
Ale Kino! – czyli co by było, gdy postaci filmowe były dziećmi
Źródło: s. 57.

„Dawni Holendrzy nie tylko potrafili kilka razy dziennie szorować mydlinami chodnik przed domem, ale łączyli sprzątanie z kwestiami moralności, patriotyzmu, tożsamości narodowej i religii. Opozycja pomiędzy brudem a czystością wpisała się też w ich kulturę i pojawiała się nieustannie, tak jak rozróżnienie pomiędzy złym a dobrym, ładnym i brzydkim czy dniem i nocą.”

Piotr Oczko (1973)

Źródło: Zofia Zaleska, Kraj miotły i szczotki http://www.dwutygodnik.com/artykul/4531/, Dwutygodnik.com nr 108/2013.

O religii , O domu

„W nocy śniło jej się, że jej komputer wybucha, że traci konto na Hell, że resztę życia spędza na gotowaniu obiadów i sprzątaniu mieszkania. Obudziła się o piątej rano, zlana potem. Andrzej uśmiechał się przez sen, więc uznała, że śni mu się to samo.”

Antonina Liedtke polska pisarka

O snach , O gotowaniu

„Wyjdę teraz może na strasznego kołtuna, ale sprzątam tylko wtedy, gdy ma ktoś do mnie przyjść. I przez chwilę jest pięknie, a potem szkoda gadać. Przypomniał mi się teraz taki motyw we Flintstone’ach. Był tam taki odcinek, w którym facet przed sąsiadami udawał, że jest napakowany, a miał takiego małego słonia, który go pompował. Podobnie u mnie ze sprzątaniem – daje ono tylko krótkotrwały efekt.”

Krystian Wieczorek (1975) polski aktor

Źródło: Sentymentalno-melancholijny facet – wywiad z Krystianem Wieczorkiem, 13 stycznia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5754/Sentymentalnomelancholijny-facet-wywiad-z-Krystianem-Wieczorkiem.html

O facetach

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„Jest grupa osób niegłupich… Nie jestem głupią osobą, a uważam w sercu, że to Ruscy strącili ten samolot, natomiast Tuski próbują to kamuflować – tak uważam i dopóki nikt mnie nie przekona, jestem podenerwowany tym faktem, bo Katyń też kamuflowano, również rękami Polaków. Ruscy kamuflowali rękami Polaków przez dziesiątki lat. I krzyże katyńskie sprzątali z cmentarzy. Ja mam poczucie, że drugi raz dzieje się to samo.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

rozmowa z Krzysztofem Skowrońskim.
Źródło: poranna audycja w Radiu Wnet

Serce

„Przede wszystkim odniosłem wrażenie, że cała ludność dzielnicy z jakiegoś powodu znalazła się na ulicy. Idąc chodnikiem, potykaliśmy się o kobiety, mężczyzn i dzieci. Byli ubrani tak nędznie, że nasze ubrania wydały mi się jakimiś strojami wieczorowymi. Byli wychudzeni, głodni i chorzy.
Siedzieli na ziemi, usiłując żebrać lub coś sprzedać. Jakieś nędzna resztki tego, co im pozostało. Niekiedy przedmioty wręcz surrealistyczne. Jakaś kobieta trzymała przed sobą abażur lampy. Chłopiec obok niej wyciągał przed siebie karafkę w kształcie ryby i puste blaszane pudełko po paście do butów „Kiwi”. Mijali nas ludzie o dzikim spojrzeniu błyszczących od gorączki oczu. Gdzieś biegli, śpieszyli się. Czegoś gwałtownie szukali. Może – kogoś.
W powietrzu wisiało nienaturalne napięcie, chorobliwa aktywność, jakby przedśmiertne pobudzenie. Swoją sztuczną ruchliwością i zabieganiem chcieli oszukać śmierć?
Panował smród. Ulice były nie sprzątane. Rynsztoki wypełnione fekaliami. I trupy. Nagie trupy…
… Wyjrzałem przez okno. Środkiem ulicy szło dwóch młodych Niemców w mundurach. Byli wysocy, wysportowani. Jeden z nich trzymał w ręku pistolet. Ulica była pusta. Wodził wzrokiem po oknach. Przystanęli. Ten z pistoletem uważnie wpatrywał się teraz w jakiś punkt. Uniósł broń i starannie wycelował. Padł strzał. Doleciał nas brzęk szkła i rozpaczliwy okrzyk bólu. Strzelający uniósł rękę w geście satysfakcji. Jego kolega zamaszyście poklepał go po plecach. Następnie ruszyli wolnym krokiem w kierunku bramy wyjściowej getta. Gestykulowali, śmiali się, coś do siebie głośno mówili…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

relacja Karskiego z pobytu w getcie warszawskim.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

O śmierci , O kobietach , O dzieciach , O ludziach

„O Polkach z kolei ciągle się mówi, że to najpiękniejsze kobiety na świecie. Każdy Niemiec chciałby mieć żonę z Polski. Nie tylko z powodu urody. Kolejny stereotyp: świetnie gotujemy, sprzątamy, cerujemy, świetne z nas kury domowe. A stereotypy najbardziej wychodzą w kostiumach.(…) jak trzeba zagrać Polkę, to okazuje się, że ta postać ubiera się w szare, brzydkie, niemodne ciuchy.”

