Cytaty na temat rozłożyć (25 cytatów)

„Nic nie jest szczególnie trudne do zrobienia, jeśli tylko rozłożyć to na etapy.”

Henry Ford (1863–1947) przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji

„Nie mogę więc się skarżyć, jednak coś z życia wyciągnąłem, a że inni więcej, no cóż, zresztą kto ich wie, każdy tylko trajluje, przechwala się, że z tą, że z
tamtą, a naprawdę bida z nędzą, wraca do domu, siada, buty zdejmuje, do łóżka się kładzie sam z sobą, więc po co tyle gadania, ja przynajmniej, wie pan, jak człowiek tak na sobie się skupi i zacznie sobie małe, nieznaczne przyjemnostki świadczyć, nie tylko
zresztą erotyczne, bo na przykład, może się pan jak basza zabawić kuleczkami z chleba, przecieraniem binokli, ze dwa lata to uprawiałem, tu mnie głowę suszą sprawami rodzinnymi, biurowymi, polityką, a ja sobie binokle… otóż, mówię, co to ja chciałem, acha, pan nie ma pojęcia jak się od takich drobnostek ogromnieje, wprost nie do wiary, człowiek się rozrasta, swędzi pana pięta to jakby gdzieś daleko na Wołyniu, na kresach, zresztą ze swędzenia pięty też można mieć trochę satysfakcji, wszystko zależy od
podejścia, ujęcia intencji, panie, jeśli odcisk może boleć, to dlaczegożby nie miał i rozkoszy przysporzyć? A wsadzenie języka w zakamarki zębów? Co chciałem powiedzieć? Epikureizm, czyli rozkosznisium, może być dwojakie, bo primum dzik, bawół, lew, secundum pchełka, muszka, ergo w skali wielkiej i w skali małej, ale, jeśli w małej, to
potrzebna jest zdolność mikroskopowania, dozyfikowania i właściwego podzielenia, lub rozczłonkowania, bo jedzenie karmelka możesz pan rozłożyć na etapy primum wąchanie secundum lizanie, tertium wsadzanie, quartum zabawki z językiem, ze ślinką, quintum wyplucie na rękę, przypatrzenie się, sextum rozpęknięcie za pomocą zęba, że poprzestanę na tych kilku etapach, ale, jak pan widzi, można już sobie jako tako poradzić
i bez dancingów, szampana, kolacyjek, kawioru, dekoltów, frufru, pończoszek, majteczek, biustów, wyprężeń, skotek hi, hi, hi, ojej, co pan, jak pan śmie, hihihi, hahaha,; hochoch, yych, yych, z karczkiem. Ja przy kolacji sobie siedzę, z rodziną gawędzę, z lokatorami, a przecie i tak trochę paryskiego szantanu sobie po cichu wyskrobię. I niech mnie przyłapią! Tle, he, he, nie przyłapią! Cała rzecz polega na pewnego rodzaju wewnętrznym
wymoszczeniu się rozkosznisiowym i przyjemnościowym z wachlarzami, z pióropuszami, w rodzaju Sułtana Selima Wspaniałego. Ważne są wystrzały artylerii. Oraz bicie w dzwony.

Wstał, ukłonił się, zaśpiewał:

Gdy się nie ma, co się lubi
To się lubi, co się ma!”

