Cytaty na temat akwarium (12 cytatów)

„Wczoraj elektronicznie namierzyłem rybę.
Wzięła mnie. Po prostu wziąłem i skoczyłem
w szmaragdową toń naszego zbiornika,
jak stałem, pager piszczał nieprzytomnie
woda pękała na moich oczach pod ciśnieniem
tysiąca nasłonecznionych akwariów
jak te wiotkie łuski soczewek kontaktowych (…).”

Andrzej Sosnowski (1959) polski poeta i tłumacz

Źródło: Grimoire, „Dekada Literacka” 1998, nr 12 (148).

O rybach , O wodzie

„Kilka lat temu jak byliśmy w Chinach, mieliśmy okazję przekonać się na czym naprawdę polega sztuka kulinarna, gdzie przed zjedzeniem danej potrawy można było sobie wybrać z czego ta potrawa ma być. W różnych klatkach, akwariach wszystko żywe było, żyło, a później przy tobie było to zabijane, patroszone i przyrządzane. Także na takie coś bym się nigdy nie zgodzi. O nie!”

Sebastian Świderski (1977) siatkarz polski

Źródło: Siatkówka to sport dla inteligentnych http://www.sebastianswiderski.pl/artykuly/dla%20inteligentnych.html

O sztuce , O sporcie

„Jesteśmy zamknięci w akwarium; rozbijanie swoich nosów o jego ściany to mowa ludzka.”

Karol Irzykowski (1873–1944) polski prozaik, dramaturg i krytyk literacki

Źródło: Aforystyka dwudziestolecia, op. cit., s. 46.

„Pompka w akwarium zakrztusiła się i ucichła.”

Włodzimierz Kalicki (1955)

Kot typu Stealth

„Chyba niezbyt dobrze czuję się w filmie z rozmachem, który ciągnie za sobą szaloną presję sukcesu i pieniędzy. Męczę się w takim akwarium.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O sukcesie

„Ludzie wierzą w kominiarza, zakonnice, a ja wierzę, że kiedyś szczęście przyniósł mi… karawan (bo i taki przesąd znam). To stara historia: gdy czwarty raz próbowałam dostać się do szkoły teatralnej (a była to tym razem Łódzka Filmówka) i wiedziałam, że to moja ostatnia szansa (gonił mnie limit wieku, za rok zdawać bym już nie mogła), w przeddzień ogłoszenia wyników zobaczyłam na ulicy karawan. Taki żywcem wyjęty z XIX wieku: oszklone, czarne „akwarium”, z chorągwiami i parą czarnych koni… Zbieg okoliczności? Być może, ale ja do dzisiaj wierzę, że to właśnie ten karawan przyniósł mi szczęście i dostałam się na wymarzone studia!”

Renata Berger (1954) polska aktorka

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Renata Berger – Karawan pełen szczęścia http://www.nadobre.pl/18878/renata-berger-karawan-pelen-szczescia.html

O szczęściu , O ludziach , O historii , O studiach

„I w akwarium małej rybie
Świat nie kończy się na szybie.”

Roman Gorzelski (1934–2010)

Srebrnikowe myśli, czyli bajki, fraszki, przysłowia i wierszyki, Bajki dla dorosłych
Źródło: Nieskończoność, s. 8

O świecie , O rybach

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.(…) Ona nigdy nie była w sklepie. Uczennice żartowały: „Maestra, ile kosztuje jajko?”. A ona: „Pięć złotych.””

Bogusław Kaczyński (1942–2016) polski dziennikarz i krytyk muzyczny

A kosztowało 40 groszy. Jej się myliły waluty, bo ciągle była w innym kraju.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.”

Ada Sari (1886–1968) śpiewaczka polska

Źródło: Dariusz Zaborek, Ja, Maria Callas, „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Szepczę "żegnaj", lecz komu to przekazać, nie wiem,
Bo przecież nie rozmawiam z martwą marą czy cieniem.
On gdyby chciał przytaknąć, choćby głowę skłonić,
W odpowiedzi nie poda nawet pustej dłoni.

Ale w tym się już nowy zawiera element,
bo przewagę nie głos ma, ale usta nieme,
jak u ryby miarowo otwierane dla
wydobycia w wydechu bezdźwięcznego "la".

Akwarium, jak wiadomo, jest takim zaciszem,
gdzie się nigdy piosenek i płaczu nie słyszy,
gdzie ręka zawieszona i znieruchomiała
zmienia własności - wkrótce płetwą by się stała.

A więc do ciebie - która umiałaś pokonać
te mokre, wyciągnięte ku tobie ramiona
nereid z wód rodzimych - ja unosząc brew
piszę o tym, co może w żyłach zmrozić krew,

że kondensat cierpienia i bólu przekroczył
powierzchnię mózgu. Nie da się pamięci z oczu
wykłuć. Za zamkniętymi ustami się piętrzy
to cierpienie i krzyczy w rozpaczy do wnętrza.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

O rybach , O cierpieniu

„Złote rybki nigdy nie urosną większe, niż akwarium, w którym się znajdują.”

Jodi Picoult Bez mojej zgody

My Sister's Keeper

„Mama, którą bardzo kochałem, miała ze mną kłopoty. Świadectwa miałem bardzo dobre. Ale zadręczałem ją swoimi przeraźliwie smrodliwymi zbiorami. Nie wystarczały mi bowiem w domu pies, kot, kanarek, rybki, a nawet biała mysz, która choć mieszkała w klatce, to jednak uwielbiała spacerowanie po mieszkaniu. Do tej menażerii dodałem jeszcze pierwotniaki. Tradycyjne definicje uważały te drobne organizmy – takie jak na przykład ameby, wiciowce, gąbki, glony – za jednokomórkowce. Co w tych bezpłciowo rozmnażających się zwierzętach czy roślinach mogło zaintrygować małego chłopca na tyle, że permanentnie znosił to paskudztwo (jak mawiała matka) do domu?! Nie pomagały przecież ani prośby, ani groźby tej wyjątkowo tolerancyjnej kobiety, która na co dzień rzetelnie zajmowała się domem. Wyprawa na stawy, a właściwie na bajora przy Bonarce – tu, gdzie dziś znajduje się rondo Matecznego – były dla małego chłopca emocjonujące. A jeszcze bardziej cieszyły go chwile, gdy godzinami mógł obserwować, co się w akwariach, słoikach czy klatkach działo.”

Włodzimierz Ptak (1928–2019) polski immunolog, mikrobiolog

Źródło: Teresa Bętkowska, Mistrz niszowej dyscypliny, „Alma Mater” nr 126–127, sierpień-wrzesień 2010, s. 43 http://www2.almamater.uj.edu.pl/126/17.pdf.

O kotach , O matce , O kobietach , Kochać się