„Właściwa miara pewniejsza jest od nadmiaru.”

„Kocha się z nadmiaru siły, z nadmiaru energii.”

„Nadmiar smutku się śmieje. Nadmiar radości płacze.”

„Nic w nadmiarze.”

„Dlaczego nie smakuje mi czysta poezja? Dlaczego? Czyż nie dla tych samych przyczyn, dla których nie smakuje mi cukier w stanie czystym? Cukier nadaje się do osładzania kawy ale nie do tego aby go jeść łyżką z talerza, jak kaszkę. W poezji czystej, wierszowanej, nadmiar męczy; nadmiar poezji, nadmiar poetycznych słów, nadmiar metafor, nadmiar sublimacji, nadmiar, wreszcie, kondensacji i oczyszczenia ze wszelkiego elementu antypoetyckiego, co upodabnia wiersze do chemicznego produktu.”

„Nadmiar swobody krępuje.”

„To co wystarcza jest nadmiarem dla mądrego.”

„Nadmiar dobroci nie szkodzi.”

„Cierpię na nadmiar czerwonych.”

„Nadmiar bogactwa u zamożnych powinien służyć potrzebom biednych, lecz jest odwrotnie, potrzeby biednych wypływają z nadmiaru bogactwa zamożnych.”