Cytaty na temat odruch (21 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„To niemal odruch, by uważać Pakistan za bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa Indii. Od powstania w 1947 roku dał więcej niż trzeba powodów, by brać to pod uwagę. Na morzach, jest to zagrożenie przede wszystkim jako rozwinięcie głównych działań na lądzie. Pakistan nie ma w tej chwili zaplecza przemysłowego ani środków finansowych, by stać się poważną siłą na morzach.”

Vijai Singh Shekhawat (1933)

Źródło: Paweł Witecki, Indie wychodzą na Ocean, stosunki.pl, 27 stycznia 2007 http://stosunki.pl/?q=node/294

O sile

„Nie oceniam granych postaci: dobra, zła, wyrachowana czy nie. Koncentruję się na człowieku, którego mam zagrać i – chyba jednak wszyscy aktorzy mają w sobie ten odruch – bronią jego racji.”

Agnieszka Wosińska (1968) aktorka polska

Źródło: W obronie Edyty http://www.barwyszczescia.pl/14586/w-obronie-edyty.html

„Wywoływało w nas odruch buntu zarówno to, że [Jorge] Ubico przekazał bazy na lotnisku La Aurora i w porcie San Jose żołnierzom północnoamerykańskim, jak i to, że w sobotnie wieczory wylewali się oni na ulice w stolicy jak chmara wygłodniałych samców, gwałcąc nasze maniery i obyczaje swoim zachowaniem pijanych i wyuzdanych supermenów. Z niechęcią przyglądaliśmy się, niczym „kolaborantkom” i zdrajczyniom swojej rasy, krwi i ludu, tak zwanym gringueras, półkurwom, które uważały za zaszczyt przechadzanie się pod rękę z blondynami w mundurach koloru khaki, żującymi gumę. Z zapałem włączaliśmy się do wszelkiego mordobicia jakiegoś pijanego i impertynenckiego Jankesa, na przykład w knajpie El Ciro’s. To wszystko nie było ideologią antyimperialistyczną. Było instynktowną reakcją, streszczającą się w jednym, mało doktrynalnym haśle: Gringos wielkie skurwysyny.”

Manuel Galich (1913–1984)

Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, s. 55–56.

O ludziach , O zachowaniu

„Jest to porównanie może zbyt zuchwałe, ale godzi się je tutaj przytoczyć. Śmierć Chrystusa na krzyżu w oczach oglądających Go w tej kaźni wydawać się mogła nieużyteczna. Ale patrząc na nią oczyma wiary, przez którą dostrzegamy gorącą miłość Chrystusa do Ojca i Jego dzieci, widzimy jak bardzo była skuteczna i użyteczna. Podobnie możemy myśleć o małych chłopcach i dziewczynkach, o młodzieży z powstania warszawskiego, o żołnierzach bez broni, którzy chcieli zwyciężyć stalowego okrutnika mocą swojego ducha. Wiemy, że ta ofiara była owocna, bo groza płonącej Warszawy, w której Pius XII widział tygiel żarzący dla jej dzieci wstrząsnęła sumieniem narodów. Nie mogły one przejść do porządku dziennego po takim widzeniu Polski. Ojczyzna nasza doszła do głosu w układach międzynarodowych, przez krew swych dzieci i synów rozlaną w płonącej Warszawie. Dlatego też i my, w 33 rocznicę powstania warszawskiego doceniamy każdy odruch serca, każde zwycięstwo nas sobą, każdy wyraz gotowości na wszystko, na walkę wbrew wszelkiej nadziei. Doceniamy to zmaganie się ducha i stali i z głęboką czcią oraz wdzięcznością patrzymy na tych, którzy mieli odwagę oddać własne życie, abyśmy mogli żyć.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

z wypowiedzi prymasa 1 sierpnia 1979.
Źródło: Świadectwa powstania warszawskiego 1944, Andrzej Gałka (red.), op. cit., s. 10.

O miłości , O życiu , O śmierci , O dzieciach

„Przyłączenie się do „Żegoty” nadało naszej działalności bardziej zorganizowany charakter. Warto bowiem podkreślić, że nie działaliśmy w imieniu jakiejś organizacji, chociaż wielu z nas należało do różnych ugrupowań politycznych. Nasza akcja pomocy Żydom zrodziła się samorzutnie już w pierwszych dniach okupacji jako następstwo konkretnej sytuacji. Ludzie, którzy się w niej angażowali, czynili to z pobudek humanitarnych; był to odruch ludzki, który nakazywał nie pozostawać biernym w obliczu największego barbarzyństwa w stosunku do naszych żydowskich współobywateli.”

