„Trza było skazać na śmierć tę miłość, od której serce pęka, jakby zbielałem w ogniu żelazem wypalić wszystko aż do ostatniego wspomnienia.”

„Serce pęka mi z bólu ilekroć wspominam ów styczniowy poranek 1979 roku. Nad Teheranem zawisła niepokojąca cisza. Zupełnie jakby stolica, od miesięcy tonąca w ogniu i krwi, nagle wstrzymała dech. Czułam się trochę tak, jakby kazano nam szybciutko opuścić płonący dom.”

„Cierpliwości! Cierpliwości! nawet, gdy serce pęka!”

„Wiesz, serce może pękać, ale i tak bije dalej.”

„Serce pęka w pół, ból, pierdol to, biegnij.”

„Śmierć jest niezmienna w przestrzeni i w czasie. Jest tylko śmiercią, bezsprzecznie nie przeciwstawia się czemukolwiek ani niczemu. (…) Jest to miejsce, gdzie nie istnieje życie ani nicość.(…) Nie mam uczuć. Jedynie wspomnienia. Niedobre wspomnienia. Odrobina dobrego, co była we mnie, powędrowała do nieba, wraz z moją duszą, z ostatnią łzą, jaką uroniłem.”

„Ze śmierci ziemi rodzi się ogień, ze śmierci ognia rodzi się powietrze, ze śmierci powietrze rodzi się woda.”

„Serca gwiazd – twardy lód.
Pod żarem schowany szklany chłód.
Serca gwiazd – twardy lód,
Pod złotym morzem ognia,
Lęk się czai, tak jak zbrodnia
Serca gwiazd – diament, szron,
Świeć gwiazdo samotna, blask swój chroń,
Chroń swój chłód – dobrze wiesz,
Że miłość znaczy śmierć.”

„Nikt nie może być skazany na karę śmierci.”

„Niepodobna skryć miłość i serca przymusić; wszystko nas zdradza, gesty, twarz, język i oczy; gdzie ogień gore, nie dziw, że iskra wyskoczy.”