Witold Gombrowicz książka Kosmos

Cosmos

O rodzinie , O wierze , O pomocy , O jedzeniu

„1) Pisarz z latami staje się coraz lepszy. (…)
Pisarz martwy jest nieśmiertelny.
2) Pisarz chory jest lepszy od pisarza zdrowego. (…)
3) Pisarz tworzący w izolacji jest lepszy od innych. (…)
4) Pisarz publikujący mało jest lepszy od twórcy płodnego.
Kto wie, do czego by doszedł, gdyby wcale nie pisał.
5) Nigdy nie żałować obola dla debiutanta. (…)
6) „Nie dawać pierwszeństwa zdolniejszym”. (…)
7) By pomóc drogiej osobie, mówić tylko o wartościach. Jest to również bardziej moralne.
By zniszczyć konkurenta, nie mówić nigdy „nie znoszę go”, lecz rozłożyć ręce: „Szkoda, że nie jest już sobą!”
8) By uniknąć lekceważenia, obrażać się wcześniej.
Dezorientacja zapewniona.
9) Pogardzać sukcesem. Przynajmniej cudzym.
10) Oceniać książki nie czytając ich.
Wydaje się czarnoksięstwem, a jest tylko przyzwyczajeniem.”

Giuseppe Pontiggia (1934–2003)

Źródło: Dekalog społeczności literackiej (1991), tłum. Monika Woźniak

O książkach , O czytaniu , O sukcesie

„(…) na początku przygody z aktorstwem człowiek myśli, że każda szansa jest ważna, że nie można przegapić żadnej roli. A prawda jest taka, że czasem trzeba coś przegapić, by móc się zastanowić i złapać dystans. Dbam o to, żeby nie było mnie za dużo, a byłam już bliska momentu, w którym mogłam się ludziom znudzić. Nie można się wyeksploatować, tylko rozłożyć siły na kilka, kilkadziesiąt lat.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Jan Dziekan, Traktuję ciało jak rekwizyt, interia.pl, 14 stycznia 2011 http://film.interia.pl/gwiazdy/gwiazda/marta-zmuda-trzebiatowska/wywiady/news/wywiad,22234,1583502

O prawdzie , O gwiazdach , O myślach , O sile

„Wreszcie wiosna, o, mój Boże…
– Myśli sobie Heniek.
Na słoneczku się rozłożył
I oddał wspomnieniom,
Jak to Magda zezwoliła
Zerknąć mu pod kiecę.
Ujrzał wszystko, co tam było,
Nawet NIP i PESEL.
Lecz za szybko Magda rzekła:
„Z nami koniec, kwita!”
i choć Heniek bardzo prosił,
Nie zobaczył PIT-a.”

Krzysztof Piasecki (1949) polski satyryk, artysta kabaretowy, dziennikarz i prezenter telewizyjny

Źródło: Wiosna (Heniek)

O Bogu , O wiośnie , O myślach , O myśleniu

„Ojcem chrzestnym mego aktorstwa był Dudek Dziewoński. Za kulisami łódzkiego Teatru Syrena – gdzie biegałem patrzeć, jak tańczy moja ukochana Alina – spytał mnie, ile mam wzrostu. Odpowiedziałem, że 182 cm. „Powinieneś być na scenie. Przygotuję cię. Strzelisz monolog Papkina”. Lenistwo nie pozwoliło mi opanować na czas tekstu, ponieważ hołdowałem zasadzie, co masz zrobić dzisiaj, zrób jutro, a będziesz miał dwa dni wolne. Na egzaminie udawałem schrypniętego. „Pan do teatru dla głuchoniemych? – huknął na mnie Zelwerowicz. -W niedzielę ferujemy wyroki. Jak panu gardło nie wyzdrowieje, to niech pan nie przychodzi”. Obkułem Papkina. Zacząłem i słyszę tłumione śmiechy – albo jestem taki dobry, albo kompletna rura. Spytali, kto mi pomagał. Mówię, że Edward Dziewoński. I tu ryk śmiechu: „To widać, to widać…”. Wspaniały, złośliwy karzeł Jacek Woszczerowicz chciał mnie obejrzeć w ruchu. Zaproponowałem wciąganie po linie. Był wystarczająco próżny, by pokazać swoją wersję. Patrzę na to i odzywam się jak kretyn: „Niedobrze pan to robi – cud, że mnie nie wyrzucił. – Przede wszystkim powinien pan spróbować, czy ta lina jest wystarczająco mocna. A wciągając się, trzeba ją też chwytać nogami”. Pokazałem, rozłożył ręce. Kilka miesięcy mnie nie dostrzegał. W końcu podszedł: „Złoty panie, oni się męczą, nie zawsze mają poczucie ciała. Niech pan weryfikuje, czy mam oglądać to, co robią, czy nie”. Zostałem jego asystentem.”

