„Życie (…) nie jest symbolem, nie jest jedną tylko zagadką, nie jest jedną jedyną umiłowaną twarzą, nie jest czymś, z czego się rezygnuje po jednym przegranym rzucie kości, lecz czymś, co tak czy owak, nieporadnie, beznadziejnie, mimo pustki, mimo wrogiej obojętności miasta trzeba znieść do końca. Więc dalejże znów na bezkresne, słone, nieokiełznane morze!”

„Ludzie myślą, że samotne życie to porażka, ale rzeczywistości wcale tak nie jest. Porażką jest życie z drugą osobą, ponieważ nie potrafimy znieść myśli o czymś innym.”

„Życie może nie jest czymś, co przemija jak wzburzona rzeka Heraklita, lecz jedyną okazją, by odwrócić się na ruszcie i smażyć na drugim boku przez następne dziewięćdziesiąt lat.”

„Skoro przez całe życie modlimy się do jednego Boga, czemu przez całe życie nie możemy kochać jednego człowieka?”

„Ocalam tę, która nie kocha przede wszystkim wiosny, ale kształt tego jednego kwiatu, w którym jest zawarta wiosna. Tę, która nie kocha przede wszystkim miłości, ale jedną jedyną twarz, którą przybrała miłość.”

„Życie jest czymś zbyt wielkim, i również śmierć jest czymś zbyt wielkim – nie wypada się nimi bawić.”

„O kimś, kto postrzega naturę jednego,
Mówi się, że postrzega naturę wszystkiego.
Bo postrzeganie pustki jednej rzeczy
Jest postrzeganiem pustki wszech rzeczy.”

„(…) życie nie musi być tylko wiecznym oczekiwaniem, lecz również czymś, czym można się rozkoszować.”

„Jedyną myślą nie do zniesienia jest to, że znieść można wszystko.”

„Czechy nie są warte ani jednej kości grenadiera Jego Królewskiej Mości.”