„Czy możesz twierdzić, że kogoś kochasz, jeśli nie pozwalasz mu być sobą, jeśli potrzebujesz go psychicznie i emocjonalnie, żeby być szczęśliwym? To, co nasza kultura miłością nazywa, z jej pieśniami i poematami – tak naprawdę miłością nie jest; co więcej: stanowi jej przeciwieństwo. Jest żądzą, kontrolą, posiadaniem.”

„Ci, których najtrudniej kochać, najbardziej potrzebują naszej miłości.”

„Jeżeli chcemy kogoś kochać, musimy go naprawdę rozumieć. Gdy nasza miłość jest tylko chęcią posiadania, nie jest prawdziwą miłością. Jeśli myślimy tylko o sobie, jeśli jesteśmy świadomymi tylko własnych potrzeb, a nie wiemy nic o potrzebach drugiej osoby, to znaczy, że nie potrafimy kochać. (…) Prawdziwa miłość opiera się na zrozumieniu.”

„Posiadanie przyjaciela czyni nasze życie naprawdę szczęśliwym.”

„Wszystko wskazuje na to, że nieustanna świadomość miłości nie pozwala kochać.”

„Tak naprawdę Boga nie należy szukać poza sobą, bowiem on jest w nas, w naszej dobroci, miłości i poczuciu braterstwa.”

„Wszyscy jesteśmy nieco dziwni. I życie jest trochę dziwne. A kiedy znajdziemy kogoś, czyja dziwność jest zgodna z naszą, łączymy się z nim i popadamy we wzajemnie satysfakcjonujące dziwactwo - i nazywamy to miłością - prawdziwą miłością.”

„Nieszczęśliwi małżonkowie, co się tylko kochają, przyjaźń z miłością złączone potrzebniejsza im w życiu.”

„Kto pozwala źle mówić o przedmiocie miłości swojej, albo wcale nie kocha, albo jest podły.”

„Nie kochasz mnie (…). Nie masz pojęcia, czym naprawdę jest miłość. Dopóki nie pokochasz własnego życia, nie zdołasz pokochać nikogo, ani niczego. Miłość bierze się z szacunku do własnego życia. Jeśli kochasz siebie, własne życie, to pokochasz też kogoś, kto uczyni to życie jeszcze cenniejszym, podzieli je z tobą i sprawi, że stanie się przyjemniejsze. Jeśli zaś nienawidzisz siebie i wierzysz, że twoje życie jest złe, to możesz jedynie nienawidzić, doświadczyć jedynie pozoru miłości, tęsknić za czymś dobrym, ale nie masz innej podstawy dla owego uczucia, jak tylko nienawiść. Plamisz samo pojęcie miłości, (…), swoim występnym pragnieniem tego uczucia. Potrzebujesz mnie tylko po to, by usprawiedliwić swoją nienawiść. Chcesz towarzyszki w nienawiści do siebie. Żeby prawdziwie kogoś pokochać, (…), musisz się upajać istnieniem tej osoby, bo za jej sprawą życie staje się jeszcze cudowniejsze. Skoro uważasz, że życie to zepsucie, to nigdy nie zaznasz takiego związku, nigdy się nie dowiesz, czym naprawdę jest miłość.”