„Gdyby człowiek mógł we śnie przejść przez raj i dostałby kwiat na dowód, że jego dusza rzeczywiście tam była, i gdyby, przebudziwszy się, dostrzegł kwiat w swej dłoni – ach, co wtedy?”

„Tylko kwiaty dzielą się swoim zapachem ze wszystkimi… i z dobrymi, i ze złymi; ludzie nie… mogliby się rozchorować.”

„Jeśli zrywając kwiaty, nie masz pragnienia obdarzyć nimi kogoś, lepiej przejdź mimo.”

„Szczególny to kwiat miłość. Potrzeba mu koniecznie rosy łez; a wtedy, jeśli niebo sprzyja, kwiat wyda najpiękniejszy owoc.”

„Jak kwiat człowiek powstaje i skruszon bywa…”

„Groszku pachnącego przyniosłaś mi w dłoni
dałaś groszek – dłoni nie chciałaś już dać.
stoi tu na biurku – i milczy jak płomień,
zmusza do milczenia tak jak ty – twój kwiat.”

„Samotność jest jak ogród, w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.”

„Tak jak kwiat potrzebuje słońca aby być kwiatem, tak człowiek potrzebuje miłości aby być człowiekiem.”

„Niosła obrzydliwe, niepokojąco żółte kwiaty. Diabli wiedzą, jak się te kwiaty nazywają, ale są to pierwsze kwiaty, jakie się wiosną pokazują w Moskwie. Te kwiaty rysowały się bardzo wyraziście na tle jej czarnego płaszcza.”

„Czy mamy oglądać kwiaty wiśni tylko wtedy, gdy są w pełnym rozkwicie, zaś księżyc wyłącznie wtedy, gdy nie skrywają go chmury?”