Cytaty na temat próg (126 cytatów, strona 2)

„Na próg każdej epoki wyrzucane są śmieci epok poprzednich.”

Zbigniew Waydyk (1924–2003) polski pisarz i poeta

„Jeśli na progu twego domu znajdziesz bukiet ulubionych kwiatów bez bilecika, to wiesz na pewno, że jest on od twojego przyjaciela.”

Pam Brown (1948)

O domu

„Próg możliwości
Łatwo żonę przez próg wnieść,
Lecz ją w domu ciężko znieść!”

Leszek Wierzchowski (1949) polski polityk, pisarz i poeta

Źródło: Manifest erotyczny. Trzy stany. Momenty! Fraszki, Kraków 2003

O domu

„Stany Zjednoczone stoją dopiero u progu swojej potęgi. XXI stulecie będzie stuleciem amerykańskim.”

George Friedman (1949)

Następne 100 lat. Prognoza na XXI wiek
Źródło: s. 32

„A ja chciałbym tak żyć,
By nad próżność się wzbić,
Nad nienawiść, wzgardę, gniew.
I nie pytać przez próg:
Kto przyjaciel, kto wróg?
Czyja racja, siła, krew?”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

Źródło: piosenka Światła wielkich miast z repertuaru zespołu Top One

O nienawiści , O sile , O gniewie

„Dialog oznacza, że ludzie wyszli z kryjówek, zbliżyli się do siebie, rozpoczęli wymianę zdań. Początek dialogu – wyjście z kryjówki – jest już dużym wydarzeniem. Trzeba się wychylić, przekroczyć próg, wyciągnąć rękę, znaleźć wspólne miejsce do rozmowy.”

Józef Tischner (1931–2000) filozof polski, ksiądz katolicki

O ludziach

„Indianie siadają w progu szałasu, my na sofie, oni oglądają deszcze, my serial; ale patrzymy na to samo – i tu i tam leje się woda.”

Wojciech Cejrowski książka Rio Anaconda

Utwory, Rio Anaconda

O wodzie

„Miłość jest progiem świata i kto tego progu nie przestąpi, nie wejdzie do krainy życia wiecznego.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

O miłości

„Przyjaciel do progu ołtarza.”

Perykles (-494–-429 p. n. e.)

Amicus usque ad aras. (łac.)
Znaczenie: przyjaciel gotów do ofiar na rzecz przyjaźni.
odpowiedź Peryklesa przyjacielowi, który prosił go, aby złożył w jego sprawie fałszywe zeznania.

„Wsiadanie. Więc tak: trzeba kliknąć pilotem, podjechać z lewej strony, otworzyć drzwi, przesunąć się trochę do przodu i pchnąć je, a potem, ostrożnie manewrując, stanąć wózkiem tuż przy progu, uważając (…), by nie porysować lakieru. Następnie należy złapać drzwi lewą ręką, przytrzymać je, a prawą chwycić kolumnę kierownicy.
Podciągam się teraz na rękach, przekręcając tułów w lewo i opadam na siedzenie. Bezwładne nogi układam rękami pod kierownicą, przy bezużytecznych pedałach (…). Przechylam się w lewo, odczepiam prawe koło wózka i kładę je, wyginając się do tyłu, za przednie siedzenie – sąsiada kierowcy. Przekręcam wózek, aby jego lewe koło znalazło się w moim zasięgu. Zwalniam lewe koło, przytrzymując wózek, by łagodnie osunął się na trotuar, a nie grzmotnął na ziemię. To koło stawiam za prawym, również tylnym siedzeniem (…). Przechylam się następnie i dźwigam korpus wózka, już bez kół, który wygląda jak człowiek bez nóg lub jak kurczak u rzeźnika, czyli „korpus” w taniej wersji pozbawionej skrzydełek i udek.”

Ryszard Lenc (1955)

Źródło: Samochód, „Sekrety ŻAR-u” 2006, nr 3

O samochodach

„Miliony kobiet żyło zgodnie z uroczą wizją mieszkających na przedmieściach amerykańskich pań domu, całujących przed domem mężów na do widzenia, zostawiających w szkole dzieci, które ledwie zmieściły się do ich kombi, z uśmiechem używających nowego elektrycznego odkurzacza do polerowania nieskazitelnie czystej kuchennej podłogi. Same piekły chleb, szyły sobie i dzieciom ubrania, ich pralki i suszarki chodziły całymi dniami. Zmieniały prześcieradła nie raz, a dwa razy w tygodniu, w szkole dla dorosłych, uczyły się robić dywaniki i współczuły biednym sfrustrowanym matkom, które marzyły o robieniu kariery. Ich jedynym marzeniem było zostać idealną żoną i matką; ich największą ambicją była piątka dzieci i piękny dom, walczyły wyłącznie o to, by znaleźć i zatrzymać przy sobie męża. Nie zastanawiały się nad niekobiecymi problemami tego świata za progiem własnego domu; chciały, aby to mężczyźni podejmowali najważniejsze decyzje. Chlubiły się swoją rolą kobiety i w spisie ludności w rubryce „zawód” z dumą wpisywały: „pani domu.””

