„Miłość nie ma serca, więc musi z człowieka wydrzeć jego własne…”

„Tyrani wiążą człowieka i w jego własnym sercu.”

„Miłość własna czai się nawet w sercach będących świątynią najdostojniejszej cnoty.”

„Nikt nie może zmierzyć miłości żyjącej w sercu człowieka i jego odpowiedzialności za zmarnowaną miłość.”

„Miłość dostojna wypełnia serce o wiele lepiej niż miłość zwyczajna i pospolita. Serce człowieka jest wielkie, małe rzeczy pływają po nim, jedynie wielkie osiadają w nim i trwają.”

„Czymże jest więc miłość? Poczuciem własnej słabości, które natychmiast ogarnia człowieka samotnego lub osamotnionego (…).”

„Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka, może mu tylko dopomóc w wyszukiwaniu prawdy we własnym sercu, jeżeli ją posiada.”

„Miłość zmienia serce człowieka w grzybnię, w ogród bujny i bezwstydny, w którym plenią się grzyby tajemnicze i zuchwałe.”

„Wielka miłość, miłość bez zastrzeżeń, miłość całego człowieka do całego człowieka nie może minąć nawet śmiercią.”

„Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.”