Cytaty na temat klejnot (13 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Cnota skarb wieczny, cnota klejnot drogi.”

Jan Kochanowski (1530–1584) polski poeta

Źródło: Na wszystko jest przysłowie, oprac. Stanisław Świrko, Stanisław Rozwadowski, Wydawn. Poznańskie, 1975, s. 33.

„Serce ludzkie można podniecić lub przytłumić, zrobić zeń mordercę lub niewolnika. Uległością ułagodzisz najtwardsze i najsroższe, ale spróbuj ścinać jego kanty i szlifować jak klejnot, a rozgrzeje się jak płomień albo zamarznie jak lód.”

Zhuangzi (-369–-286 p. n. e.)

Źródło: Taoizm, op. cit.

Serce

„Ludzie o wiele są lepsi, niż mogą się wydać na oko,
W sercu najgorszym jest coś, co zasługuje na cześć:
Wnet by ten klejnot rozbłysnął ukryty w ciemnościach głęboko,
Ale potrzeba by wprzód światło do duszy tej wnieś.”

Lucjan Rydel (1870–1918) polski poeta i dramatopisarz

Źródło: Księga cytatów z polskiej literatury pięknej od XIV do XX wieku, wyb. Paweł Hertz, Władysław Kopaliński, Warszawa 1975, PIW, s. 424.

O ludziach , O duszy , O literaturze , O świetle

„To jest klejnot wrzucony do skarbca polskich zasług, i wiem, że każdy Polak jest dumny i że ta duma narodowa jest usprawiedliwiona w tym wypadku zupełnie, jest ona jednym z mocnych elementów naszej odporności, naszej wierności krajowi. Skarbiec mamy bardzo bogaty, ale to będzie jeden z najprzedniejszych klejnotów w tym skarbcu.”

Edward Bernard Raczyński (1891–1993) dyplomata polski, Prezydent RP na Uchodźstwie

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Edward Raczyński, Rozmowy radiowe, Wydawnictwo Puls, Londyn 1988, s. 94–95.

„W szeregach PPS [Polskiej Partii Socjalistycznej] od pierwszych jej kroków uważano go [Józefa Piłsudskiego] za klejnot niezastąpiony. W organizacji, gdzie obok koleżeńskiego stosunku obowiązywała zasada bezwzględnej równości wszystkich, on uważany był za wodza – każdy czuł jego wielkość i instynktownie wielkości tej się poddawał. Otaczano go głębokim szacunkiem; mimo bardzo dobrych, często serdecznych i bliskich stosunków panujących w partii nikt się zdobyć nie potrafił w stosunku do niego na jakiś poufały gest czy słówko.”

Władysław Pobóg-Malinowski (1899–1962)

o Józefie Piłsudskim w 1937.
Źródło: Daria i Tomasz Nałęcz, Józef Piłsudski…, op. cit., s. 12.

„Fertner to był klejnot, najprzedniejsza ozdoba od pierwszych filmów polskich…”

Stanisław Janicki (1933) polski pisarz, dziennikarz i scenarzysta, historyk kina

o Antonim Fertnerze.
Źródło: Patryk Tomiczek, Nauczyłem się polskiego kina. Stanisław Janicki w Stopklatce, stopklatka.pl, 28 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69695

„Źródło miało wodę nad podziw przejrzystą i jakby promieniowało. Jedna jego kropla gasiła największe pragnienie. Toteż wszystko, co żyło, szanowało je jak bezcenny klejnot.”

Antonina Zachara-Wnękowa (1894–1984)

Baśnie spod Gorców
Źródło: Baśń o źródle

O wodzie

„Jesteś chora z tęsknoty za Dakarem, za tym niebem i tym piaskiem i morzem
Ja tęsknię za tobą jak za młodzieńczym szczęściem w jesieni

Gdy piszę, śpiewam, jak dobry rzemieślnik, kiedy obrabia klejnot złoty
Więc zatańczę poważny i lekki zatańczę taniec mojej Damy
I tylko dla mojej Damy!”

