Cytaty na temat kocur (7 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kocur i teraz się wtrącił:
-Za to ja wyglądam jak najprawdziwsza halucynacja. Proszę zwrócić uwagę na mój profil w świetle księżyca. - Wlazł w słup księżycowego światła i chciał coś jeszcze dodać, ale poproszono go, żeby się zamknął, więc odparł: - Dobrze, dobrze, mogę milczeć! Będę milczącą halucynacją. - I zamilkł.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

„Niby wystrzelona z katapulty wypadła na dziedziniec z fontanną i przechyliwszy się przez mur zwymiotowała na pokrytą szronem ziemię. Łzy ciurkiem popłynęły po jej twarzy w rytm kolejnych spazmów, aż oddała cały, drogi posiłek, zapity jeszcze droższym winem i nie miała już czym wymiotować.(…)
Bury kocur stał obok poruszając nozdrzami i spoglądając na nią ze współczuciem. Może nie rozumiał większości zachowań ludzi, ich gorączkowego biegania tam i z powrotem, bezsensownego hałasowania, ale tę dolegliwość pojmował doskonale. I współczuł Küce całym swoim kocim sercem.”

Marcin Pągowski (1978)

Zima mej duszy, Zima mej duszy

O ludziach , O zachowaniu , O łzach , Serce

„Kocur, ten prawdziwy pies na gryzonie.”

Piotr Müldner-Nieckowski (1946)

Za kobietą tren (2001)

„Cętkowany kot otarł się o nogi swej pani. Podszedł do leżącego na ziemi Kazziza, stanął tuż przed twarzą chłopaka. Z tej perspektywy kocur wydawał się wielki niczym lampart. Jednak różowa plamka na nosie nadawała mu sympatyczny, niegroźny wygląd. Patrzył na Kazziza przyjaźnie i sprawiał wrażenie zadowolonego. Wreszcie nie był niższy od najlepszego przyjaciela swej pani, wreszcie mógł dotknąć jego twarzy wąsami i sprawdzić łapą to dziwne futro porastające jego głowę.”

Tomasz Kołodziejczak (1967) polski pisarz fantastyki naukowej

Źródło: Dotyk pamięci

O kotach , O wrażeniach , O wyglądzie , Chłopak

„Co to ma znaczyć? - zawołał Woland. - Dlaczegoś sobie pozłocił wąsy? I po kiego diabła ci ta muszka, skoro nie masz nawet spodni?
-Spodnie nie obowiązują kota, messer – niezmiernie z siebie zadowolony odpowiedział kocur. - Może polecisz mi, messer, włożyć jeszcze buty? Koty w butach występują jedynie w bajkach, messer. Ale czy zdarzyło ci się kiedykolwiek widzieć na balu kogoś, kto by nie był w muszce? Nie chciałbym znaleźć się w ośmieszającej sytuacji ani ryzykować, że zostanę wyrzucony za drzwi. Każdy przystraja się, jak może. Weź pod uwagę, messer, że to, co powiedziałem, odnosi się także do lorgnon!
-Ale wąsy?…
-Nie rozumiem – oschle zaprotestował kocur – dlaczego Azazello i Korowiow, goląc się dzisiaj, mogli się posypać białym pudrem, i w czym biały puder jest lepszy od złotego? Upudrowałem sobie wąsy, i to wszystko! Co innego, gdybym się ogolił! Ogolony kot to rzeczywiście shocking, zgoda, zawsze to przyznam. Ale w ogóle – głos kota zadrżał z obrazy – widzę, że robi się tu jakieś osobiste wycieczki pod moim adresem, widzę też, że staje przede mną poważny problem – czy aby powinienem iść na bal?”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O kotach , O problemach , Obraz , O butach

„Chcę, aby przestano podsuwać Friedzie tę chustkę, którą zadusiła swoje dziecko.
Kocur wzniósł ślepia ku niebu, westchnął donośnie, ale nic nie powiedział, może dlatego, że przypomniał sobie o swoim pokiereszowanym uchu.
-Ponieważ – uśmiechnąwszy się, zaczął mówić Woland – możliwość wzięcia przez panią łapówki od tej idiotki Friedy jest oczywiście najzupełniej wykluczona – nie dałoby się to przecież pogodzić z pani królewską godnością – doprawdy nie wiem, co mam począć. Mam chyba tylko jedno wyjście – zaopatrzyć się w szmaty i pozatykać nimi wszystkie szpary w ścianach mej sypialni.
-Najzupełniej się z tobą zgadzam, messer – wmieszał się do rozmowy kocu – właśnie szmatami! - I rozdrażniony kot trzasnął łapą w stół.
-Mówię o miłosierdziu – wyjaśnił swoje słowa Woland, nie spuszczając z Małgorzaty płomiennego oka. - Niekiedy najzupełniej nieoczekiwanie i zdradliwie wciska się ono w najmniejsze szczeliny. Dlatego właśnie mówiłem o szmatach…”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O dzieciach , O kotach

„Regent nader zręcznie wprasował się do autobusu, który na pełnym gazie pędził w kierunku placu Arbackiego, i umknął. Iwan, zgubiwszy jednego ze ściganych, całą swoją uwagę skoncentrował na kocurze i zobaczył, że dziwny ów kot podszedł do drzwi wagonu motorowego linii A, który stał na przystanku, bezczelnie odepchnął wrzeszczącą kobietę, chwycił za poręcz i nawet wykonał próbę wręczenia konduktorce dziesiątaka przez otwarte z powodu upału okno.
Zachowanie się kota wstrząsnęło Iwanem do tego stopnia, że zastygł nieruchomo obok sklepu kolonialnego na rogu, i wtedy zdumiał się po raz drugi, i to znacznie silniej, tym razem za przyczyną konduktorki. Ta, skoro tylko zobaczyła włażącego do tramwaju kota, wrzasnęła, dygocąc z wściekłości:
-Kotom nie wolno! Z kotami nie wolno! Psik! Wyłaź, bo zawołam milicjanta!
Ani konduktorki, ani pasażerów nie zdziwiło to, co było najdziwniejsze – nie to więc, że kot pakuje się do tramwaju, to byłoby jeszcze pół biedy, ale to, że zamierza zapłacić za bilet!
Kot okazał się zwierzakiem nie tylko wypłacalnym, ale także zdyscyplinowanym. Na pierwszy okrzyk konduktorki przerwał natarcie, opuścił stopień i pocierając monetą o wąsy, usiadł na przystanku. Ale gdy tylko konduktorka szarpnęła dzwonek i tramwaj ruszył, kocur postąpił tak, jak postąpiłby każdy, kogo wyrzucają z tramwaju, a kto mimo to jechać musi. Przeczekał, aż miną go wszystkie trzy wagony, po czym wskoczył na tylny zderzak ostatniego, łapą objął sterczącą nad zderzakiem gumową rurę i pojechał, zaoszczędziwszy w ten sposób dziesięć kopiejek.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O kotach , O kobietach , O zachowaniu , Szarpnięcie