Anna Antonowicz (1981)

o stereotypie Polki w Niemczech.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 13 listopada 2006 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/greenaway-wybral-mnie-osobiscie.html

O kobietach , O gotowaniu

„Ten facet – powiedziałam powoli i uroczyście – leżał u mnie pod szafą. Przeszło piętnaście lat…
– Do tego stopnia nie sprzątasz? – zdziwiła się Alicja.
– Nie. Nie leżał PRZEZ piętnaście lat, tylko przeszło piętnaście lat TEMU. Ile czasu leżał, nie wiem, chyba co najmniej kwadrans.
– No, przez kwadrans nie zamiatać, to dość zrozumiałe…”

Joanna Chmielewska książka Szajka bez końca

Szajka bez końca
Źródło: s. 26

O facetach , O czasie

„Był schludny. Wiecznie po sobie sprzątał.
I opróżnione na zawsze miejsce
Sam spłukał wodą Styksu i Lety
Starannie gasząc światło za sobą.”

Katarzyna Turaj-Kalińska (1956)

Źródło: Bałagan z tomu Klasztor żeński, „Dekada Literacka” 1991, nr 30

O świetle , O wodzie

„Gdyby Newton sprzątał w domu, nie wymyśliłby prawa powszechnego ciążenia.”

Janusz Korwin-Mikke/G

Źródło: TVN, 10 marca 2008

O domu

„Wszyscy ciągle tracimy różne ważne dla nas rzeczy - mówi, gdy telefon milknie - Ważne okazje, możliwości, doznajemy uczuć, których nie da się odwrócić. Na tym między innymi polega znaczenie życia. Lecz w naszych głowach, przypuszczam, że to jest w naszych głowach, znajduje się niewielki pokój do gromadzenia takich rzeczy jako wspomnień. Na pewno wygląda jak pokój z księgozbiorem tej biblioteki. I żeby dokładnie poznać stan własnego serca, musimy ciągle katalogować zbiory w tym pokoju. Trzeba tam też sprzątać, wietrzyć, zmieniać wodę w wazonach z kwiatami. Innymi słowy, będziesz wiecznie żył we własnej bibliotece.”

Haruki Murakami książka Kafka nad morzem

Kafka on the Shore

O wodzie , O emocjach , O pokoju , Serce

„Profesor Vetulani powiedział kiedyś, że życie jest chaosem. Że życie się wyłania z chaosu, że samo jest taką krótką i dramatyczną próbą uporządkowania tego chaosu. I te wszystkie codzienne rzeczy, że sprzątasz, że gotujesz, że ubierasz, że podcinasz włosy, że starasz się – to jest takie odpychanie się na chwilę. Ale zależy w czym upatrujesz sensu życia. Dla mnie sensem, szczęściem i wygraną w totolotka jest to, że w ogóle się urodziłam i że żyję.”

Renata Dancewicz (1969) aktorka polska

Źródło: One. Kobiety kultury, w rozmowie z Łukaszem Orbitowskim, TVP Kultura, 2019 https://vod.tvp.pl/video/one-kobiety-kultury,renata-dancewicz,42300253

O gotowaniu , O szczęściu , O życiu , Sens

„A jednak ta książka będzie pożyteczna, gdyż władze kościelne będą musiały posprzątać we własnym gronie, a także przypomnieć nauczanie Kościoła na temat homoseksualizmu. Co do owego nauczania, to widzi mi się ono jednak wątpliwe, ale to sprawa osobna. Według mnie, także Martela, Franciszek sprząta, jak może, choć może niewiele. A dla mnie samego książka jest też pożyteczna, bo moją wiedzę fachową pomnaża. Albowiem informacjami na temat watykański przepełniona jest, choć zapewne dokładnymi nie zawsze.”

Jan Turnau (1933)

o książce Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie
Źródło: Watykan to istna Sodoma? http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,24647612,watykan-to-istna-sodoma.html, wyborcza.pl, 13 kwietnia 2019.

O książkach

„Wyjdę teraz może na strasznego kołtuna, ale sprzątam tylko wtedy, gdy ma ktoś do mnie przyjść. I przez chwilę jest pięknie, a potem szkoda gadać. Przypomniał mi się teraz taki motyw we Flintstone’ach.”

Krystian Wieczorek (1975) polski aktor

Był tam taki odcinek, w którym facet przed sąsiadami udawał, że jest napakowany, a miał takiego małego słonia, który go pompował. Podobnie u mnie ze sprzątaniem – daje ono tylko krótkotrwały efekt.
Źródło: Sentymentalno-melancholijny facet – wywiad z Krystianem Wieczorkiem, 13 stycznia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5754/Sentymentalnomelancholijny-facet-wywiad-z-Krystianem-Wieczorkiem.html