Betty Friedan książka Mistyka kobiecości

Mistyka kobiecości (The Femine Mystique, 1960)
Źródło: tłum. A. Wysokińska, „Res Publica” nr 210, 2008

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O uśmiechu

„Na progu to on był zawsze dynamit.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Funakim.
Skoki narciarskie

„Nie weszliśmy do Sejmu, partia nie przekroczyła progu pięcioprocentowego, ale ja w swoim okręgu wygrałem, więc mam pewną satysfakcję. Zdobyłem czternaście tysięcy głosów.”

Andrzej Supron (1952) polski zapaśnik

Źródło: Jestem w sumie pogodnym facetem, rp.pl, 22 stycznia 1998 http://new-arch.rp.pl/artykul/155552_Jestem_w_sumie_pogodnym_facetem.html

O facetach

„Znamy upokorzenia, znamy obraźliwy język, zepchnięto nas w otchłań opresji. I zdecydowaliśmy się podnieść, czyniąc protest naszą jedyną bronią. To, że mamy prawo do protestu, przysparza Ameryce ogromnej chwały.
Nawet jeśli codziennie jesteśmy zatrzymywani, wykorzystywani, deptani, to nigdy nie pozwólmy nikomu sprawić, że upadniemy tak nisko, by zacząć go nienawidzić. Musimy użyć oręża miłości. Musimy współczuć tym, którzy nas nienawidzą, i być dla nich wyrozumiali. Musimy uświadomić sobie, że wielu z nich nauczono, by nas nienawidzili, i że ludzie ci nie są w pełni odpowiedzialni za swoją nienawiść. Lecz w naszym życiu stoimy u progu dnia, jesteśmy zawsze tuż przed świtem.”

Martin Luther King (1929–1968) pastor, przywódca Murzynów w USA

w 1956, przemawiając w Montgomery w Alabamie.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 585.

O nienawiści , O ludziach , O historii

„To, co obserwuję podczas walki o Warszawę, wywołuje radosne zamglenie oczu. Rośnie serce na widok tych Polek, które z pogardą śmierci rywalizują między sobą, aby otrzymać najtrudniejsze i najwięcej zagrażające życiu zadania. Dają one wspaniały przykład umiłowania wolności i walki o Polskę. Spokojny o swą przyszłość może być kraj, gdy na arenę życia państwowego Polski masowo wkraczają te wspaniałe typy kobiet – zjawisko na pewno niespotykane na przestrzeni wieków. Cześć ich rodzicom i wychowawcom! A mężczyźni - żołnierze Armii Krajowej? W ciągu długiej służby widziałem różne szeregi żołnierskie. Jednak takiej brawury i dzielności osobistej, takiego zapału i tężyzny nie udowodniono jeszcze. Nie mamy odznak stopni, ale karność wśród nas jest wzorowa. Taka karność może istnieć tylko w zespołach wysoce ideowych, znających cel zmagań i szanujących rozkazy tych, którym się ufa i których się słucha mimo braku zewnętrznych odznak starszeństwa. Wkraczamy w nowy okres historii i w nowy okres stosunków w wojsku. Przełożony i podwładny to jedna dusza. Dla obu najwyższym prawem jest dobro Ojczyzny. Żołnierze podległego mi Okręgu - brak mi słów zachwytu dla waszego męstwa i postawy. W tych ciężkich dniach zmagań o opanowanie stolicy do końca wykażmy hart. Każdy próg jest nam twierdzą, a krzyżacka przemoc pęka. Cześć Wam, Obywatelki i Obywatele!”

Antoni Chruściel (1895–1960) generał polski

gen. „Monter” do walczących oddziałów, 2 sierpnia 1944, Warszawa.
Źródło: Andrzej Krzysztof Kunert, Komendant Podziemnej Warszawy. Generał Monter Antoni Chruściel, Świat Książki, Warszawa 2012, s. 206–207

O śmierci , O kobietach , O mężczyznach , O książkach

„Raz w przedwieczornej mgle w Londynie
Ulicznik jakiś mnie zaskoczył
Podobny był do mej jedynej
Ze wstydu więc spuściłem oczy
W spojrzeniu jego czując drwinę

Zły chłopak szedł i całą parą
Gwiżdżąc w kieszenie ręce włożył
Ja za nim domy nad tą parą
Jak rozstąpione fale morza
On Hebrajczycy ja Faraon

