Cytaty na temat kraina (13 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kraina łez jest taka tajemnicza.”

Antoine de Saint-Exupéry książka Mały Książę

Mały Książę

„Czegóż chce więcej ta kraina z nieba,
Mając dość sławy, obrony i chleba?
– Rządu potrzeba!”

Jan Andrzej Morsztyn (1621–1693) poeta polski

Źródło: Non fecit taliter ulli nationi.

„Walentyna, Walentyna,
Już gwiazd kraina ją dobrze zna,
Były kwiaty dla Gagarina,
A Walentyna twista ma!”

Walentina Tierieszkowa (1937) radziecka kosmonautka

O Walentinie Tierieszkowej
Źródło: fragment piosenki Wala twist wykonywanej przez zespół Filipinki.

O Kwiatach

„Gdzie ja jestem? W Bieszczadach?! Co to ponoć wilki podchodziły tam pod same okna chałupy? Co to ponoć kraina bez Boga i milicji, za to pełna kryjących się przed prawem i alimentami opryszków? Ziemia krztusząca się jeszcze dymem pogorzelisk i parująca krwią po bieszczadzkiej wojnie braci, co tylko tym się różnili miedzy sobą, że jedni raz, a drudzy trzykrotnie żegnali się przy pacierzu? W krainie, co to nawet ponoć nazwę swą wiedzie od BIESów – złych i Czadów nieco łagodniejszych, ale też wszak jednak diabłów, bo jakby tak na mapę zerknąć, to w samej rzeczy – gdzie diabeł dobranoc powiedział… Jakie tam „ponoć”?!”

Jerzy Janicki (1928–2007) polski pisarz, dziennikarz i scenarzysta

Źródło: Opowieści bieszczadzkie, bieszczadzkie – Jerzy Janicki, zakapiorskiebieszczady.pl http://www.zakapiorskiebieszczady.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=145:opowieci-bieszczadzkie-jerzy-janicki&catid=40:koniecznie-zobacz&Itemid=92Opowieści

O Bogu , O wojnie

„Nazajutrz nocnym powozem wybiegłem do Birmingamu [Birmingham]. I patrzę, i widzę z daleka tysiące ogniów, co jak gdyby wulkany spod ziemi biją żywym płomieniem, rzucają dymem, przy każdym takim wulkanie niby mogiły wyrzuconej lawy, a cała tam ziemia w popiół obrócona, i ani tam trawa zazielenieje, ani woda zabłyszczy, czasem mignie czarna postać ludzka i zniknie; nie słychać tam głosu stworzenia ani głosu szumiącego drzewa, ani głosu szemrzącej wody, a tylko jakieś podziemne wycie: zdaje się, że to kraina piekieł. A to po prostu tysiące kopalni, przy których tysiące machin parowych dobywa węgiel i żelazo, z którego po całej Anglii i zaraz w Birmingamie wyrabiają wszelką broń, nożyczki, igły i brzytwy.”

Aleksander Jełowicki (1804–1877) polski pisarz i działacz religijny

Moje wspomnienia (1893)
Źródło: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk, 2012, ISBN 978-83-7420-253-4, s. 122.

O historii , O trawie , O wodzie , O czasie

„To, co bliskie, staje się obce, dzikie, niepojęte, otwiera przepaść, którą staramy się zasypać. Ale jest to niemożliwe. I tak właśnie trwa Słowiańszczyzna (…) Zdławiona, wyparta, lecz powracająca w delirycznej wizji grozy – jako kraina wampirów i bestii.”

Maria Janion (1926) polska uczona, historyk literatury

Niesamowita Słowiańszczyzna
Źródło: s. 92

„Chleba bochenek tam i flasza wina,Z wierszami książka, cienia odrobinaI Ty – i śpiew Twój przy mnie na pustkowiu,A rajem dla mnie ta pusta kraina.”

Omar Chajjam (1048–1131) perski poeta, astronom, filozof, lekarz i matematyk

Źródło: Rubayat, XI, tłum. Edward Raczyński

O książkach

„Jest tylko jedna kraina, w której bohaterowie nie podlegają prawom natury i się nie zmienią – kraina złego pisania.”

