„Wprawdzie śmiałem się na rozmaite sposoby, i głośno i cicho, i biologicznie i intelektualnie, niemniej jednak mój śmiech nie dochodził do samego środka. Należę do pokolenia, którego śmiech zawsze bywa zaprawiony ironią, goryczą, czy rozpaczą. – Zwyczajny śmiech, śmiech dla śmiechu, pogodny i bez problemów, pocieszna gra słów – to wydaje się nam jakby nieco staroświeckie i budzi zazdrość.”

„Bóg kryje się w śmiechu, i w goryczy, w tym co gorzkie i w tym, co słodkie.”

„Mój ból może być powodem czyjegoś śmiechu.
Ale mój śmiech nigdy nie może być przyczyną czyjegoś bólu.”

„Śmiej się, śmiej. Zobaczysz jednak,
twój śmiech urwie się jak hejnał.”

„Lepiej śmiechem jest pisać niż łzami,
Śmiech to szczere królestwo człowieka.”

„Należy pamiętać, że komik płacze śmiechem.”

„Ze śmiechem należy się obchodzić ostrożnie: jest zaraźliwy.”

„I śmiał się, więc zaczęłam płakać
A płacz zamienił mi się w śmiech!”

„Myślisz, że to zabawne być taką poważną, kiedy nawet jeszcze się nie skończyło gimnazjum? – zapytała.
– Nie widzę sposobu, żeby było inaczej – odparł Li. – Śmiech przychodzi później, tak jak zęby mądrości, a śmiech z samego siebie – na końcu, w szaleńczym wyścigu ze śmiercią. I bywa, ze nie zdąży na czas.”

„Ze śmiechem nie ma żartów!”