Niech cegły zwalą się lawiną
Jeślim cię miła fałszem karmił
Władcą Egiptu i władczynią
Jestem i ciurą jego armii
Jeśli nie jesteś mą jedyną

W rogu ulicy która płonie
Ogniami wszystkich swoich fasad
Runami mgieł w nieutolonej
Krwawiącej skardze wszystkich fasad
Kobieta szła podobna do niej

Ten wzrok nieludzki i niewierny
Ta blizna tuż pod szyją gołą
Pijana szła przez próg tawerny
W tej samej chwili gdy pojąłem
Każdej kochanej fałsz bezmierny

Kiedy przytułał się z daleka
Ulisses mądry d przystani
Drgnęła staremu psu powieka
I za przędziwem cienkich tkanin
Żona na powrót męża czeka

Do Sakontali syty chwały
Wracał małżonek-król po walce
Oczy miłością jej pałały
Czekała blada a jej palce
Samca gazeli sierść głaskały

Ledwie wspomniałem szczęście króli
Tu nieprawdziwa tam niedobra
W której wciąż kocham się najczulej
Dwa cienie które los mi dobrał
Zderzyły się by zjątrzyć ból mój

Żal się już piekłem na mnie wali
Otwórz się niebo niepamięci
Za pocałunek jej zuchwali
Królowie życie z własnej chęci
Nędzarze cień by swój sprzedali

Zazimowałem w swej przeszłości
O słońce wielkanocne grzej i
Niech ciepło w sercu mym zagości
Bo zmarzło tak jak w Cezarei
czterdziestu męczenników kości

Pamięci o mój piękny statku
Czy nam już nie dość podróżować
Po fali wód o przykrym smaku
Od zórz po zmierzchy od różowych
Aż po te smutki na ostatku

Szalbierko żegnam twój kobiecy
Cień pomylonych dwóch postaci
I tej z którą zwiedzałem Niemcy
Jam ją w ubiegłym roku stracił
I nigdy nie zobaczę więcej

O Drogo Mleczna płyń siostrzyco
Białych strumieni ziem Chanaan
Kochanek białych w mgle zachwyceń
Zgrajo topielców niekochana
Ciągnijmy za nią ku mgławicom

Pamiętam jak innego roku
Kwietniowy świr zwiastował wiosnę
Śpiewałem radość u jej boku
Śpiewałem miłość męskim głosem
Gdy rozkwitała miłość roku”

Guillaume Apollinaire (1880–1918) francuski poeta

O wiośnie , O kochankach , O piekle , Chłopak

„Jestem strasznie leniwy. Instrumentu używam tylko do komponowania. I to w sposób bardzo podstawowy. Nie jestem dobrym gitarzystą. Nie żartuję, jedziesz do Argentyny i już na progu domu napotkasz wirtuozów.”

Mark Knopfler (1949) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta i wokalista (Dire Straits)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Londyn 12 września 2002.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 145.

O domu

„W dzisiejszym felietonie zajmiemy się drabiną ewolucyjną i progiem, jaki musi pokonać element animalny, by nabrać cech ludzkich. (…) PiS, w odróżnieniu od politycznych przeciwników, nieodwracalnie pozbył się cech elementu animalnego, przekraczając ewolucyjny próg człowieczeństwa.”

Wojciech Maziarski (1960) polski dziennikarz, publicysta, opozycjonista

Źródło: Wojciech Maziarski, O wyższości PiS nad elementami animalnymi http://wyborcza.pl/7,75968,21825197,o-wyzszosci-pis-nad-elementami-animalnymi.html, wyborcza.pl, 17 maja 2017.

„Już Adam Smith, twórca ekonomii klasycznej, na którego liberałowie chętnie się powołują, pisał, że podatki powinny być progresywne, a bogaci powinni płacić więcej. Polscy liberałowie tego jednak nie doczytali.(…) W Polsce podatki są tak naprawdę degresywne. To znaczy, że bogatsi płacą relatywnie mniej niż mniej zarabiający. A przecież to nie jest tak, że jak ktoś ma milion złotych, a stawka podatku wyniesie 75 proc., to będzie płacić 750 tys. zł! 75 proc. płaciłby jedynie od nadwyżki powyżej konkretnej kwoty. Stawka ta jednak powinna być progresywna i progów powinno być więcej. Nie tylko wspomniany milion złotych..”

Elżbieta Mączyńska-Ziemacka (1944)

Źródło: Prof. Mączyńska: Bogaci płacą dziś mniej niż biedni https://www.se.pl/wiadomosci/polityka/prof-maczynska-bogaci-paca-dzis-mniej-niz-biedni-aa-T7uR-yJua-wJQ1.html, se.pl, 16 maja 2018.

