Cytaty na temat kwadrans

„Przez 5 kwadransów tego meczu ten czas bił tutaj dla Anglików, jak bije Big Ben w Londynie.”

„Z psychopatologii widza multikinowego przejąłem zgubny nawyk spóźniania się na seans co najmniej kwadrans, żeby nie oglądać reklam.”

„(…) kwadrans dla rolników – program o Marchwi Brown.”

„Nie ma cierpienia, którego by nie złagodził kwadrans lektury”

„Pędzona w nagonce zwierzyna daje z siebie znacznie większy wysiłek aniżeli my zdobywając łańcuch gór Birmańskich. A przecież tylko człowiek nadać może sens swemu wysiłkowi. Trzynastoletni chłopiec, który wstaje o kwadrans wcześniej, by pogimnastykować się przy otwartym oknie, zdobywa się na wysiłek, którego wartość jest większa aniżeli wysiłek szarżujących bawołów.”

„Potrafię kląć przez kwadrans, nie powtarzając się ani razu. Chłopcy w więzieniach czasem próbowali mnie peszyć, ale serwowałam im wtedy taką wiązankę, że przestawali się popisywać i zaczynali po ludzku rozmawiać o swoich problemach”

„Na polskiej scenie politycznej główną rolę grają autokreacja i propaganda. Brakuje profesjonalnego marketingu politycznego i public relations. Raz na cztery lata na tourne przybywa marketing wyborczy. Wtedy politycy wyciągają walizki z niezbędnymi kostiumami i ubierają je nie bacząc, że stały się przyciasne, zalatują naftaliną, a dziennikarskie mole wyżarły w nich dziury. Pozwala to na sformułowanie Reguły Budzika Wyborczego – jeśli czas kadencji mierzyć na tarczy zegarowej, licząc każdy rok za kwadrans, kandydaci do parlamentu rozpoczynają swoje kampanie „za pięć dwunasta”. Cztery miesiące przed wyborami zaczynają tworzyć się sztaby i rozpoczyna walka o miejsca na listach. Pragnący reelekcji przypominają sobie o swoich elektoratach, a wyrzutki partyjne szukają ideowej bliskości z programami innych formacji, co nie jest trudne. Łączy je przecież myśl przewodnia: „Wyjść z ludu, by do niego więcej nie wrócić”…”

„Moja rada dla pisarzy, młodych scenarzystów jest taka: zabierzcie się do pracy. Wstawajcie o tej samej porze każdego ranka. Ja tak robię już od 40 lat. Pracę zaczynam kwadrans po ósmej, kończę kwadrans po dwunastej, później lunch, potem drzemka, wracam do pracy o piątej i pracuję do 18.15. Tak wygląda całe moje życie. No, może z wyjątkiem wakacji i wizyt przyjaciół. I tak po prostu się pisze. W tworzeniu scenariusza nie ma magii, magicznej formuły. Są ludzie, którzy oczywiście mają jakiś dar do pisania, powołanie. Ale to jest moja rada do młodych scenarzystów. Piszcie.”

„Życie? Ciężki kwadrans złożony z uroczych chwil.”

„Patrzyłem na zburzone miasta i – proszę mi wierzyć – w jakiś sposób czułem się odpowiedzialny za tę wojnę, której sensu i celu nie byłem w stanie pojąć: żołnierzowi każe się walczyć i ginąć, reszta nie należy do niego. Wszystko, co może osiągnąć żołnierz na wojnie, w najlepszym przypadku, to udział w jakimś mglistym zwycięstwie, które – zaręczam panu – po tym wszystkim co musi przeżyć i przecierpieć – nie ma dla niego żadnego sensu. Można odnieść jakieś zwycięstwo w życiu, lecz nigdy na wojnie, na wojnie przegrywa się wszystko, czym żyło się dotychczas; można najwyżej ocalić ciało, gdyż na wojnie – przegrywają wszyscy. Sama wojna jest poza życiem, tam najświętsze słowa brzmią pusto. (…) … widok tych martwych drzew targnął mną silniej niż widok zabitych ludzi… Tam, między tymi drzewami, po raz pierwszy pocałowała mnie kobieta. Czy wie pan, co czuje człowiek, kiedy zrozumie, że już nigdy nie ujrzy drzewa, pod którym został pierwszy raz pocałowany? (…) Do mojego domu, do mojego życia wtargnęli ludzie, którzy pozostawili gdzieś swoje sady, swoje domy, swoje miłości i – zburzyli mój dom. Ja wtargnąłem do domów innych ludzi i burzyłem je… (…) Jakże to jest – myślałem – że miliony ludzi, którzy kochają swoje domy, swoje dzieci i żony, którzy pragną pracować, a nienawidzą wojny – na rozkaz setki generałów porzucają wszystko i mordują się, niszczą i grabią swoje domy? Na wojnie o wszystkim decyduje pierwszy strzał: potem zostaje tylko strach i chęć ocalenia siebie. Nie byłem dłużej w swoim domu niż kwadrans – trzeba było iść dalej, znowu zabijać i burzyć – lecz przysiągłem sobie wówczas, że ostatni strzał tej wojny będzie ostatnim dniem mego życia wśród tych wszystkich prawd i haseł… Nie ma takich prawd, panie doktorze, za które musieliby ginąć ludzie wolni, to nie są ludzkie prawdy. (…) Człowiek musi czymś żyć, a dzisiejszy świat zabiera mu wszystko…”

„Ten facet – powiedziałam powoli i uroczyście – leżał u mnie pod szafą. Przeszło piętnaście lat…
– Do tego stopnia nie sprzątasz? – zdziwiła się Alicja.
– Nie. Nie leżał PRZEZ piętnaście lat, tylko przeszło piętnaście lat TEMU. Ile czasu leżał, nie wiem, chyba co najmniej kwadrans.
– No, przez kwadrans nie zamiatać, to dość zrozumiałe…”

„Kobieta, która rozpala się w kwadrans, tak samo szybko staje się zimna.”

„Im dalej wjeżdża się w miasto, tym bardziej widać gorzkie obrazy bezsensownego zniszczenia: obrabowane sklepiki z cygarami, w których wyposażenie leży zniszczone na podłodze. W innych sklepach obrabowane i zdemolowane regały z zawartością lub puste. Ulice pełne gapiącego się i namiętnie dyskutującego tłumu, częściowo ludzie starzy, jak i młodzi, są zachwyceni. Ale pomimo to, dławienie u wszystkich. (…) Był kwadrans przed dziesiątą, gdy dotarłem na plac Zamkowy, aby skręcić w Anger Strasse (dziś Łąkowa): tak zwana „Mauschelhalle”, znana i piękna budowla autorstwa von Opplera, była już tylko dymiącą ruiną. Górna kopuła już się zaczęła przechylać na jedną stronę i musiała być wysadzona w powietrze w południe między drugą a czwartą, w tym czasie wszyscy okoliczni mieszkańcy musieli opuścić swoje mieszkania (…).”