„Ważniejszy jest łut szczęścia niż kilogram zasług.“
— Andrzej Majewski pisarz i fotografik polski 1966
Cytaty na temat kilogram
Zbiór cytatów na temat kilogram.
Pokrewne tematyRazem 25 cytatów:
„Zastanawiam się tylko, co stało się z naszym autem, które zostało na policyjnym parkingu w Fordyce. W panelach ukryte tam były kilogramy narkotyków. Może ktoś tym autem jeszcze jeździ i nie wie, co ma?“
— Keith Richards brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta (The Rolling Stones) 1943
wspominając pierwsze aresztowanie przez policję.
Źródło: wyborcza.pl, 14 listopada 2010 http://wyborcza.pl/1,75480,8656381,Rolling__Life_.html#ixzz15jK1cbch
„Pamiętam, jak wróciłam do teatru zaraz po świętach Bożego Narodzenia. Wtedy zazwyczaj każdy przybiera na wadze, nie ja. Kiedy znajomi mnie zobaczyli taką wychudzoną, pytali: co ci się stało? Udowodniłam sobie, że jeśli mi na czymś mocno zależy, to potrafię się spiąć. W końcu z 74 kg schudłam do 52 kg! Cały proces trwał bardzo długo. Czasami gwałtownie przybierałam na wadze, ale zaraz potem zrzucałam zbędne kilogramy.“
— Paulina Janczak polska aktorka 1990
aktorka musiała schudnąć do roli w musicalu Upiór w operze.
Źródło: Anna Wanago, Próbuj, graj, nie kopiuj, „Gazeta Olsztyńska” nr 128, 3 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118557.html
„Schudnięcie kilku kilogramów do roli Stefana przyszło mi bez trudu. Dla dobrej roli, a taką niewątpliwie gram we Wszystko przed nami, byłbym gotów na znacznie więcej poświęceń“
— Piotr Nowak aktor polski 1976
Źródło: Nowak musiał się odchudzić dla roli we „Wszystko przed nami”, teletydzien.pl, 20 sierpnia 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-nowak-musial-sie-odchudzic-dla-roli-we-wszystko-przed-nami,nId,629233
„Mówiono, że jest w dobrej formie, ale utył 2 kilogramy.“
— Włodzimierz Szaranowicz polski dziennikarz sportowy 1949
o Peterce.
Skoki narciarskie, Trondheim 2003
„Gdybym pobił posła Stryjewskiego, to myślę, że w tę sprawę powinien być włączony rzecznik praw dziecka, bo różnica między mną a posłem Stryjewskim jest mniej więcej różnicą czterdziestu kilogramów wagi. Co oznacza, że kontakt ze mną byłby takim samym kontaktem jak z samochodem ciężarowym. Czyli mówiąc wprost – poseł Stryjewski by nie mówił, tylko byście go mogli pokazać.“
— Władysław Frasyniuk polski polityk 1954
o rzekomym pobiciu posła Stryjewskiego. Wypowiedź nominowana do plebiscytu „Srebrne Usta” w 2002.
„Tragiczna sytuacja na rynku mięsa i zbóż. Ceny żywca wieprzowego spadają poniżej 3 zł za kilogram. Lepper ma władzę nad całym rolnictwem, przed wyborami mówił, że wie, skąd wziąć pieniądze dla rolników.“
— Sławomir Izdebski polityk polski, senator 1971
o sytuacji na wsi pod rządami Andrzeja Leppera.