„Do roboty chodziło się w czasach komunizmu. I niestety, niektórym tak już zostało. Przychodzą do pracy o 8, wychodzą o 16 i nie odbierają telefonu służbowego albo wyłączają od razu za progiem. Po 16 całkiem wypisują się z życia firmy – i to właśnie jest przychodzenie do roboty. Natomiast człowiek, do którego mogę zadzwonić z pytaniem o 21 albo wysłać maila, a on odpisuje po pół godziny – to dla mnie wartościowy pracownik nowoczesnej organizacji.”

Rafał Brzoska (1977) polski przedsiębiorca

Źródło: Marta Ryczywolska, Rafał Brzoska, szef InPostu: „Ludzie chodzą do roboty, zamiast do pracy. Ja szukam tych ambitnych” https://natemat.pl/120837,rafal-brzoska-szef-inpostu-ludzie-chodza-do-roboty-zamiast-do-pracy-ja-szukam-tych-ambitnych/, natemat.pl, 22 października 2014

Pytanie

„Jedna z posłanek opozycji mówi o Jarosławie Kaczyńskim, że to przestraszony starszy pan. Te chore wynurzenia nie są nawet zabawne. Partia, której liderem jest Jarosław Kaczyński, zmienia Polskę i naprawia lata zaniedbań; partia tej Pani balansuje na granicy progu i nie robi nic. Tyle w temacie.”

Beata Mazurek (1967) polska działaczka polityczna, socjolog

o wypowiedzi Joanny Scheuring-Wielgus.
Źródło: Twitter, za: wyborcza.pl http://wyborcza.pl/7,75398,23098449,joanna-scheuring-wielgus-jaroslaw-kaczynski-to-przestraszony.html, 3 marca 2018

„Koty siedziały nieopodal, obserwując zaciekawionym wzrokiem gorączkowe porządki, jakby za chwilę miały zapytać kobiety, jaki sens ma szorowanie progów i polerowanie kołatek w trakcie wojny, kiedy do załatwienia jest tyle ważnych spraw.”

Ester Kreitman (1891–1954) pisarka żydowska, tworząca w języku jidysz

Rodowód
Źródło: opowiadanie Blitz, s. 168.

O wojnie , Sens , O kobietach

„Biegnę do mojego domu, przekraczam próg i wiem, co to jest: granica mego prywatnego kraju, mojej świętej strefy. (…) Święta strefa izoluje mnie i przedłuża moje trwanie: na zewnątrz pozostaje to, co nie poświęcone.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Wewnątrz i na zewnątrz zaczarowanych grot
Święta strefa

O domu

„Zwierzę wypełza w człowieku. Afryka wschodzi zmierzchem nad Europą. Musimy być strażnikami na progu wartości.”

Arthur Moeller van den Bruck (1876–1925)

Das Tier im Menschen kriecht heran. Afrika dunkelt in Europa herauf. Wir haben die Wächter zu sein an der Schwelle der Werte. (niem.)
Źródło: Das dritte Reich

O zwierzętach

„Lęk należy do istoty umierania. W śmierci już go nie ma, bo ja jestem wtedy na progu wieczności. Kończy się wiara, bo zaczyna się widzenie Boga twarzą w twarz. Kończy się nadzieja, bo się spełnia. Jedynie miłość przekracza z nami próg wieczności.”

Alfons Nossol (1932) polski duchowny katolicki

Źródło: Artur Sporniak, Łatwiej dostać się do nieba, wywiad, „Tygodnik Powszechny”, 22 sierpnia 2017

O nadziei , O miłości , O śmierci , O wierze

„Ja lubię, kiedy ktoś mówi do mnie mistrzu Janie. Nawet Kazimierz Dejmek, żartobliwie tak czasem mówił, choć przeważnie zwracał się na ty, więc nie wiem, czy ten tytuł to jest tak na co dzień, czy też honorowy – do odstawienia na półkę. Jeśli serio mamy rozmawiać o progu do przekraczania, od którego zaczynamy postępować jako mistrz, a nie uczeń czy czeladnik to uważam, że składają się na to dwie rzeczy: to co się dotąd zrobiło i nieosiadanie na laurach. Czy dziś, kiedy mówi się o degradacji sztuki i kultury łatwiej jest zostać mistrzem?”

Jan Polewka (1945) polski scenograf i reżyser teatralny

Seriale telewizyjne są symbolem zaniku wysokiej sztuki, choć nie twierdzę, że są do niczego. To przecież pewien gatunek w sztuce, który się gdzieś klasyfikuje. Ale jeśli mówimy o kanonie mistrzostwa w sztuce, to na pewno nie można go szukać w serialach.
Źródło: „Gazeta Krakowska”, 24 lutego 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/omws.htm

O czasie

Cytaty na temat próg strona 2

Cytaty na temat próg
strona 2