„Serce dano nam do kochania. Działamy tedy wbrew intencjom przyrody, ilekroć z rzeczy, która powinna rozkosz nam przynosić, czynimy źródło udręki.”

„Rozkosze miłości są ulotne, a jej zasadzki i udręki odsłania nam złowrogi starzec – Czas.”

„Tych rzeczy najlepszych – serca, które nas kocha, słońca, które nam świeci – i tak na własność mieć nie podobna.”

„Nie może kochać ludzi, kto kocha pieniądze, rozkosz i władzę. Ten kocha ludzi prawdziwie, kto kocha cnotę.”

„Los jest bardzo wygodnym wytłumaczeniem, gdy działamy wbrew rozsądkowi i pewnych rzeczy nie chcemy zauważać. Ale może to jest właśnie najpiękniejsze, że oczekujemy w życiu cudów i potrafimy urwać się z łańcucha, poddać emocjom, zakochać, nawet jeśli konsekwencje bywają takie, jak przeczuwaliśmy – opłakane? Szekspir przekonuje, że na pewno nie istnieje coś takiego jak obiektywna rzeczywistość (…).”

„Ilekroć kochamy, zawsze kochamy tak, jak po raz pierwszy. Każda nowa miłość zwiększa siłę naszych namiętności.”

„Czyż to, co dało się przez tyle lat tłumić i ukrywać, może być miłością? (…) Miłość zaczyna się od tego, że się o niej wie, że się wie z całą pewnością. Nawet wbrew rozsądkowi, wbrew logice, wbrew postulatom etycznym, wbrew własnej woli.”

„Nie zachwycą już nas tedy szczodre dary boże
Bośmy kochać to przywykli z czego czerpać możem.”

„Twe oczy jak piękne świece,
a w sercu źródło promienia.”

„Strzeżmy się czynić rzeczy dobre – czyńmy zawsze najlepsze.”