Cytaty na temat kompan (8 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Na miejsce armii stałych – kompanie przemysłowe.”

Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) francuski polityk i filozof

Wariant: Na miejsce rządu – organizację przemysłową.

„Jesteśmy nadal zabijani za wiarę. Dzieje się to poza Polską, ale działo się niedawno przecież także w Polsce. Zabójcy księży są wśród nas. Jedni po wyroku, inni bez żadnego wyroku. Odpowiedzialny za dziesięciolecia prześladowań Kościoła gen. Jaruzelski pobiera emeryturę rządową. Kazał zabijać w Gdańsku w roku 1970, kazał zabijać w 1981 r. – to wiemy i to oczywiste. Rzadziej myślimy o tym cichym okresie, gdy niby nic się nie działo, a on był ministrem obrony narodowej – wtedy prześladowano księży, tworząc kompanie karne dla kleryków, zrywając medaliki z szyi poborowych, odmawiając dostępu do niedzielnej mszy świętej, sakramentów, prześladując zawodowych wojskowych za ślub kościelny lub posłanie dziecka do Pierwszej Komunii. Prześladowanie katolików trwa w różnym nasileniu i formie od czasu zaborów z małą przerwą na 20-lecie międzywojenne. A teraz to prześladowanie wzrasta i jak zawsze należy stawiać temu opór. Opór duchowy, modlitewny, ale i czynny, bo wiara bez uczynków jest niczym.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Źródło: Niech nas pałują!, „Gazeta Polska”, 28 marca 2012

O dzieciach , O wierze , O myślach , O ślubie

„Zamiast stawać się arbitrem sytuacji na Ukrainie, Polska ośmieszyła się. Polska wspierająca banderowców, Polska, która nie mając żadnych narzędzi politycznych, ekonomicznych, dyplomatycznych, najpierw wygraża Putinowi, a gdy ten tupnie nogą, błaga i skomle o jedną, czy dwie kompanie NATO, brygady NATO. To jest kompromitujące. To kompromituje nasz naród i to w przestrzeni międzynarodowej. I niestety trzeba powiedzieć, że polska elita polityczna jest tutaj zgodna. Niestety trzeba powiedzieć, że nie tylko pan premier Tusk skompromitował Polskę. Pan premier Kaczyński stając obok banderowców, krzycząc „Sława Ukrainie”, dokonał rzeczy podłej i haniebnej, trzeba o tym wspominać.”

Robert Winnicki (1985) Polski polityk, działacz społeczny, poseł na Sejm RP VIII i IX kadencji

Źródło: Nagranie z II Ogólnopolskiego Kongresu Ruchu Narodowego, dnia 3 maja 2014, Robert Winnicki od 03:23:00 http://new.livestream.com/premiummediapl/events/2941018/videos/49831115

„Dzieci są istotami, które w sobie, we właściwy sposób obserwują świat i przyjmują to, co ze sobą niesie.(…) Dzieci nie należą do jakiegoś plemienia nie z tego świata, ale są naszymi kompanami doświadczającymi tej samej rzeczywistości.”

Hwang Sun-mi (1963) południowokoreańska pisarka

Źródło: Ewa Skibińska, Czym jest ta nieogarniona energia..., ryms.pl, 28 sierpnia 2012 http://ryms.pl/artykul_szczegoly/123/czym-jest-ta-nieogarniona-energia.html

O dzieciach , O świecie , O rzeczywostości

„Pan Pietrzak dostrzegł (…) w surowej ocenie tego wydarzenia powrót cenzury politycznej, wprowadzanej przez Tuska i jego kompanów. Pani Zapendowska – okazuje się, jego zdaniem, być osobą stojącą na straży interesów zdrajców narodu, którzy chcieliby powrotu ingerencji partyjnych urzędników w dzieła wybitnych twórców. Do takich autor zaliczył p. Rosiewicza i oczywiście siebie. Żal tylko, że obaj panowie są już za starzy na lekcje u Eli Zapendowskiej – wcześniej nie było takich pedagogów i dlatego musieliśmy przez lata znosić cierpliwie ich wokalne wyczyny.”

Antoni Kopff (1944)

jurorzy programu Must Be The Music negatywnie ocenili występ chłopca, który śpiewał patriotyczną piosenkę z repertuaru Andrzeja Rosiewicza, najostrzej zareagowała Elżbieta Zapendowska.
Źródło: Starość musi się wyszumieć?, 22 kwietnia 2011 http://1944kopff.bloog.pl/id,329382163,title,Starosc-musi-sie-wyszumiec,index.html?ticaid=5c326

O starości , O śpiewie

„Trzeba nie lada odporności, by wytrwać tak godzinami przy polewanym wodą kamieniu szlifierskim ostrząc i szlifując, gdyż od wody ciągnie chłód, który jest złym kompanem. To prawda, że zwykle szlifierze trzymają na nogach śpiącego psa, lecz cóż po psie, kiedy brzuch nie jest rozgrzany od środka? A co lepiej go rozgrzeje niźli wino? Piją więc wino litrami! Również nasz szlifierz mógłby osuszyć całą krainę Limoges i okolice Saint-Pourcain.”