Tadeusz Pluciński (1926–2019) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gralemn.htm

O śmiechu , O czasie

„Nazajutrz po rannem śniadaniu wyprawiliśmy się na Łopiennik. Było nas siedmiu czy ośmiu, wszyscy jechaliśmy na koniach, ja na kucu huculskim.(…) O zachodzie słońca przyjechaliśmy do samego podnóża tej góry i tam rozłożyliśmy się obozem. Wieczorem nałożono ogromny ogień z drzew szpilkowych i jałowcowych gałęzi, których ożywiający zapach jeszcze dziś mi się przypomina. Noc przepędziliśmy w szałasach, których nam odstąpili owczarze. Nazajutrz, na dobrą godzinę przed świtem, wstaliśmy, a owczarze poprowadzili nas dalszymi, lecz za to nie za bardzo stromymi ścieżkami na sam szczyt Łopiennika.”

Zygmunt Kaczkowski (1825–1896) polski pisarz

o wycieczce na Łopiennik w 1833 roku

O nocy , Koń

„Na szczycie była piękna pogoda. Zrobiłem ołtarz ze śniegu. Rozłożyłem bieliznę mszalną i odprawiłem mszę świętą na wysokości 8035 m n. p. m. Jedynym jej uczestnikiem był Borsuk. To było niesamowite uczucie, bo i miejsce było niezwykłe.(…) Jest to niesamowite uczucie, bo to niezwykłe miejsce. Zawsze odprawia się mszę w kościele, a nie znam kościoła, który by był wyżej niż 3 tys. metrów.”

Krzysztof Gardyna (1958)

Gardyna jest jedynym na świecie księdzem, który odprawił mszę na ośmiotysięczniku.
Źródło: Wioletta Gnacikowska, „Chwała na wysokości”, „Gazeta Łódzka” 26 stycznia 1998, cyt. za: „Górskie” wywiady i artykuły prasowe, Akademicki Klub Górski w Łodzi http://www.lodz.tpsa.pl/iso/Wiola/gardyna.html

O emocjach , O pogodzie

„Voodoo?
– Można to tak określić – Bolesny wyraz jego twarzy powiedział mi, że on nie ująłby tego tak nawet za milion lat.
– Choć właściwie tej nazwy nie używano od już od kilku stuleci. Ani nie nazywano tak tego u źródeł. Upraszczasz zresztą jak większość ludzi, którym brakuje wiedzy.
– Wydawało mi się, że tym właśnie jest religia. Uproszczeniem dla tych, którym trudno się myśli.
Uśmiechnął się.
– W takim razie chyba ci, którzy mają problem z myśleniem stanowią większość, nieprawdaż?
– Zawsze tak jest.
– Cóż, być może. – Hand wypił jeszcze kawy i przyjrzał mi się znad filiżanki. – Naprawdę nie uznajesz żadnego boga? Żadnej siły wyższej? Harlanici są w większości szintoistami, prawda? Albo należą do jakiegoś odgałęzienia chrześcijaństwa?
– Nie jestem żadnym z nich – powiedziałem bezbarwnie
– Więc nie masz schronienia przed nadchodzącą nocą? Żadnego sojusznika, gdy ogrom stworzenia przygniata kręgosłup twej marnej egzystencji jak tysiącmetrowa kolumna z kamienia?
– Hand, byłem na Innenin – Strzepnąłem popiół z papierosa i oddałem mu jego uśmiech prawie nieużywany – Na Innenin słyszałem żołnierzy z mniej więcej tak – rozłożyłem szeroko ramiona – wysokimi kolumnami na plecach, krzyczących do całego spektrum wyższych mocy. I nie zauważyłem, żeby któraś się pokazała. Mogę żyć bez takich sojuszników.
– Nie nam kierować bogiem.
– Najwyraźniej nie.”