Źródło: Rolnicy z Samoobrony zablokują Leppera?, wyborcza.pl, 21 grudnia 2006 http://wyborcza.pl/1,76842,3806219.html
„Poniechała teraz sprzeczki z Sylwią, wpatrzona w trzymaną w ręku, wyjętą z lodówki paczkę. (…) W paczce znajdowały się: kilogram soli w foliowej torebce, dwa opakowania rajstop, duża koperta z kolorowymi zdjęciami kwitnących roślin z ogrodu botanicznego i jedno opakowanie chusteczek higienicznych.“
— Joanna Chmielewska polska pisarka powieści sensacyjnych 1932 - 2013
Harpie
„Gdyby wszyscy rywalizowali ze wszystkimi, w jednej wielkiej kategorii open, nie obchodziłoby nas, czy jakaś sztangistka nie chowa pod kostiumem sztangisty. Niestety, niewygodnym skutkiem ubocznym byłby dążący do zera odsetek kobiet dopuszczonych do zawodów sportowych – panie przecież, z góry przepraszam za wulgarną dosadność, wypadają gorzej w niemal każdej konkurencji, co czasem widać gołym okiem na boisku (patrz gry zespołowe), a czasem na tablicy wyników (patrz tam, gdzie klasę zawodnika odmierzamy w metrach, minutach, kilogramach). Ba, najwybitniejsze sportsmenki z trudem dorównują przeciętnym sportowcom. Na szczęście dla naszych żon, matek, sióstr i kochanek wprowadziliśmy parytety, po dżentelmeńsku zapraszamy je na niemal wszystkie igrzyska i bez wypominania czegokolwiek rozdajemy te same medale za osiągnięcia, które po prawdzie na medale nie zasługują.“
— Rafał Stec polski dziennikarz sportowy 1976
Źródło: Sport tylko dla prawdziwych kobiet, sport.pl http://www.sport.pl/lekkoatletyka/1,84753,6956870,Rafal_Stec__Sport_tylko_dla_prawdziwych_kobiet.html
„Obejrzyj. Nie patrz na dzieci. Jasne, są straszne i będziesz się zastanawiał, co to za mutanty. Popatrz na rodziców. Właściwie na mamę, bo taty prawie nie ma w tych programach. Widzisz zabieganą, zaniedbaną kobietę, która już nie wytrzymuje? Chodzi w porozciąganym podkoszulku, ma trzydzieści kilogramów nadwagi. Jedne wrzeszczą na dzieci i narzekają, że nie mogą. Inne już się poddały. Dzieci na nie plują i je kopią, a one ocierają ślinę i proszą: „Bądź grzeczny”. (…) Niania cierpliwie obserwuje rozwój sytuacji. Potem udziela rad. Proponuje, żeby to ojciec położył dzieci spać i poczytał im przed snem. Albo organizuje dla całej rodziny atrakcję: wizytę dla całej rodziny na placu zabaw, w cyrku albo na torze przeszkód. No proszę, nawet działa. Dzieci się bawią i nie wrzeszczą, rodzice się bawią i nie są naburmuszeni. Tyle że za kilka dni niania wyjedzie. I choć jej rady na chwilę pomogły, rodzina się nie naprawi. Rodzina, w której mama jest wiecznie zmęczona i nie znajduje chwili dla siebie, ojciec czuje się przytłoczony narzekaniami, pracą i życiem i ucieka z domu, kiedy może. Dawno już przestali się kochać.“
— Leszek Talko 1965
o Superniani
Pomocy, jestem tatą!… czyli jak być dobrym ojcem i nie osiwieć zbyt szybko (2008)
„O Przeglądzie marzyłem od dawna. Po raz pierwszy wziąłem w nim udział mając 21 lat. Odpadłem. Obiecałem sobie wówczas, że jeśli wrócę tu po latach – wygram. Na dzień przed, rozmawiałem z Jackiem Bończykiem. Powiedział: „Bartek, trzymaj się tego, na co się zdecydowałeś i uwierz w to. Jeśli ty wierzysz w swoje zdanie, w to, co chcesz ludziom powiedzieć, to nikt poza tobą nie ma racji”. Przygotowując się (…), zrzuciłem osiem kilogramów, na godzinę przed wejściem na scenę ogoliłem się na łyso. Moja mama siedząca na widowni potrzebowała sporo czasu, by mnie rozpoznać… A kiedy już schodziłem ze sceny wiedziałem, że albo zostanę wyśmiany, albo… wygram.“
— Bartosz Porczyk aktor polski 1980
o Przeglądzie Piosenki Aktorskiej.
