„Niebo, a nie duszę zmieniają ci, co żeglują po morzach.”

„Ci, co przeprawiają się przez morze, zmieniają niebo nad głowami, ale nie w żagle.”

„Sostratos, syn Deskyfanesa, poświęcił tę budowlę bogom ocalenia, w imieniu wszystkich tych, którzy żeglują po morzach.”

„Morzem staje się każda kropla, która dociera do morza, a dusza staje się Bogiem, kiedy dociera do Boga.”

„Po morzu trosk żegluje człowiek nieszczęsny, otaczają nas dźwięki syrenich rozkoszy i na kształt wiatrów to z tej to z owej strony biją w nas przeciwności, a my naśladując małżonka Penelopy, wejdźmy w filozofię niby w niezłomne i boskie pęta cnoty.”

„Musimy żeglować czasem z wiatrem, czasem pod wiatr, ale żeglować, nie dryfować ani stawać na kotwicy.”

„Powiem ci…
Zmarnowaliśmy świt
A tego nie wybaczy nam żadne niebo.”

„Ci, którzy płyną za morze, zmieniają tylko klimat, nie usposobienie.”

„Na złych ludziach można polegać. Ci przynajmniej się nie zmieniają.”

„Zniechęcająca jest myśl o żeglowaniu sześćdziesiąt, pięćdziesiąt, czterdzieści, dwadzieścia lat po tym morzu życia, przy braku w naszej duszy zagrzewającego ją przekonania, odległej nadziei. To tak, jakby wiosłować niczym najemnik lub galernik dookoła tego samego horyzontu, płaskiego i okrągłego jak talerz, z którego nie sposób uciec. To mdłe istnienie przeraża mnie. To dlatego szukam czegoś, co przypominałoby tego, co zostało zaczęte w moich myślach. Realizacja nie jest trudna, jeśli wspomaga ją wiara.”