Richard Morgan (1965)

Upadłe anioły(2003)
Źródło: s. 157–158

O Bogu , O ludziach , O prawdzie , O religii

„Podejrzewam, że nie posłuchasz, jeśli poproszę, żebyś była ostrożna? (…)
– Podejrzewam, że nie posłuchasz, jeśli poproszę byś przestał być nadopiekuńczym sukinsynem? (…)
– Dobra. – Rozłożył ręce w geście poddania. – To co powiesz na to: nie rób niczego, czego ja bym nie zrobił? (…)
– Myślałam, że nie chcesz, bym zrobiła coś głupiego?”

Tanya Huff (1957) kanadyjska pisarka

Cena krwi (1991)

O myślach , O myśleniu

„Rozłożono chemicznie na części składowe całkowicie wykształconego wirusa, który w naturalny sposób powstał w żywym organizmie. Gdy te rozdzielone części zbadano na aktywność biologiczną, stwierdzono, że były nieaktywne, to znaczy, że w organizmie żywiciela nie mogły się rozmnażać. Jednakże aktywność biologiczna pojawiła się ponownie, gdy w odpowiednich warunkach znowu połączono w próbówce części tego wirusa. Chociaż to osiągnięcie jest również z chemicznego punktu widzenia bardzo efektowne, to jednak nie oznacza – jak usiłowano twierdzić – ponownego stworzenia życia. Ponieważ wirus musiał najpierw powstać w żywym organizmie i ponieważ ponownie zestawione części wykazywały aktywność tylko wtedy, gdy zostały wprowadzone do żywego organizmu żywiciela, więc cała maszyneria biologiczna potrzebna do reprodukcji została dostarczona przez już istniejące życie.”

René Dubos (1901–1982)

Tajemnice życia
Źródło: Encyclopaedia Britannica (1974)

O życiu

„Kamienna ulica
Rozłożyła przede mną ciszę, w której trwały budynki,
Czuwanie nocnej lampy i cierpliwość konia.”

Delmore Schwartz (1913–1966)

Źródło: Na łóżku nagim, w jaskini Platona, „Życie Literackie” nr 38, 22 września 1957, s. 7 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14881, tłum. Zbigniew Herbert

O życiu , O cierpliwości , Koń

„Inaczej rozłożyłabym akcenty w swoim życiu. Nie marnowałabym cennego czasu na niepotrzebne, czcze rozmowy, zbędne spotkania, życie między płytkimi, pustymi, a jednocześnie mocno zadufanymi w sobie ludźmi. Żeby śpiewać – musiałam zaistnieć w różnych kontaktach międzyludzkich, w rozmaitych środowiskach. Strwoniłam wiele czasu na bzdury i to dziś boli najbardziej.”

Violetta Villas (1938–2011) polska piosenkarka

Źródło: Złożyłam ofiarę z siebie, 1986

O życiu , O śpiewie , O czasie

„Moje pokolenie nie ma kultu luksusu, ale ma kult wygody. A niewątpliwie pralka, lodówka, elektroluks, duże biurko, na którym wygodnie można się ze wszystkim rozłożyć – to są przedmioty, które ułatwiają życie.”

Hanna Świda-Ziemba (1930–2012)

Źródło: Joanna Sokolińska, Wolna od rzeczy, wyborcza.pl, 14 stycznia 2012 http://wyborcza.pl/magazyn/1,124790,11041981,Wolna_od_rzeczy.html

O życiu

„Kieł, Kieł, Kieł – zamruczałam, zdjęta ucziciem.
– Kocham cię. Taaak cię kooocham. – usiłowałam rozłożyć ręcę, żeby pokazać jak bardzo, ale nie mogłam nimi poruszyć.”