Lajos Egri (1888–1967)

The Art of Dramatic Writing
Źródło: Robin U. Russin, William Missouri Downis, Jak napisać scenariusz filmowy, op. cit., s. 74.

O naturze

„(…) niekiedy go na widok wspanialszego od innych wytworu tych wiekuistych prac brał żal, lecz one tak się wzajem tłumiły, tak gasiły się nieprzebranym nadmiarem, że go już jedno tylko poruszało do ostatka.
To mianowicie, jak mu się ta kraina – ale nie jemu jedynemu! – kojarzyła ze snem, z państwem majaków i szaleństwem rażonej urody. Słowa, że to jest strefa, w której natura śni, wcielając swoją wspaniałą grozę, swoje rozpętane koszmary wprost niejako, z pominięciem wszelkiej psychiki, w litą twardość materialnych ukształtowań, te słowa same mu się formowały na wargach.”

Stanisław Lem książka Fiasko

Utwory, Fiasko

O naturze , O snach , O szaleństwie

„Pulsująca kraina non camery to jedyne antidotum na istniejącą obok paranoiczną rzeczywistość.”

Julian Antonisz (1941–1987) polski artysta plastyk, scenarzysta, animator, kompozytor i wynalazca

Źródło: Jan Armata, artykuł, „Film” 25/1988, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_antonisz_julian_jozef

O rzeczywostości

„Co noc kaznodzieje nawracać chcą cię;
Mówią ci, co dobre, mówią ci, co złe.
Lecz kiedy im wyznasz, że chciałbyś coś zjeść,
Słodziutkim głosikiem odrzekną ci wnet:

„Synu, po śmierci się najesz do syta,
Niebiosa wszak to kraina obfita.
Teraz módl się, haruj i żyw się sianem,
A gdy zdechniesz – ciastko w niebie dostaniesz.””

Joe Hill (1879–1915) amerykański działacz związkowy, członek IWW

Long-haired preachers come out every night,
Try to tell you what's wrong and what's right;
But when asked how 'bout something to eat,
They will answer with voices so sweet:

You will eat, bye and bye,
In that glorious land above the sky;
Work and pray, live on hay,
You'll get pie in the sky when you die. (ang.)
Źródło: The Preacher and the Slave (1911)

O śmierci , O nocy

„Na okrągło słucham i czytam o dobrej zmianie, o Polsce, która wstaje z kolan, o tym, że jesteśmy – albo przynajmniej będziemy – mocarstwem. A w realu: odpływamy od Europy. Odrywamy się od rzeczywistości i zanurzamy w świecie fantazji. Ale ta fantazja to nie kraina cudowna i fantastyczna, tylko nierzeczywista.”

Bogdan de Barbaro (1949)

Źródło: Karmieni nienawiścią. Dziś agresja wobec innych jest zachowaniem pożądanym, a jeśli potępianym to przez te niecne elity – mówi prof. Bogdan de Barbaro, psychiatra, współautor wydanej właśnie książki „Polska na kozetce”. Rozmawia Aleksandra Pawlicka, „Newsweek”, 5–11 grudnia 2016, s. 39.

O książkach , O zachowaniu , O fantazji , O rzeczywostości

„Ty wiesz: raz jeszcze ciebie stracić muszę i nie mogę.
Jak celny strzał trafia mnie i niepokoi
każda praca, krzyk każdy, a także słony
podmuch, co to zawitał znad brzegów lecąc i wiosnę ponurą czyni
na Sottoripa.

Kraina żelastwa i masztów lasem
sterczących w tumanach wieczoru.
Przydługi zgrzyt dobiega gdzieś z dali,
jak paznokciem po szkle tak drażni. Znaku szukam
zagubionego, jedynej poręki, jaką bez cienia
żalu złożyłaś mi w darze.
I piekło jest bez wątpienia.”

Eugenio Montale (1896–1981) poeta włoski, noblista

O wiośnie , O piekle