„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…“
— Jan Karski prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej 1914 - 2000
Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu
„Byłem bardzo niski, ważyłem raptem 42 kilogramy i praktycznie mnie nie dostrzegano. I choć cały czas byłem chorowity, to ciągle chciałem zrobić w życiu coś więcej, by ktoś w końcu mnie zauważył. Zacząłem zatem grać w hokeja, ale po jednym ze starć wylądowałam na bandzie i miałem problemy z kręgosłupem. Tak wybito mi z głowy hokej.“
— Stanisław Szozda polski sportowiec 1950 - 2013
Źródło: Nie żyje Stanisław Szozda, sport.onet.pl, 23 września 2013 https://sport.onet.pl/kolarstwo/nie-zyje-stanislaw-szozda-wiem-ze-nie-spieprzylem-swojego-zycia/0mqfc
„Brel – gniewny Belg zbuntowany przeciw mieszczańsko-bigoteryjnej atmosferze kraju Flamandów, osiedlił się przed laty w Paryżu, i w krótkim czasie zyskał w piosence pozycję jednego z czterech wielkich: Aznavour – Brel – Bécaud – Brassens. Był wspaniałym autorem ostrych, satyrycznych piosenek, kompozytorem i wykonawcą własnych utworów, niestety – coraz wyraźniej wyniszczanym chorobą płuc. (…) Był na scenie niezwykle dynamiczny, spalał się; opowiadał mi (…), że na każdym koncercie traci prawie kilogram na wadze (…).“
— Lucjan Kydryński polski dziennikarz, konferansjer 1929 - 2006
Marek i Wacek. Historia prawdziwa (1990)
Źródło: s. 29
„Postaram się ograniczyć słodycze i zgubić kilka kilogramów.“
— Danuta Hojarska polski rolnik i polityk 1960
o postanowieniach noworocznych na 2011 rok.
Źródło: B. gwiazda Samoobrony imprezuje, Cymański – na plaży, wp.pl, 31 grudnia 2010 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1515,title,B-gwiazda-Samoobrony-imprezuje-Cymanski---na-plazy,wid,12994938,komentarz.html
„Motywy pełnią rolę towaru, który jest wydobywany z ziemi, przetwarzany w większe kompozycje i sprzedawany na targu w kawałkach lub na kilogramy. „Czarny rynek” opowiada o tym, że w pewnym momencie dzieło sztuki odrywa się od twórcy i od historii związanej z nim, staje się towarem reprodukowanym na podkładkach myszy, wycieraczkach.“
— Jan Dziaczkowski 1983 - 2011
o cyklu kolaży Czarny rynek sztuki (2009).
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_dziaczkowski_jan
„Nasza ludzka duma powinna być ściśle związana z głęboką skromnością. Ponadto dla nas, których wysiłki badawcze opierały się i nadal opierają się na podstawowych jednostkach – metrze, kilogramie i sekundzie, z których wynikają wszystkie inne, jest rzeczą konieczną zdawanie sobie sprawy, że poza światem naszych zainteresowań jest kilka wielkich i bardzo ważnych światów pozaprzyrodniczych, światy różnych rodzajów sztuki z niesemantyczną muzyką na czele i wielkie światy ludzkiej wiedzy humanistycznej.“
— Tadeusz Wacław Korzybski polski biochemik 1906 - 2002
Źródło: odczyt w mławskiej Stacji Naukowej.
„Nie jestem megagwiazdą i z rozpoznawalnością na ulicy nie mam problemów. Może dlatego, że telewizja dodaje 6 kilogramów i 6 lat.“
— Krzysztof Respondek polski aktor i piosenkarz 1969
Jeżeli mnie ktoś rozpozna po nazwisku zazwyczaj mówi: „niech pan pozdrowi brata”.
Źródło: Popularność z przymrużeniem oka http://www.barwyszczescia.pl/4126/popularnosc-z-przymruzeniem-oka.html
„Sto kilogramów waży serce orki, ale pod innym względem lekkie jest.“
— Wisława Szymborska polska poetka, noblistka 1923 - 2012
Źródło: Pochwała złego o sobie mniemania
„Skacze słabiej, może dlatego to jemu przypadł zaszczytny obowiązek przywiezienia 50 kilogramów fajerwerków, które Norwegowie mieli wystrzelać…“
— Włodzimierz Szaranowicz polski dziennikarz sportowy 1949
o Hennigu Stensrudzie.
Skoki narciarskie, Ga-Pa 2004