Irena Sendlerowa (1910–2008) polska działaczka społeczna, uczestniczka akcji pomocy Żydom w czasie II wojny światowej

Źródło: Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939–1945, oprac. W. Bartoszewski i Z. Lewinówna, wyd. „Znak”, Kraków 1969 http://lewicowo.pl/o-pomocy-zydom/.

O ludziach , O charakterze , O pomocy , O ojczyźnie

„Fagas się trzęsie
Rab rechoce
Kat na kamieniu
Topór toczy
Tyran zatapia nóż w kapłonie
W górze zimowy księżyc płonie
Oto ojczyzna na obrazku
Z idiotką żołnierz siedzi w lasku
Baba się drapie taki odruch”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

Źródło: Oto ojczyzna oleodruk

O ojczyźnie

„Odruch kolonialnej uległości Białorusina jest aż nadto mocny, ale nie wieczny. Nie po zwierzęcemu bezwarunkowy.”

Sokrat Janowicz (1936–2013) pisarz białoruski

Рэфлекс каланіяльнай падатлівасці ў псіхалогіі беларуса надта ж моцны, але не вечны. Не па-жывёльнаму безумоўны. (białorus.)
Źródło: Żywie Biełaruś!, „Niwa” nr 26–45 (1781–1800), od 1 lipca do 11 listopada 1990.

„Ze wszystkich potworności naszych czasów, nie znam żadnej straszniejszej od potworności sankcjonowanej i bronionej przez małżeństwo. Noc po nocy popełnianych jest tysiące gwałtów, pod płaszczykiem tej przeklętej licencji. A miliony – tak, mówię to śmiało wiedząc, o czym mówię – miliony biednych, cierpiących żon ze złamanym sercem, są zmuszone do usługiwania lubieżności nienasyconych mężów, gdy każdy odruch ciała i serca buntuje się w pogardzie i obrzydzeniu. Wszystkie żony i mężowie wiedzą, że to prawda, chociaż mogą udawać, że zamykają oczy i uszy na tę potworność, by wydawało się, że nie istnieje.”

Victoria Woodhull (1838–1927)

o gwałtach małżeńskich
Źródło: „Tried As By Fire; or, The True and The False, Socially” (1874) w: „The Victoria Woodhull Reader” 1974

O małżeństwie , O prawdzie , O nocy , Serce

„Polskość jako zadany temat… Wydawałoby się: tylko usiąść i pisać. A tu pustka, tylko gdzieś w oddali przetaczają się husarie i ułani, powstańcy i marszałkowie, majaczą. (…) Jak wyzwolić się z tych stereotypów, które towarzyszą nam niemal od urodzenia, wzmacniane literaturą, historią, powszechnymi resentymentami? Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło – ponuro – śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych rojeń? 'Polskość to nienormalność' – takie skojarzenie narzuca mi się z bolesną uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu. Polskość wywołuje u mnie niezmiennie odruch buntu: historia, geografia, pech dziejowy i Bóg wie co jeszcze wrzuciły na moje barki brzemię, którego nie mam specjalnej ochoty dźwigać, a zrzucić nie potrafię (nie chcę mimo wszystko?), wypaliły znamię i każą je z dumą obnosić. Więc staję się nienormalny, wypełniony do granic polskością, i tam, gdzie inni mówią człowiek, ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i pieniądz, ja krzyczę Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą literą); kiedy inni budują, kochają się i umierają, my walczymy, powstajemy i giniemy. I tylko w krótkich chwilach przerwy rozważamy nasz narodowy etos odrobinę krytyczniej, czytamy Brzozowskiego i Gombrowicza, stajemy się normalniejsi.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

Źródło: Polak rozłamany, „Znak”, listopad-grudzień 1987 http://www.miesiecznik.znak.com.pl/archiwumcyfrowe/80s/1987/390-391.pdf, s. 191.

O pieniądzach , O Bogu , O historii , O literaturze

„Nie leczy się obżartego baraniną przez podstawienie mu półmiska z cielęciną. Ulgi to nie przynosi, odruch wymiotny wzbudzić może.”