James Patterson (1947)

Maximum Ride. Ratowanie świata i inne sporty ekstremalne (2007)

O zdjęciach , Kochać się

„Nie miałem jeszcze dwunastu lat, siostra zaś ośmiu, kiedy umieliśmy już po hebrajsku, po chaldejsku, po syrochaldejsku, znaliśmy mowy Sarmatów, Koptów, Abisyńczyków i różne inne umarłe lub umierające języki. Nadto, bez pomocy ołówka mogliśmy rozłożyć litery każdego wyrazu wedle wszelkich zasad oznaczonych prawidłami kabalistyki.”

Jan Potocki (1761–1815) polski pisarz (tworzący w języku francuskim), podróżnik, polityk i historyk

Rękopis znaleziony w Saragossie
Źródło: s. 100

O siostrze , O pomocy

„Zwyciężymy – zapewniłem go.
– Oni w to wierzą, my w to wierzymy, ciekawe, w kogo wierzy Bóg?
– Ja was powinienem po prostu spalić… – Rozłożyłem bezradnie dłonie.
– Zapewne jedynie w ten sposób zwyciężylibyście w dyskusji.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Łowcy dusz
Źródło: s. 332

O Bogu

„Grając w sztuce, trzeba dobrze rozłożyć swoje emocje i siły na całe dwie godziny. Nikt nie zważa, czy życie prywatne aktora, samopoczucie i dyspozycja pozwalają mu bez trudności grać w spektaklu. Mimo to jest wielu aktorów, którzy nie wyobrażają sobie życia bez teatru. Często bywa i tak, że aktorzy nie grający w danym przedstawieniu przychodzą wieczorem do teatru. Bo teatr to ich azyl prawdziwy drugi dom. Teatr jest solidny, a film płochy. Intensywna praca na planie filmowym trwa kilka tygodni, a później już jest inna rola, inny reżyser, najczęściej inny partner, nowe życie. Ja jestem nieco zdemoralizowana filmem, tym, że obraz i dźwięk utrwala się raz na całe życie, a nie tworzy każdego wieczoru. Nie umiem wyobrazić sobie, że mogłabym grać czterysta razy to samo.”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

Nie wszystko na sprzedaż (2004)
Źródło: s. 107

O życiu , O domu , O sile , Obraz

„z czego zrobić gwiazdę
jasno dotknięte, ciemno powiedziane
zanim jest jest
jest nie ma
roześmiać się, wzruszyć ramionami
tak rozłożyć ręce”

Krystyna Miłobędzka (1932)

Źródło: *** (z czego zrobić gwiazdę...)

„To kino ze Zbychem nic by nie znaczyło, gdyby nie kryła się za tym intencja. Agnieszka chciała mnie sprowokować, chciała doprowadzić do spięcia. Była zbyt tchórzliwa, aby zerwać wprost, bez gry. Zamierzała rozłożyć winę na nas dwoje, spłaszczyć konflikt do głupiej kłótni, wywołać wrażenie, że to ja jestem inicjatorem zerwania.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Ząb Napoleona

O wrażeniach , O zerwaniu

„Czasem pan śmieszy, panie Karpiniuk, ale teraz i tumani, i przestrasza. Jak pan dziś interpretuje propozycje Tuska, że chcecie zmiany konstytucji po to, by PO mogła poprzeć Lecha Kaczyńskiego, to ja ręce mogę tylko rozłożyć. W kabaretach będzie pan obecny.”

Jerzy Wenderlich (1954) polski polityk lewicowy

o wypowiedzi Sebastiana Karpiniuka.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/12690,1629998,0,1,ta-propozycja-to-medialna-hucpa,wiadomosc.html, 22 listopada 2009

O czasie

„(…) aktorstwo filmowe polega na tym, że oprócz wyuczenia się tekstu trzeba jeszcze przeprowadzić siebie przez film, rozłożyć akcenty. Z kolei gra w telenowelach mnie osobiście kojarzy się z pokazywaniem swojej twarzy na ekranie. Aktorstwo filmowe stoi jednak o piętro wyżej. Grając w taśmowym serialu, trudno też się aktorsko rozwinąć, za to nabiera się pewnych manier, które nawet mogą przeszkadzać, kiedy się trafi do filmu fabularnego.”

