„Z grozy wojny wyłania się nowy świat, przynosząc nowe doświadczenia i ludzkie cierpienia, ale z pewnością także postęp i osiągnięcia. Ciężkie to będą czasy dla ludzi, dopóki nie nadejdzie dzień, który połączy narody w zgodzie, tworząc podstawę dla pokojowej pracy i porozumienia. Przed nami jawią się niezliczone problemy związane z zawieszeniem broni i końcem wojny. Trudności wydają się nie do przezwyciężenia, lecz teraz bardziej niż kiedykolwiek my, Finowie, musimy wykazać się cechami, które w czasie ubiegłych lat stanowiły o naszej sile: jednością i opanowaniem. Wytężając wszystkie nasze siły w skrzętnej pracy i wyrzeczeniach, możemy przetrzymać wszystkie burze dziejowe i zapewnić państwu przetrwanie i przyszłość.”

— Carl Gustaf Mannerheim

ostatni rozkaz, który wydał jako wódz naczelny, 31 grudnia 1944.
Źródło: Carl Gustaf Mannerheim i wojna kontynuacyjna 1941–1944, phw.org.pl, 21 sierpnia 2011 http://phw.org.pl/historia-wojskowosci/artykuly-naukowe-i-publicystyka/wojny-bitwy-kampanie/ii-wojna-swiatowa-1939-1945/310-carl-gustaf-mannerheim-i-wojna-kontynuacyjna-1941-1944.html

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

wojna , ludzie , świat , historia , siła , cierpienie , czas , przyszłość , podstawa , trudność , praca , dzień , doświadczenie , połączyć , postęp , ciężki , nadejście , porozumienie , zapewnienie , osiągnięcie , nasi , broń , groza , zgoda , jedność , opanowanie , wyrzeczenie , państwo , zawieszenie

Carl Gustaf Mannerheim 2

prezydent Finlandii 1867–1951

Podobne cytaty

„Nie ma usprawiedliwienia dla wojny lub przemocy.(…) Chcąc przezwyciężyć swoje problemy, ludzie nie powinni odwoływać się do praw dżungli.”

K. Sri Dhammananda (1919–2006)

Źródło: Religie a wojna i terroryzm, Kraków 2003, s. 130.

„To nie jest traktat pokojowy, to jest zawieszenie broni na 20 lat.”

Ferdinand Foch (1851–1929) marszałek Francji i Polski

o traktacie w Wersalu, 1919.

„Rola wojny polega przede wszystkim na tym, że wytrąca społeczeństwa ze stanu normalnej pokojowej bierności. Każdy człowiek zna cenę swego cierpienia. Ze zwykłymi pokojowymi warunkami, choćby były niesprawiedliwe i ciężkie, można się oswoić. Z warunkami takiej wojny, jaka obecnie się toczy, oswoić się nie można. Wojna uczyniła wszystkich politykami, zmusiła najbardziej nawet szarego człowieka do interesowania się sprawami publicznymi, zamieniła społeczeństwo na masę czynną. W świadomości mas najszerszych żłobi się głębokie przekonanie, że u kresu tej wojny rozstrzygną się wszystkie wielkie sprawy i problemy.(…) Ostoją starego ładu była bierność mas. Wojna tę bierność zwichnęła, rozbudziła wszystkich, wytworzyła stan niepewności i pobudziła wszystkich, wytworzyła stan niepewności i poczucie głęboko sięgającej zmienności warunków. Olbrzymia lawina została poruszona i z wolna zaczyna się posuwać.”

Adam Próchnik (1892–1942) działacz socjalistyczny i oświatowy, historyk

Źródło: Nie powtórzy się rok 1918, „Barykada Wolności”, Nr 40, 30 marca 1941 http://lewicowo.pl/nie-powtorzy-sie-rok-1918/

„Możemy żywić pełne zaufanie do zdolności Moskwy i Waszyngtonu osiągnięcia dalszych porozumień i dalszego zbliżenia. Jestem przekonany, że będą one nadal pokojowo współistnieć… Nie sądzę, aby potrzebowały one nas w obecnej koniunkturze. My natomiast winniśmy zwrócić uwagę na bardziej palące i skomplikowane sprawy. Oto wyłania się przed nami poważny problem pokojowego współistnienia między starymi siłami dominacji a nowymi rozwijającymi się państwami… Jak może jakiekolwiek państwo współistnieć w pokoju, kiedy jest otoczone bazami wojskowymi i kiedy wykorzystuje się warunki ekonomiczne dla interwencji w jego wewnętrzne sprawy? (…) Czy pokojowe współistnienie może odnosić się do takich rejonów jak Kambodża, Cypr czy Wietnam? (…) przecież pokojowe współistnienie może być realizowane tylko w konkretnej sytuacji równowagi siły (…) Do pokojowego współistnienia między nami a krajami imperialistycznymi może dojść tylko wówczas, jeśli my będziemy dysponować równą im siłą. Tę zaś równą siłę możemy uzyskać tylko w wyniku naszej solidarności.”

Sukarno (1901–1970)

z przemówienia wygłoszonego na konferencji państw niezaangażowanych w Kairze w 1964.
Źródło: Edmund Osmańczyk, Ciekawa historia ONZ, wyd. Iskry, Warszawa 1965, s. 470.