Stefan Pacek (1938)

„Wiele wskazuje na to, że zdrada Judasza wynikała z misternej boskiej kalkulacji, rozpisanej na poszczególne role i wcześniej szczegółowo zaplanowanej przez Najwyższego. Jeśliby więc przyjąć takie założenie, a nie jest ono pozbawione logiki, znaczyłoby to, że Judasz przede wszystkim był narzędziem w rękach Stwórcy, nie zaś samodzielnie myślącym i podejmującym suwerenne działania podmiotem odpowiedzialnym za swe czyny. Wobec powyższego śmiem twierdzić, że w historii świata mało jest ludzi, którym wyrządzono tak straszliwą krzywdę, jak Judaszowi. Stał się on ponadczasowym symbolem arcyzdrajcy, symbolem, który po 2 tysiącleciach nadal pali żywym ogniem, a imię Judasza wywołuje odruch protestu i niechęci. Judasz wytwarza biegun zła, aby tym mocniej uwypuklił się biegun dobra, czyli Jezus. Judasz to duszny mrok, naprzeciw którego goreje płomień Chrystusowej miłości. Bóg wiedział, co robi, kodując Judasza na arcyzdrajcę, tak jak wprzódy ˝zaprogramował˝ Adama na ofiarę i narzędzie boskiej polityki. Prawda jest taka, że przez ostatnie 2 tysiąclecia najgorszy, najokrutniejszy krzyż odtrącenia i wzgardy niesie właśnie Judasz, wykonawca boskiego planu, wybrany przez Najwyższego do czarnej roboty. A wszystko po to, żeby tamten, ten piękny, ten szlachetny i czysty, zdołał udźwignął ciężar misji zbawienia. Tak to widzę, w wielkim skrócie, rzecz jasna. Bywaj zdrów, Judaszu!”

Arkady Radosław Fiedler (1945) polski polityk

o Judaszu Iskariocie.
Wystąpienia sejmowe
Źródło: 16 posiedzenie Sejmu RP V kadencji, 25 kwietnia 2006

O Bogu , O ludziach , O prawdzie , O zdradzie

„Spadanie z mostu tak wysokiego jak Golden Gate to zaledwie cztery sekundy. Tylko tyle trwa ostatnia podróż. Cztery sekundy spadania przez no-man’s-land dzielący dwa światy. Cztery sekundy, w czasie których już się prawie nie żyje… choć jeszcze nie całkiem umarło. Cztery sekundy podróży w próżni. Odruch wolności czy szaleństwa? Odwagi czy słabości? Cztery sekundy, po upływie których wpada się do wody z szybkością stu dwudziestu kilometrów na godzinę. Cztery sekundy, po których następuje śmierć.”

Guillaume Musso (1974)

Będziesz tam?

O śmierci , O wolności , O czasie , O szaleństwie

„Cieszy mnie odruch sprzeciwu wobec próby upokorzenia pana Ziobry. Ale obawiam się, że pan prezes zechce przywrócić stan obawy i zalęknienia, że potrzebna jest mu dość szybko ofiara wewnątrz partii, wydaje mi się, że będzie nią poseł Zbigniew Girzyński.”

Ludwik Dorn (1954) polityk polski

Źródło: wyborcza.pl http://wyborcza.pl/1,75478,6715343,Kto_sie_boi_Ludwika_Dorna.html, 13 czerwca 2009

„(…) jak każdy mam swoje poglądy, sympatie i antypatie, ale generalnie polityka budzi we mnie wstręt. Mam taki sam odruch, jak i całe społeczeństwo.”

Cezary Ilczyna (1959)

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 14 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/idera.htm

„Jak Państwo wiedzą słowa „L. d” (a zwłaszcza „Władza L.. u” czyli „d…kracja”) budzą u mnie odruchy wymiotne. W pewnym sensie jednak jest to odruch irracjonalny – taki sam jak przerażenie na widok smoka. A to dlatego, że ani smoki, ani „Władza L.. u” nie istnieją. Takich zwierząt nie ma.”

Janusz Korwin-Mikke/J

Źródło: blog, 13 kwietnia 2007

O zwierzętach , Sens

„W dniu dzisiejszym Polskę tę, o którą walczyliście, sponiewierano! Odruch wasz jest wskaźnikiem, iż oburzenie narodu, którego jesteście rzecznikiem, rośnie i wzbiera jak fala! O ile obecny odruch stolicy nie będzie słomianym ogniem – zwyciężymy!”

Józef Haller (1873–1960) generał polski, minister

o wyborze Gabriela Narutowicza na prezydenta Polski.
Źródło: Przemówienie o sytuacji wytworzonej przez narzucenie Polsce prezydenta głosami obcych i wrogich narodowości (9 grudnia 1922); cyt. za: Piotr Bojarski, Narutowicza trzeba by w łeb palnąć!, „Ale Historia” http://wyborcza.pl/alehistoria/1,121681,14996107,Narutowicza_trzeba_by_w_leb_palnac_.html, wyborcza.pl, 22 listopada 2013.

O historii

„Jake, gdy Orfeusz spojrzał za siebie, nie był głupi. Mity są pełne oszczerstw. To nie nagły strach, że Eurydyka zniknęła, nakazał mu odwrócić głowę, lecz groźne światło widoczne na górze. (…) To bardzo ludzki odruch, odwrócić się i spojrzeć w oczy towarzysza powrotnej wędrówki, by wspólnie przeżyć chwilę przerażenia myślą, że wszystko, co znaliśmy, zmieniło się pod naszą nieobecność.”