Tadeusz Szymków (1958–2009) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44101

O grach

„W mojej pamięci jest swoim własnym cieniem. Która z nich jest realniejsza, kobieta, która rozłożyła się na trawiastej skarpie moich wspomnień, czy też ta powłoka kurzu i suchy szpik, jedyne jej ślady, które przechowała ziemia? Na pewno gdzieś trwa dla innych, ruchoma figura w gabinecie figur woskowych, jakim jest pamięć, ale ich obraz jest inny niż ten, który ja noszę w myślach, a wszystkie różnią się między sobą. W ten sposób człowiek rozgałęzia się i rozszczepia w umysłach innych ludzi. Nie trwa, nie może trwać, bo to nie jest nieśmiertelność. Nosimy w sobie postacie zmarłych do chwili, aż sami nie umrzemy, a wtedy to nas noszą przez krótką chwilę, a potem ci, co nas nosili, odchodzą, i tak dalej, aż po najdalsze, wymykające się wyobraźni pokolenia.”

John Banville The Sea

The Sea

Obraz , O ludziach , O zmarłych , O kobietach

„No bo co można zrobić, jak prezydent czy premier palnie coś obraźliwego? Irytuje mnie to poczucie bezradności i ich bezczelność, knajactwo. Kiedyś Kaczyński zarzucał wszystkim innym, że są knajakami, bo on jest inteligentem. Otóż knajactwo jest przede wszystkim w nim samym. Cóż można na to poradzić? Tylko rozłożyć ręce.”

Jerzy Radziwiłowicz (1950) polski aktor

Źródło: Radziwiłowicz: Mam poczucie, że jest mi odbierana wolność. Kim jest Kaczyński, żeby mówić, co mi wolno? http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,152121,21430988,radziwilowicz-mam-poczucie-ze-jest-mi-odbierana-wolnosc-kim.html, gazeta.pl, data dostępu: 11 sierpnia 2018

„Kaczyński jest skomplikowaną postacią. Jeśli uznać go – a moim zdaniem tak należy – za osobę inteligentną, to z pewnością katastrofę smoleńską uważa za koszmarny wypadek. Jeśli jest inaczej – i pan Kaczyński naprawdę dopuszcza możliwość, że byłego prezydenta zamordował premier Donald Tusk – to można tylko rozłożyć ręce. (…) Przeżył olbrzymią traumę, ale teraz wydaje się wszystko pod kontrolą. Nie ma obowiązków, za nic nie odpowiada, jedynie pociąga za sznurki. Skupia się na polityce, którą kocha i która wyznacza mu sens. Oddaje się politycznym gierkom. Buduje ten kraj po swojemu, o czym zawsze marzył. Z drugiej strony, dla mnie na zawsze pozostanie zagadkowy. Przecież on w ogóle nie zna życia, nie poznaje ludzi, świata. Jest samotny. (…) Obawiam się, że Jarosław Kaczyński już się nie zawaha. Cokolwiek by się nie działo, nie zrobi kroku w tył. Jeśli jeszcze na coś liczę, to na młodych. Że powiedzą dość.”

Feliks Falk (1941) reżyser polski

Źródło: Feliks Falk: „Komornik” jest o ludziach, którzy rządzą dziś Polską. Choć wątpię, czy oni to rozumieją http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/feliks-falk-komornik-jest-o-ludziach-ktorzy-rzadza-dzis-polska-choc-watpie-czy-oni-to/hpgq4nl, onet.pl, 2 sierpnia 2017

Sens , Kochać się , O ludziach , O pewności siebie