Henri Pourrat (1887–1959)

Szlifierz w raju
Źródło: Leggende cristiane, Mediolan 1963, s. 514–517, cyt. za: Legendy…, s. 288.

O prawdzie , O piciu , O wodzie , O winie

„Tam między gałązkami coś tkwiło — coś sterczało odrębnego i obcego, choć niewyraźnego… i temu przyglądał się też mój kompan.
— Wróbel.
— Acha.
Był to wróbel. Wróbel wisiał na drucie. Powieszony. Z przechylonym łebkiem i rozwartym dzióbkiem. Wisiał na kawałku cienkiego drutu, zahaczonego o gałąź.
Szczególne. Powieszony ptak. Powieszony wróbel. Ta ekscentryczność krzyczała tutaj wielkim głosem i wskazywała na rękę ludzką, która wdarła się w gąszcz — ale kto? Kto powiesił, po co, jaki mógł być powód?… myślałem w gmatwaninie, w tym rozrośnięciu obfitującym w milion kombinacji, a trzęsąca jazda koleją, noc hucząca pociągiem, niewyspanie, powietrze, słońce, marsz tutaj z tym Fuksem i Jasia, matka, chryja z listem, moje „zamrażanie” starego, Roman, zresztą i kłopoty Fuksa z szefem w biurze (o których opowiadał), koleiny, grudy, obcasy, nogawki, kamyczki, liście, wszystko w ogóle przypadło naraz do tego wróbla, jak tłum na kolanach, a on zakrólował, ekscentryk… i królował w
tym zakątku.
— Kto by go mógł powiesić?
— Jakiś dzieciak.
— Nie. Za wysoko.
— Chodźmy.
Ale nie ruszał się. Wróbel wisiał. Ziemia była goła, ale miejscami nachodziła ją trawa krótka, rzadka, walało się tu sporo rzeczy, kawałek zgiętej blachy, patyk, drugi patyk,
tektura podarta, patyczek, był też żuk, mrówka, druga mrówka, robak nieznany, szczapa i tak dalej i dalej, aż ku zaroślom u korzeni krzaków — on przyglądał się temu, podobnie jak ja.
— Chodźmy. Ale jeszcze stał, patrzył, wróbel wisiał, ja stałem, patrzyłem. —
Chodźmy. — Chodźmy. Nie ruszaliśmy się jednak, może dlatego, że już za długo tu
staliśmy i upłynął moment stosowny do odejścia… a teraz to stawało się już cięższe, bardziej nieporęczne… my z tym wróblem, powieszonym w krzakach… i zamajaczyło mi się coś w rodzaju naruszenia proporcji, czy nietaktu, niestosowności z naszej strony…
byłem śpiący.
— No, w drogę! — powiedziałem i odeszliśmy… pozostawiając w krzakach wróbla, samego.”

Witold Gombrowicz książka Kosmos

Cosmos

O nocy , O matce , O myślach , O odejściu

„Najniebezpieczniejszą, choć całkiem oddzielną sprawą, przed którą chciał mnie przestrzec najbardziej, a która posłała w opary szaleństwa całe kompanie młodych biedaczyn, było czytanie książek. Ten niedobry zwyczaj nasila się ostatnimi czasy, stąd więc niewypowiedziana wdzięczność ojca, że nie wykazałem do tej pory takich tendencji. Szpitale psychiatryczne są przepełnione ludźmi, którzy czytają zbyt dużo. Kiedyś byli - tak jak my - silni fizycznie, otwarci, zadowoleni i zrównoważeni. Potem zaczęli czytać. Najczęściej przez przypadek. Jakieś przeziębienie, wymagające kilku dni leżenia w łóżku. Ładna okładka wzbudzająca ciekawość. I nagle rodzi się zły nawyk. Pierwsza książka prowadzi do następnej. I następnej, i jeszcze jednej, ogniwa w łańcuchu, który wiedzie prosto w dół, w wieczny mrok choroby psychicznej. Po prostu nie można przestać. To gorsze niż narkotyk.”

Mikael Niemi książka Popular Music from Vittula

Popular Music from Vittula

O szaleństwie , O chorobach , O książkach , O wdzięczności