„Często siedzisz nad jeziorem z wędką. Łowisz piksele.
Nie ma nikogo, kto by się na ciebie nabrał. Jest kilku takich,
co zbierają złom z twoich snów. Stanowi to jednak abstrakcję,
którą przecinają ślady latających ryb.”

„Częścią dojrzewania jest uczucie, że w twoim otoczeniu nie ma nikogo, kto byłby na tyle do ciebie podobny, żeby cię rozumieć.”

„Powiedz, że przejechał mnie pociąg z Puerto Colombia, ten biedny, zabytkowy złom, który nawet czasu nie jest w stanie zabić.”

„Jeżeli ktoś stanie na twojej drodze z wrogimi zamiarami, ty ustąp mu miejsca.”

„Zgubiłem twój ślad
I teraz w świat
Pójdę już sam.”

„(…) każdą z dróg
Chciałbym wciąż z tobą iść,
Łowić znów słońca blask
W oczach twych jeszcze dziś.”

„Możliwe, że będziesz siedzieć na brzegu rzeki, nad powierzchnię wzięci srebrny deszcz ryb. Albo ptaki lotem wokół ciebie będą pleść cudowne welony. Oby ci dane było ujrzeć kwiaty, jak dyrygują dniem!

Proszę, nie zapomnij tego!”

„Ja twój wnuczek, ty mój dziadek,
Ty mój przodek, ja twój zadek.”

„Dzięki mojej pracy, dzięki sztuce, którą od lat uprawiam, potrafię osiągnąć swoiste katharsis, stan oczyszczenia. Jeżeli zbierają się we mnie jakieś negatywne uczucia, po prostu wyrzucam je z siebie.”

„Wyczerpałam zasób snów, kiedy byłam z tobą.”