„Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść:
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy,
I miłość ludzka stoi tam na straży,
I wy winniście im cześć!”

„(…) kocham Polskę nawet z jej wadami i to jest prawdziwa miłość. Wy, Polacy, sami dość często zbyt ostro się osądzacie, sami powiększacie swoje wady, czego czynić nie należy.”

„Miłość bowiem nie może być bezcielesną, nawet gdy jest najbardziej wzniosła, ale też nie może być wzniosła, gdy jest jak najbardziej cielesna.”

„Wszystko minęło, lecz wyście przetrwały.
Takie same strzeliste, dumne i groźne,
jak w dniu owym, gdyście się wzniosły ponad poziom nizin (…)
stałyście się marzeniem, tęsknotą ludzi spragnionych modlitwy bezsłownej i słońca (…)
Tatry wy boże, niczyje…”

„Miłość jest samą tyranią wymagającą specjalnej straży.”

„Miłość jest dymem wzniesionym z obłoku Westchnień, jest ogniem w kochającym oku. Gdy nieszczęśliwa – morzem łez kochanków. Czymże jest więcej? Jest roztropnym szałem. Żółcią dławiącą i słodkim specjałem.”

„Poszukujcie w przeszłości wszystkiego, co było szlachetne i wzniosłe i na tym opierajcie to, co teraz robicie.”

„Przeklęta miłość nie jest tak wzniosła i cudowna, jak się wydaje.”

„Miłość nie waha się nigdy – by osiągnąć swój cel depcze wszystko inne. Biada słabym!”

„Czymże jest przeszłość, jeśli nie tym, co sami postanawiamy pamiętać.”