Léopold Sédar Senghor (1906–2001) polityk francuski

Źródło: Tęsknisz, tłum. Maciej Szybist

O szczęściu , O śpiewie , O tańcu , Jesień

„Potem zjawił się Graal, niesiony oburącz przez bardzo piękną i szlachetną pannę, za którą znowu szli giermkowie. Kiedy weszła panna z Graalem, tak wielka jasność spłynęła na komnatę, że świece pobladły, jak gwiazdy i księżyc bledną przed wschodzącym słońcem. Za tą panną szła druga niosąc tacę ze srebra. Graal niesiony przodem był z najczystszego złota, wysadzany drogimi kamieniami, najwspanialszymi i najróżniejszymi, jakie tylko są w ziemi albo w morzu – żaden klejnot nie może się równać z Graalem.”

Chrétien de Troyes średniowieczny poeta francuski

Źródło: Perceval z Walii czyli opowieść o Graalu, tłum. J. Kowalski.

„W jego wyobraźni ludzkość przedstawiała się jako zbiór szarych kamieni, między którymi raz na tysiąc, jeżeli nie rzadziej, trafiał się klejnot. Zaś ponad tymi chłodnymi i bezświetlnymi bytami ukazywały się istoty nadzwyczajne, podobne do zapalonych lamp, które szarym kamieniom nadają fizjognomię, a klejnotom – blask, barwę i przezroczystość.”

Bolesław Prus Emancypantki

Emancypantki
Źródło: tom II

„Wszystko, co bóstwu należy się z prawa,
Łask wywołanie i uśmiech dobroci –
Wszystko ci dałem, bogini łaskawa;
Jak drogi klejnot niech to skroń twą złoci.”

Antoni Lange (1862–1929) polski poeta, dramatopisarz i powieściopisarz okresu Młodej Polski, także poliglota i tłumacz

Cytaty z utworów poetyckich
Źródło: Vita nova, w: Poezye cz. 2, Kraków 1898, s. 218.

O uśmiechu

„Mity nie są oczywiście specjalnością brytyjską. W wielu krajach wciąż żyją narodowe legendy, często związane z ostatnią wojną, np. legenda francuskiej Resistance czy „niemieckiego oporu wobec Hitlera”. U nas takim żywym mitem jest oczywiście „The Finest Hour” (Najwspanialsza Godzina), czyli okres 1940–1941, kiedy – jak mało wiarygodnie mówił Churchill – „staliśmy osamotnieni”. Rzeczywiście żył wówczas w narodzie duch poświęcenia i determinacji, ale „klejnot oprawiony w srebrne morze” utrzymywał się dzięki zasobom Wspólnoty Narodów, nie wspominając już o polskich i czeskich pilotach oraz o norweskiej flocie handlowej. W rzeczywistości Niemców pokonała Armia Czerwona, a Japończyków – marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych oraz dwie bomby atomowe. (…) W 1945 „błogosławione królestwo” było zadłużonym bankrutem uzależnionym od hojności Amerykanów, która nie spłynęła na nas od razu.”

Geoffrey Wheatcroft (1945)

Źródło: Imperium kontratakuje, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 8 lipca 2016.

O wojnie , O rzeczywostości , O uzależnieniu , O morzu

„Prawdą jest, że nienawidzimy niewoli. I czemuż nie? Ową zarazę natury ludzkiej, jej zepsucia straszliwą plamą, najgorszą klęskę, jaką zadać może los przeciwny, karę ostateczną życia doczesnego, rodzicielkę wreszcie płodną wszelkich nieszczęść i złej doli! Nienawidzimy jej gorzej niż żmii i wzdrygamy się przed tym zelżeniem ludzkiego rodu; kochamy zaś wolność i, co z tym jednoznaczne, cenimy ową wolność, nie powiem złotą, lecz bezcenną, która jest szczególnym darem ducha i nagrodą dobrego żywota. Szczęśliwiśmy z tego losu! Błogosławiona nasza ojczyzna z powodu tego daru Boga, a tym bardziej błogosławiona, im rzadszy u innych ludów ten klejnot, im mniej znany ten skarb.”

Łukasz Opaliński młodszy (1612–1662) marszałek nadworny koronny, pisarz

Źródło: Obrona Polski przeciw Janowi Barclayowi... 1648, oprac. Stanisław Grzeszczuk, Wrocław 1959.

O Bogu , O losie , O nieszczęściu , O ludziach