China Tom Miéville (1972) angielski pisarz fantastyczny

Źródło: W poszukiwaniu Jake’a i inne opowiadania

O strachu , O poszukiwaniu , O myślach , O świetle

„Wychowałam się na Gombrowiczu, nie na Sienkiewiczu. Ludziom o światopoglądzie zbliżonym do mojego jest chyba trudniej radzić sobie z takimi zbiorowymi emocjami. U mnie – niemal automatycznie – włącza się mechanizm samokontroli: żeby nie popaść w zbytnią patetyzację uczuć. A jednak… Jeszcze kilka dni temu nie przyszłoby mi do głowy, że uronię łzę po prezydencie Lechu Kaczyńskim, a teraz muszę przyznać, że kilka razy oczy mi się zaszkliły. To jest normalny ludzki odruch, bo wiemy, że życie tych, którzy zginęli, zostało nagle przerwane. Chyba wszyscy stracili kogoś bliskiego, więc to też jest odruch zwykłej ludzkiej solidarności w bólu. Poza tym działa wyobraźnia: to straszny zbieg okoliczności, że w tym samolocie było wielu ludzi w kwiecie swojej działalności, niektórych nawet znałam osobiście i darzyłam szczerym szacunkiem.”

Magdalena Łazarkiewicz (1954) polska reżyserka, scenarzystka

o katastrofie w Smoleńsku.
Źródło: „Krytyka Polityczna”, 17 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20622

O życiu , O ludziach , O emocjach , O czytaniu

„Jeszcze zgubniej działały „względy i urzędy”, sejmiki, sejmy, trybunały, sesje, zjazdy i reasumpcje takowych, cały ten bezsensowny, fałszu pełen młyn polityczny, którego turkot rujnował, znieprawiał mózgi panów mężów, synów, ojców i braci, powołanych do tokowania de publicis. Nie było dla nich innej drogi, jak tylko przez sarmackie rojsty. Należało ze śmiertelną powagą traktować to, co zasługiwało jedynie na kopnięcie, udawać bez przerwy, że się cyniczny pozór bierze za prawdę objawioną. Ludzie na ogół z trudem znoszą zakłamanie, lecz rozmaicie nań reagują. Jedni prostytuują się bez reszty, inni jakby przez odruch samoobrony zaczynają wierzyć w to, co jest oszustwem.”

Paweł Jasienica książka Rzeczpospolita Obojga Narodów

Rzeczpospolita Obojga Narodów, Dzieje agonii, Część III
Źródło: s. 203.

O ludziach , O oszustwie

„Jeśli tu, nad Wisłą, pojęcie socjalizmu ma budzić w ludziach odruch afirmacji, to nie możemy z tej drogi zejść.”

Jan Strzelecki (1919–1988) socjolog polski, eseista, działacz społeczny

w sierpniu 1980 r. jako ekspert Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w stoczni gdańskiej.
Źródło: Agata Szczęśniak, Świadectwo Strzeleckiego, krytykapolityczna.pl, 12 lipca 2008 http://www.krytykapolityczna.pl/Naszym-zdaniem/Szczesniak-Swiadectwo-Strzeleckiego/menu-id-197.html

„Działali też żydowscy konfidenci. Dobrze udokumentowana jest historia z Paulinowa, gdzie do Polaków zgłosił się po pomoc żydowski uciekinier z getta, który w rzeczywistości był agentem gestapo. Potem zadenuncjował Niemcom tych, którzy znaleźli mu schronienie. W efekcie hitlerowcy zabili kilkunastu Polaków. Wieści o tym rozchodziły się wśród ludności, co jeszcze bardziej wzmagało strach przed okazywaniem pomocy. O to właśnie chodziło hitlerowcom, gdy organizowali tę prowokację. Należy wyraźnie podkreślić, że zarówno Żydzi, jak i Polacy byli ofiarami systemu stworzonego przez niemieckich okupantów. Był to system, który odwoływał się do najniższych ludzkich instynktów. Ktoś przecież wymyślił i egzekwował prawo nagradzające donoszenie i polowanie na ludzi oraz zabijanie całych rodzin za elementarny odruch solidarności z bliźnimi.”

Grzegorz Górny (1969) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Są Sprawiedliwi znani tylko Bogu https://www.gosc.pl/doc/1808581.Sa-Sprawiedliwi-znani-tylko-Bogu/2, gosc.pl

O rzeczywostości , O ludziach , O strachu , O pomocy